Aku No Kuushira Story...

ลำดับตอนที่ #1 : ว่าด้วยเรื่องของ :: Crazy_Lazy

          ว่าด้วยเรื่องของซีแอล(แพม(พิม)) พวกคุณคิดว่าเค้าเป็นคนยังไง วันนี้ผมจะมาเผาเค้า- - ผู้ที่เหมารวมผมเป็นเพื่อนไปหน้าตาเฉย
ก่อนหน้านั้นจะขอนิยามถึงตัวเค้ากัน
อืม ถ้าพูดถึงแพม(พิม)ก็ต้อง อินดี้ เกรียน เผด็จการ ติงต๊อง ไร้ความเป็นผู้ใหญ่ ตัวเล็ก(เตี้ย) เป็นกันเองตั้งแต่เด็กไปถึงคนแก่ ไร้ความเกรงใจ อารมณ์ดีตลอดเวลายังกะคนบ้า นับว่าที่เค้าตั้งนามแฝงแบบนี้เป็นอะไรที่เหมาะมากถึงมากที่สุด



     ผมเลยจะมาเปิดประเด็น "ครั้งแรกที่สำนึก ว่าแพม(พิม)มันบ้าจริงๆ"



ถ้าจะเล่าจริงๆต้องย้อนไปโน่น ตั้งแต่สมัยพวผมอยู่ชั้นประถม ไม่รู้เพราะดวงสมพงหรือเทพเจ้ากลั่นแกล้งทำให้ผมกับเค้าอยู้ห้องเดียวกันตั้งแต่อนุบาลยันป.ปลาย แต่ผมขอนับเป็นดวงซวย

เรื่องเมื่อสมัยป.4 แพมเป็นคนร่าเริงโดยเฉพาะกับเพื่อนผู้ชาย แต่ไม่รู้ทำไมพออยู่กับผู้หญิงด้วยกันกลับมีท่าทางเขินอายไปซะเฉยๆ จริงๆมันก็ผู้หญิงนั่นแหละ แต่เพื่อนๆในห้องคิดว่ามันเป็นผู้ชาย พอมันใส่กระโปรงเลยล้อว่ามันเป็นตุ๊ด แต่ด้วยความบ้าที่มันมี และขอเดาว่ามีมาตั้งแต่เกิดมันเลยยิ้มให้เพื่อเเล้วบ้าจี้ตามเขาไปซะเฉยๆ
ด้วยความที่ผมเป็นผู้(ขอ)ดูอยู่วงนอก เลยไม่ใส่ใจนัก แค่คิดว่าพวกบ้าๆเขาคุยันก็ปล่อยไป ช่างหัวมัน แถมเพื่อนสนิทของผมตอนนั้นก็อยู่กันคนละห้องเลยไปหากันไม่ได้(สมัยยังซื่อๆทำตามกฏอย่างเคร่งครัดกันอยู่เลย- -)

ฝั่งนั้นเขาก็คุยกันเฮฮาปาร์ตี้ จะยังไงก็ช่างขอแค่อย่ามาวุ่นวายกับผมเป็นพอ แต่แล้วเจ้าตัววุ่นวายใหญ่ก็เข้ามาชนผมที่อุตส่านั่งเฉยๆอยู่ที่นั่งตัวเองแล้วนะเนี้ย แต่ผมก็ไม่ได้เป็นอะไร รู้สึกว่าแพมมันโดนผมทับพอดีมัยซวยไป พอผมลุกขึ้นมาก็เกิดมือลื่นจนเก้าอี้ล้มทับมันอีกที ไม่ได้เจตนาจริงๆนะ- -
เพื่อนๆในห้องเลยเข้าไปช่วยพยุงมันขึ้นมาขณะที่ผมยืนมองเฉยๆ ด้วยความที่เป็นเด็กน่ะนะมันก็คิดๆไป
มันอยากเข้ามาชนเอง แถมเมื่อกี๊มือมันลื่นผมไม่ผิดซักหน่อย...

พอเพื่อนพยุงมันขึ้นมา มันก็ยังยิ้มหัวร่อหน้าตาเฉย แต่นั่นน่ะ หัวมันแตกไปแล้ว- - เลือดไหลโชกอย่างสยองเลย
พวกเพื่อนบางคนก็ร้องไห้บางคนก็หัวเราะ ไอ้ที่ร้องไห้น่ะเข้าใจแต่พวกที่หัวเราะมันยังไงอ่ะ
เพราะเห็นแพมหัวเราะเลยนึกว่ามันล้อเล่นรึไง- - ส่วนไอ้แพมมันก็หัวเราะบ้าอะไรอยู่เนี้ย
(ถ้าตัวผมตอนปัจจุบันไปอยู่ในห้องนั้นตอนนี้จะคิดว่าพวกนี้มันบ้่าแน่ๆ)
จนครูเดินเข้ามาโวยวายใหญ่แล้วพาแพมไปห้องพยาบาล (ก็ควรจะไปแต่แรกแล้ว มัวแต่หัวเราะบ้าอะไรอยู่ก็ไม่รู้)

วันต่อมามันหยุดเรียน...ก็แหงดิ ไม่สงสัยหรอก
แต่ผมโดนเพื่อนมาด่าว่าเป็นต้นเหตุนี่สิ ถึงมันจะเป็นแบบนั้นจริงๆก็เหอะ แต่พวกที่ยืนหัวเราะนั้นผมไม่อยากโดนพวกมันว่าเลยว่ะ แต่ผมก็ว่าอะไรกลับไม่ได้หรอก เลยนั่งเฉยไปอย่างนั้น
หลังพักเที่ยงแพมก็โผล่หัวมาโรงเรียนพร้อมผ้าก๊อตสีขาว ในชุดไปรเวทไม่มีกระเป๋านักเรียน แน่นอนว่าเพื่อนเข้าไปรุมล้อมเหมือนเคย ป๊อบจริงๆแฮะ
แต่มันดันฝ่าวงล้อมเพื่อนมันเดินเข้ามาหาผมแล้วบอก

"เค้าไม่เป็นไรแล้ว เห็นมั้ยล่ะ"

แล้วฉีกยิ้มเหมือนไม่มีอะไรจริงๆ ใจนึงผมโล่งอก อีกใจนึง แกมาบอกฉันทำพระแสงอะไร แล้วมันก็เดินออกจากห้อง เหมือนจะมาโรงเรียนเพื่อเรื่องแค่นี้- -
ตอนนั้นเองที่ผมได้สำนึก...

ว่าไอดอลของห้องนี้มันก็ไอ้บ้าดีๆนี่เอง....

....


          แล้วตกลงว่ามันมาบอกผมทำไม? ใครเข้าใจมันช่วยบอกผมที- -??