ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : THIs Is LOVe?:13
( ??? > : ซีวอน)
"ฮัลโหล ซีวอนพูดคับ"
"ฮัลโหล ผมเองชินดง"
"คุณชินดง? มีธุระอะไรรึป่าวคับ"
"ตอนนี้คุณว่างมัย?"
"คับ"
"ช่วยมาหาผมที่บ้านของมินหน่อยสิ"
"มีปัญหาอะไรหรอ? แล้วทำไมคุณถึงอยู่บ้านของซองมินได้ละ?"
"ตอนนี้มินไม่สบาย คุณรีบมาเลยนะ"
"ได้! ผมจะรีบไป"
"อือ---"
ตู๊ด----------------------ตู๊ด------
ผ่านไปพักนึงซีวอนก็มาถึงบ้านของซองมิน เขาจึงรีบเข้าไปข้างในก็เห็นชินดงกำลังนั่งอยู่ที่โซฟา
"คุณชินดง ซองมินเป็นไงบ้าง?"
"ผมเองก็ไม่รู้---"
"ไม่รู้? หมายความว่าไงกัน"
"ผมโดนมินไล่ออกมา"
"ทำไม?? เกิดเรื่องอะไรขึ้นรึป่าว"
"ไม่รู้"
"ไม่รู้หรอคับ??"
"ผมถึงได้โทรตามคุณมาไง รีบขึ้นไปดูมินดีกว่านะ---"
"ได้คับ"
"แล้วก็ไม่ต้องบอกมินว่าผมเป็นคนโทรตามคุณมา"
"??"
----ผ่าน 15 นาที ซีวอนก็ลงมาเขาเดินไปที่ห้องนั่งเล่นเพื่อหาชินดงแต่ก็ไม่เห็น พอรองมองรอบๆก็เห็นเขาอยู่ที่ห้องครัว
"มินเป็นไงบ้าง?"
"ผมให้เขาพักไปก่อน แล้วบอกเขาว่าจะลงมาทำอาหารให้"
"ผมเตรียมไว้ให้แล้ว"
"ไวจัง"
"งั้นก็รบกวนนายช่วยยกไปให้เจ้านั่นด้วยนะ"
"ได้สิ ว่าแต่ทำพุดดิ้งไปให้มินกินจะดีหรอคับ?"
"เชื่อผมสิ ของหวานนี่แหละที่จะทำให้เขามีแรง"
"งั้นผมไปเอายามาให้นะ"
"มินไม่กินยาหรอก"
"ได้ไงกัน ถ้าไม่กินยาแล้วจะหายได้ไง??"
"ไม่ต้องห่วง ผมแอบผสมยาลงไปในพุดดิ้งแล้วคุณก็แค่ทำให้เขากินให้หมดก็แล้วกัน"
"ทำแบบนั้นได้ด้วยหรอคับ? =__= "
"มันป่วยอยู่จับไม่ได้หรอ เชื่อฝีมือสินี้ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกนะ"
"คุณเคยทำมาก่อนหรอ??"
"ก็นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่มินไม่สบายซักหน่อย"
"รู้จักซองมินดีจังเลยนะคับ"
"แล้วก็ผมจะให้คุณค้างที่นี้ เพื่อค่อยดูอาการของมินได้มัย?"
"ได้คับ"
"งั้นก็ฝากด้วย ซีวอน"
ชินดงยกถาดที่มีซุปกับพุดดิ้งส่งให้ซีวอนเพื่อที่เขาจะได้ยกไปให้กับคนป่วยข้างบนผ่านไปครู่นึงซีวอนก็ลงมาพร้อมกับจานเปล่า
"ตอนนี้มินหลับไปแล้วคับ"
"ต้องรบกวนคุณแล้ว"
"ผมยินดี"
"ไม่ต้องห่วงผมไปปล่อยให้คุณมานอนค้างกับมินแค่สองต่อสองหรอ ผมก็จะค้างด้วย"
"คับ^^"
"......ซองมินเวลาที่ไม่สบายก็จะเป็นหนักมากๆ เลยต้องคอยดูแลอยู่ตลอดจนกว่าจะหายดีจริงๆเพราะว่าเขาอาจจะกลับมาเป็นหนักได้อีกถ้ายังไม่หาย"
"คุณดูเรื่องของซองมินมากเลยนะคับ"
"ก็เมื่อก่อนผมต้องคอยดูแลเขาตลอดนิ"
"ตกลงคุณกับมินทะเลาะอะไรกันหรอคับ?"
"ผมเองก็ไม่รู้ ว่าเขาโกรธอะไรผมเหมือนกัน"
"ผมว่าถ้าปล่อยเอาจะยิ่งแย่นะคับ คุณควรจะคุยกับซองมิน"
"นายคิดว่าฉันไม่อยากคุยงั้นหรอ?? แต่ว่าแม้แต่หน้าฉันเจ้านั่นยังไม่อยากเห็นเลย"
"ให้ผมช่วย---"
"อย่าเลย ถ้านายเข้ามายุ่งมินอาจจะเกียจนายไปด้วยเพราะงั้นอย่ายุ่งเลย...."
"แต่ผมยินดี"
"แค่นี้ก็รบกวนนายมากแล้ว"
"........."
ชินดงรีบพูดเพื่อตัดบทสนทนาของซีวอนแล้วก็ลุกขึ้นจากไป ส่วนซีวอนก็ไม่ได้พูดอะไรอีก
หลายวันจากนั้น----------
"งั้นเดี๋ยวผมขึ้นไปดูมินก่อนนะ"
"อือ"
ชินดงไม่ได้ตอบอะไรซีวอนมากเพียงแต่พยักหน้าเป็นการตอบเพราะกำลังยุ่งอยู่กับทำอาหารแต่เมื่อผ่านไปพักใหญ่ เขาก็ยังไม่เห็นซีวอนลงมา....
(ทำไมถึงยังไม่ลงมาอีกนะ??)
(หรือว่าจะมีเรื่องอะไรรึป่าว??)
ถึงจะยังลังเลอยู่แต่ขาของเขาก็ก้าวขึ้นไปแล้ว ตอนนี้เขามาอยู่หน้าห้องของซองมินและเมื่อเขากำลังตัดสินใจอยู่ว่าจะเคาะประตูดีรึป่าวก็ได้ยินเสียงของซองมินที่กำลังคุยกับซีวอน
"... วอน"
"มีอะไรหรอ?"
"เรามาเป็นแฟนกันนะ----"
"แฟนหรอ??"
"ใช่ หรือว่าวอนไม่ชอบผมหรือ?"
"ป่าวนะ ผมชอบมินชอบมากๆเลย"
"จริงนะ"
"ว่าแต่มินแน่ใจจริงๆหรอ สำหรับเรื่องนี้?"
"แน่สิ"
"ถ้ามินว่าแบบนั้นผมก็ตกลง"
(....................)
(....นี้เราไม่ได้ฟังผิดไปใช่มัย???)
ชินดงได้ยินแบบนั้นหัวสมองกับว่างเปล่าไปหมดในใจกลับรู้สึกเจ็บมากจนเขาไม่อาจทนมันต่อไปได้อีกแล้ว เขาค่อยๆเดินออกมาจากตรงนั้นอย่างช้าๆ สิ่งเดียวที่เขาจะทำคือการออกไปจากตรงนี้ซะ......
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น