สวัสดีค่า แก้มเองจาก MORTZ รับวิจารณ์นิยาย ขอน้อมรับผิดว่ามาช้ามาก ขอโทษจริงๆนะคะ
มาช้าขนาดนี้แถมยังพึ่งอ่านไปได้ถึงตอนที่ 45 จริงๆอยากอ่านให้จบก่อนแล้วค่อยวิจารณ์ค่ะ
แต่กลัวคุณจะรอนานเกินไป เอาเป็นว่าขอวิจารณ์ถึงตอนที่ 45 ก่อนแล้วจะค่อยๆมาทยอยอ่านต่อนะคะ
ถ้ามีจุดไหนแก้มรู้สึกตะหงิดๆอยากวิจารณ์จะขออนุญาตคอมเมนต์ในตอนเลยนะค้า
เอาละ..อันดับแรกขอลงความเห็นในฐานะนักอ่านก่อนนะคะ
คือแบบโอ๊ยยย อารมณ์ค้างค่ะ(พอดียังอ่านไม่จบ แถมคุณอัพนิยายเร็วมากเปิดมาทีอัพเพิ่มตลอด55) ฮ่าๆ
ตอนแรกที่อ่านก็ดูเรื่องดำเนินแบบเอื่อยๆ แล้วอยู่ๆก็กุ๊กกิ๊กขึ้นมาแบบงงๆ (แต่น่าร๊ากก)
แถมตอนนี้ยังอยู่ในช่วงหักมุมของพิเชษฐ์อีก เหมือนจะครบรสแต่จริงๆยังไม่ใช่
..ไม่ใช่ตรงไหนมาเข้าสู่บทวิจารณ์เลยค่า
X [B+] ชื่อเรื่อง
Dangerous love รักร้ายนายยมทูตจอมหยิ่ง คือแก้มเป็นคนไม่ค่อยมีเซ้นต์นักในการตั้งชื่อจึงเกิดคำถามขึ้นมาเต็มไปหมดกับชื่อเรื่องค่ะ ทำไมต้องรักร้าย? มันก็ดูไม่ร้ายนะ? ยมทูตจอมหยิ่ง โอเค..พระเอกหยิ่ง(ที่เดาเอาไว้) แต่พอไปอ่านจริงๆพระเอกก็ไม่ได้หยิ่งอะไร แต่ออกแนวมากกว่า แต่ชื่อมีความคล้องจองและดึงดูดจึงได้บีบวกไปค่ะ
X [B+] แก่นเรื่อง
พูดถึงแค่ในส่วนของพล็อตเรื่องนะคะไม่ใช่เนื้อหาทั้งหมด แก้มคิดว่าพล็อตที่คุณตั้งใจไว้ก็คือนางเอกโดนยมทูตฝึกหัดจับมาผิดตัวแล้วได้เข้าไปเรียนโรงเรียนราจานีจึงได้พบกับพระเอกและรักกัน แต่รักนั้นก็ต้องฝ่าฟันอุปสรรคและความจริงบางอย่างก็เปิดเผยขึ้น โอเค..พล็อตง่าย ไม่เชิงโหล แต่..สำหรับแก้มนั้นก็ได้ตั้งคำถามขึ้นมาว่า ความแปลกใหม่อยู่ตรงไหน? จริงๆแล้วถ้าให้แก้มในวัยสิบสี่สิบห้ามาอ่านจะให้สร้างความรู้สึกว่านิยายเรื่องนี้ช่างแหวกแนวเสียนี่กระไร แต่ด้วยวัย(?)ที่อ่านแนวประมาณนี้มาค่อนข้างเยอะจึงรู้สึกว่าแก่นเรื่องนี้มันธรรมดาเอาเสียมากค่ะ
X [B+] เกริ่นนำ/บทนำ
บทนำคือการเกิดเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่งขึ้นมาซึ่งจะนำไปสู่เรื่องหลักซึ่งดูลักษณะแล้วบทนำของคุณเหมือนการเปิดเรื่องเสียมากกว่า โดยส่วนตัวแก้มคิดว่าบทนำนั้นเขียนยากที่สุดเลยค่ะ เพราะต้องเขียนให้คนอ่านอยากที่จะอ่านในตอนต่อไปของเรา หรือมากกว่านั้นก็คืออยากจะอ่านเรื่องของเราไปจนจบ อาทิ การตั้งปมปริศนาอะไรสักอย่างหรือตั้งปัญหาไว้เป็นเชิงก้าวสู่บทต่อไป บทนำของคุณนั้นแสนสั้นแถมเนื้อหาเพรียวๆมีแค่ท่านยมราชถามถึงเอเลน่า เอ่อ..แก้มไม่มีความรู้สึกอยากสนวิถีชีวิตของพวกเขาเลยค่ะ จึงได้บีบวกไปเนาะ
X [A-] เนื้อเรื่อง (โดยรวม)
โดนแก้มยิงไปถึงสามครั้งทั้งในเรื่องชื่อเรื่องพล็อตและบทนำ(ขอโทษนะคะ) แต่อยากจะบอกที่วิจารณ์มาในส่วนของพล็อตก็ส่วนหนึ่ง ส่วนของบทนำก็ส่วนหนึ่ง ส่วนของเนื้อเรื่องก็อีกส่วนหนึ่ง แม้พล็อตจะธรรมดาไม่ได้แปลกใหม่แต่เนื้อเรื่องที่คุณสร้างขึ้นมาช่างน่าสนใจเสียจริง ไม่ใช่เพราะผู้ชายหล่อเยอะแต่เพราะเนื้อหาในแต่ละตอนที่สร้างสิ่งต่างๆขึ้นมาให้เรื่องดำเนินไปอย่างลื่นไหล แม้ช่วงแรกๆเนื้อเรื่องจะดูโดดๆอารมณ์สะดุดๆแต่ช่วงหลังๆแก้มอ่านได้เรื่อยๆอย่างลืมตัวเลยค่ะ ช่วงแรกนิยายจะแอบติดกลิ่นอายของนิยายแนวต่อสู้เล็กๆแต่ไปๆมาๆกลายเป็นดราม่ารักจริงจังซะงั้น ฮ่าๆ เอาซะแก้มงงว่าเอ๊ะ..สรุปนี่มันนิยายแนวไหน แต่พอกลับไปอ่านชื่อเรื่องก็ถึงบางอ้อ สรุปแก้มผิดเองค่ะ ฮ่าๆ ถ้าถามว่าเริ่มอ่านแล้วรู้สึกไปกับนิยายคือช่วงไหน สำหรับแก้มคือหลังตอนที่ยี่สิบเอ็ดค่ะ แทบจะไม่รู้ตัวเลยว่าอ่านนิยายอยู่แต่ช่วงแรกเนี่ย..สะดุดเอาเสียมาก
X [A-] การบรรยาย (โดยรวม)
“ฉัน” เยอะมากกกก เปิดมาก็เจอฉันเต็มไปหมด แม่เจ้า..ทั้งๆที่คุณบรรยายให้เห็นภาพสิ่งต่างๆได้ดีซะขนาดนี้แต่เรื่องใช้คำซ้ำและคำเปลืองก็ไม่น้อยหน้าเลยค่ะ แถมบางทีคุณก็บรรยายกึ่งภาษาเขียนภาษาพูด นิยายเนี่ย ใช้เป็นภาษาเขียนไปเลยจะดีกว่านะคะ มันเลยทำให้อ่านสะดุดตลอดเลยค่ะ แต่จุดบกพร่องก็มีแค่ในส่วนนี้ส่วนเดียว ส่วนอื่นๆคุณบรรยายให้เห็นภาพตามได้ง่ายแถมไม่เวิ่นเว้อ อ้อ อีกจุดบกพร่องก็คือคุณเลือกที่จะเปรียบเทียบหรือชี้ชัดสิ่งหนึ่งให้เห็นแทนการบรรยาย เช่น ในตอนนึงคุณบรรยายว่าเหมือนเซบาสเตียน ในแบล็คบัทเลอร์(จำไม่ได้ว่าตอนไหน) ถ้าสมมติเป็นคนที่ไม่รู้จักมาอ่านเนี่ยเขาก็ไม่เข้าใจนะคะว่าเซบาสเตียนเป็นแบบไหน? คุณควรจะบรรยายไปเลยค่ะว่ามีลักษณะยังไง แม้จะมีรูปภาพประกอบให้แต่ถ้าบรรยายไปเองเลยไม่ดีกว่าเหรอคะ? เป็นนักเขียนต้องขยันบรรยายนะคะ
X [A-] อารมณ์ร่วมกับการอ่าน
ช่วงหลังบีบอารมณ์มากค่ะ ลุ้นตลอดเลย นี่วิจารณ์เสร็จจะกลับไปอ่านบทต่อไปแล้วค่ะ
เรื่องของพิเชษฐ์มันคาใจ แต่!(มาอีกแล้ว) ช่วงแรกๆไปจนถึงกลางๆเนี่ยแก้มอ่านไปเกิดคำถามไปในใจตลอดเลยค่ะ ทั้ง..ทำไมนางเอกได้เขาราจานีง่ายๆ? พระเอกกับนางเอกนี่มันชอบกันได้ยังไง ตอนที่แล้วยังกัดกันอยู่เลย ฮ่าๆ
เด็ดสุดที่อารมณ์สะดุดกึกคือ นางเอกตบหน้าพระเอกแต่แรกเลยค่ะ โอ้แม่เจ้า
ความฉลาดทางอารมณ์ของหนูอยู่ที่ไหนคะ? แก้มถึงกับถามตัวเองแบบนี้ มัน..เยอะเกินไปค่ะ
ขนาดซันไช่ในเอฟโฟได้หวันโดนเต้าหมิงซื่อเล่นงานสารพัดยังไม่แคร์
มาตบพระเอกเอาก็เพราะทำร้ายเพื่อนสนิทของหล่อน เหตุการณ์นี้ยังพอรับได้ค่ะ
เพราะมันสุดๆจริงๆ นางเอกโดนพระเอกข่มมาเยอะ แต่นี่หนูอารินพยายามเลียนแบบนางร้ายในละครเหรอคะ? โธ่
X [A] ตัวหนังสือ และการจัดหน้า
ตัวหนังสืออ่านสบายตา จัดหน้าเหมาะสม ไม่มีอะไรให้ติก็เอาเอไปจ้า
X โดยรวม [A-]
เฉลี่ยจากข้างบนมานิยายเรื่องนี้จึงได้เอลบจ้า
"ฝากข้อความถึงผู้เขียน"
เรื่องนี้ให้กลิ่นอายอนิเมะมากกว่านิยายค่ะ มันมีความสดใสและจินตนภาพโผล่ออกมาตลอด
และแก้มก็ขอชมว่าคุณสุดยอด แต่งนิยายจบแล้ว ความรับผิดชอบสูงกว่าแก้มอีกค่ะ ฮ่าๆ
สุดท้ายอย่าลืมไปรับงานนะคะ
ความคิดเห็น