คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 01.3
แสงแดดที่ส่องมายังห้องนอนที่สองคนนอนอยู่นั่นทำให้เด็กสาวตื่นแล้วลืมตาช้าๆ
นัท :
ฉันค่อยลืมตาขึ้นแล้วก็เห็นภาพที่ทำให้หัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะอีกครั้งคือ...เขามองนอนตรงเตียงนอนฉันแถม...หน้าของเขากับฉันห่างกันไม่มีกี่เซนแล้ว.......ไม่ใช่แค่นั้นเขามากอดฉันเป็นหมอนข้างของเขาไปแล้ว
" นะนะนะนะนะนายมานอนตรงนี้ได้ไงตื่นเดี๋ยวนี้นะ " ฉันพูดจนเหมือนตะโกนด้วยทั้งอายและโกรธ
แต่เขาก็เหมือนจะยังไม่ตื่นแล้วละเมอเข้าใกล้ฉันเรื่อยๆแล้วกอดแล้วรัดขึ้นเรื่อยๆ
ฉันเลยรีบแกะมือของเขาแล้วหาอะไรมาแทนที่ ฉันเลยหยิบหมอนข้างที่ตกเตียงมาวางแทนที่ฉัน แล้วรีบออกจากหัองแล้วอยู่หน้าบ้าน
" กริ๊ด!!!!!!!!!!!!!!!! ตาบ้า " ฉันร้องด้วยความอาย
ให้ตายสิ เขาจะให้ฉันตื่นเต้นมีหวัง เขาจะทำให้ฉันหัวใจหยุดเต้นจนได้ หลังจากฉันร้องเสร็จเข้าบ้านแล้วไปที่เข้าห้องครัว
เซล่าหรือซีโร่ :
ผมค่อยลืมตาขึ้นแล้วลุกขึ้นมองรอบๆแล้วพึ่งรู้ตัวว่าตัวเองนอนบนเตียงของเธอหนินะ ผมหาวไปหนึ่งที่เอามือปิดปากไว้ แล้วขยี้ตาแล้วไปเดินเข้าห้องน้ำแล้วอยู่อ่างล้างหน้า แล้วหยิบแปรงสีฟันอันหนึ่ง
แปรงสีฟันอันที่ผมหยิบมาคือแปรงสีชมพูลายดอกซากุระ รู้เลยว่าของใคร " ของยัยนั่นเหรอ? " ผมพูดออกมาลอยๆ
ผมก็ไม่อยากจ้องแปรงของเธอนักเลยใช้แปรงสีฟันของเธอแปรงฟันไปเลย พอล้างหน้าแปรงฟันเสร็จก็เดินไปที่ห้องครัวพบเธอกำลังทำอาหารให้อยู่ ผมก็เดินไปนั่งเก้าอี้แล้วจ้องเธอทำอาหาร
" ใครให้นายมานอนข้างฉันยะ " เธอพูดออกมาโดยไม่หันมามองผม
" หืม? เรื่องอะไรเหรอ " ผมถามใสซื่อ
" เรื่อง........." เธอเงียบไปสักครู่หนึ่ง " ชะ ช่างเถอะ " เธอพูดกลบความอาย
ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรนักแล้วเธอทำอาหารเสร็จแล้ว อาหารที่ทำนั้นคือ ข้าวผัด แกงจืด แล้วก็ซุปไก่
นัท :
ฉันและเขาก็นั่งกินข้าวกันเงียบไม่พูดอะไรมาก แล้วขณะกินข้าว ฉันกำลังตักซุปไก่พร้อมเนื้อด้วย ขณะฉันกำลังจะกินนั่นฉันเผลอสังเกตุเขาจ้องมาที่เนื้อไก่ แววตาของเขาเป็นประกายเหมือนเป็นเด็กไร้เดียงสา
ฉันเลยตักเนื้อไก่ส่วนหนึ่งให้จานของเขา
" ให้ทำไม " เขาถามเสียงเรียบ
" ก็ตานายจ้องมันซะขนาดเลยหนิ กินๆไปเถอะนะ " ฉันตอบฉุนเล็กน้อย
เขาก็หรี่ตามองมาที่ฉันเหมือนไม่เชื่อใจราวกับเหมือนระเบิดจะพร้อมระเบิดได้ทุกเมื่องั้นแหละ แล้วเขาก็ค่อยตักกินเข้าไป
" เป็นไงบ้างเหรอ? " ฉันถามความรู้สึกเขารสชาติเป็นไง
" ก็.....โอเคอยู่..." เขาหลับตาตอบแล้วกินข้าวต่อ
ฉันก็ยิ้มให้กับเขาแล้วกินข้าวต่อ
หลังจากกินข้าวเสร็จและล้างจานเสร็จ ซีโร่บอกให้ไปอาบน้ำก่อนแล้วฉันไปอาบน้ำตามที่บอกเพราะวันนี้พวกเราไปซื้อของหนิ
ขณะที่ฉันเช็คผมหลังจากอาบน้ำเสร็จหยิบโทรศัพท์ แล้วโทรหาเพื่อนสนิทที่ฉันเชื่อใจมากที่สุด
[ หวัดดี นัท มีอะไรเหรอ? ] โบรับสายแล้วทักเพื่อน
" หวัดดีโบ เออ...วันนี้เธอว่างไหม? "
[ ว่างสิ มีอะไรเปล่า ]
" พอดีวันนี้ฉันกับเซล่าไปซื้อของนะไปด้วยกันไหม ? "
[ ต้องไปอยู่แล้วสิเพื่อนรัก แล้วนัดเจอที่ไหนดีล่ะ ] โบยิ้มอย่างมีเชิงด้วยความยินดี
" เออ...ห้างสรรพสินค้าที่พวกเราไปกันบ่อยๆนะ เวลา 9 โมงครึ่ง"
[ โอเค งั้นเดี๋ยวเจอกันนะนัท แล้วฝากเซล่าด้วยละ ]
" อืมเดี๋ยวบอกให้ งั้นแค่นี้นะ แล้วเจอกัน " ฉันวางสายแล้วเลือกเสื้อผ้าใส่
" แต่งตัวเสร็จยัง " เขาเปิดประตูทำเอาฉันสะดุ้งเลย
" ตาบ้าจะเข้าก็หัดเคาะประตูก่อนสิ " ดีนะที่แต่งตัวเสร็จแล้ว
ฉันเลือกเสื้อกล้ามสีขาวและเสื้อชั้นนอกแขนสั้นสีชมพูกางเกงยีนต์สีแดงแล้วสะพายกระเป๋าคู่ใจของฉัน
" งั้นไปอาบก่อนแล้วกัน " เขาหยิบเสื้อผ้าของฉันแล้วหยิบผ้าขุนหนูแล้วออกจากห้อง
เสื้อผ้าที่เขาหยิบไปนั้นคือ เสื้อกล้ามสีขาวและเสื้อนอกอีกชั้นสีดำ กางเกงยีนต์สีดำ ฉันได้ไปรอที่ห้องรับแขก
ฉันก็นั่งที่โซฟาเปิดโทรทัศน์ไปก่อน พอนึกดูดีๆแล้วเขาไม่มีโทรศัพท์หนิ อยากรู้จริงๆว่าเขามาได้ยังไงจนถึงเดี๋ยวนี่นะ ระหว่างที่ฉันคิดนั้นเขาก็มาเป่าหูฉันจากด้านหลัง
ฉันถึงกับสะดุ้งเดินหน้าออกจากเขาไม่สิต้องเรียกตอนนี้ว่าเธอน่าจะดีกว่า ตอนนี้เธออยู่ร่างหญิงแต่งชุดที่เธอหยิบมาใส่แล้วจัดทรงผมเป็นหางม้าด้วย รู้สึกเหมาะกับชุดใส่ด้วย
แต่ฉันก็ระแวงอยู่ดีละ " จู่ๆมาเป่าหูฉันต้องการอะไร "
เธอหรี่ตามองแล้วกอดอก " ก็แค่อยากแหยเธอเล่น..." ฉันล่ะอยากหยิกแก้มเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าจัง แต่คำพูดต่อของเธอทำเอาฉันหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ " แถมอยากเห็นสีหน้าเมื่อกี้ก็เท่านั้นแหละ.."
" ปะ ไปกันได้แล้ว " ฉันหลบหน้าเธอด้วยความเขินแล้วเปิดประตู
" อะไรกัน เขินเป็นด้วยเหรอ " เธอพูดหน้าตาย
ชึ โดนสบถ พอโดนจี้จุดฉันถึงกับไม่อยากเห็นเธอเอาซะเลย นี่เราอ่านออกง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ
และฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะหน้าตายของเธอ ด้วยความสะใจละมั้ง...ฉันเลยไม่พูดอะไรแล้วเดินไปห้างสรรพสินค้า
.......................................
" นี่หมายความว่าไง " เธอพูดออกหน้าตาย
" เอ่อ ขอโทษที่ไม่บอกนะ " ฉันไหว้เธอขอโทษแล้วยิ้มเจือ เพราะเรื่องที่เราชวนโบมาด้วย
" น่าๆไม่เห็นเป็นไรนี่นา เดี๋ยวช่วยเองสบายใจได้ " โบหัวเราะยิ้มแล้วชูนิ้ว 'กู๊ดจ๊อบ'ให้
" เอาเถอะก็แค่ช่วยเลือกเสื้อผ้า ก็ไม่ว่าอะไร " ก็แค่ไม่พอใจที่ฉันบอกเธอล่วงหน้าสินะ
" งั้นไปร้านไหนดีละ " โบตั้งคำถามขึ้น
" ขอแค่เลือกเสื้อผ้าใส่ได้ก็พอแล้วล่ะ " เธอตอบเสียงเรียบ
" งั้นวางใจฉันได้เลย ฉันชอบมาที่นี้บ่อยด้วยเพราะฉะนั้นเชื่อมือได้เลย " โบยิ้มบอกเซล่า
" งั้นไปกันเถอะ " ฉันพูดขึ้นที่เงียบไปครู่หนึ่ง
" อืม/โอ!!! " เซล่ากับโบพูดขึ้นพร้อมกัน
โบ เซล่า(ซีโร่) และฉันก็เดินเที่ยวเลือกเสื้อผ้าให้เซล่า
....ผ่านไปสัก 3 ชั่วโมงตอนนี้ก็เที่ยงแล้ว
" เฮ้อ....เที่ยวช็อบปิ้งนี้สนุกจริงๆเลยนา " โบยิ้มละลื่นชอบช็อปปิ้งกับเพื่อน
ข้าวของที่ซื้อมาส่วนใหญ่เซล่าจะช่วยออกเงินให้เอง บางร้านพวกเราก็เลือกซื้อใส่กันเองเลยออกเงินกันเอง รอบตัวพวกเราชุดพลาสติกหลายถุง ซึ่งส่วนใหญ่เซล่าจะถือให้ เธอก็มีศักดิ์ศรีของตัวเองอยู่บ้างที่แม้
ภายนอกจะเป็นผู้หญิง แต่ภายในเป็นผู้ชายอยู่ดี
" ก็นะ จะว่าไปนี้ก็เที่ยงแล้วพักกินข้าวก่อนไหม " ฉันเงยมองดูนาฬิกาข้อมือตัวเองตอนนี้ก็เที่ยงแล้วด้วย
" เห็นด้วยเลยค่ะ แน่นอนว่าฉันเลี้ยงเอง " โบยิ้มให้ฉันและเซล่า
" เกรงใจจัง " ฉันพูดขึ้นเพราะโบช่วยตลอดด้วยสิ
" โอ้ย ไม่ต้องคิดมากนาคนกันเอง แล้วทั้งสองคนจะเอาอะไรไหม " โบลุกขึ้นพูด
" ....งั้นฉันเอาข้าวขาหมูแล้วกัน " เซล่าพูดขึ้นขณะจิบน้ำปั่นมาดื่ม
" งั้นฉันเอาข้าวมันไก่นะ " ฉันพูดหลังจากเซล่าพูดเสร็จ
" โอเคงั้นเดี๋ยวฉันมานะ ทั้งสองคน " โบเดินออกโต๊ะแล้วบอก
แล้วโบเดินหายไปในระยะสายตาของพวกเรา
" ......เพื่อนเธอแปลกดีนะ " เธอพูดขึ้นเท้าคางมองฉัน
" โบก็เป็นแบบนี้ล่ะ ว่าแต่ร่างนั้นอยู่ได้กี่ชั่วโมงเหรอ " ฉันถามแอบแฝงด้วยความกังวล
" ก็...กินไปตอน 9 โมง ตอนนี้ก็เที่ยง ก็เหลืออีกประมาณ 10 ชั่วโมงได้ " เธอหลังพูดเสร็จก็ดื่มน้ำปั่นต่อ
" งั้นเหรอ แล้วเธอดื่มน้ำอะไรเหรอ? " ฉันถามด้วยแปลกใจเล็กน้อย
เซล่า(ซีโร่) : ( มาบรรยายตอนนี้ เนี่ยนะ// หึๆๆๆ//แสยะยิ้ม )
ผมก็ยื่นแก้วน้ำที่ผมดื่มนั้นให้เธอ " อะไรเหรอ? " เธอถามงุนงง
" ลองดื่มสิ " ผมบอกสีหน้านิ่งเสียงเรียบ
แล้วเธอค่อยดื่มหลอดแก้วของผม หลังดื่มเสร็จแล้วเธอพูดออกมา " รสแอปเปิ้ลหนิ "
" อืม..." ผมตอบในร่างหญิง
" แปลกดีนะที่นายชอบรสหวานเปรี้ยวด้วยนะ " เธอยิ้มอย่างแปลกใจมองผม
" ก็นะ...อีกอย่างที่เธอดื่มไปแล้วใช่ไหม? " ผมพูดขึ้นจะแอบแฝงบางอย่าง
" ทะ ทำไมเหรอ " เธอเอียงคอสงสัย
" ก็ที่เธอทำไปนั้นเป็นจูบทางอ้อมไง " ผมเผลอยิ้มบางมองเธอ
ตุม!!! ใบหน้าเธอแดงขึ้นมาทันที
ผมละชอบจริงสีหน้าแบบนั้นผมสนุกมากเลยกลั้นหัวเราะ
" ตะ ตาบ้า นะ นาย...มัน " เธอพูดตะกุกตะกันหน้าแดงอยู่แล้วเอานิ้วชี้มาที่ผม
ผมก็ลุกขึ้นแล้วบอกเธอ " เดี๋ยวฉันมานะ "
" ปะ ไปไหน ? " เธอถาม
" อยากรู้เหรอ? " ผมบอกหน้าตายแต่แววตาเจ้าเล่ห์
หน้าเธอแดงขึ้นมาแล้วหลบหน้าผม " ไม่อยากจะรู้สักหน่อย "
" ครับๆ " ผมเผลอพูดไปทั้งๆในร่างหญิงด้วย แล้วผมก็ปล่อยให้เธอนั่งรอคนเดียวแล้วไปร้านโทรศัพท์
จะว่าไปยังไม่ซื้อพวกโทรศัพท์หนิน่ะ ผมเดินเปิดประตูเข้าร้านโทรศัพท์เลือกโทรศัพท์ ผมก็เลือกไอโพน 5 สีดำแล้วส่งบอกพนักงาน
หลังจากผมซื้อเสร็จก็เปิดใช้งานเลยแล้วเก็บใส่กระเป๋ากางเกง แล้วไปร้านขายคอมต่อ
นัท :
จนตั้งแต่ที่เธอพึ่งไป หน้าฉันก็ยังแดงไม่หายแถมหัวใจตื่นเต้นทำไมเนี้ย ก็คำพูดของเธอไปนั้นทำเอาฉันกริ๊ดออกมาจริงๆ แต่เกรงใจคนอื่นที่นั่งกินข้าวกันอยู่ด้วยสิ
" มาแล้วจ๊ะ ข้าวขาหมูและข้าวมันไก่ อ่าวเซล่าล่ะ " โบที่พึ่งกลับมาวางจานให้เพื่อนและสังเกตุว่าใครไปหนึ่งคน
" เห็นว่าเดี๋ยวมานะจ๊ะ " ฉันพูดกลั้นความอาย
" งั้นเหรอ แล้วทำไมเธอหน้าแดงกันเอ๋ย " โบที่เห็นเพื่อนสนิทหน้าแดงนิดๆอดแหย่ไม่ได้
" ปะ เปล่า ไม่มีอะไร " ฉันรีบร้อนตัวตอบ
" หึๆๆ มีเรื่องอะไรสนุกใช่ไหมเนี่ย " โบยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา
" ปะ เปล่าไม่มีอะไรจริงๆไงเล่า " ฉันรีบปฎิเสธไม่บอกอะไร จะให้บอกได้ไงกันเล่ามัน.......น่าอายหนิ
แล้วตัวการมาจนได้ " ก็แหยเล่นยัยนี้เฉยๆนะ " เซล่าเดินมานั่งเก้าอี้มองหน้าตาย
" หือ...นี่เมื่อกี้เธอไปแหยอะไรนัทมาเหรอ? " โบทำเหมือนกระซิบถามเซล่า
" นั้นสินะ......." เธอก็หรี่ตามองมาที่ฉันแล้วยิ้มบาง
" หยะ หยุดเลยมากินข้าวก่อนดีกว่านะ " ฉันพูดเปลี่ยนบทสนทนากลบความอาย
พอได้ยินเสียงหัวเราะของโบ ฉันเลยรีบกินข้าว แต่กินเร็วเกินจนติดคอจนได้ ฉันทุบหน้าอกของตัวเองแล้วหาแก้วน้ำแล้วหยิบออกมาโดยไม่รู้ว่าของใครก็ดื่มน้ำทันที
" เฮ้อ....เฮ้อ กะ เกือบไปแล้ว " ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก
" รีบกินจังนะ และกินอย่างไงของเธอเนี่ย " เซล่าเอามาหยิบเศษข้าวที่ติดแก้มฉันแล้วกินข้าวไป
ทำเอาฉันหัวใจเต้นเร็วจนเจ็บแล้วเนี่ย การกระทำของเซล่าเมื่อกี้เหมือนหนังเอมวีเลยน่ะ
" อีกอย่างเธอก็เผลอไปอีกแล้วนะ " เซล่าทำหน้าตายขณะกินข้าว
เอ๋? อีกแล้วเหรอ ฉันสังเกตุที่แก้วน้ำที่ตัวเองดื่มไปคือ...น้ำปั่นรสแอปเปิ้ลหนิ จู่หน้าฉันก็แดงขึ้นเหมือนโดนลวก
เธอมองสายนิ่งๆแต่ภายในดวงตาแอบสนุกอยู่ลึกๆอยู่ ฉันเลยรีบกินข้าวต่อ
ส่วนโบจ้องมองพวกเราสองคนที่นั่งกินกัน ใบหน้าของเธอยิ้มเบิกบานขึ้นมา " มีเรื่องสนุกๆแล้วสิ " โบพูดพึมพำ
........................................
หลังจากกินข้าวเสร็จพวกเราก็เลือกเสื้อผ้ามาเยอะพอสมควรแล้ว ก็จะกำลังกลับบ้าน
ทันใดนั้นเอง......
ปัง !! ได้เสียงยิงปืนใส่ในใจกลางห้างสรรพสินค้า
" เฮ้ย อยู่ในความสงบถ้าไม่อยากตายละก็ส่งกระเป๋าตังค์ออกมาซะ " หัวหน้าในกลุ่มโจรพูดขึ้นถือปืน
เซล่า( ซีโร่ ) :
ทันทีที่ผมเห็นก็รีบจูงมือสองคนมาที่หลบก่อนแล้วกระซิบระหว่างเดินไม่ให้มีเสียง " มาทางนี้ "
" นะ นี่มันเกิดอะไรขึ้นเหรอ? " นัทถามขณะเดินกับเพื่อนๆ
" ดูท่าจะเป็นกลุ่มโจรปล้นเงินละมั้ง " ผมเงยหน้าแอบส่องกลุ่มโจร
" ละ แล้วโทรแจ้งตำรวจเลยไหม ? " โบเสนอขึ้นมา
" ถ้าโทรแจ้งตอนนี้ละก็ตัวประกันก็ซวยไปด้วย " ผมพูดเสียงต่ำโดยไม่หันมามอง
" แล้วจะเอากันไงดีละ " โบถาม
ไม่อยากจะให้สองคนนี้มารับเคราะห์ด้วยสิ " เอาเป็นว่าทำตามที่ฉันบอกนะ โอเคนะ " ผมหันมามองบอกสองคนที่อยู่ด้วยกัน
" อะ อืม " ทั้งสองคนก็ตอบตกลง
" ฉันจะเป็นตัวล่อให้ส่วนพวกเธอก็หนีออกที่ห้างแล้วโทรแจ้งตำรวจนะ " ผมพูดในร่างหญิงด้วยเสียงเรียบ
" นี่เธอจะบ้าเหรอ " โบพูดเสียงต่ำต่อว่า
" ฉันรู้ว่ามันบ้าแต่ถ้าทำงี้ก็ซวยกันหมดแน่ " ผมพูดเสียงจริงจัง
" แต่...แต่ว่า...." นัทมามองผมสีหน้าเป็นห่วง
" ไม่ต้องห่วงนา...ฉันเอาตัวรอดเก่ง...พวกเธอก็รีบไปได้แล้ว " ผมเอาถุงทั้งหมดที่สะพายให้นัทถือ
" ถ้างั้น....เอาตามนี่นะ..." ผมมองสังเกตุรอบๆ
" ระวังตัวด้วยนะเซล่า " นัทบอกด้วยเป็นห่วง
หลังจากเธอบอกผมก็พยักหน้าแล้ววิ่งล่อกลุ่มโจร ให้ตามแต่ผม
" เฮ้ยยังมีอีกเหรอ ไปเคลีย์ดิ " ชายสวมหน้ากากสีดำบอกพวกให้ไปตามจับผม
" เฮ้ย !!!!! หยุด " ชายสองคนวิ่งยิงขู่ใส่ผม
ผมก็วิ่งโดยไม่ฟังผู้ก่อการร้ายแล้วเข้าร้านเสื้อผ้า แล้วหาที่ซ่อนเพื่อหาโอกาศ แล้วผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าสองคนมา
" เฮ้ย นายตรวจในนี้ ส่วนฉันอีกร้านนะ " ชายคนหนึ่งพูดกับอีกคน
" โอเค " หลังจากพูดเสร็จแยกกันหา คนที่หาอีกร้าน ส่วนอีกคนก็เข้าร้านที่ผมซ่อนตัวอยู่
ให้ตายสิ ร่างหญิงแบบนี้เคลื่อนไหวไม่ค่อนเอาซะเลย แต่สภาพตอนนี้ยังพอไหวอยู่ ผมแอบตรงห้องเปลี่ยนเสื้อแต่ทำกับว่ารอความหายนะเท่านั้นละ ผมก็ปีนแล้วขึ้นสูงระดับขึ้นแล้วรอโอกาส
ทันทีที่ชายที่เปิดประตูเข้ามา ผมก็ปล่อยตัวลงอย่างเงียบๆ แล้วแอบเอาไม้มาฟัดหัวให้สลบ ก็ไม่น่าถึงชีวิตละนะ ผมวางไม้เงียบๆ แล้วค้นตัวชายที่ตีสลบ พบมีปืนพกแล้วกระสุนสำรวจประมาณ 10 ชุด ได้
แต่อย่างน้อยก็พอรับมือได้นะ...แต่ดูจากการก่อการร้ายกลุ่มโจรนี้มีอาวุธที่ผิดกฎหมายด้วย ผมรับได้อยู่แต่ถ้าตัวจริงถูกเปิดเผยก็อีกเรื่องเลย... ผมจ้องโทรศัพท์มือถือไอโฟน 5 ที่ซื้อมาใช้โทรหาอย่างช่วยไม่ได้
[ สวัสดีค่ะ เบอร์นี่ไม่คุ้นเลยแฮะ แต่คนที่รู้ก็......] เสียงหญิงสาวขึ้นพูด เป็นเสียงที่ผมไม่จะฟังเลย
" มีเรื่องให้พวกเธอช่วยหน่อย " ผมพูดเสียงเรียบในร่างหญิง
[ แล้วเธอเป็นใครค่ะ แล้วรู้เบอร์นี้ได้ยังไง ] เสียงหญิงสาวเหมือนจะดุนะ
" นี่ฉันเอง เจบี (JB) " ผมพูดชื่อของหญิงสาวที่โทรไป
[ แล้วใครเหรอค่ะ แล้วรู้ชื่อฉันได้ยังไง ]
ผมละเชื่อจริงๆ จะทึ่มก็ให้มีขอบเขตหน่อยเถอะ " จะให้เล่าตอนที่เมาแล้วฉันลากเธอไปในห้องนอน " ( ตอนนี้อย่าไปคิดเชียวนะครับ )
[ อ่ะ นั้น ซีโร่เหรอ เอ๋?!!!!!!] กว่ารู้ว่าคุยกับใครนา ยัยเซ่อ
[ เดี๋ยวก่อนนะ ทำไมเสียงนายถึงดูสาวจัง ]
" ไว้ก่อนตอนนี้ฉันอยู่ในห้างสรรสินค้ามีกลุ่มโจรมาปล้นเงินนะ จำนวนประมาณ 20-30 คนได้ " ผมรีบเข้าประเด็น
[ นายคนเดียวก็เหลือเฝือแล้วหนิ ]
" พวกนั้นจับตัวประกันไว้สัก 10-20 คนได้ "
[ เข้าใจละทำงานไม่สะดวกสินะ ]
" ถ้าหน่วยเธอมาช่วยก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไร "
[ เดี๋ยวพวกฉันจะไปสมทบนะ อ๋ออีกอย่างก็อยากเห็นในร่างหญิงจังเล..] ผมวางสายทิ้ง แล้วเช็คดูรอบหน้าร้านไม่มีคน ผมก็เดินลอบสังหารอีกคนที่เข้าร้านใกล้นี่ ให้แค่สลบไปเท่านั้น
หลังจากนั้นผมก็กำลังไปที่จุดอื่นแต่ผมเผลอเดินเห็นคนที่กำลังวิ่งอยู่โดนโจรโดนเจอตัว คนที่วิ่งอยู่นั้นคือ....." ยัยบ้าเอ๊ย " ผมรีบไปตามสมทบกับเธอ แล้วเห็นเธอกำลังโดนจับ ผมยิงปืนใส่โจรสองคนบริเวณแขนข้าทั้งสองข้าง แล้วรีบจูงมือเธอมากับผม " ตามมานี่ " แล้ววิ่งออกห่างจุดที่ช่วยเธอ
หลังจากที่วิ่งกันนานจนผมและเธอหอบหายใจพักใหญ่
ผมเป็นฝ่ายพูดก่อนในร่างหญิง " ทำไมเธอยังไม่หนีออกไปอีกล่ะ " ผมพูดเสียงเรียบกลั้นอารมณ์โกรธ
" ก็จะให้ทิ้งนายได้ไงกันเล่า " เธอเดินมาดูอาการผม
" เฮ้อ...แล้วคนที่อยู่กับเธอล่ะ "
" ก็..ก็หนีออกไปอยู่ข้างนอกแล้ว เหลือแค่ฉันกับนายนะ และอยากจะช่วยตัวประกันนะ "
" เธอเนี่ยนา......." ผมพ่นถอนหายใจ จะให้เรียกสมกับเป็นแม่พระที่เขาว่าจริงๆเลย
" แล้วนายยิงปืนเหรอ ? " เธอสังเกตุที่มือของผมที่มีปืนอยู่
" อืม ..ฉันเลี่ยงจุดตายไว้น่ะ " ผมพูดมองรอบตัวให้แน่นอนว่าปลอดภัยไหม
" นายเป็นตำรวจเหรอ? " เธอถามด้วยความกังวล
" .....ก็ไม่เชิงนะ " ผมพูดจริงก็ไม่จริงเท่าไหร่ แต่ตอนนี้คำนึ่งถึงปกป้องเธอด้วยสิ
" นายเป็นใครกันแน่ ? " เธอพูดเสียงค่อย
" ก็...เป็นเพื่อนที่ชื่อว่า ซีโร่หรือเซล่า ละมั้ง "
เธอกับเงียบแล้วยิ้มออกมาแล้วผมเผลอหันไปมองเห็นเข้าพอดี เลยเก็บอาการไว้ก่อนแล้วหันหน้าหนีไปทางอื่น แล้วทันใดนั้นเอง ผมก็เห็นมือปืนส่องมาทางนี่ ผมรีบคลุมตัวกอดเธอ
ปัง!! เสียงปืนดังขึ้นมาโดนแขนขวา ผมใช้มือซ้ายยิงใส่คนที่ยิงมาแล้วจูงมือเธอ " วิ่ง " ผมกระซิบบอกเธอแล้ววิ่งไปทางอื่นพร้อมจูงมือเธอไปด้วย
.........................................
ซีโร่ :ในเมื่อมีหวานก็ต้องมีดร่าม่าเป็นเรื่องปกติของทุกๆเรื่องที่แต่งเสมอนะครับ
ริน : แล้วเมื่อเรื่องของพวกเราจะต่อได้ยัง
ซีโร่ : ฉันก็ยุ่งเหมือนกันน่ะ อีกอย่าง.....เธอนะรู้สึกว่าเหมือนดูหึงเลยนะ //แสยะยิ้ม
ริน : คะ ใครหึงกันยะ ตาบ้า //หน้าแดงหันหน้าไปทางอื่น
การิน : เออๆ แล้วเจ้าหน้าที่เหมือนแกคือแกเหรอ
ซีโร่ : ถึงจะบอกว่าเป็นฉัน แต่ก็ไม่ใช่ฉันนะ
ลัล : ไม่เห็นเข้าใจเลย
ซีโร่ : ก็ปล่อยให้งงกันต่อไป แล้วตัวฉันกับยัยบ้าเนี่ยจะพูดอะไรปิดท้ายเปล่า
เซล่า : ก็ไม่มีพิเศษก็อยากแกล้งยัยนี้ตลอดไปก็สนุกดีน่ะ // พูดหน้าตาย
นัท : มองกับฉันเป็นของเล่นเลยนะตาบ้า
การิน : หึแล้วยัยขี้เก๊กเนี่ยมีดีตรงไหนเหมือนแกไหม ? //แสยะยิ้มมองซีโร่
ซีโร่ : เรื่องนั้นก็ขึ้นกับเนื้อเรื่องนะ อีกอย่างเรื่องนี้ก็พึ่งจะมายังไม่จบเป็นคดีด้วยซ้ำ
การิน : งั้นแปลกว่ามีเรื่องสนุกๆสินะ หึๆๆ
เซล่า : แต่นายมันคนละเรื่องหนิ ทำได้แต่นั่งอ่านละนะ
การิน : โห....อย่าดีแต่ปากละกันนะ ยัยขี้เก๊ก
ลัล : การินพอเลยนะ
ซีโร่ / เซล่า : เอาเป็นว่าแล้วเจอกันใหม่นะครับ//พูดพร้อมกันโบกมือลา
ความคิดเห็น