คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : MY LADY : 3
MY LADY
-บทที่ 3-
~งานเลี้ยงฉลอง~
BYUN GRAND HOTEL
งานเลี้ยงฉลองครบรอบ 30 ของบริษัท อู๋แอร์เวย์ ถูกจัดขึ้นที่โรงแรมหรูชั้นเลิศอันดับต้นๆของประเทศอย่าง บยอน แกรนด์ โฮเทล ที่ขึ้นชื่อว่าบริการดีเยี่ยมและได้มาตรฐานโรงแรมระดับห้าดาว งานสำคัญเช่นนี้ ถูกมอบหมายให้กับทายาทคนเล็กของเจ้าของโรงแรมนี้เป็นคนดูแลจัดการความเรียบร้อยทุกอย่างภายในงาน ซึ่งคุณ “บยอน แบคฮยอน” ก็ทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยมเช่นเคย แม้จะเป็นมือใหม่ แต่ความรอบคอบในการทำงานก็ไม่ได้ขาดตกบกพร่องอย่างที่คิด
แขกผู้มีเกียรติที่ได้รับเชิญให้มาร่วมงานต่างเริ่มทยอยเข้าห้องแกรนด์บอลลูมขนาดใหญ่ที่ใช้เป็นสถานที่จัดงาน และแน่นอนว่าเจ้าของโรงแรมก็ถูกเชิญเข้าร่วมงานนี้เช่นกัน
“ป๋ายป๋าย ทำงานเหนื่อยมั้ยลูก?” คุณนายบยอนเอ่ยถามลูกสาวที่กำลังทำงานอย่างขะมักเขม้น
“ไม่เลยคะม๊า ป๋ายสนุกดีออก ฝึกบ่อยจะมาช่วยงานป๊ากับเฮียได้เต็มที่ไงคะ”
“ถ้าเหนื่อยก็พักนะจ้ะลูก เดี๋ยวม๊ากับป๊าเข้าไปในงานก่อนนะ”
“มีอะไรก็เรียกพวกพนักงานให้มาช่วยนะลูก ป๊าไปล่ะ” ว่าจบคนเป็นพ่อแม่ก็เดินเข้าไปในงาน ปล่อยให้ลูกสาวสุดที่รักได้ทำงานต่อ หลังจากผ่านไปได้ไม่นาน ก็มีผู้มาใหม่เข้ามาทักทายคุณหนูคนสวย
“เอ่อ ขอโทษนะครับ งานของบริษัทอู๋ จัดที่ไหน?” ชายหนุ่มร่างสูง จมูกโด่งสันเป็นคม ดวงตากลมโตสุกใสแพรวพราว ช่างเข้ากับใบหน้าที่ได้รูปเสียเหลือเกิน แบคฮยอนพิจารณาใบหน้าอันหล่อเหลาของชายหนุ่มจนนานเกินไป คนถูกมองแอบมีรอยยิ้มเล็กน้อยก่อนจะสะกิดคนตัวเล็กให้ตอบคำถามเขาเสียก่อน
“อ่า ขอโทษคะ....งานจัดที่ห้องแกรนด์บอลลูมตรงนี้คะ” ว่าพร้อมผ่ายมือเป็นการบอกเส้นทางให้กับแขกของงานได้รับทราบ
“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มเอ่ยขอบคุณสั้นๆ แก่คนที่ตนเองคิดว่าเป็นเพียงพนักงงานหรือผู้จัดการของโรงแรมแล้วนี้ จึงไม่ได้พิธีรีตองอะไรมากมาย
“ทำไมหล่อจังนะ....ป๋ายป๋ายชอบจัง”
ห้องรับรอง
ว่าที่ประธานบริษัท อู๋แอร์เวย์ คนใหม่ ที่กำลังเตรียมตัวเพื่อเปิดตัวในงาน อยู่ดีๆพลันนึกถึงคนสวยที่ร้านตัดสูทนั้นอยู่ตลอด ใบหน้าสวยหวาน รอยบุ๋มที่แก้มที่ดูมีเสน่ห์ ผิวพรรณงาม ขาวดุจดั่งน้ำนม ทุกสัดส่วนมันตราตึงในหัวสมองเขาเหลือเกิน แม้จะผ่านไปหลายปี คนๆนี้ก็ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยในสายตาของเฮียฟานฟานคนนี้ มีแต่ความงดงาม เปล่งปลั่งมากขึ้นเรื่อยๆ มากจนเขาแทบจะรอไม่ไหวที่จะได้ครอบครองร่างบางนั้น ในขณะที่นั่งคิดนั่นนี้ไปเรื่อย ก็ต้องหลุดจากภวังค์ เพราะ เซฮุน ชานยอล จงอินได้เดินเข้ามาหา พร้อมกับทักทายกันอย่างเช่นเคย
“วู้วววววว ไงครับท่านประธานรูปหล่อ พ่อหล่อ สาวสวยติดกันตรึม!” นั่นคือคำทักทายจาก คิม จงอิน
“ยังเว้ย! ตอนนี้เป็นแค่ว่าที่อยู่”
“โถ่! เฮีย เดี๋ยวก็ออกไปเปิดตัวแล้ว จะลีลาทำไม?”
“เอ่อ ว่าแต่ จื่อเถากับจงแด ยังไม่หรอ?...ไป...” คริสไม่ทันได้พูดจบก็มีลูกน้องวิ่งโล่เข้ามาในห้อง
“คุณคริสครับ! คุณจื่อเถาถูกยิงครับ ตอนนี้ยังหาตัวไม่เจอ”
“แล้วรู้ตัวคนทำยัง ว่าเป็นพวกไหน?” เซฮุนถาม
“คาดว่าน่าจะเป็นพวกคู่แข่งที่เสียสัมปทานให้คุณจื่อเถาครับ”
“สั่งให้ลูกน้องทุกคนตามหาตัวจื่อเถาให้เจอ เช็คตามโรงพยาบาลด้วย” หลังจากคริสออกคำสั่งให้คนออกค้นหาจื่อเถาน้องชายสุดที่รัก ก็ถูกเรียกตัวให้เข้าไปในงานพร้อมกับชานยอลและเซฮุน แม้จะป็นห่วงน้องแค่ไหนหน้าที่ของเขาตอนนี้ก็คือ การเปิดตัวในตำแหน่งประธานคนใหม่ของบริษัท
เซฮุนกับชานยอล ยืนมองความสำเร็จของพี่ชายอยู่ไม่ไกล จวบจนเสร็จสิ้นคำขอบคุณและเริ่มต้นงานเลี้ยง ที่มีการเต้นเปิดฟลอร์ โดยอี้ฟงเจ้าของบริษัท ที่กลายเป็นอดีตประธานไปเมื่อสักคู่นี้ เป็นคู่เปิดฟลอร์กับคุณนายอู๋ สายตามองหาพี่ชายร่างสูง ก็เห็นว่ากำลังคุยกับสาวสวยร้านตัดสูทที่เซฮุนคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดีและไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปทักทาย
“สวัสดีครับ คุณลู่ฮาน” เซฮุนเอ่ยทักทายก่อนจะมอบรอยยิ้มอันทรงเสน่ห์ไปให้
“สวัสดีคะ คุณเซฮุน” ลู่ฮานทักตอบ ก่อนผู้เป็นพ่อแม่จะแทรกขึ้นมา
“ใครหรอลูก?”
“นี่คุณเซฮุน ลูกค้าที่ร้านของลู่เอง...คุณเซฮุนคะ นี่ป๊ากับม๊าของฉันเองคะ” เซฮุนโค้งคับนับทักทายอย่างสุภาพ
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”
“เอ่อ .... อาแปะ อาโก เดี๋ยวฟานขอตัวก่อนนะครับ” คริสผู้เริ่มจะไม่มีบทบาทในวงสนทนาจึงขอลาตัวออกไป เซฮุนอดที่จะสงสัยไม่ได้กับพี่ชายร่างสูงที่เรียกพ่อแม่ของลู่ฮานอย่างสนิทสนม
“คุณลุง คุณป้าครับ ผมขออนุญาตชวนคุณลู่ฮานเต้นรำได้มั้ยครับ?” เซฮุนเอ่ยถามอย่างกล้าๆกลัวๆ ทำให้ผู้ใหญ่สองคนหัวเราะเบาๆด้วยความเอ็นดูกับหนุ่มน้อยที่ท่าทางจะสนใจลูกสาวของพวกเขาอยู่เป็นแน่
“ตามสบายเลยพ่อหนุ่ม ลุงฝากอาลู่ด้วยนะ” เซฮุนยิ้มรับเล็กน้อย ก่อนจะหันหน้ามาหาลู่ฮานอีกครั้งและเอ่ยคำชวนอันแสนสุภาพและดูหวานซึ้ง หากสาวๆคนไหนได้ยินแบบนี้ก็คงจะละลายเป็นแน่
“คุณผู้หญิง....ให้เกียรติเต้นรำกับผมสักเพลงนะครับ” มือเล็กยื่นไปแตะกับฝ่ามือใหญ่ที่ผายออกมารอรับ ก่อนจะเริ่มเข้าสู่ฟลอร์เต้นรำ
“ผมขออนุญาตแตะเอวคุณลู่ฮานนะครับ” เซฮุนเลื่อนฝ่ามือหนาไปแตะที่ช่วงเอวคอดของร่างเล็กอย่างเบาๆ ไม่แน่นและหลวมจนเกินไป ฝ่ายโดนกระทำรู้สึกหัวใจทำงานอย่างหนัก ที่ได้รับท่าทีที่ทั้งสุภาพและอ่อนโยนของชายหนุ่ม สองสายตาสบเข้าหากันอย่างเชื่อมหวาน ลู่ฮานไม่เคยรู้สึกใจเต้นแรงมากมายขนาดนี้ ตั้งแต่ได้เจอกับเซฮุน ไม่รู้ว่าคนตรงหน้าจะรู้สึกเหมือนกันบ้างมั้ย?
ชายหนุ่มรูปงามกับหญิงสาวแสนสวยที่เต้นรำกลางฟลอร์กลายเป็นคู่ที่ดึงจุดความสนใจภายในงานทุกท่วงท่า ลีลาจังหวะผสานกันอย่างราบรื่น สองกายชิดเข้าหากันแทบจะไม่มีช่องว่างให้เหลือ ทุกสายตาจ้องมองบ่งบอกได้เลยว่า คู่นี้ช่างเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก เพราะอีกคนดูดีมากในชุดสูทสีขาวราวกับเทพบุตรที่ลงมาจากสวรรค์ อีกคนดูงดงามในชุดกี่เพ้าสีแดงกับทรงผมที่ดูเข้ากันอย่างลงตัว
บทเพลงดำเนินมาถึงช่วงสุดท้าย เซฮุนเกี่ยวร่างเล็กเข้ามาหาตัว โน้มตัวลงไปในท่าจบแบบสากล เซฮุนจับมือเล็กขึ้นมา ก่อนจะประทับจูบบนหลังมือสวย เรียกเสียงกรีดกร๊าดคนในงานได้เป็นอย่างดี
“ขอบคุณ คุณผู้หญิงแสนสวยที่เต้นรำกับผมนะครับ” : )
“ด้วยความยินดีคะ คุณผู้ชายสุดหล่อ” : )
แรกๆมันยังไม่ค่อยมีอะไรมากนะคะ
ชานแบค เจอกันแล้ว เหลือไคโด้นะคะ
เมนท์ให้เค้าด้วยน๊าาาา
ความคิดเห็น