MORTZ รับวิจารณ์นิยาย

ลำดับตอนที่ #46 : [Complete] - LAMORT - เนคิน ยอดพรานไพรเเห่งทุ่งสีดอ ซีรีย์ - @XoOToNgOoX

CR.SQW

บทวิจารณ์ โดย LAMORT

สวัสดีค่ะ คุณวลีไทย ขอบคุณที่เลือกให้ ลามอร์ตมาวิจารณ์เรื่องนี้นะคะ

แต่ก่อนอื่นต้องขอชี้แจงเล็กน้อย เพราะอาจจะผิดคาด คือเราไม่เคยอ่านงานเขียนอะไรเทือกนี้มาก่อน

หรืออย่าง เพชรพระอุมา ที่คุณวลีไทยยกมา (ว่างๆจะลองหามาอ่านนะคะ)

อาจจะไม่ค่อยเข้าใจอารมณ์ของการอ่านภาษาหรือเรื่องราวอะไรแบบนี้นะคะ

และขออนุญาตวิจารณ์ด้วยความเห็นส่วนตัวร่วมด้วยนะคะ

ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

X [A-] เกริ่นนำ/บทนำ

การเกริ่นนำหรือบทแรก คุณเขียนมาจุใจมากค่ะ มีให้อ่านเยอะ

และค่อนข้างรวบรัดดี พอเข้าใจภาพรวมได้ง่ายมากค่ะ

ความคิดเห็นส่วนตัว : ยังขาดความน่าสนใจ หรือความน่าติดตาม

รู้สึกว่าเป็นเรื่องราวที่ค่อนข้างธรรมดา เปิดประเด็นด้วยความฉกาจของตัวละครมากกว่า

ยังไม่รู้สึกถึงพลังของป่าดงพงไพร(?)สักเท่าไรเลยค่ะ

X [B-] เนื้อเรื่อง (โดยรวม)
เนื้อเรื่องเท่าที่อ่านมา เรามีความรู้สึกและความคิดเห็นส่วนตัวว่า มันยังไม่มีความน่าสนใจ

หรือการผจญภัยเลยค่ะ เหมือนกับเรากำลังอ่านสารคดี มากกว่านวนิยาย

ถ้าให้เปรียบ ก็เหมือนกับเรากำลังดูเส้นตรงค่ะ ไม่รู้สึกถึงความตื่นเต้น หรือแม้แต่ความกลัว

ที่ควรจะเกิดขึ้นระหว่าง การล่าสัตว์ในป่า เพราะตัวเอกอาจดูพร้อมเสมอ ถึงจะได้ฝึกจนชำนาญ

ความรู้สึกของมนุษย์ก็มีโอกาสที่จะรู้สึกหวั่นไหว กลัว ดีใจ เสียใจ ตกใจบ้าง [1]

และสิ่งที่ทำให้ขัดมากที่สุดคือ.... ปืนค่ะ คุณวลีไทยไม่จำเป็นต้องอธิบายถึงรายละเอียดของปืน ซีแซด .30-06

หรือ ปืนไรเฟิลวินเชสเตอร์ .375 ขนาดนั้นก็ได้ค่ะ เพราะในเมื่อคุณเขียนเรื่องราว

ที่เกี่ยวกับธรรมชาติ สิ่งเหลือเชื่อ ป่าไม้ หมู่บ้านเล็กๆแล้ว ไม่จำเป็นต้องลงข้อมูลอะไรแบบนั้นเลยด้วยซ้ำค่ะ

เรื่องราวเหล่านี้ ควรจะอ่านด้วยความเพลิดเพลินค่ะ พอคุณเขียนข้อมูลนี้ลงไป ทำให้ความรู้สึกในการอ่าน

มันลดน้อยลง บอกไม่ถูกเหมือนกันค่ะ แต่ถ้าไม่มี แล้วใส่ความรู้สึกที่มีต่อเสียงของปืนแทน

จะทำให้อ่านแล้วรู้สึกสบายกว่าน่ะค่ะ

X [B-] การบรรยาย (โดยรวม)
จากที่ได้อ่านในบทแรกทั้งหมด สรรพนามคำว่า "ผม" ค่อนข้างเยอะค่ะ อ่านแล้วติดขัดในบางที

ยกตัวอย่าง บทแรก คำบอกเล่าจากเนคิน ย่อหน้าที่ 2 บรรทัดสุดท้าย

" ... จนถึงตอนนี้ ผมอายุแค่สิบสี่เท่านั้น แต่ผมรู้และอาจหาญเล่าเรื่องได้เลยว่า

ผมมีประสบการณ์ในการเดินป่ามากกว่าคนกรุงที่มีอายุห้าสิบเสียอีก "

อาจตัดให้เป็น

" ... จนถึงตอนนี้ ผมอายุแค่สิบสี่เท่านั้น แต่ว่ารู้และอาจหาญเล่าเรื่องได้เลยว่า

ประสบการณ์ในการเดินป่ามีมากกว่าคนกรุงที่มีอายุห้าสิบเสียอีก "

นี่เป็นเพียงการยกตัวอย่างค่ะ มันทำให้อ่านลื่นขึ้นเยอะเลยค่ะ

และบางทีเวลาได้อ่าน เรารู้สึกว่า คุณใช้สายตาและสมองของตัวละคร ตัดสินใจเขียนและบรรยาย

มากกว่าความรู้สึกในหัวใจค่ะ ซึ่ง... มันไม่ค่อยเป็นธรรมชาติสักเท่าไร

X [B] การบรรยายฉาก และ การบรรยายตัวละคร
คุณบรรยายฉากให้เห็นแค่จุดสำคัญได้ ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีค่ะ แต่บางที บางประโยค

ทำให้ฉากนั้น ไม่สมบูรณ์ค่ะ นึกภาพตามแล้วมีที่ว่างสีขาวเป็นระยะๆ

ส่วนตัวละคร คุณบรรยายได้ดีแล้วค่ะ เพียงแต่ขาดสีสันไปหน่อย ^^"

X อารมณ์ร่วมกับการอ่าน
อย่างที่ได้กล่าวไปค่ะ ต้องขออภัยจริงๆที่พยายามอ่านแล้ว แต่ไม่รู้สึกค่ะ

X [A+] ตัวหนังสือ และการจัดหน้า
อยากให้เพิ่มขนาดของตัวอักษระอีกสักเล็กน้อยค่ะ อ่านแล้วงงบรรทัดนิดหน่อย ต้องเพ่งค่ะ

ส่วนการจัดหน้าก็ไม่มีปัญหาอะไรค่ะ

X โดยรวม [B-]

สิ่งแรกที่อยากบอกคุณวลีไทย ในงานเขียนเรื่องนี้ ด้วยความรู้สึกของเรา

คุณบรรยายแทบจะไร้ที่ติด เนื้อเรื่องก็ไม่ใช่เล่นๆ แต่สิ่งที่เราคิดว่าไม่มี คือสีสัน และความรู้สึกต่อการอ่านเรื่องนี้ค่ะ

[1] บางฉากหรือบางช่วง เราอ่านแล้วไม่ค่อยรู้สึกค่ะ เหมือนกับเรื่องดำเนินไปแบบเส้นตรงมากๆ

ความรู้สึกตอนที่คุณเขียน คุณรู้สึกอย่างไรหรือคะ ต้องขออภัย และขอพูดตรงๆ ในความคิดเห็นของเรานะคะ

เพราะว่า....เรารู้สึกว่างานเขียนของคุณ ภาษาดี บรรยายไม่ค่อยได้ขาดตกบกพร่องอะไร

แต่ในทางกลับกันเราไม่มีความรู้สึกในการอ่านเลยค่ะ มันเหมือนบรรยายเลื่อนลอย ไม่มีความน่าสนใจมากพอค่ะ

"ต้องขออภัยทุกคำวิจารณ์ของเรา เราพูดในสิ่งที่เรารู้สึกค่ะ

และอย่าเอาคำของเรามาเป็นกลางหรืออุปสรรคในการเขียน

อยากให้รับฟัง เพราะเป็นความคิดเห็นจากนักอ่านคนนึงของคุณค่ะ

ไม่มีใครสามารถมีความรู้สึกเดียวกันได้ทุกคน ความรู้สึกนั้นแตกต่างค่ะ"

"อย่าลืมนะคะ นักวิจารณ์ก็แค่นักอ่านคนนึง ที่อยากให้เรื่องราวของนักเขียน

ออกมาดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ผ่านการแสดงความคิดเห็น........ ขอให้ได้ตีพิมพ์ค่ะ"

7 เมษายน 2559

 รายละเอียดงาน 

เเนวนิยาย : เเฟนตาซี
ชื่อนิยาย : เนคิน ยอดพรานไพรเเห่งทุ่งสีดอ ซีรีย์
คำโปรย : เพชรพระอุมาพลันหายไปตำนานพงไพรบทใหม่จึงเริ่มขึ้น เข้มข้นกว่า เเฟนซีกว่า เเละเเนบเเน่นไปด้วยมิตรสหายที่พร้อมจะตายไปด้วยกัน ภาคเเรกที่พวกเค้าไปคือ 'ป่าเร้นรัย' ที่ซึ่งมีสิ่งที่มนุษย์ธรรมดายากจะจินตนาการ
เนื้อเรื่องสองบรรทัด : การเข้าไปท้าทายอำนาจป่าเร้นรัยของ จิตยา สามสมคุณ ที่ลากเอาพรานหนุ่มที่พึ่งเสี่ยงตายเข้าไปพัวพัน เมื่อป่าเเห่งนี้ ไม่ได้เป็นป่าธรรมดา หารู้ไม่ว่ามันคือป่าเเฟนตาซี

ลิงค์ : http://my.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1453826

อยากให้วิจารณ์ส่วนไหน : ทุกส่วนเลยครับ สุดเเล้วเเต่คุณครับ
จุดเด่น? : เป็นนิยายผจญภัยที่โคตรหรึโหดกระมังครับ!?
เลือกนักวิจารณ์ : คุณ ลามอร์ตครับ