ลากกระเป๋าเดินทาง ลัดฟ้าสู่ดินแดนแห่งเบียร์

ลำดับตอนที่ #14 : D-1 ก่อนการเดินทางหนึ่งวัน

ขณะเขียน ณ ตอนนี้ เป็นเวลา 1:00 น. ของวันที่ 7 สิงหาคม ปี 2556
อีกหนึ่งวันจะเดินทางแล้วค่ะ

ไม่รู้จะเขียนอะไรดี..
ไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกออกมาได้ยังไง
ทั้งกลัว ทั้งตื่นเต้น ทั้งดีใจ ทั้งเสียใจ ทุกอย่างปนกันไปหมดเลยค่ะ ความรู้สึกตอนนี้ อธิบายไม่ถูกเลย
ไม่นึกว่าจะบินแล้ว ทั้งๆที่ยังจำได้วันสอบ วันประกาศผล วันปฐมนิเทศ วันเข้าค่ายได้อยู่เลย.. เป็นอะไรที่เร็วมากจริงๆ ยังเคยคิดว่า "โอ๊ย อีกตั้งปีนึง" แท้ๆเชียว
ได้โฮสต์แล้ว วีซ่าก็ผ่านแล้ว ทุกอย่างฉลุย เหลือแต่ตัวเราเนี่ยแหละที่ไม่พร้อมซักเท่าไหร่..
สัญญานะคะ ว่าจะท้อ.. แต่ไม่ถอย จะลุกขึ้นสู้กับทุกๆอย่างที่เกิดขึ้น จะทำให้ปีนี้เป็นปีที่ดีที่สุดในชีวิตเลยค่ะ
สู้ๆนะ ตัวฉัน! :D

ถึงน้อง YFU#17 และเด็กๆจากโครงการอื่น ที่จะเดินทางปีหน้า รวมถึงน้องๆที่กำลังตั้งใจอยากจะเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน
สู้ๆนะคะ อย่าท้อถอย อย่ายอมแพ้ จงเชื่อมั่นในทุกๆสิ่ง เชื่อว่าโครงการของคุณจะดูแลคุณได้นะคะ
ตั้งใจและพยายามให้มากนะคะ ความฝันไม่ไกลเกินเอื้อมแน่นอน
จงเปิดรับทุกสิ่ง เปิดใจให้กว้าง ยอมรับทุกอย่างที่เกิดขึ้น ปรับตัว และเป็นคนดีนะคะ
เราเชื่อว่าคุณจะผ่านมันไปได้ สู้ๆเช่นกันค่ะ (:

ตอนค่ายสอง ทางโครงการให้เราลองเขียนจนหมายถึงตัวเองในช่วง 3,6,9 เดือนที่ไปอยู่ที่นั่น
วันนี้ขอเขียนซักหน่อย.. อาจจะระบายความรู้สึกของเราได้ก็ได้

ถึงตัวฉันในปี 2014

เธอเหนื่อยมากไหม ไปเรียนเป็นยังไงบ้าง?
นี่ก็ใกล้เวลาเดินทางกลับแล้ว เธอคงกำลังเตรียมตัวอยู่สินะ
ฉันเข้าใจความรู้สึกดี มันคงเศร้ามากที่ต้องปรับเปลี่ยนอะไรหลายๆอย่าง ไม่ง่ายเลย
ที่นู่นเธอคงกำลังไปได้สวยแท้ๆ มีเพื่อนมากมาย พูดเยอรมันได้ดี แต่ต้องมากลับประเทศแล้ว เสียดายเนอะ
แต่เชื่อเถอะ ในอนาคตเธอจะได้กลับไปแน่ๆ ต้องกลับไปให้ได้นะ หามหาลัยที่นั่นเรียนก็ได้
รับรองว่าชีวิตเธอต้องประสบความสำเร็จได้แน่

ยังไงก็จะได้กลับแล้ว รีบๆทำใจนะ
ฉันดีใจที่ได้เห็นเธอประสบความสำเร็จเสียที ได้เห็นเธอเป็นคนใหม่ที่ดีขึ้นกว่าเดิม
ฉันก็ใกล้จะเดินทางแล้ว ฉันคงเหงา โดดเดี่ยว อ้างว้าง และหาที่ระบายไม่ได้
แต่ฉันเชื่อว่าซักวันหนึ่งฉันจะผ่านมันไป และกลายเป็นตัวเธอในที่สุด

ขอบคุณตัวฉัน ที่พยายามทุกสิ่งจนมาถึงวันนี้ได้
ขอบคุณนะที่ท้อ แต่ไม่ถอย
ขอบคุณที่พยายาม

แล้วเจอกันนะ ตัวฉัน (: