คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : MY LADY : 5
MY LADY
บทที่ 5
~หลงรักคุณเข้าแล้ว~
มหาวิทยาลัยโซล คร่ำคราไปด้วยนักศึกษามากมายที่เดินสวนกันอย่างควักไขว่หรือแม้ที่กำลังเดินข้ามทางม้าลายกันอย่างรีบเร่งและเป็นอีกวันที่แบคฮยอนเดินทางมาที่มหาลัย’ เพื่อพรีเซนต์งานของนักศึกษาปริญญาโทเช่นเขา รถเบนซ์คันงามเลี้ยวเข้ามาจอดที่ลานหน้าตึกคณะ มือสวยเอื้อมไปหยิบแฟ้มเอกสารสำหรัการพรีเซนต์งาน เช็คของทุกอย่างให้เรียบร้อย ทันทีที่แบคฮยอนประตูออกมาจากรถ ทำเอานักศึกษาหรือผู้คนอื่นๆที่เดินผ่านไปมาต้องหันมองกันเป็นแถบๆ เพราะความสวยที่เปล่งประกายออกมาทุกครั้ง ทำเอาหนุ่มๆใจละลายกันไม่หวาดไม่ไหว
สองขาเรียวอย่างก้าวอย่างเร่งรีบพร้อมกับยกมือถือขึ้นมาโทรหาเพื่อนในกลุ่มที่เรียนด้วยกัน คนที่มัวแต่เร่งรีบและวุ่นวายกับโทรศัพท์เดินไม่ระวัง เผลอเข้ากับใครไม่รู้จนแฟ้มหลุดออกจากมือและเกือบจะเซล้มไป หากแต่มือหนาของใครบางคนรั้งเอวไว้ได้ทัน จนตัวลอยเข้าปะทะกับอกกว้าง......
“อ๊ะ! ขะ ขอโทษคะ”
“คุณเป็นอะไรมั้ยครับ?” เสียงทุ้มที่ดูเหมือนจะเคยได้ยิน เอ่ยถามแบคฮยอน จนคนในอ้อมกอดต้องเงยหน้าขึ้นมามองกับเจ้าของเสียง แต่ก็ต้องเบิกตากว้าง เพราะบุคคลตรงหน้า คือชายหนุ่มรูปหล่อที่แบคฮยอนเจอที่โรงแรมคราวนั้น
“มะ ไม่เป็นอะไรคะ” พอได้สติ คนตัวเล็กจึงค่อยๆผละตัวออกมาจากชายหนุ่ม ก่อนจะค่อยย่อตัวลงเก็บแฟ้มงานที่ตกไว้ แต่ก็ไม่เท่าความรวดเร็วของชายร่างสูงที่ก้มเก็บขึ้นมาให้ ก่อนจะยื่นคืนให้กับเจ้าของที่แท้จริง
“ขอบคุณคะแล้วก็ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ฉันเดินไม่ระวังเลย คุณ......”
“ชานยอล...ปาร์ค ชานยอลครับ”
“ฉัน บยอน แบคฮยอนคะ”
“ว่าแต่ ผมคุ้นๆหน้าจัง เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนรึเปล่าครับ?” หลายคนคงอาจจะคิดว่า นี่คงจะเป็นมุขจีบสาวสุดแสนจะเบสิคของผู้ชาย แต่ชานยอลไม่ได้คิดแบบนั้น เพราะสิ่งที่เขาถามแบคฮยอนมันคือความจริงที่เขารู้สึกว่า สาวสวยที่ยืนอยู่ตรงนี้คุ้นหน้ามากจริงๆ
“ก็ เคยเจอกันครั้งหนึ่งคะ ที่โรงแรมที่ฉันทำงานอยู่ คุณมางานเลี้ยงของบริษัทอู๋” แบคฮยอนเพียงอธิบายสั้นๆให้อีกคนเข้าใจและคาดว่าอีกฝ่ายคงจะจำได้อยู่บ้าง
“อ่า จริงๆด้วย....ว่าแต่คุณมาทำอะไรที่นี้หรอครับ”
“คือ ฉันมา.......” แบคฮยอนไม่ทันได้พูดจบ ก็ถูกเเพื่อนที่ตัวเองคุยโทรศัพท์ด้วยในตอนแรกเรียกมาจากทางด้านหลังของชานยอลเสียก่อน
“ป๋ายป๋าย!!!” หญิงสาวคนดังกล่าวกึ่งวิ่งกึ่งเดินเข้ามาหาแบคฮยอนที่แอบหอบเล็กน้อย ส่วนชานยอลเองก็แอบงงเล็กน้อยที่ผู้หญิงคนนี้เรียกใครว่า ‘ป๋ายป๋าย’
“ว่าไง คริสตัล...”
“ฉันนึกว่าเธอเป็นอะไรสะอีก ตอนแรกก็โทรมาคุยกันอยู่ดีๆ แล้วจู่ๆสายก็ตัดไป แล้วนี่เกิดอะไรขึ้น...ผู้ชายคนนี้เป็น......เอ่อ” คริสตัลหยุดพูดเล็กน้อยก่อนจะชำเลืองมาทางชานยอล
“นี่คุณชานยอล พอดีฉันเดินไม่ระวังน่ะ เลยชนเขาเข้า”
“อ่อ แล้วนี่มือถือไปไหน ฉันโทรหาหลายรอบแต่ไม่ติด” พอเจอเพื่อนสาวทัก แบคฮยอนก็พึ่งนึกขึ้นได้ จึงรีบมองหามือถืออย่างลุกรนจนพบกับซากมือถือที่หน้าจอแตกละเอียดและไร้การทำงาน ก่อนจะหยิบมันขึ้นมา
“เอ่อ คุณแบคฮยอนครับ ให้ผมเอามือถือไปซ่อมให้นะครับ ถือสะว่าผมเองก็เดินไม่ระวังจนทำให้ข้าวของของคุณเสียหาย”
“ไม่เป็นไรหรอกคะ คุณชานยอลไม่ผิด ฉันซุ่มซ่ามทำหล่นเอง ไม่ต้องรับผิดชอบหรอกคะ” แบคฮยอนรีบเอ่ยปฏิเสธความหวังดีของชานยอล เพราะคิดว่าตัวเองนั้นผิดเองจะให้คนอื่นมารับผิดชอบแบบนี้ได้ยังไง
“ไม่เป็นไรครับ ผมเต็มใจที่จะรับผิดชอบ ส่งมือถือมาให้ผมเถอะครับ เดี๋ยวผมจัดการเอง”
“แต่.....” ไม่ทันที่แบคฮยอนจะได้พูดจบ คริสตัลก็แอบมากระซิบเบาๆที่ข้างหูว่า ‘ให้เขารับผิดชอบเถอะ ดูเหมือนเขาจะสนใจเธออยู่ หล่อๆ แลดูใจดีขนาดนี้ น่าสนใจจะตาย’ แบคฮยอนแอบถอนหายใจเบาๆก่อนจะยื่นมือถือส่งให้กับชานยอล ที่ยืนยิ้มจนหน้าบาน
“ก็ได้คะ....ซ่อมเสร็จเมื่อไหร่ให้คุณติดต่อ มาตามนี่นะคะ” แบคฮยอนยื่นนามบัตรให้ก่อนจะเอ่ยขอตัวออกไปเพราะใกล้จะถึงเวลาพรีเซนต์งานแล้ว
“โอเคครับ....แล้วผมจะติดต่อกลับไปนะครับ” หลังจากที่แบคฮยอนกับคริสตัลเดินจากไป ชานยอลก็มองตามแบคฮยอนอย่างไม่ละสายตาจนกระทั่งคนตัวเล็กลับหายไป ปล่อยให้เขายืนยิ้มมองนามบัตรราวกับคนบ้าที่ไม่รู้ยิ้มอะไรอยู่คนเดียว
“ทำไมผมถึงไม่ได้สังเกตความสวยกับความน่ารักของคุณตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกันนะ..และทำไมผมเหมือนตกหลุมรักคุณเลยนะ...แบคฮยอน”
คิม จงอิน ชายหนุ่มผิวสีแทน ที่ใครๆก็ต่างมองว่าเซ็กซี่สุดๆ ลูกชายคนกลางของประธานบริษัท เคเคฟู๊ด ซึ่งผลิตสินค้าอาหารสำเร็จรูปและวัตถุดิบที่เกี่ยวกับเบเกอรี่ ทั้งจำหน่ายในประเทศและส่งออกต่างประเทศ
จงอินไปเรียนต่อที่ต่างประเทศและกลับมาที่เกาหลีใต้ได้เพียงสองสัปดาห์ คนไม่ชอบว่างงานก็คิดหาอะไรทำ ภายนอกอาจจะดูเป็นคนเจ้าชู้ ไม่เรียบร้อย พูดจาหยาบคายบ้าง แต่นั้นก็จะเป็นเฉพาะเวลาที่อยู่กับกลุ่มเพื่อนผู้ชายด้วยกันเท่านั้น ซึ่งตัวตนที่แท้จริงของจงอินนั้น ทั้งใจดี อบอุ่นและเป็นพ่อบ้านสุดๆ แต่ก็ไม่เคยมีใครได้สัมผัสถึงตัวตนเหล่านั้นของจงอินเลย
ในความคิดแรกหลังจากกลับมาถึงบ้านเกิด จงอินอยากเปิดคอฟฟี่ช้อปบวกกับขายพวกเค้กขนมหวาน เปิดเป็นร้านเล็กๆที่สามารถดูแลด้วยตัวเองได้ จึงตัดสินใจไปเรียนทำขนมกับเค้กและชงกาแฟเพิ่มเติม แม้จะมีพื้นฐานมาอยู่บ้าง แต่คนที่ต้องการจะเปิดร้านอย่างจริงจังก็ควรที่จะศึกษาเพิ่มเติมไว้อีกดีกว่า
จงอินค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับร้านที่รับสอนทำเบเกอรี่ในอินเตอร์เน็ต เลือกจนได้ที่เรียนที่ถูกใจก่อนจะโทรไปสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมกับทางร้าน ‘DK Coffee & Bakery’ ที่เจ้าตัวได้เลือกแล้วว่าจะเรียนที่นี้
“(ร้าน DK Coffee & Bakery คะ)” เสียงหวานตอบมาจากปลายสาย เพียงแค่เสียงหวานๆกับประโยคสั้นๆ มันทำให้จงอินรู้สึกตื่นเต้นอย่างประหลาด
“เอ่อ คือ ผมต้องการเรียนทำเบเกอรี่กับชงกาแฟ ไม่ทราบว่าทางร้านยังเปิดรับสอนอยู่มั้ยครับ?”
“(ยังรับสอนอยู่คะ สนใจจะเรียนหรอคะ?)”
“ครับ รายละเอียดเกี่ยวกับครอสเรียนมีอะไรบ้างครับ?”
“(ถ้าต้องการที่จะเรียนจริงๆ ให้มาติดต่อกับทางร้านเลยคะ แล้วดิฉันจะชี้แจงรายละเอียดให้ฟังอีกที พร้อมวันไหนก็มาได้เลยนะคะ)”
“วันนี้เลยได้มั้ยครับ? ผมจะได้เข้าไปฟังรายละเอียดก่อน จะได้เตรียมตัวไว้ก่อน”
“(ได้คะ)” ปลายสายตอบมาเพียงสั้นๆ จงอินจะเอ่ยอีกครั้งก่อนจะจบบทสนทนาประโยคสุดท้าย
“ตอนนี้ 9 โมง เช้า งั้นอีกประมาณครึ่งชั่วโมง ผมจะไปถึงที่นั่นนะครับ”
“(แล้วฉันจะรอคุณนะคะ)” เพียงประโยคธรรมดาๆ แต่กลับทำเอาหัวใจชายหนุ่มระรัวเต้น ตึกตักๆ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แค่เสียงหวานๆ ยังทำให้เขาใจสั่นได้ถึงขนาดนี้ แล้วตัวจริงจะหวานเหมือนเสียงรึเปล่านะ
หลังจากวางสายไป จงอินก็รีบคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าไปยังห้องน้ำ อาบน้ำและแต่งตัว จงอินเลือกสวมเสื้อเชิร์ทสีน้ำเงินเข้ม ปล่อยกระดุมด้านบนทิ้งไว้สามเม็ด เผยให้เห็นแผงอกเล็กน้อย ทำให้ดูมีเสน่ห์เพิ่มขึ้นเท่าตัว พับแขนเสื้อขึ้นมาถึงข้อศอกตัดกับกางเกงยีนส์ซีดที่ดูเข้ากับกันรองเท้าบูทหนังข้อสั้นแบบแฟชั่น ก่อนจะคว้าเอามือถือและพวกกุญแจรถออกไปจากห้อง
ใช้เวลาประมาณ 20 นาที จงอินก็ขับรถมาถึงร้านโดยใช้แอพฯแผนที่ในการช่วยนำทางได้อย่างถูกต้อง รถบีเอ็มสีขาวคันหรูจอดเทียบใกล้ๆกับหน้าร้าน สองขายาวก้าวลงมาจากรถ ชายหนุ่มผิวสีแทนสวมแว่นกันแดด เดินเฉิดฉายเข้ามาในร้าน ทำเอาคนที่อยู่บริเวณนั้น ทั้งลูกค้าภายในร้านต่างมองชายหนุ่มคนนี้อย่างไม่อาจละสายตา ทั้งดูเซ็กซี่ มีเสน่ห์ หล่อคมเช่นนี้ ไม่ว่าจะชายหรือหญิงก็อดที่จะมองดูไม่ได้
จงอินเดินไปที่เคาท์เตอร์ พลางถอดแว่นกันแดดออกก่อนจะถามหาเจ้าของร้านกับพนักงานอย่างสุภาพ
“ไม่ทราบว่าเจ้าของร้านอยู่มั้ยครับ? ผมมาติดต่อเรื่องเรียนทำเบเกอรี่”
“คุณคยองซูอยู่ข้างหลังร้านเดี๋ยวจะไปตามให้ รอสักครู่นะคะ
“ครับ” ว่าจบพนังงานคนดังกล่าวก็เดินเข้าไปข้างในที่คาดว่าจะเป็นหลังร้าน ไม่นานนักพนังงานคนเดิมก็เดินออกมา แต่ไม่ได้มาคนเดียว แต่มาพร้อมกับคนที่จงอินคาดว่าเป็นเจ้าของร้าน
เพียงแค่เห็นผู้หญิงตัวเล็กๆ ในชุดเสื้อแขนยาวลายขวางสีเทาเหลืองกับกางเกงยีนส์เข้ารูป ใบหน้าสวยได้รูปแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางๆแต่ดูสวยเป็นธรรมชาติเข้าผมลอนสีน้ำตาลไม่เข้มมากที่เซ็ทให้เป็นทรงสวยติดโบว์สีฟ้าลายสก๊อต มันช่างดูน่ารักและเหมาะสมกับเจ้าตัวเสียเหลือเกิน
รอยยิ้มที่มาจากปากรูปหัวใจถูกส่งมาให้คิม จงอิน คนรับแทบจะใจละลายเสียอยู่แล้ว แม้จะเคยเห็นผู้หญิงสวยมามากมาย แต่จงอิน ยอมรับเลยว่า ไม่เคยใจสั่นแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน
“สวัสดีคะ คุณ..........” เจ้าของร้านคนสวยเอ่ยทักทายจงอินก่อน
“อ่า ผะ ผม คิม จงอินครับ” จงอินตอบกลับอย่างตะกุกตะกัก เพราะเผลอมองคนตรงหน้าไม่หยุดจึงทำให้ตั้งตัวแทบไม่ทัน
“ฉัน โด คยองซูนะคะ เชิญคุณจงอินทางนี้คะ” คยองซูผ่ายมือไปยังทางที่นั่ง ก่อนจะเดินนำไปถึงมุมหนึ่งไม่มีคนนั่งอยู่ เหมือนเป็นที่ส่วนตัวสำหรับเจ้าของร้าน ทั้งคู่นั่งลงตรงข้ามกัน
“คุณจงอิน ทานอะไรดีคะ เดี๋ยวจะให้เด็กเอามาเสิร์ฟ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมเกรงใจ”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกคะ สั่งเถอะคะ”
“ก็ได้ครับ งั้นขอลาเต้เย็นแก้วนึงก็พอครับ”
“โอเคคะ....จีฮยอน” คยองซูเรียกเด็กในร้านมาก่อนจะสั่งเครื่องดื่มให้กับคุณลูกค้า
“ลาเต้เย็น 1 มอคค่าเย็น 1 แล้วก็เครปเค้กเรนโบว์ราดซอสบลูเบอร์รี่นะจ้ะ” ระหว่างรอเครื่องเดิมและเครปเค้ก คนตัวเล็กจึงเอ่ยถามจงอินถึงครอสที่ต้องการจะเรียน
“คุณจงอินมีพื้นฐานมาก่อนมั้ยคะ?” ที่คยองซูถามจงอินแบบนั้นเพราะต้องการรู้ว่าผู้เรียนมีฐานมาก่อนหรือไม่ เพื่อที่จะได้จัดครอสเรียนให้ถูกตามความสามารถของผู้เรียน
“ก็พอมีบ้างครับ แต่ก็ไม่ได้เก่งสักเท่าไหร่”
“อยากจะเรียนไปเปิดร้านหรือว่าอยากเรียนเพราะอยากทำให้แฟนทานคะ” คนตัวเล็กเอ่ยถามอย่างอารมณ์ดี เพราะบางหลายครั้งที่คยองซูเจอลูกค้าที่มาเรียนทำเบเกอรี่เพื่อจะได้ทำให้แฟนทานหรือทำเพื่อฉลองวันครบรอบต่างๆ
“เรียนเพื่ออยากเปิดร้านครับ ส่วนแฟนน่ะผมยังไม่มี.....แต่ถ้าคุณคยองซูยังว่าง สนใจจะมาเป็นแฟนผมมั้ยครับ? ^^!” จงอินถามอย่างตรงไปตรงมา เพียงแค่คำถามเดียว ทำเอาคนถูกถามแก้มขึ้นสีชมพูระเรื่อ ใจเต้นระสำระสายไม่เป็นจังหวะเพราะคนตรงหน้า ก็เคยเจอผู้ชายมาจีบมากมาย แต่ก็ไม่เคยมาพูดขอเป็นแฟนกันตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอขนาดนี้ จะไม่เขาเขินได้ยังไงล่ะ!!
“เอ่อ........” คนตัวเล็กไม่ทันได้ตอบกลับ เครื่องดื่มกับเครปเค้กที่สั่งไว้ถูกนำมาเสิร์ฟขั้นจังหวะพอดี คยองซูลอบถอนหายใจเบาๆอย่างโล่งอก
“ลาเต้กับมอคค่าเย็น แล้วก็เครปเค้กได้แล้วคะ”
“คุณจงอินลองทานเครปเค้กเรนโบว์ดูสิคะ รับรองว่าไม่เลี่ยน อันนี้ขายดีที่สุดในร้านเลยนะคะ” คนตัวเล็กเลื่อนจานเครปเค้กไปตรงหน้าของชายหนุ่ม จงอินเห็นคนตัวเล็กอุตส่าห์สั่งมาให้ลองชิม ก็ไม่ปฏิเสธน้ำใจ ตักขึ้นมาชิมหนึ่งคำ ก่อนจะเอ่ยปากชมเจ้าของร้านทันที
“อร่อยมากเลยครับ เนื้อครีมกับแป้งนุ่มมากตัดกับซอสบลูเบอร์รี่ มันอร่อยเข้ากันสุดๆ คุณคยองซูทำเองเลยรึเปล่าครับ?”
“ใช่คะ ดีใจนะคะที่คุณชอบ......ว่าแต่คุณจงอินอยากเรียนทำอะไรบ้างค่ะ ฉันจะได้จัดตารางเรียนให้”
“ผมอยากทำเป็นทุกอย่างครับขอแค่ผมได้ใช้เวลาเรียนกับคุณคยองซูนานที่สุดก็พอ ^^” คำตอบที่เล่นเอาคนถามแทบจะไปต่อไม่เป็น ตอบมาแบบนี้ คิดจะจีบเขาด้วยชัวร์ๆ
“อะ เอางั้นเลยหรอคะ?” คยองซุตอบกลับอย่างไม่ค่อยมั่นใจ
“ครับ ค่าสอน คุณคยองซูจะคิดเท่าไหร่ก็ตามสบายเลยนะครับ ผมจ่ายไม่อั้น!” จงอินตอบอย่างอารมณ์ดี จะให้เขาจ่ายเท่าไหร่ก็ยอม เพื่อที่จะได้ใกล้ชิดคนตัวเล็กคนนี้ก็พอ
“ส่วนตารางเรียนกับรายละเอียดอื่นๆ จะให้ฉันส่งให้ทางไหนดีคะ? อีเมลล์หรือว่าไลน์”
“ไลน์ก็ได้ครับ.....นี่ครับไลน์ผม”
“โอเคคะ รับแอดด้วยนะคะ....คุณจงอินสงสัยอะไรอีกมั้ยค่ะ?”
“ผมขอถามอย่างอื่นได้มั้ยครับ?” จงอินกระตุกยิ้มที่มุมอย่างเจ้าเล่ห์ อย่างที่คนตัวเล็กไม่ทันได้เห็น เพราะเป็นจังหวะเดียวกันที่ก้มลงดื่มกาแฟ
“อืม....ได้สิคะ”
“คุณคยองซูเชื่อเรื่องรักแรกพบมั้ยครับ?”
“อืม...ก็ไม่รู้สิคะ ฉันก็ไม่เคยเป็นมาก่อน แต่ถ้าเป็นความรู้สึกดีๆตั้งแต่แรกเห็นก็คงจะเชื่ออยู่ เพราะตอนนี้ฉันก็กำลังเป็นอยู่นะ : )” จงอินแอบยิ้มอยู่ในใจกับคำตอบที่ได้รับ ขอคิดข้างตัวเองแล้วกันว่าคนน่ารักหมายถึงเขาอยู่แน่ๆ
“งั้นหรอครับ....เมื่อก่อนผมก็ไม่ค่อยเชื่ออะไรแบบนี้หรอก แต่ตอนนี้ผมเชื่อสนิทใจเลยล่ะ....เพราะตั้งแต่ผมเจอคุณคยองซูครั้งแรก ผมก็รู้เลยว่ารักแรกพบมันเป็นยังไง ^^”
“-//////////-”
แล้วจ้าาาาาาา
อัพด้วยเน็ตกากๆ T^T
เมนท์ให้เค้าด้วยน๊า
*กราบงามๆ*
นักศึกษาปริญญาโท มหาลัย'โซล บยอน แบคฮยอน หรือป๋ายป๋ายของคริสตัสนั่นเอง
เจ้าของร้าน DK Coffee & Bakery
โด คยองซู
สาวๆของเราสวยน่ารักกันมั้ยเอ่ย???
ตัดต่อไม่เนียนต้องขออภัย
ความคิดเห็น