คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เอมี่ : ดราคอนอาละวาด
เอมี่
ราอนอาละวา
ราอนืออะไร?
มันือบรรพบุรุษอเหล่ามัร
ส่วนให่บินไม่ไ้แ่บาัว็บินไ้ และบาัว็พ่นไฟไ้แ่บาัว็พ่นไฟไม่ไ้ และเอมี่หวัสุหัวใว่าเ้าัวนี้พ่นไฟไม่ไ้แน่นอนนระทั่มันอ้าปาเหมือนะสำรอบาอย่าออมาและพ่นเปลวไฟออมาาปาอมัน
เผา้นไม้ใบห้าและทุอย่าในรัศมีให้ลายเป็นเถ้าถ่าน
“มันพ่นไฟไ้้วย!” ทหารโรมันนหนึ่ะโน
เอ่อ...เธอรู้แล้วน่าไม่้อบอหรอ...
“ถอยทัพ!!” นายทหารระับสูึ้นมาหน่อยะโนสั่าร และทหารทั้หมไม่้อรอำสั่้ำสอเลย
พวเารีบวิ่เ้าไปทันที พลธนูสอสามนพยายามยิเรื่อยิหน้าไม้ใส่
แ่ทว่าลูธนูลับเ้ออโยมีเพียรอยเล็ๆที่เล็เท่านั้น
เอมี่และปารีสวิ่สุฝีเท้า
เธอหันไปมอเ้าูยัษ์ำลัพ่นไฟเผาผลาทุสรรพสิ่ในระยะที่เปลวไฟะเอื้อมถึ
นายทหารที่ป้อมยิหน้าไม้ยัษ์ออมา หัวธนูทำาทอัรพรริ
มันพุ่เ้าปัสี้าอราอนเ็มๆ มันรีร้อ้วยวามเ็บปว
“เ๋!!”
เอมี่หันไปมอผลานอทหาราวโรมันผู้เ่า “ัารมันเลย!”
“เอ่อ...เอมี่
ันว่าเราวร...” ไม่ทันบประโยอปารีส
ราอน็ยืัวึ้นแล้วพ่นไฟใส่ป้อมที่เพิ่ยิหน้าไม้ใส่ไป
ป้อมที่ทำาไม้ถล่มลอย่ารวเร็ว ทหารโรมันัวิไฟวิ่ออมาอย่าไม่ิีวิ
“...หนี”
ปารีสพู่อ พร้อมับึแนเอมี่มา้วย เธอวิ่ามไปอย่าไม่เ็มในั
ราอนอาละวาอยู่้านหลั
มันใ้หาฟาทุอย่าที่วาทา และพ่นไฟใส่ทุอย่าที่โมีใส่มัน
ทหารโรมันพยายามะัระบวนรบเพื่อป้อัน
แ่ทว่า่อน้าเป็นไปไ้ยาเมื่อมีหาที่มีนาพอๆับรถบัสฟาใส่ลอเวลา
และเปลวไฟร้อนนสามารถทำให้อาหารสุนไหม้ไ้อยัวาอยู่ลอเวลา
และพวเาส่วนให่มัะลเอยที่ถูฟานระเ็น หรือมีไฟไหม้ามร่าายทุรายไป
“ืนเป็นแบบนี้่อไปแย่แน่ๆ”
เอมี่หยุวิ่เมื่อออมาไลพอสมวรแล้ว “เรา้อลับไป่วยพวเานะ”
ปารีสที่เหนื่อยหอบหันมามอเธอ
“บ้ารึเปล่า...นั่นมันราอนนะ ลำพัพวเราสอนทำอะไรไม่ไ้หรอน่า”
“นายรู้ไหมว่าเยมีเ็ผู้หินหนึ่ที่่ายาวรี
เย่าราอน้วยัวนเียวมา่อน”
“เยไ้ยินเรื่อนั้นมา่อนนะ...เป็นบุรีอมาร์สในร่ารีใ่ไหมล่ะ”
ปารีสำไ้ถึเรื่อราวอเ็สาวอ่ายฮาล์ฟบลัเมื่อรั้สมัยสรามไททันนู่น
“แ่เธอเป็นบุรีอมาร์สไล่ะ เธอถึไ้ทำไ้ไ”
“ัน็มีสายเลืออมาร์สเ่นันนะ”
เอมี่เือนวามำเา
อันที่ริเธอเอ็ัไม่แน่ใแล้วว่ายัเหลือสายเลืออมาร์สทอมาถึัวเอริๆหรือไม่
เพราะว่านอานิสัยอบเอานะ หัวรั้น แล้วเธอ็ไม่มีอะไรอีเลยที่เหมือนะเี่ยว้อับมาร์ส
ทุรั้ที่เธอพยายามอพรหรือทำอะไรสัอย่าให้เาประทับใ มันมัะล้มเหลวเสมอ
นบ่อยรั้ที่เธอท้อ แ่ระนั้นเธอยัไม่ยอมแพ้่ายๆ
สัวันที่เธอะไ้พิสูน์ัวเอ้อมาถึอย่าแน่นอน...เธอเื่อเ่นนั้น
ปารีสเห็นแววาอันมุ่มั่นอเธอแล้ว็ไ้แ่เพียถอหายใแรๆ
“ั้นันะไป้วย”
“นายเนี่ยนะ...อย่ามาเลยีว่า”
เอมี่ห้ามเา แ่ิภาพเาู่ร้อเ้า่อสู้ับราอน็ทำให้เธอรู้สึแปลๆพิลึ
“มันอันรายเินไป”
“แ่ว่า...”
ปารีสยัเหมือนะเถีย แ่เอมี่ใ้สายาพิาหยุเาไว้แล้ว
เายืนอ้ำอึ้เหมือนะพูอะไรสัอย่าแ่็พูไม่ออ
วิธีไ้ผลเสมอับปารีส...แถมไ้ผลแ่ปารีสนเียว้วยสิ
“ไปล่ะ”
เอมี่บอเา ่อนะวิ่เ้าสู่สมรภูมิ...
เมื่อสรุปสถานาร์ร่าวๆะไ้ันี้...
อนนี้ทาเ้า่ายพัเละไปหมแล้ว ทหารโรมันบาเ็บหลายสิบน
ป้อมปราารทั้สอพัไปเรียบร้อยาารถูเผา ราอนยัอาละวาอย่าบ้าลั่ อนนี้ามัวอมันเ็มไป้วยหอและธนูปัไว้
แ่เพียมันูอึ้นและสะบััวรั้เียวทั้หม็หลุลมาอย่า่ายาย
และมันเริ่มืบลานเ้าไปเรื่อยๆ
เอมี่หยิบหอที่ไว้ึ้นมา
และหยิบโล่้าๆมา้วย
เธอวิ่ไป้านหน้าหลบเปลวไฟอราอนที่พ่นออมาไ้อย่าิวเีย
เธอปาหอใส่สี้าอมันแ่ทว่ามันลับเ้ออไป เล็อมันแ็เินไป...
“้อเป็นทอัรพรริถึะทะลุเล็มันไ้!” ทหารโรมันนหนึ่ะโน
ทอัรพรริือโลหะนิพิเศษที่สามารถทำลายอสุรายไ้
และมีอานุภาพสูว่าสัมฤทธิ์วิเศษเสียอี แน่นอนว่าใน่ายูปิเอร์มีทอัรพรริ
แ่มีเพียหน่วยที่ไ้รับอานุาิเท่านั้นที่ะไ้ใ้อาวุธนินั้น
และหน่วยนั้นำลัเินทามา...หวัว่า่อนพวเธอะายหมอ่ะนะ
ราอนพ่นไฟอีรั้
ระบวนทัพ็แออ ทหารโรมันโร้ายนายหนึ่สะุพื้นแล้วล้มลรหน้าราอนพอี
มันอ้าปาว้าโว์ฟันแหลมมหลายร้อยี่และำลัะเมือบเหยื่อ
เอมี่รีบว้าหออีอันบนพื้นและเล็ีๆ ่อนะัออไป
หอพุ่แทเ้าเ็มๆวาที่เหมือนูอมัน
เ้าราอนรีร้อ้วยวามเ็บปว
เอมี่ยิ้มว้าับารโมีอัวเอนไม่ทันสัเหาอมันที่ฟาลมาในัหวะสุท้าย
เธออ้าปา้าเมื่อเห็นหานายัษ์ำลัะฟามาปลิีวิเธอ...
โรม!!!
ใน่ววินาทีที่เธอมั่นใว่าัวเอเป็นุเละๆไปแล้วนั้น เธอยัรู้สึัวว่าเหมือนถูระแทแรๆนัวเอหน้าะมำิน
เอมี่ลืมาและเห็นนนอนอยู่้าๆ และนนั้นือปารีส
“นาย...”
เอมี่หาำพูไม่ออ “...่วยันเหรอ”
แ่นถูถามอบไม่ไ้
เพราะว่าเาสลบไปเรียบร้อยแล้วและหัวอเามีเลือไหลออมา้วย
เอมี่พลิัวปารีสึ้นมาและใที่เห็นหน้าอเาีนานี้ เป็นเพราะ่วยเธอเหรอ...
“ระวั!!!!” ทหารโรมันนหนึ่ะโนเรียเธอ
เอมี่หันไป้านหลัและพบว่าราอนำลั้อพวเธอ้วยวาที่เหลืออี้าอยู่
มันอ้าปาอีรั้และเรียมพ่นไฟ เอมี่รีบึปารีสมาอแน่นหวัะบัไม่ไ้เาถูไฟลอ...โ่ะมั
“ออไปให้ห่าาทหารอัน!!” เสียะโนัึ้น
มันเปี่ยมไป้วยอำนาและโทสะ เธอหันไปมอ้นเสีย แม่ทัพแฟร์ า ปราัวึ้น
เาสวมเราะสีทอึ่เป็นทอัรพรริเปล่ประาย สีหน้าอเาเร่รึม
วาอเา้อไปที่ราอนอย่าไร้วามหวาลัว
“่ายแห่นี้ไม่้อนรับอสุรายอย่าแ!”
ว่าแล้วเา็แปลร่าเป็นมัร...
ใ่แล้ว...เาแปลร่าเป็นมัร่อหน้า่อาเธอเลย
ออเายาวึ้นและแนา็ยาวึ้นและเปลี่ยนสภาพไปเรื่อยๆนอนนี้มีมัรหนึ่ัวอยู่รหน้าเธอแล้ว
แฟร์ำรามและบินึ้นไป่อสู้ับราอน
ามหลัมาิๆือทอทัพทหารโรมันที่สวมเราะทอัรพรริพร้อมรบเ็มที่
พวเาเอาโล่ประสานันและเินหน้าเ้าหาอสุรายยัษ์
มีเสนารัษ์นหนึ่วิ่มาหาพวเาและ่วยูอาารปารีสให้ เายิ้มให้เธอ
“ไม่้อห่วหรอ...แ่แผลแนิหน่อยเี๋ยว็ฟื้นแล้วละ”
เอมี่ถอนหายใอย่าโล่อเมื่อรู้อาารอปารีส
แ่แล้ว็แปลใว่าทำไมเธอถึไ้ห่วเานานี้
เธอมอหน้าายหนุ่มที่่วยีวิอเธอไว้ บาทีเธออาะมอเาผิไปมาลอมา็ไ้...
“อทหารโรมัน!!” เสียเ็ผู้หิัึ้น
พริบาเียว็ปราภาพอเ็สาวัวเล็ผมสีน้ำาลพร้อมับม้าสีำ
พวเธอโผล่มารวเร็วราวับว่าพวเานั้นหายัวมา
เฮเลวบม้าอเธอมาอยู่เบื้อหน้าอสุราย ูาบไป้านหน้า “โมี!”
อทหารโรมันอันไร้เทียมทานแห่รุโรมใหม่ไ้มาถึแล้ว...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หายไป 5 เือนว่าๆ ้ออโทษริๆรับ เนื่อาผมเอเพิ่เ้ามหาลัยบวับารปรับัวและานนู่นนั่นนี่อีมามาย ทำให้ว่าะมีเวลามาแ่นั่ริๆัๆนั้นแทบไม่มีเลย นี่็อาศัยแ่วันละสอสามบรรทัเอา ยัไๆ็่วยๆอย่าลืมมาอ่านละันนะรับ
้ออบุและอโทษริๆรับ
ความคิดเห็น