The legend of littledragon

ลำดับตอนที่ #6 : คนผู้ทรนง

              หลังจากที่บุตรมังกรได้พบกับเตียวสีพ่อของเขา ทั้งเขา เตียวสี อาเจียงเเละจิ้นเสียงได้ไปไหว้ศพญาติๆของเขาที่สุสานตระกูลเตียว ซึ่งบุตรมังกรได้หลั่งน้ำตาออกมา

    “เจ้ากำลังบอกความเศร้าในใจให้ทุกคนรู้”  เตียวสีว่าพลางเอามือวางบนไหล่บุตรมังกร

    “ข้าทนไม่ได้ ภาพในวันนั้นยังติดตาข้าอยู่เลย” บุตรมังกรว่าพลางซบหน้าลงกับมือ

    “เกิดเป็นคนยังไงก็ต้องตายอยู่ดี ขึ้นอยู่กับว่าจะตายเร็วหรือช้า เเล้วเจ้าจะเสียใจไปทำไมกัน”  เตียวสีว่า

    “ทะ……ท่านเเม่ทัพ” บุตรมังกรหันมามองเตียวสี

    “เช็ดน้ำตาซะเถอะ”  เตียวสีบอกบุตรมังกร

    หลังจากนั้นพวกเขาก็เดินทางลงใต้ไปเมืองเกงจิ๋ว ระหว่างทาง

    “มีอะไรรบกวนใจเจ้าหรือ”  เตียวสีถาม

    “ไม่มีครับ ขอบคุณที่เป็นห่วงครับท่านเเม่ทัพ” บุตรมังกรว่า

    ขณะนั้นพวกเขาก็ได้เข้าถึงประตูเมืองเกงจิ๋ว บุตรมังกรกับเตียวสีรีบไปเฝ้าพระเจ้าอาทันที

    “โอ้! บุตรมังกรเจ้ากลับมาเเล้วหรือ”  พระเจ้าอาว่า

    “ครับ” บุตรมังกรพูดเเล้วยื่นม้วนกระดาษให้

    “เจ้าเจอเเม่ทัพเตียวสีหรือไม่”  พระเจ้าอาถาม

    “เจอครับ เเล้วท่านเเม่ทัพเตียวสีขอติดตามมาด้วยขอรับ” บุตรมังกรว่า

    “จริงรึ?”  พระเจ้าอาถามอย่างสงสัย

    “ครับ” บุตรมังกรตอบ

    “ไปเรียกเตียวสีมาหน่อยสิ”  พระเจ้าอาใช้บุตรมังกร

    “ได้ครับ” บุตรมังกรว่าพลางเปิดประตูออกไป

    สักครู่ต่อมาบุตรมังกรก็กลับมาพร้อมกับเตียวสี เมื่อพระเจ้าอาเห็นเตียวสี

    “เจ้าคือเตียวสีใช่ไหม?”  พระเจ้าอาถาม

    “ใช่ ท่านคือพระเจ้าอาสินะ”  เตียวสีตอบ

    “ใช่เราคือพระเจ้าอา ท่านทิ้งงานทางเหนือมาที่นี่ด้วยสิ่งใดกัน”  พระเจ้าอาถามอย่างไม่พอใจ

    “ข้าอยากมาคุยกับท่าน”  เตียวสีตอบ

    “เรื่องใดหรือ?”  พระเจ้าอาถาม

    “ข้าอยากย้ายมาเกงจิ๋ว”  เตียวสีตอบ

    “ย้ายมาเกงจิ๋ว? ตอนเเรกท่านบอกว่าอยากอยู่ใกล้ๆครอบครัวมิใช่หรือ?”  พระเจ้าอาถามอย่างสงสัย

    “เเต่ก่อนน่ะใช่เเต่ตอนนี้ครอบครัวข่ที่เสียงสานตายหมดเเล้ว ข้าก็เพิ่งรู้ข่าวพวกคนเเถวนั้นปิดกันใหญ่”  เตียวสีว่า

    “ตายหรือ!? ทำไมครอบครัวท่านถึงตายล่ะ?”  พระเจ้าอาถามอย่างตกใจ

    “เพราะการฆ่าล้างบ้านเตียวของหวังโฮ้วหู่เมื่อ 14 ปีก่อนยังไงล่ะ” บุตรมังกรช่วยตอบเเทนเตียวสี

    “โอ้! งั้นพวกอาป้อ อาลั้ง ลูกๆของเจ้าก็…….”  พระเจ้าอาว่า

    “อือ” เตียวสีตอบพลางหลับตา

    “เเล้วท่านจะมาอยู่เกงจิ๋วทำไม?”  พระเจ้าอาถาม

    “ลูกข้าอยู่ที่นี่”  เตียวสีตอบ

    “ท่านเป็นพ่อของใคร?”  พระเจ้าอาถามเตียวสี

    “ข้าเป็นพ่อของบุตรมังกร”  เตียวสีตอบ

    “บุตรมังกร!!  บุตรมังกรหรือ!?”  พระเจ้าอาพูดอย่างตกใจ

    “งั้นก็ได้ ถ้าเจ้าอยากอยู่เกงจิ๋วก็ได้”  พระเจ้าอาพูด

    “ข้าขอตัว”  เตียวสีทำความเคารพเเล้วเดินออกจากห้องไป ตามด้วยบุตรมังกร

    “สองคนนี้เก่งยังกับเทพยาดาเเน่ะ”  พระเจ้าอารำพึงเบาๆ

    หลังจากที่บุตรมังกรเเละเตียวสีออกมาคุยกันข้างนอก

    “ท่าทางพระเจ้าอาเกรงใจท่านเเม่ทัพน่าดู” บุตรมังกรพูดกับเตียวสี

    “เมื่อไหร่เจ้าจะเลิกเรียกข้าว่าท่านเเม่ทัพซะทีล่ะ”  เตียวสีขอร้องบุตรมังกร

    “เมื่อใดก็เมื่อนั้นล่ะครับ” บุตรมังกรตอบ

    “บุตรมังกร เจ้ารู้จักคำว่ามติสวรรค์ไหม?” เตียวสีถาม

    “เคยได้ยินเหมือนกับล่ะครับ เเต่ข้าก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ท่านเเม่ทัพช่วยอธิบายให้ข้าหน่อยสิ” บุตรมังกรว่า

    “มติสวรรค์ก็คือการบัญชาของสวรรค์ ปกติคนเราทุกคนก็ต้องทำตามมติสวรรค์กันอยู่เเล้ว เเต่สิ่งที่หวังโฮ้วหู่ทำมันขัดกับมติสวรรค์ ตอนนี้หวังโฮ้วหู่ขึ้นเหนือ ถล่มหมู่บ้านขับ”  เตียวสีบอก

    “อะไรนะ….หมู่บ้านขับหรือ!!!” บุตรมังกรพูดอย่างตกใจ

    “ยังดีที่พวกเเม่ทัพภาคเหนือช่วยกันต่อต้านไว้ได้ เเต่เสียทหราไปมากหลายเลยล่ะ”  เตียวสีว่า

    “ถือว่ายังดี” บุตรมังกรพูดอย่างโล่งอก

    “ทำไม?”  เตียวสีถาม

    “ขับเกียงอยู่ที่นั่น” บุตรมังกรตอบ

    “ขับเกียง? คนที่เหมยบอกว่าจะให้เเต่งงานกับอาลั้งหรือ?”  เตียวสีว่า

    “ใช่! เเต่ตอนนี้ทางบ้านของขับเกียงเขายกเลิกการเเต่งงานไปเเล้ว เขาบอกว่าไม่อยากให้ตระกูลขับเสื่อมเสียเพราะตระกูลเตียว” บุตรมังกรตอบ

    “ยังไงยังไงนะ เตียวก็เหลือเเค่เราสองคน เจ้าคงไม่คิดจะเเต่งงานหรอกใช่มั้ย”  เตียวสีว่า

    “ยังหรอกครับ ยังอีกนาน” บุตรมังกรตอบเเล้วเเหงนมองดาว















หมายเหตุ

  นิยายเรื่องนี้เเต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง มิได้เกี่ยวข้องกับ บุคคล สถานที่ หรือประวัติศาสตร์จีนที่มีอยู่จริงเเต่อย่างใด