ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    THIs Is LOVe?? [SJ] [ShinDong x Sung Min] [Yaoi]

    ลำดับตอนที่ #3 : THIs Is LOVe? :01

    • อัปเดตล่าสุด 24 ก.ย. 61


    ------13.00 น.--------

    "นี้ๆ อาหารร้านนี้อร่อยมากเลยนะ"  ลูกค้าคนที่1

    "ใช่ๆ แถมเจ้าของร้านก็ทั้งน่ารักทั้งใจดีมาเลย"  ลูกค้าคนที่2

    "นี้ๆ แต่แกคิดว่าพี่มินกับพี่ชินอะพวกเขา....แบบว่า >w< " 
     
    "แกอะ พูดอะไรอะ "  

    "ฉันก็ว่าอาจใช่ก็ได้นะ> <" (เขินจัง) 

    "คุณลูกค้าอยากรู้เรื่องนี้จริงๆหรอคับ?? " อยู่ชินดงก็โผล่ออกมาจากไหนก็ไม่รู้ทำกลางการสนทนาของลูกค้าทั้งสองและดูเหมือนเขาจะสนใจหัวข้อการสนทนาครั้งนี้มากเลยทีเดียว

    "ถ้าพวกคุณอยากรู้เรื่องนี้ละก็----"

    "คะ! อยากรู้คะ"

    "พี่ชินกับพี่มินเป็นแฟนกันใช่ไหนคะ??"

    "แหม-------เรื่องแบบนี้เขาไม่บอกกันนะคับ"   ชินดงยกมือขึ้นแล้วทำจุ๊ๆให้กับลูกค้าทั้งสองเพื่อให้พวกเธอไปเดากันเอาเอง

    "ทางร้านเรามีเมนูใหม่คุณลูกค้าจะรับมั้ยคับ^^" 

    "คะ!" 

    (เรื่องแบบนี้ก็ต้องเอามาเรียกยอดขายหน่อยสิ   ขอโทษนะมิน----แฟนงั้นหรอ?^^)

    กริ้ง-------------------
    ประตูของร้านเปิดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับชายหนุ่มที่เดินเข้ามารูปร่างหน้าตาน่ารักเลยทีเดี่ยว

    "ยินดีต้อนรับคับ" ชินดงพูดขึ้นและยิ้มให้เหมือนกับที่ทำกับลูกค้าคนอื่นๆ

    "สวัสดีคับ--"

    "มีอะไรให้ช่วยมั้ยคับ?" (หวา---เขาน่ารักมากเลยนะเนี่ย)

    ชายหนุ่มทำท่าลำบากใจเล็กน้อยก่อนจะพูด
    "คือผมอยากจะมาสมัครงานนะคับ!"

    "จะมาสมัครงานหรอ?

    "นั่งก่อนสิ ว่าแต่นายชื่ออะไรหรอ" ชินดงเชิญให้เค้านั่งก่อนเพื่อที่จะคุยกันได้สดวกพร้อมกับเสริฟชาให้กับเขา

    "ฮยอกแจคับ"

    "ผมชินดง"

    "ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฮยอกแจ"

    "คับ ว่าแต่คุณจะรับผมรึป่าวคับ?"

    (ดูเขารีบร้อนที่จะได้คำตอบจริงๆเลยนะ)

    (ผมไม่มีปัญหาหรอกที่จะรับพนักงานมาอีกคนก็ดีเหมือนกันจะได้ช่วยแบ่งเบางานในร้านได้)

    "แล้วฮยอกพร้องเริ่มงานเลยรึป่าว" 

    "แน่นอนคับ!  "

    "ว่าแต่ทำไมนายถึงอยากมาทำงานที่ร้านอาหารนี้กันละ??"

    ".......คือ"

    "ทั้งที่หน้าตาแบบนายไปเป็นนักร้องหรือนายแบบได้นะ"

    "คือว่าเรื่องนั้น---"  ฮยองแจมองหน้าชินดงและก็รีบก้มหน้าลงทันทีอยู่ๆ เขาก็มีท่าทีเงียบไป

    (คำถามของเรายากขนาดนั้นเลยหรอ??)
    "ไม่เป็นไร ถ้านายยังไม่อยากจะตอบฉันเรามาเริ่มงานกันเถอะ"

    "คับ"
     
    ............16.30.............
    เมื่อซองมินกลับมาถึงร้าน เขาก็เห็นชายคนหนึ่งจัดได้ว่าหน้าตาน่ารักเลยที่เดียวซึ่งกำลังใส้เอี๊ยมของร้านและกำลังทำงานของทางร้านอยู่นั่นทำให้เขาไม่เข้าใจเลยว่าหมายความยังไง เขาจึงต้องหาคำอธิบายสำหรับเรื่องนี้และก็มีแค่คนเดียวเท่านั้น  ชินดง!!!!

    "อ้าววว  มินกลับมาแล้วหรอ"  

    (นี้มันอะไรกัน??)

    "ยินดีต้องรับกลับ---"

    "นี้มันหมายความว่าไงกัน! ไอ้บ้าชิน"

    (แย่ละองค์ลงแล้วสินะ---ท่านมิน)
    (
    (ดูก็รู้ว่าเราคงจะต้องอธิบายเรื่องพนักงานใหม่อีกยาวววววเลย)

    "สวัสดีคับ ผลฮยองแจคับ"

    "ทำไมนายถึงมาใส่เอี๊ยมของทางร้านเราละ" ซองมินพูดอย่างไม่สบอารมณ์พร้องกับจ้องหน้าฮยอกแจไม่วางตา

    "อ่อ  ต่อไปนี้ฮยอกแจเขาจะมาเป็นพนักงานคนใหม่ของร้านเรานะ..."

    "ฮะ!   ทำไมนายถึงไม่บอกฉันเรื่องนี้ก่อนละว่าจะรับพนักงานใหม่!!"


    "ก็ไม่เห็นจะเป็นเรื่องใหญ่อะไรนิ?"  

    "รับพนักงานใหม่เนี่ยนะ  ไม่ใช่เรื่องใหญ่?"

    "คือถ้าผมทำให้พวกคุณมีปัญหาละก็----"

    ฮยอกแจพูดยังไม่จบซองมินก็รากตัวชินดงเข้าไปที่ห้องส่วนตัวของร้าน เป็นเพราะบรรยากาศที่เงียบเกิน
    ชินดงจึงคิดจะพูดขึ้นก่อนแต่ก็ต้องเงียบไปอีกเพราะซองมินรีบพูดขึ้นก่อน

    "นายควรบอกฉันก่อน!  ก่อนที่จะตัดสินใจอะไร"

    "คือว่า...."

    "อย่าลืมสิว่าฉันก็เป็นเจ้าของร้านเหมือนกันนะ!!"

    "ทำไมต้องโกรธขนาดนั้นด้วย"
    (ผมไม่เห็นจะเข้าใจเลย  ทั้งๆที่มันก็เป็นแค่การรับพนักงานใหม่เท่านั้น?)

    "เพราะร้านนี้เป็นร้านของพวกเรานะ...."

    (เอ๋  นี้เขากำลังจะพูดอะไรกัน?)

    "มีแค่ฉันกับนาย..."

    "นี้นาย?"  (ตอนนี้ผมพอเข้าใจแล้วละ ว่าทำไมเขาถึงต้องโกรธผมมากขนาดนี้)

    พอพูดถึงตอนนี้ซองมินก็เอาแต่ก้มหน้าไม่ยอมมองหน้าชินดงอีก

    " .....ฉันก็แค่ไม่อยากให้คนอื่นเข้ามายุ่งวุ้นวายด้วยก็เท่านั้น"

    (ผมนี้มันโง่จริงๆ  ที่ไม่เข้าใจมิน----)

    "ฉันก็แค่--ไม่ชอบเท่านั้น"

    "นายหึงฉันหรอ?"

    "พูดอะไรของนายกัน!!"  เพราะคำพูดของชินดงเมื่อกี้ทำให้เขาหน้าแดงเข้าไปใหญ่แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะโกรธหรืออย่างอื่นกันแน่

    "อะไรกัน  นี้นายหึงฉันจริงๆหรอทำไมถึงได้หน้าแดงแบบนั้นละ"

    "อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลยเจ้าหมูอ้วน!!"
     

    (ผมรู้ว่าไม่ควรไปแหย่เขาแต่ว่ามันอดใจได้จริงๆ เพราะเวลาเขาหน้าแดนมันน่ารักจริงๆนะ)



    "งั้นก็แล้วแต่นายแล้วกัน  ฉันไม่สนแล้ว!"  ซองมินรีบเดินออกไปจากห้องทันที  ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นอีก


    (ผมคงจะทำให้เขาโกรธซะแล้ว  เพราะงั้นผมคงต้องไปง้อเขาก่อนแล้วละ)

    (.....แต่ว่าที่เขาพูดเมื่อกี้เป็นคำพูดที่ดูเหมือนเด็กจังเลยนะ)
    B
    E
    R
    L
    I
    N
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×