คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 02.1
บรรยากาศที่บนดาดฟ้าสายลมที่พัดชวนผ่อนคลายสบายดี แถมบนดาดฟ้ามีต้นไม้ต้นใหญ่พอนั่งชมวิวได้หลายคนเลยล่ะ นัททริดายิ้มออกมองเด็กสาวที่นั่งพิงต้นไม้อยู่ " เธอเนี่ยเข้าใจเลือกที่กินข้าวนะ "
" ก็คงงั้น " เซล่าก็ตักช้อนกินข้าว
นัททริดาก็เดินมานั่งตรงกันข้ามเธอแล้ววางข้าวกล่องที่เป็นคนทำ แน่นอนว่าเซล่าก็กินข้าวกล่องเธอด้วยเช่นกัน
" อ่ะ มากินที่นี้จริงด้วย ไม่รอกันเลยนะ " โบรณาเปิดประตูบนดาดฟ้าพบเด็กสาวสองคนกำลังกินข้าวกันอยู่
" โทษทีๆ " นัททริดายิ้มแห้ง
" เฮ้อ....จะว่าไปอีกเดี๋ยวก็เข้าค่ายแล้วสิเนี่ย " โบรณาพ่นลมหายใจแล้วนั่งกินข้าวรวมด้วย
" เห...งั้นก็พรุ่งนี้แล้วสิ " นัททริดา
เซล่าที่กำลังกินมองมาที่สองสาวแบบว่าเหมือนกำลังจะถาม
" จะว่าไปเซล่าละมั้งที่ยังไม่รู้ก็พึ่งจะย้ายมาสัปดาห์เดียวหนิ " โบรณารินน้ำชาแล้วพูดต่อ " พรุ่งนี้จะไปเข้าค่าบอบรมที่ภูเกตเป็นเวลา 1 สัปดาห์น่ะ "
" ...แล้วทำไมพึ่งจะบอกกันเนี่ย..." เซล่าหรี่ตามองที่นัททริดา
" เออ..พอดีลืมบอกไปสนิทเลยนะ " นัททริดายิ้มเขินเพราะมัวแต่ทำการบ้านจนลืมบอกเธอซะสนิท
" งั้นคงต้องไปเตรียมตัวตอนเย็นแลัวกัน " เซล่าก็กินข้าว
" เออว่าแต่ว่าเซล่าน่ะเคยไปเที่ยวกับเที่ยวต่างจังหวัดหรือเปล่า? " โบรณาถามขณะชงน้ำชาใส่แก้ว
" ก็เคยเที่ยวจนเหมือนเล่นสนุกไปน่ะ " เซล่าตอบแบบไม่สนใจอะไรมากเพราะเป็นเรื่องปกติสำหรับเธอ
" งั้นเหรอ....ว่าแต่เซล่ามีแฟนยัง " โบรณายิ้มเจ้าเล่ห์เล่นคำถามที่ไม่ควรถามออกมาเลยจริงๆ
" ไม่น่ะ " เซล่าพูดทันควันทันทีไม่ต้องคิดเลย
" เห...งั้นเหรอ? " โบรณายิ้มเหลือบมองที่นัททริดาแวบหนึ่งแล้วนั่งมองเซล่าเหมือนเดิม แต่เหมือนเซล่าจะดูออกว่าโบรณาคิดอะไร " นี่คิดเธออะไรนะ ฉันรู้นะ "
" อุ้ย แย่จังแฮะ " โบรณายิ้มเขิน ส่วนนัททริดามึนงงกับบทสนทนาของสองสาวที่คุยเรื่องที่เธอไม่เข้าใจเลยแฮะ
" ไงพวกเธอมานั่งกินตรงนี้สินะ " ชูทรเดินมาขึ้นดาดฟ้าเจอสามสาวนั่งกินข้าวใต้ต้นไม้ใหญ่
" นายมาทำอะไรเหรอ? " เซล่าเริ่มเป็นคนถามคนแรกเพราะรู้สึกหงุดหงิดที่เจอผู้ชายคนนี้จริงๆ ไม่รู้เพราะอะไร
" ก็ฉันจะมานอนบนดาดฟ้าโรงเรียนหน่อยนะ แต่นึกไม่ถึงจะเจอพวกเธอนะเนี่ย " ชูทรยิ้มตอบตรงๆ
" งั้นเหรอ...." เซล่ารินน้ำชาหรี่ตามองชูทร
" อืมว่าแต่ทำอะไรอยู่เหรอ? " ชูทรมองเซล่าที่เหมือนจะทำงานที่ครูเขาสั่งไปตอนเช้า
" ..เห็นก็น่าจะรู้หนิ...ทำการบ้านน่ะ " เซล่าไม่มองชูทรทำการบ้านต่อ
" เขาพึ่งจะสั่งวันนี้รีบทำไปทำไมเล่า " ชูทรพูดออกมาเพราะดูเธอที่ทำงานแล้ว คนเป็นที่ขยันทำงานจริงๆเลยนะ
" ..ก็ถ้าทำเสร็จมันจะได้ทำอะไรได้สะดวกขึ้นน่ะ อีกอย่างพรุ่งนี้ก็เข้าค่ายอีกจะมีเวลาที่ไหนมาทำล่ะ " เซล่าเม้มฝีปาก เพราะเธอก็ไม่อยากปล่อยงานโดยไม่จำเป็นแค่ ใช้ชีวิตการเป็นผู้หญิงแล้วทำตัวเป็นผู้หญิงไปด้วยก็ลำบากแล้ว
" ที่พูดมาก็จริงแฮะ ฮ่าๆ " ชูทรยิ้มหัวเราะอย่างช่วยไม่ได้กับนิสัยของเธอ
" ถ้าเสร็จแล้วขอลอกได้เปล่าเซล่า " โบรณายิ้มเจ้าเล่ห์
" นี่โบรณา เธอก็เก่งทำการบ้านได้ไม่ใช่เหรอ? " เซล่ามองค้อนโบรณา เพราะตั้งแต่สัปดาห์ที่ผ่านมา บางครั้งที่เธอทำการบ้านเสร็จกำหนดก็ขอลอกการบ้านหน่อย ตอนแรกๆเธอก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก แต่ขอหลายรอบติดจนเป็นว่าโบรณาขี้เกียจทำเองไปซะแล้ว
" ก็ฉันยุ่งนี่นาไหนจะทำกิจการในครอบครัวฉันด้วยแล้วน่ะ " โบรณาง้อแง้ เพราะเธอพูดมามีส่วนอยู่
" เฮ้อ...เข้าใจล่ะ อ่ะเสร็จล่ะ " เซล่าถอนหายใจเบาๆแล้วส่งสมุดการบ้านให้โบรณา
" เอ๋ เสร็จแล้วเหรอ!! " นัททริดาอึ้งไปครู่หนึ่งนี่แค่พูดคุยแค่แปบเดียวก็ทำการบ้านเสร็จแล้ว มือเธอทำมาจากอะไรเนี่ยไวเหมือนจักรกลไม่มีผิดเลย
" เสร็จแล้วเหรอ ไหนๆดูสิ " โบรณารับสมุดของเซล่าแล้วเปิดมาดูแล้วทั้งนัททริดาและชูทรก็มาดูด้วยเสร็จจริงเปล่า
แล้วพวกเธอก็อึ่งไปจริงๆนั้นแหละเพราะการบ้านที่ครูเขาสั่งนั้นเป็นช่วงที่เธอในช่วงเข้าค่าย การบ้านก็ต้องกลับมาเป็นเต็มโต๊ะแน่ๆเลย แล้วเซล่าก็ทำการบ้านเสร็จทั้งหมด แล้วแต่ละคำตอบก็ทำโจทย์ตอบถูกทุกข้อแถมอธิบายให้เข้าใจแบบง่ายๆด้วย ถึงจะเคยขอลอกการบ้านมาสองวันก็เถอะ แต่ก็นึกไม่ถึงว่าเธอจะทำการบ้านในโรงเรียนมากกว่าทำที่บ้านซะอีก
" เห....สงสัยฉันต้องขอให้เซล่ามาเป็นครูสอนแล้วสิ "
" งั้นนายก็จ่ายมา 10,000 บาทต่อเดือน " เซล่าแบมือมองชูทรสีหน้านิ่ง แล้วพูดข้อเสนอที่เป็นครูสอนให้เขาคิดหรือว่าจะสอนฟรีๆ ขี้งกสุดๆเลยแฮะ ( เฉพาะแค่บางคนนะ )
" ล้อเล่นใช่ไหมเนี่ย " ชูทรถึงกับหน้าซีดเลยใครจะไปหาเงินได้ 10,000 บาทถ้าไปขอพ่อแม่โดนบ่นแน่เลย
" อืมล้อเล่น " เซล่ายกไหล่เบาๆทำเหมือนไม่ได้พูดอะไรเมื่อกี้
" เธอเนี่ย เป็นคนประเภทยิงมุกเหรอเนี่ย "
" งั้นไว้จะหามุกที่ทำเอาขำไม่ออกเลยล่ะ " เซล่าพูดซะไม่รู้ว่าพูดจริงหรือพูดเล่นกันแน่
" แล้วการบ้านส่วนของสัปดาห์นี่ก็....." นัททริดายิ้มแห้งถามเซล่าดู
" การบ้านส่วนของสัปดาห์นี้รวมอันนั้นก็เสร็จหมดแล้วล่ะ วันตอนเข้าค่ายจะได้ไม่ต้องมาตามงานที่หลัง...." เซล่าพูดเท้าคางมองสามคน
" เสร็จแล้วเหรอเนี่ย ไวชะมัดเลยขอลอกหน่อยสิ " โบรณามองด้วยแววตาเป็นประกาย
แต่เซล่าหรี่ตามองโบรณา " น่าเสียดายไม่ได้เอามาวันนี้...ครูบอกว่าส่งตอนในคาบหน้า.."
" เออก็จริงอยู่หรอกนะ...ถึงจะให้พักผ่อนได้แค่สามวันดูยังไงก็ไม่ทันทุกวิชาแน่เลย " นัททริดาพูดแล้วคิดไปจะว่าไปถึงเธอจะเริ่มทำแล้วก็เถอะ แต่นึกไม่ถึงว่าคนที่พึ่งย้ายมาไม่ถึง 1 เดือนก็ทำเสร็จง่ายๆเหมือนวาดรูปเล่นๆเลยแฮะ
" แหมเธอก็อยู่บ้านนัทหนิ คงได้ลอกสบายล่ะสิ " โบรณาเบ้ปากมองเพื่อนสนิทของเธอ
" ...แหะๆถึงจะอยู่บ้านฉันก็เถอะนะ " นัททริดายิ้มแห้งยอมแพ้เลย เพราะว่าสิ่งที่โบรณาพูดนะเธอนั้นได้ลองทำมาแล้วล่ะ ถึงบางครั้งจะให้ลอกก็เถอะ ส่วนใหญ่เขาจะมาสอนเธอให้เข้าใจแล้วทำเองซะมากกว่า ก็นับเป็นข้อดีของเขา เพราะเหมือนเธอจะมีครูสอนพิเศษอยู่ในบ้านไปในตัวด้วย
" ....ฉันใช่ว่าจะให้ลอกทุกครั้งสักหน่อย..." เซล่าลุกขึ้นสีหน้านิ่งแล้วเดินไปที่ประตูดาดฟ้าแล้วหันมามองพวกเธอ " ได้เวลาเข้าเรียนแล้ว..."
" อะ อืม เร็วจังแฮะ.." นัททริดาก้มมองดูนาฬิกาว่าเวลาตอนนี้ควรเข้าเรียนแล้วนี่ขนาดเซล่าไม่มีนาฬิกาข้อมือก็รู้ว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว แต่เดียวเขามีโทรศัพท์หนิ? ยังไม่เห็นเขาใช้โทรศัพท์เลยหนินาซื้อมาใช้แค่บางครั้งนะ ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยใช้แฮะ นี่เขารู้ได้ยังไงกันนา
ก่อนเซล่าจะปิดประตูแล้วตอบคำถามในใจของเธอให้ " อ้อ...ฉันรู้เพราะดูนาฬิกาของเธอเลยรู้น่ะ..." พูดจบเซล่าก็ปิดประตู
แอบดูนาฬิกาของฉันเหรอ? แอบดูตอนไหนเนี่ย ยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเขาจ้องนาฬิกาของฉันตอนไหนเนี่ย นัททริดายังงุนงงอยู่
" สงสัยสายตาดีละมั้งเนี่ย " นัททริดาพูดกับตัวเองเบาๆ
" งั้นก็ไปกันเถอะ " ชูทรลุกขึ้นพร้อมกับนัททริดาและโบรณาแล้วลงไปเรียนตามปกติ
ความคิดเห็น