[ Fic Fate ] พระเอกเหรอ เหอะ! ของแบบนั้นใครจะอยากได้กัน!!

ลำดับตอนที่ #10 : คืนที่ 3 ป่าปีศาจ

อาเธอเรียที่รีบมุ่งหน้ามายังที่เกิดเหตุเพื่อที่จะสังหารตัวของจิลเดอเรย์โดยเฉพาะ

แล้วพอมาถึงเธอก็โดนทันทีโดยจิลเดอเรย์ฝังปรสิตในเหยื่อเด็กให้อาเธอเรียหละหลวมในการต่อสู้ชั่วขณะ แต่มันมากเพียงพอให้จิลทำอะไรอีกเยอะใช้ฝูงปีศาจปลาหมึก

ในขณะที่ตัวของเธอกำลังเสียเปรียงอยู่นั้นเอง ก็ได้มีหอกคู่แดงทองมาทำลายปีศาจปลาหมึกที่มาพันรอบตัวของอาเธอเรียสละหายไปหมดในการโจมตีครั้งเดียว

" ดูไม่ได้เลยนะ เซเบอร์ ถ้าไม่แสดงฝีมือดาบอันน่าหลงใหลก็เสียชื่อราชาอัศวินหมดน่ะสิ " เดียร์มุดที่โผล่มาช่วยอาเธอเรียแล้วเก็บหอกของตัวเองขึ้นมาขยิบตาทักทาย

" นี่เจ้าเป็นใครกัน ใครอนุญาตให้มาขัดขวางข้ากัน! " จิลเดอเรย์

" นั่นมันคำพูดของทางนี้ต่างหากเล่าเจ้านอกรีต " เดียร์มุดทำหน้าไม่พอใจที่จิลมาแย่งเหยื่อของเขา " ชีวิตของเซเบอร์น่ะดับชีพด้วยหอกของข้า "

" อ้าก!!! คำอธิฐานของกระผมจากจอกศักดิ์สิทธิ์ของข้าคืเรียกหญิงนางนั่นขึ้นมา มันเป็นของชองกระผม เลือดทุกส่วนทุกหยด กระทั้งดวงวิญญาณของนางทั้งหมดล้วนเป็นของกระผม!!! "

" เฮ้ๆ แคสเตอร์ ข้าก็ไม่ได้สนใจชีวิตรักของเจ้านักหรอกนะ ถ้าหากว่าจะคิดผิดเป็นถูกแล้วล่ะก็ด้วยการสยบเซเบอร์แล้วชิงตัวไปแล้วล่ะก็ ลองทำดูสิ แต่ว่า..." เดียร์มุดที่ประหลาดใจที่จิลนั้นสนใจอาเธอเรียเป็นพิเศษ ตัวเองเคยเจอประสบการณ์แบบนั้นก็พอเข้าใจได้อยู่ " ข้าไม่ยอมให้เจ้าจัดการเซเบอร์ เดียร์มุดผู้นี้ทำให้นางบาดเจ็บแขนซ้ายอยู่ได้เป็นอันขาด! "

" หน่อยแก~~!! "

" แลนเซอร์ "

" โอ้ อย่าเข้าใจผิดไป เซเบอร์ " เดียร์มุดเหลือบสบตาที่อาเธอเรีย " วันนี้ คำสั่งของข้าที่ได้รับมอบหมายเลยก็คือกำจัดแคสเตอร์เท่านั้น ดังนั้นแล้วถ้าอยากจะให้ตัดสินกันการดวลของเรา ก็ไว้จัดการแคสเตอร์ได้ลงซะก่อน ก่อนถึงตอนนั้นมาสะสางกันต่อ "

อาเธอเรียเผยรอยยิ้มพยักหน้าเบาๆก่อนหันมายืนเคียงข้างเดียร์มุด

" ขอบอกไว้ก่อนนะแลนเซอร์ ถ้าจะฆ่าล่ะก็แขนขวาข้างเดียวก็เพียงพอได้เป็น 100 แล้ว " อาเธอเรียยิ้มออกอย่างภูมิใจโดยไม่สั่นคลอง

" หึ แค่นั้นก็ไม่เท่าไหร่หรอก ข้าพอรู้ข้อมูลของศัตรูมาบ้าง ตราบใดที่กำจัดหนังสือนั้นไม่ได้ ก็ฆ่าพวกนี้ไม่มีวันหมดสินะ "

" ถูกต้อง แลนเซอร์ เจ้ารู้จักแคสเตอร์ตนนั้นด้วยเหรอ? " อาเธอเรียยืนยันโฮกุของอีกฝ่ายก่อนประหลาดใจที่เดียร์มุดรู้ข้อมูลของแคสเตอร์

" อะไรกัน มันนั่นเป็นข้อมูลที่เบอเซิกเกอร์ปะทะเจ้านี้มาก่อนเท่านั้นแหละ "

" เบอเซิกเกอร์...นี่เค้าเข้าร่วมศึกด้วยเหรอ " อาเธอเรียมีสีหน้าจริงจังขึ้นมา

" หึ ไม่รู้ว่าทำไม แต่เขาไม่ได้สนใจจัดการแคสเตอร์เท่าไหร่ แค่ไม่อยากเป็นตัวขัดขวางการต่อสู้ข้ากับเจ้าล่ะนะ เลยไปโจมตีทางอื่นแทน "

" งั้นเหรอ..." อาเธอเรียพอรับรู้อยู่ว่าเบอเซิกเกอร์ไม่ใช่คนที่จะเล่นงานคนที่อ่อนแอจนตายไม่รู้ว่ามีแผนอะไร แต่เลือกโฟกัสสิ่งที่เจอตรงหน้าก่อน " เจ้าพอรู้อะไรกับแคสเตอร์อีกบ้าง "

" เห็นว่าเคยเป็นอัศวินแห่งออร์เลอ๊องมาก่อน เป็นอัศวินที่ไปวิถีนอกรีตหลังจากการสูญเสียเพื่อนรักของมันไป เลยหมดต่อการศรัทธาพระเจ้าน่ะ "

" ฆาตกรแห่งซาตาน ยังงี่นี้เองถึงว่าทำไมถึงพล่ามแต่โจนออฟอาร์คอยู่เรื่อย " อาเธอเรียพอเข้าใจ ถึงไม่รู้ชื่อเสียงของจิลมากนัก แต่ข้อมูลของเหล่าวีรชนในอดีตเลยพอรู้ชื่อเสียงที่ไม่ได้อยู่ในยุคของเธอก็ตาม

แต่การที่จิลมาเน้นที่โจมตีใส่เธอก็น่าเพราะว่าหน้าของเธอไปคล้ายกับเพื่อนรักของมันนั่นเอง

ถึงกระนั้นการกระทำของจิลเดอเรย์มันยากที่จะให้อภัยได้ ไม่ว่ายังไง ด้วยนามของอัศวิน เธอจะต้องฆ่าแคสเตอร์ให้ได้

________

ณ ปราสาทฐานของไอน์เบิร์น

" Fervor mei sanguis ( ต้มเลือดของข้า ) " สิ้นสุดประโยคก็มีหยดน้ำสีเหล็กได้ทำการถล่มประตูหน้าบ้าน

เผยร่างชายหนุ่มผมสั้นสีบลอนในชุดจอมเวทสีน้ำเงิน

" หัวหน้าตระกูลอาร์ชิโบลด์รุ่นที่ 9 เคย์เนธ เอล เมลลอยได้มาเยือนแล้ว จอมเวทแห่งไอน์เบิร์น จงดวลกับข้าด้วยชีวืตและเกียรติยศเพื่อจอกศักดิ์สิทธิ์ " เคย์เนธได้มาเยือน พบว่าไม่มีใครอยู่แล้วกวาดสายตาโดยรอบในปราสาทแล้วเห็นกล่องวงจรปิดก็เผยรอยยิ้มแล้วเดินมาโดยไม่กลัวอะไรแล้วโดนเชือกขาดทำให้กลไกกับดักทำงาน

ลูกกระสุนตะกัวกระหน่ำใส่ตัวของเขา แต่ใช้หยดเหล็กมาป้องกันเอาไว้รอบทุกทิศ จากนั้นก็เผยร่างของเขาออกมา

" พึ่งพากับดักกลไลเหรอ อย่างที่ได้ข้อมูลมาเลย ไอน์เบิร์น ไม่สิ อันนี้คงเป็นฝีมือนักฆ่าจอมเวทงั้นสินะ " เคย์เนธที่รับรู้มาจากชินจิว่า โฮมุนครุสสาวของไอน์เบิร์นไม่ได้เป็นจอมเวทที่เก่งกาจอะไร แต่กับนักฆ่าจอมเวทที่ใช้ทุกวิธีในการสังหารคน

ตอนอยู่หอนาฬิกาเขาก็พอได้ยินชื่อเสียงของคิริสึงุมาบ้าง แล้วบวกกับเหตุการณ์เมื่อวานที่เล่นระเบิดทั้งตึก แล้วตอนนี้ที่เจอกับดัก รู้ได้ชัดเลยว่า มันเหยียดหยามการต่อสู้ของจอมเวทมากขนาดไหน

" ไร้ขีดจำกัดล่างอย่างที่ได้ยินข่าวลือเลยมาเลยงั้นสินะ ย่อมได้ หากแกจะเล่นไม้นี้ก็ไม่มีเหตุผลต้องอ้อมมือแล้วล่ะ " เคย์เนธตั้งเป้าหมายจะที่จะฆ่าคิริสึงุเป็นคนแรกในสงครามแล้ว

คิริสึงุที่มองกล่องวงจนปิดแล้วปิดโน๊ตบุ๊กไป แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อยว่าอีกฝ่ายไปรู้ข้อมูลของเขามาจากไหนกัน ทั้งๆที่อีกฝ่ายดูไม่ใช่คนที่จะสืบข้อมูลมาสเตอร์คนอื่นนักนอกจาก ตระกูลโทซากะ และมาสเตอร์ของไรเดอร์

หรือว่าจะเป็นมาสเตอร์ของเบอเซิกเกอร์?

คิริสึงุที่จะไปที่ประตูพบว่า มีหยดเหล็กลอดเข้ามาในรูกุญแจ

ค้นหาอัตโนมัติงั้นเหรอ?

ทันทีที่คิริสึงุคิดเสร็จก็ได้หันหลังพร้อมกับเสียงทำลายด้วยของมีคมจากข้างล่าง พบว่าโต๊ะได้หายไปบนช่องรูวงกลมขนาดใหญ่ที่สวยงามจากนั้นก็เผยลูกหยดเหล็กขนาดใหญ่ยกตัวร่างของเคย์เนธขึ้นมา

" เจอตัวจนได้ เจ้าหนูโสโครก "

ทันทีที่เคย์เนธเผยตัวคิริสึงใช้ปืนCalico M950 กระหน่ำยิงใส่ไม่รีรอ แต่ถูกป้องกันได้หมด

" ลูกไม้เด็กๆ " เคย์เนธสั่งการหยดเหล็กพุ่งโจมตีใส่คิริสึงุทันทีหลังจากหยุดการโจมตีลง

Time Alter : Double Accel ( แปรผันเวลา : เร่งความเร็วเท่าตัว )

คิริสึงุใช้เวทเร่งเวลากับตัวเองเคลื่อนที่หลบหนีด้วยความเร็วสูงก่อนที่จะถูกหยดเหล็กโจมตีใส่ได้ทัน

" โห...สร้างอาณาเจตในร่างกายของตัวเองแล้วเร่งความเร็วด้วยการจัดการกับเวลาอย่างนั้นเหรอ " เคย์เนธแอบประทับใจ ที่อย่างน้อยๆมาสเตอร์ของเซเบอร์ก็ไม่ได้เป็นนักฆ่าเวทที่มีดีเพียงใช้อาวุธปืนอย่างเดียว " ดูเหมือนว่าจะใช้เวทมนต์เป็นอยู่บ้างหนิ แต่ก็ไม่ควรประมาทเพราะเห็นว่าเป็นพวกขี้ขลาด เดี๋ยวจะสอนให้วันตายเลยล่ะ "

พูดจบเคย์เนธทิ้งตัวลงมา

" Ire Sanctio ( ติดตามและสังหาร) " พูดจบก็ให้หยดเหล็กตามหาคิริสึงุ

" การควบคุมเวลาในร่างกาย คงจะสร้างภาระให้ไม่น้อยเลย ยิ่งเป็นนักฆ่าด้วยคงรับมือสถานการณ์นี้ได้อย่างดีเลยล่ะสิ " เคย์เนธกอดอกรอให้หยดเหล็กค้นหาจนเจอ " เจอตัวแล้ว ดูสิว่าจะหนีไปได้ไกลแค่ไหนด้วยสภาพร่างกายแบบนั้น หึๆๆ "

คิริสึงุรีบวิ่งหนีหลังจากTimeAlterรีบซ่อนตัวระหว่างทางเดินแยก

แล้วรู้ด้วยอีกฝ่ายสามารถค้นหาเขาได้จากวัดอุณหภูมิ

Time Alter : Triple Accel ( แปรผันเวลา : เร่งความเร่งสามเท่า )

เจ้าตัวเวทเร่งในภายในร่างกายให้มีอุณหภูมิเย็นลงฉับพลันให้หัวใจหยุดเต้นไปทั่วขณะไม่ให้หยดเหล็กตรวจสอบเจอนั่นเอง เพราะมันค้นหาด้วยอุณหภูมิร่างกาย ไม่มีตา ขอแค่หัวใจเต้นเพียง 1 ใน 3 ชั่วคราวก็จับเขาไม่ได้แล้ว

ตุ้ม!!!! หยดเหล็กทำลายทั้งสองฝั่งทางเดิน จนคิริสึงุถึงคลายเวทมนต์ของตัวเองทันที

จากนั้นไม่นานก็เคย์เนธเดินมาหา

" เข้าใจคิดนะ ใช้เวทเร่งเวลากับตัวเองให้หัวใจเต้นช้าลงเหลือเพียง 1 ใน 3 งั้นเหรอ คนปกติไม่มีทางทำแบบนี้ไม่ได้แน่ๆ เพราะงั้นเลยค้นหาไม่เจอ แต่ว่าหากอยู่รู้นิสัยของหนูโสโครกที่ชอบลอบกัดไม่ให้ตั้งตัวล่ะก็ น่าจะซ่อนอยู่แทนที่จะหนีต่อ " เคย์เนธเอ่ยขึ้น

คิริสึงุทำหน้าเจ็บใจขึ้นมา ดูแล้วเคย์เนธจะได้ข้อมูลของเขามาดีเกินไปเลย

พอยิ่งรู้แบบนี้แล้วยิ่งอยากจะกำจัดมาสเตอร์เบอเซิกเกอร์มากกว่าเดิม ก่อนที่จะเป็นภัยต่อเขาไปมากกว่านี้

_____

อีกด้าน ด้านหลังของปราสาทที่อยู่ทิศทางตรงข้ามทางที่อาเธอเรียมุ่งหน้าโจมตีแคสเตอร์อยู่

ไอริสฟิลที่สัมผัสได้ว่ามีคนกำลังมาทางนี้ โดยสัมผัสถึงสองจุดด้วยกัน คนนึงก็คือโคโตมิเนะ คิเรย์มาสเตอร์ของแอสซาสซิน และอีกจุดที่ห่างไปไป 700 เมตรมีเซอร์แวนต์อยู่

ปกติแอสซาสซินจะลบกลิ่นอายของตัวเองได้ ฉะนั้นน่าจะไม่ใช่แอสซาซิน

ถ้างั้นความเป็นไปได้อีกอย่างเลยคือ

เบอเซิกเกอร์

ไอริสฟิลคิดว่าทั้งสองคนหนีไปตอนนี้ก็คงไม่ได้ ตอนนี้คิริสึงุกำลังปะทะกับเคย์เนธอยู่ ฝืนให้คิเรย์โจมตีใส่ตอนนี้ก็มีแต่จะเสียเปรียบกว่าเดิม

ไมยะที่เห็นว่าคิริสึงุสำคัญกว่าคำสั่งของเจ้าตัวที่ให้พาเธอหนีไป แต่หากให้ไปเผชิญกับคิเรย์ตอนนี้คิริสึงุอาจเสียท่าได้เลย แถมยังมีเซอร์แวนต์อยู่แถวนี้แทนที่จะไปสู้ทางด้านหน้าที่มีแคสเตอร์ แลนเซอร์ และเซเบอร์ก็น่าสงสัยเหมือนกัน

พวกเธอจึงตัดสินใจที่จะต้านตัวของคิเรย์ไว้ที่นี่จนกว่าคิริสึงุจะสู้กับเคย์เนธเสร็จเท่านั้น

______

อีกด้านฝั่งทางด้านชินจิ ที่กำลังมุ่งหน้าไปยังด้านหลังของปราสาทใช้กล่องส่องทางไกลแล้วเสริมด้วยเวทเสริมการมองเห็นให้ไกลขึ้นกว่าเดิมมองเห็น คิเรย์ที่กำลังวิ่งมุ่งหน้าไปยังด้านหลังปราสาทตามต้นฉบับเพื่อจะไปสู้กับคิริสึงุ แต่คงถูกไอริสฟิลกับไมยะสกัดไม่ให้ไปสู้ในปราสาทแน่นอน

ตอนนี้เขาอยู่ในร่างปลอมในโฮกุแลนสล็อต จากนิสัยของคิเรย์น่าจะพาแอสซาสซินมาด้วย แต่คงไม่เอามาเป็นทัพหน้า แถมไม่มีท่าที่ว่าจะมาหาเขาเลย

ก็นะเขาคือเบอเซิกเกอร์ สายอาชาที่แข็งแกร่งที่สุดใน 4 อาชา และเท่าเทียมหรือเหนือกว่าสามอัศวินได้ ใครจะไปกล้าสู้ด้วยกันล่ะ ยิ่งกลุ่มฮัสซันร้อยหน้าที่ไม่มีทักษะการต่อสู้และอ่อนแอที่สุด ไม่ต่างกับแคสเตอร์จิลเดอเรย์ก็ตาม

" เอาล่ะ เราเองก็ควรเคลื่อนไหวบ้างดีกว่า "