คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1
“รีบๆยอมแพ้ซักทีสิวะบลาส กุหิวข้าวว้อย” เด็กหนุ่มอีกคนที่ชื่อแลนสร้างโล่ขึ้นมาป้องกันพลางสร้างบางอย่างในมือของเขา
บลาสเห็นแลนไม่โจมตี เขาจึงยิงลูกพลังน้อยใหญ่เข้าไปเต็มที่เพื่อหวังทำลายโล่ แต่แล้วแลนก็โปรยระเบิดควันใส่บลาส
“จะโจมตีจากจุดบอดสินะ” บลาสพึมพัมแล้วระเบิดพลังงานออกไปทั่วทิศทางจนมีแรงลมเป่าควันออกไป แต่ก็ต้องผิดหวังที่แลนไม่อยู่ในรัศมีระเบิดพลังงาน
“เอ๊ะ?”
แลนพุ่งตัวด้วยเครื่องดีดคนที่เข้าสร้างระหว่างที่บลาสติดอยู่ในหมอกควัน เขาสร้างดาบแล้วแทงเข้าไปที่ท้องของบลาสทันทีก่อนที่จะสลายดาบแล้วถอยออกมา
“ลาร์” ครูฝึกที่คอยคุมการสอบอยู่เรียกชื่อเด็กสาวข้างๆเธอ
“ค่ะ” ลาร์ตอบรับแล้วพุ่งเข้าไปเพื่อรักษาบาดแผลของบลาส
“อย่าลืมเลี้ยงข้าวตามสัญญาด้วยล่ะ” แลนทวงสัญญากับบลาส
“ก็ได้ก็ได้”
“อิมเมจิเนเตอร์และเอนเนอร์ไจเซอร์ทีมทริปเปิ้ลซีโร่ผ่านการทดสอบ” ครูฝึกประกาศ “พวกเธอได้รับสิทธิเข้าแข่งทีมทัวร์นาเม้นต์ประจำปี อย่าลืมฝึกมาดีๆล่ะ”
“ครับๆ” แลนตอบรับขณะที่ช่วยบลาสลุกขึ้นจากพื้น
พวกเขาทั้งสามคนเดินออกจากสนามฝึกอย่างรวดเร็วเพราะเวลาพักกลางวันเหลือน้อยเนื่องจากบลาสหลงทางก่อนเข้าสอบ ทันทีที่ถึงโรงอาหาร แลนไม่รอช้ารีบเดินหาเมนูที่แพงที่สุดของวันนี้ทันที
“เฮ้ยแลน ชั้นเลี้ยงตามสัญญาก็จริง แต่แกไม่สงสารเพื่อนเลยเรอะ”
“ก็นายเสนอเองไม่ใช่เรอะไง” แลนตอบแล้วเดินเข้าไปสั่งเมนูแพงที่สุดทันที บลาสเปิดกระเป๋าตังออกมาแล้วพบว่าวันนี้เขาเหลือตังเพียงแค่ซื้ออาหารจานที่ถูกที่สุดในโรงอาหารเท่านั้น
แต่ก็ยังดีที่อาหารที่แลนเลือกซื้อคือข้าวหนึ่งจานกับอาหารจานใหญ่สำหรับกินกันสามคน ทำให้บลาสยังพอมีอะไรกินอยู่บ้าง
“ชั้นยังไม่ได้ถามความเห็นเธอเลยนี่นะลาร์ อยากเข้าร่วมทัวร์นาเม้นท์มั๊ย” แลนหันมาถามลาร์ เด็กสาวที่เป็นอัลเทอเนเตอร์ของทีม
“ไม่มีปัญหา” ลาร์ตอบสั้นๆ
“จะว่าไปชั้นไม่ได้ถามนายซักทีนะแลน ตกลงตาขวาของนายเป็นอะไร” บลาสหันมาถาม แลนจึงเปิดที่ปิดตาให้ดูและพบว่าดวงตาข้างขวาของเขานั้นมีสีทอง และเส้นเลือดที่ตาเริ่มเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ แลนรีบปิดที่ปิดตาลงทันที
“...รักษาให้...” ลาร์พึมพัมเบาๆแล้วยื่นแขนมาจับที่หน้าของแลน แลนตะโกนห้ามแล้วพยายามหลบแต่ไม่ทัน ทันทีที่มือของลาร์สัมผัสร่างกายของเขา เธอก็เริ่มพิจารณาตาขวาและถูกสะท้อนเวทย์กับจนลาร์กรีดร้องดังลั่นโรงอาหารแล้วหมดสติไป
แลนกับบลาสวางตะเกียบลงทันที แลนคว้าร่างของลาร์แล้วอุ้มในท่าเจ้าหญิงวิ่งออกจากโรงอาหารไปยังห้องพยาบาลโดยมีบลาสวิ่งตามหลัง เมื่อเห็นห้องพยาบาลอยู่ข้างหน้า แลนรีบความประตูแล้วเปิดอย่างแรงพร้อมพุ่งเข้าไปวางลาร์ลงบนเตียง ความรีบร้อนของพวกเขาทำให้อาจารย์ประจำห้องพยาบาลงุนงงไปในทันที
“เธอเป็นอะไรน่ะ” อาจารย์สาวประจำห้องถาม
“เพื่อนผมโดนเวทสะท้อนขณะตรวจสอบร่างกายพลาดแล้วไปโดนจุดควบคุมเวทย์ครับ” แลนตอบ
“พวกเธอออกไปก่อน” อาจารย์บอกให้ทั้งสองออกไป แลนกับบลาสจึงเดินออกจากห้องแล้วปิดประตู ทั้งคู่หน้าซีดลงอย่างเห็นได้ชัด
“ลาร์ไม่น่าจะพลาดเรื่องแบบนี้นี่นา”
“เธอไม่ได้พลาดหรอก แต่เธอแค่ไม่รู้ว่าตาขวาของชั้นเป็นดวงตาเวทย์” แลนตอบ
“แล้วสรุปตานายมันคืออะไรกันแน่”
“ชั้นเองก็ไม่รู้เหมือนกัน พี่ชายของชั้นก็ไม่ได้บอกอะไร รู้เพียงแต่ว่ามันไม่ดีที่จะให้คนอื่นรู้ว่าชั้นมีดวงตานี้อยู่”
ประตูเลื่อนเปิดออกมา แลนรีบเข้าไปถามอาการของลาร์ในทันที และทั้งคู่ก็โล่งใจเมื่ออาจารย์บอกว่าลาร์ปลอดภัยแล้ว
“ถ้ามาช้ากว่านี้ซักนาทีนึง ชั้นก็คงช่วยอะไรไม่ได้” เธอตอบ “ปล่อยเธอนอนไปก่อนเถอะ” อาจารย์บอกแลนเมื่อเห็นแลนเดินเข้าไปหาเธอ
“แล้วสรุปว่า เธอเผลอไปตรวจสอบจุดพลังเวทย์ของใครเข้าล่ะ”
“ผมครับ ผมบอกเธอว่าผมมีอาการปวดหัวเล็กน้อย แล้วเธอก็ยื่นมือมาจับหัว แต่ผมตกใจเลยเอียงหัวหลบ เธอเลยพลาดไปโดนจุดเวทย์ของผมเข้า” แลนตอบ
“ชั้นจะยังไม่ปลุกเธอนะ ถึงร่างกายจะสมบูรณ์แล้ว แต่จุดพลังเวทย์ของเธอได้รับผลกระทบจากการสะท้อนเวทย์พอสมควรเลยล่ะ คาดว่าต้องใช้เวลาซัก 2-3 ชั่วโมงนั่นแหละ”
“ถ้าอย่างนั้นพวกเรานั่งเฝ้าเธอนะครับ” บลาสขออนุญาตแล้วเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ข้างๆเตียงพร้อมกับเอส
“แล้วพวกเธอไม่มีเรียนหรือไง”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ใช้สิทธิผู้เข้าร่วมทัวร์นาเม้นท์” แลนตอบ
“ถ้าอย่างนั้นชั้นขอเตือนไว้ก่อนละกัน ถึงเธอจะฟื้นแล้ว แต่การแข่งรอบแรกอย่าให้เธอใช้เวทย์มากเกินไปล่ะ” อาจารย์กล่าวแล้วปิดม่านให้
“ถ้าไม่ยอมดูแลเพื่อนร่วมทีมดีๆ ระวังจะตกรอบแรกนะ ผู้ครอบครอง Staticizer” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นจากด้านหลังของพวกเขา แลนหันกลับไปมองและพบว่าเธอเจาะกำแพงของห้องพยาบาลไปแล้ว
“เธอเป็นใครน่ะ” แลนถามพร้อมกับตั้งท่าเตรียมพร้อมต่อสู้
“ก็แค่นักเรียนคนหนึ่งของที่นี่” เธอตอบ “ชั้นจะขอเตือนเอาไว้ก่อนละกัน ถ้าคนที่ตรวจสอบดวงตานั่นมีพลังเวทย์อ่อนกว่ายัยนี่ละก็ มันตายโหงไปแล้วล่ะ”
“Staticizer คืออะไร?” แลนถามทันที
“ตาขวาของนายไงล่ะ อย่าบอกนะแค่นี้ก็ไม่รู้” เธอตอบกลับ “ไม่ต้องห่วง ชั้นไม่บอกใครหรอก แล้วก็ ชั้นไม่ได้มาเพื่อสู้กับพวกนายในตอนนี้”
เอสลดมือลง เด็กสาวหันหลังกลับด้วยท่าทางสง่า ก่อนที่จะบอกลาพวกเขา
“เดี๋ยวก่อน ชั้นยังไม่ให้เธอกลับ” แลนพูดขึ้นพร้อมสร้างเคียวแล้วดักคอเด็กสาวปริศนาเอาไว้ แต่ก่อนที่เคียวจะเข้าใกล้คอของเธอ มันก็ถูกหยุดลงด้วยเสาดินที่โผล่ขึ้นมาจากพื้น
“ถ้าอยากรู้นักละก็ เจอกันรอบชิง” เธอตอบแล้วบังคับเสาดินฟาดเคียวจนหักแล้วเดินออกไป
ณ ที่ห่างไกลออกไป
“มีคนน่าสนใจอยู่รุ่นเดียวกันเธอด้วยนิ” ชายคนหนึ่งพูดกับเด็กสาวที่เป็นน้องสาวของตน
“ผู้หญิงคนนั้นน่ะเหรอ” เธอถามขณะขว้างมีดพกเข้าหาพี่ชายของเธอที่ปัดมีดออกไปอย่างง่ายดาย
“ชั้นหมายถึงอิมเมจิเนเตอร์หนุ่มคนนั้นต่างหาก” คนเป็นพี่ชายตอบ
“แลน อายุ 16 ปี กรุ๊ปเลือดโอ อิมเมจิเนเตอร์เลเวล 5 เทคนิคที่ถนัดคือการสร้างอาวุธระยะประชิด...” หญิงสาวอายุราว 17 ยืนอ่านข้อมูลอยู่ข้างๆผู้ชายคนนั้น
“ไม่เอาน่าเกรซ อย่าช่วยน้องสาวชั้นให้มากสิ” เขาต่อว่าเพื่อนสาวของเขา
“ไม่หรอก ข้อมูลพวกนั้นยังไงก็ไม่สำคัญอยู่แล้ว ชั้นไม่แพ้ระดับ 5 หรอก” น้องสาวของชายคนนั้นตอบพร้อมหยุดการขว้างมีด
“จะฝึกกันอีกนานไหม ชั้นขี้เกียจอยู่รอฮีลพวกเธอ” เด็กสาวที่ดูทอมๆพูดขณะยืนพิงต้นไม้
“นั่นสินะ ตราบเท่าที่ทีมเรายังมีเธออยู่ ยังไงก็ไม่แพ้อยู่แล้วนี่นา” เด็กสาวที่เพิ่งหยุดปามีดพูดขึ้นพลางเดินกลับหอพร้อมทีมของเธอ
ความคิดเห็น