ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : THIs Is LOVe?:10
"วันนี้ฝนจะตกมัยนะ?"
"นั้นสิ ฉันไม่ได้เอาร่มมาด้วย"
"งั้นคงต้องรีบกลับแล้วละ"
"นี้ฮยอกแจช่วย Check bill ด้วยจ้า~ "
"ได้คับ~"
กริ๊ง----------------กริ๊ง~
"ยินดีต้อนรั-----"
"นี้มินทำไมถึงมากับไอ้ซีวอนได้ละ?"
"ก็วอนเขาโทรมาบอกว่าจะมารับนิ"
"แล้งนายก็มากับเขา??"
"ใช่ ฉันเห็นว่าอากาศมันไม่ค่อนดีให้เขามารับก็ดีเหมือนกัน"
"แล้วทำไมนายถึงไม่โทรหาฉัน เดี๋ยวฉันไปรับ"
"แล้วตอนนั้นฉันจะไปนึกออกมัย??"
"ใช่สิ มีซีวอนแล้วไม่จำเป็นต้องมีฉันหรอก---"
"ตกลงนายจะเอายังไงหะ! หรือนายจะไปส่งฉันที่บ้านแล้วก็รับกลับมาอีกรอบถึงจะพอใจ?"
"เป็นความคิดที่ดี ขึ้นรถเลย"
"จะบ้าหรอ!! ฉันประชดต่างหาก"
"แต่ฉันเอาจริง"
"พอกันทีฉันไม่เถียงกับนายแล้ว ไอ้บ้าชิน"
ซองมินพูดจบก็เดินเข้าห้องส่วนตัวในร้านไปอย่างหงุดหงิดเพราะไม่ไหวกับเพื่อนสนิดคนนี้แล้ว
"นี้มิน! โถ่เว้ยไม่สบอารมณ์แต่เช้าเลย"
"สวัสดีคับคุณชิน"
ฮยอกแจที่ยืนฟังสถานะการณ์ของทั้งสองคนอยู่เมื่อเห็นว่าสงบลงแล้วจึงเข้าไปทักชินดงที่ยังยืนอยู่
"ดีฮยอก แย่จริงนายดังเห็นภาพอะไรแบบนี้"
"ไม่ต้องห่วงคับ ผมจะทำเป็นไม่เห็นแล้วกันนะคับ"
"ขอบใจ จริงสิเมื่อวานที่นายส่งข้อความมาหาฉันมีเรื่องอะไรรึป่าว"
"----เรื่องนั้นก็บอกแล้วนิคับว่าผมจะบอกหลังเลิกงาน"
"ถ้านายว่างั้น ฉันจะไม่เซ้าซี้แล้วกัน"
"ขอบคุณคับ"
"งั้นนายไปพักได้แล้วเดี๋ยวฉันดูต่อให้เอง"
"ไม่เป็นไรคับผมยังไหว"
"ไม่ได้ มานี้---"
ชินดงรากฮยอกแจไปนั่งที่เก้าอี้แล้วใช้สองมือกดเขาให้นั่งลง
"หลายวันมานี้ฉันรบกวนนายมามากแล้ว นายควรพักผ่อนบ้างนะ"
"แต่ผม----"
"อย่าดื้อสิ ถ้านายเกิดเป็นอะไรขึ้นมาเดี๋ยวเจ้ามินก็ว่าฉันใช้งานนายหนักอีกเข้าใจมัย?"
ชินดงรีบพูดขึ้นก่อนพร้อมกับส่งยิ้มให้ เสร็จแล้วก็หันกับไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ
"ลำบากนายแล้วนะ"
ซองมินเมื่อแน่ใจแล้วว่าชินดงไม่ได้เซ้าซี้ตนเองอีกก็ออกมาจากห้องเมื่อเห็นชินดงคุยกับฮยอกแจเสร็จก็เลยเข้าไปทักบ้าง
"ลำบากอะไรหรอคับ?"
"เฮ้ย~ ก็ที่ต้องคอยมาทำตามเจ้าหมอนั่นไงนายไม่เหนื่อยบ้างหรอ? ขนาดฉันยังรู้สึกรำคาญในความไร้เหตุผลของมันเลย"
"ไม่คับ สำหรับผมคุณชินดงเขาเป็นคนเก่งมากๆเลยนะคับ"
"ในความคิดของนายเขาเป็นยังไงงั้นหรอ"
"ความคิดของผมหรอคับ คุณชินดงเขาเป็นคนที่ทั้งเก่งทั้งใจดีคอยเอาใจใส่ดูแลผมเสมอและก็ยังเป็นคนตลกด้วยคับ^^"
"...หรอ "
"คุณซองมินน่าจะรู้จักดีกว่าผมนะคับ"
"เรื่องนั้น----ไม่รู้สิ"
ซองมินมองไปยังชินดงที่กำลังต้อนรับลูกค้าอยู่แบบไม่รู้ตัวในหัวก็เหมือนกับคิดอะไรบ้างอย่างไปเลื่อย....ภาพที่เขาและชินดงเคยใช้เวลาอยู่ด้วย---เรื่องในอดีต
------19.00-----เป็นเวลาที่ร้านปิดเป็นประจำซองมินที่เก็บของเรียบร้อยแล้วก็กำลังเตรียมตัวจะกลับเพราะอากาศที่ดูไม่ดีเลยทั้งวันๆนี้เลยต้องรีบกลับไวหน่อย
"กลับแล้วหรอคับ คุณซองมิน"
"อือ แล้วนายยังไม่กลับอีกหรอ?"
"พอดีมีธุระต่อนิดหน่อยนะคับ เดี๋ยวผมปิดร้านให้เอง"
"อ่อ งั้นก็เร็วหน่อยแล้วกันดูท่าฝนน่าจะตกหนักอยู่นะ"
"กลับบ้านดีๆนะคับ"
ซองมินไม่ได้ตอบอะไรฮยอกแจต่อแล้วก็รีบออกจากร้านไปแต่ไปได้ไม่ถึงก็ต้องรีบกลับมาที่เดิมเพราะมันไม่ทันแล้วฝนเริ่มจะตกหลักขึ้นเลื่อยๆและดูเหมือนว่ามันจะไม่ยอมอยู่ง่ายๆเลย
(บ้าจริง!! นี้เราอุส่าออกมาเร็วแล้วนะแต่ก็ไม่ทันอยู่ดี )
(นั้นมันรถของเจ้าบ้าชินนิยังไม่กลับอีกหรอ? ดีเลยงั้นก็ให้มันไปส่งให้ดีกว่า^^)
"ฮยอกตกลงนายมีเรื่องอะไรงั้นหรอ?"
"คุณชินดง----"
(นั้นมันเสียงชินดงกับฮยยอกแจนิ ยังอยู่อีกงั้นหรอ??แล้วกำลังคุยอะไรกันอยู่??)
ซองมินค่อยๆแง้มประตูออกเพื่อที่จะได้ฟังชัดๆว่าพวกเขากำลังคุยอะไรกันเป็นตามที่คิดเขาเห็นชินดงกับฮยอกแจกำลังยืนคุยกันอยู่
"นายมีปัญหารึป่าว?"
"คุณยังจำคำถามที่คุณเคยถามผมได้มัยคับว่าทำไมผมถึงมาทำงานที่นี้"
"จำได้ทำมัยหรอ?"
"เหตุผมนั้นก็เพราะ......คุณคับ"
"ฉันหรอ?"
"ที่จริงแล้วเราเคยเจอกันมาก่อนคับ"
"จริงหรอ? ทำไมฉันถึงจำนายไม่ได้ละ??"
"ไม่แปลกหรอกคับ ก็ตอนนั้นคุณเมาอยู่นิ"
"หะ! จริงหรอโทษทีฉันนี้แย่จริงๆ =____="
"ตอนนั้นในชีวิตผมมีแต่ปํญหาเข้ามาอยู่ตลอดจนผมไม่อยากจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป..."
"........"
"แต่อยู่ๆ คุณก็เข้ามาเปลี่ยนความคิดของผมและยังแนะนำผมให้มาทำงานที่นี้อีกถึงแม้ว่าคุณจะจำผมไม่ได้แต่คุณก็คอยดูแลผมคอยช่วยเหลือผมอยู่ตลอด"
"........."
"จนความรู้สึกของผมที่มีให้คุณมันยิ่งเพิ่มขึ้นเลื่อยๆ....."
"........."
"คุณชินดง ผม....ชอบคุณนะคับ"
"........"
"จริงสินะ....ถ้าคุณจะไม่ชอบผมก็ไม่แปลก---"
"จริงๆแล้ว ฉันก็ชอบนายเหมือนกันนะฮยอก"
(...................................)
ในตอนนี้สมองของเขากับว่างเปล่าไม่หมดซองมินค่อยๆถอยหลังออกจากประตู พอตั้งสติที่ยังเหลืออยู่ได้ก็รีบวิ่งออกจากตรงนั้นทันที ถ่ำกลางสายฝนที่ตกหนักตอนนี้เขาได้แต่เดินไปเลื่อยๆไร้ซึ่งจุดหมาย อยู่ๆเขาก็เจ็บขึ้นมาในอกเมื่อนึกถึงบทสนทนาระหว่างชินดงกับฮยอกแจพร้อมกับความรู้สึกที่สับสนต่างๆที่ขัดแย้งกันมากมาย
(ไม่จริง.....)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น