คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนพิเศษ : Happy Birth Day
Happy Birth Day
ชี้แจง : เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับในเนื้อหาแต่อย่างใด แค่เอาตัวละครกับนิสัยมาใช้เฉยๆ อ่านแล้ววิจารณ์ได้ จะด่าแรงๆก็ได้ แต่ถ้าผมอ่านเจอ แล้วเกิดอยากด่ากลับไม่รับผิดชอบนะครับ ^^" (หึหึหึ)
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ในเวลาประมาณห้าทุ่มเศษๆ หิมะสีขาวร่วงโรยลงมาจากท้องฟ้าในยามราตรี ร่างสูงโปร่งของนักบวช "โซล" กำลังนั่งอยู่ริมหน้าต่าง ดวงตาสีน้ำเงินกำลัง
ทอดมองออกไป เส้นผมสีทองออกจะยุ่งหน่อยๆ ใบหน้าหวานที่ทำให้บางคนเข้าใจว่าเป็นผู้หญิง
...อีกสิบนาทีก็จะเที่ยงคืนแล้ว...
โซลคิดในใจ พลางนึกถึงคนที่กำลังกลับไปที่ยมโลก เพื่อสะสางงานบางอย่าง
...แถมอีกสิบนาทีข้างหน้า ก็จะเป็นวันที่ 2 ธันวาคม เขาก็จะครบ 17 ปี...
...หึ...ช่างเหอะ แค่แก่ลงอีกปี จะมีอะไรสำคัญมาก...
ว่าแล้ว เขาก็เดินไปที่เตียงนอนสีขาวสะอาด ก่อนจะล้มตัวลงนอน พยายามข่มตาให้หลับลง แต่ก็ยังนอนไม่หลับซักที ได้แต่พลิกตัวไปมา
...ทำไมมันนอนไม่หลับวะ...
ก๊อก แก๊ก ก๊อก แก๊ก
เสียงเหมือนอะไรบางอย่างกำลังคลานอยู่ในห้อง นักบวชหนุ่มหยิบดาวกระจายออกมา
ฟ้าววววววววววววววว!!!!!!!
"ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก" เสียงร้องสามเสียงดังขึ้นอย่างตกใจ
พรึ่บ!
อาเซล เอริธ เซเรนน่า กำลังนอนหมอบกับพื้นทั้งสามคน ราวกับกำลังหลบระเบิด
...ไอ้พวกนี้ น่าฆ่าให้ตายจริงๆ... โซลคิดในใจอย่างหงุดหงิด
"Happy Birth Day!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
แล้วเค้กชอคโกแลตสีน้ำตาลก็ลอยมาตรงหน้านักบวช พร้อมเทียนที่จุดเสร็จสรรพ
"อ๊ากกก สุขสันต์วันเกิดนะครับโซล"
"สุขสันต์วันเกิดนะคะพี่โซล" ร่างของเอริธกระโดดเข้ามากอดเขาทันที
รอยยิ้มที่หาดูได้ยากปรากฏขึ้นบนในหน้าที่มักจะหงุดหงิดอยู่เสมอ ก่อนที่เขาจะเป่าเค้ก
ฟู่...
เฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
เสียงร้องของทั้งสามคนดังขึ้นอย่างยินดี แต่ในใจของเขารู้สึกราวกับว่า
ขาดอะไรบางอย่างไป...
"เป็นไรหรอครับ" อาเซลถามขึ้นเมื่อเห็นคิ้วของนักบวชเริ่มขมวดเข้าหากัน
"ป่าวๆ แค่รู้สึกเหมือนขาดอะไรไปน๊า นึกไปออกซักที"
"ขาดรูทส์มั้งครับ" อาเซลแหย่เล่นๆ แต่กลับทำให้นักบวชฉุกคิดได้
...ใช่ ขาดเจ้าซาตานโรคจิตนั่น...
"แล้วรูทส์มันไปไหนล่ะ"
"ถ้าฉันจำไม่ผิด สงสัยจะโดนพ่อเรียกตัวกลับไปน่ะ แต่ธุระอะไรฉันก็ไม่รู้"
เซเรนน่าพูดขึ้น พลางทำสีหน้าไม่ใส่ใจกับพี่ชายของตน
"หรอ เออช่างมันเหอะ เดี๋ยวก็กลับมา" แม้โซลจะพูดแบบนั่น แต่ดวงตาสีน้ำเงินกำลังมองออกไปนอกหน้าต่าง ราวกับรอใครซักคน
"อิอิ เที่ยงคืนกว่าๆแล้วนะครับ สุขสันต์วันเกิดนะครับ ผมไปนอนแล้ว"
อาเซลเดินออกจากห้องไป ก่อนจะปิดประตูเบาๆ
"หาวว...ฉันก็ง่วงแล้ว ไปนอนก่อนล่ะ ไอ้นักบวชงี่เง่า"
"ราตรีสวัสดิ์นะคะพี่โซล ไปนอนแล้วดีกว่า" แล้วเซเรนน่ากับเอริธก็เดินออกไป...
นักบวชหนุ่มล้มตัวลงนอนกับเตียงอีกครั้ง คราวนี้เอาผ้าห่มมาคลุมจนมิดหัว ก่อนจะเริ่มเข้าสู่ห้วงนิทรา...
อยากให้จบแบบไหน
จบแบบที่ 1 : อ่าน *
จบแบบที่ 2 : อ่าน **
จบแบบที่ 3 : อ่าน ***
*แกร๊ก แกร๊ก เสียงประหลาดเหมือนมีคนอยู่ในห้องดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้คงไม่
ใช่สามคนนั้นอีกแน่ แล้วจะเป็นใคร...???
โซลลุกจากเตียง ก่อนจะมองไปรอบๆห้อง ที่มีแต่ความมืดมิด
ฟึ่บ!
ลูกไฟสว่างขึ้น ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นมา
"แกเป็นใคร...ออกมา" โซลพูดเสียงแข็ง
"แต่น แตน แต๊น แฮปปี้ เบริ์ด เดย์"
เผละ!!!!!!!!!!!!
เค้กวานิลลาขนาดสองปอนด์ตกลงบนหัวของนักบวชหนุ่มอย่างจัง พร้อมกับรอย
ยิ้มของคนที่เขาอยากจะฆ่ามันให้ตายคามือตอนนี้เลย
"แก ไอ้ซาตานโรคจิต >0< นี่มันอะไรกันวะ หัวช้านนนนนนนนนน"
"อารายล่ะ วันนี้วันเกิดนายไม่ใช่หรอ เป่าเทียนซะสิ"
รูทส์กำลังยืนหัวเราะอยู่ พลางมองเทียนบนหัวของนักบวช
"อ่ะอ่ะ ฉันเข้าใจดีว่านายไม่อยากเป่า มามะ ฉันเป่าเอง" ว่าแล้วรูทส์ก็เดินมาเป่า
เทียนบนหัว ก่อนที่มือใหญ่จะขยี้เค้กลงบนหัวของโซล(ที่เละอยู่แล้ว) ก่อนจะเอาไปป้ายหน้า
"แก๊...ตายซะเถอะ"
แล้วเสียงโวยวายก็ดังไปทั่วห้องในคืนนั้น
The end…
**เสียงลมพัดผ่านในห้อง ผ้าม่านพลิ้วไหวเบาๆ ร่างที่อยู่บนเตียงยังไม่ขยับ ก่อนที่หน้าต่างจะเปิดออก ค้างคาวตัวหนึ่งบินเข้ามาในห้อง ก่อนที่มันจะทิ้งบางอย่างลงบนหัวเตียงของโซลอย่างนิ่มนวล...
รุ่งเช้า...
แพขนตาหนาค่อยๆเปิดขึ้น ก่อนจะลุกขึ้นมาอย่างัวเงีย สายตาก็เหลือบไปเห็นจดหมายสีขาว พร้อมกับกล่องของขวัญเล็กอีกหนึ่งกล่อง
"โซล สุขสันต์วันเกิดนายนะ ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ที่ไหนคงไม่สามารถ
บอกนายได้ เพราะมันไม่ได้อยู่ในโลกมนุษย์ ค้างคาวตัวเมื่อคืนคงจะส่งของนี่ให้
นายพอดีกับวันเกิด ยังไงซะ ขอให้นายมีความสุขมากๆล่ะ ส่วนฉันต้องไปทำ
ภารกิจบางอย่างก่อนนะ
รูทส์"
แล้วโซลก็แกะห่อของขวัญพลางหยิบกล่องเพลงสีน้ำตาลออกมา ก่อนจะ
ค่อยๆเปิดมันออกมา เสียงเพลงเพลงหนึ่งดังขึ้นมา
"สุขสันต์วันเกิด Happy Birthday
แม้ฉันจะไม่ได้เจอ แต่อยากส่งผ่านเพลงนี้ไป
สุขสันต์วันเกิด Happy Birthday
ขอให้เธอมีความสุข...เท่านั้น...ฉันก็สุขใจ"
The end
***ร่างสูงใหญ่ร่างหนึ่งกำลังยืนอยู่นอกหน้าต่าง ปีกสีดำที่บ่งบอกว่าเป็น "ซาตาน" ดวงตาสีน้ำเงินเข้มมองเข้าไปในกระจก ที่มีร่างบางร่างหนึ่งกำลังนอนหลับอยู่
...ใครอยู่ข้างนอก...
โซลที่รู้สึกมานานแล้ว ว่ากำลังมีดวงตาคู่หนึ่งกำลังมองเข้ามาในห้อง เด็กหนุ่มลุกขึ้นจากเตียง ก่อนจะลุกไปเปิดหน้าต่าง แล้วมองออกไปข้างนอก
"ไม่เห็นมีใครเลยนี่นา" เขาพึมพำ แต่ทันทีที่จะหันกลับไป มือของใครคนหนึ่งก็คว้าร่างบางเข้าไปสวมกอดอย่างแนบแน่น จนหายใจแทบไม่ออก
"ฮึ้ย ใครวะ หายใจไม่ออก"
"โซล ฉันขอกอดนายหน่อยนะ" เสียงทุ้มๆต่ำๆของใครที่เค้าคุ้นเคยดังขึ้น ทำให้ร่างในอ้อมกอดนิ่งเงียบไป ร่างสูงก็ยังไม่มีท่าทีจะปล่อยตัวเขาออกไป
"เฮ้ย ปล่อยได้แล้...0.0"
ริมฝีปากของรูทส์กระกบกับริมฝีบาง ก่อนที่ลิ้นเรียวจะเริ่มแทรกเข้าไปในปาก เพื่อหาความหอมหวาน ทำให้เขาถึงกับตาพร่ามัวไปช่วงหนึ่ง ก่อนที่รูทส์จะผละออกจากตัวเขา
"ฉันต้องไปแล้ว อาจจะไม่ได้เจอกันอีกนะ" โซลมองหน้าของรูทส์ที่มีแสงจันทร์ช่วยสะท้อนให้เห็นใบหน้าเพียงเสี้ยวหนึ่ง แววตานั้นดูเศร้าสร้อยอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"นายจะไปไหน"
"ที่ไหนซักแห่ง พ่อลงโทษฉันที่หนีออกมา แถมยังมายุ่งกับนักบวชศักดิ์สิทธิ์อย่าง
นายด้วย ฉันมาที่นี่เพื่อจะบอกลา" เสียงหัวเราะเจือขมขื่นของซาตานที่เคยอารมณ์ดี
"ทันทีที่พระอาทิตย์ขึ้น ฉันจะต้องกลับไปสู่ที่ที่ฉันควรอยู่แล้ว"
...มันจะไปจริงๆ มันไม่ได้พูดเล่น...ได้ฟังแบบนี้แล้วน้ำตาพาลจะไหลออกมา
"ลาก่อนนะ ต้องไปแล้ว" แล้วร่างของซาตานก็หายไป พร้อมกับความมืดมิด
โซลทรุดตัวลงนั่งกับเก้าอี้ ก่อนจะปล่อยให้น้ำตาไหล โดยไม่คิดที่จะเช็ดมันออกไปเลย
"ลาก่อนรูทส์"…
The End
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฟิคเรื่องนี้ใช้เวลาแต่งแค่ 30 นาที เกิดจากการนั่งฟังเพลงแฮปปี้เบริ์ดเดย์ของ
จี เจอาร์
ก้อเลยแต่งเล่นๆ ชอบแบบไหนมากที่สุดช่วยบอกกันด้วยน๊า...
ปล. เม้นด้วยนะโว้ยยยยยยยยยยยยยยยย
ความคิดเห็น