คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 02.4
ในที่สุดนักเรียนวิทยาศรีมาปีที่ 1 ก็มาถึงที่เข้าค่ายในจังหวัดภูเกตเรียบแล้ว
" เย้!!! ถึงซะทีนั่งจนเมื่อยแล้วเนี่ย " โบรณายื่นเส้นยื่นสายบิดตัวขี้เกียจเพราะนั่งรถเมล์ทางโรงเรียนนานจนตะคิวขึ้นแล้ว
" งั้นทุกคนเข้าแถวเป็นกลุ่มที่จัดไว้นะจ้ะ " ครูเอมบอกนักเรียนที่ในรถ
" ครับ/ค่ะ " ทุกคนพูดพร้อมกัน
" ครูเอมค่ะ " เซล่าเดินมาทักครูเอม
" จ้ะมีอะไรเหรอเซล่า? "
" นอกจากโรงเรียนเราแล้วเนี่ย...มีอีกโรงเรียนมาเข้าค่ายด้วยสินะค่ะ "
" อ่าว นี่เธอรู้มาจากใครเนี่ย ตอนแรกจะเซอร์ไพร์ให้พวกเธอนะเนี่ย " ครูเอมถึงกับตกใจปนแปลกใจไปด้วย ว่าเซล่ารู้เรื่องนี้ได้ไงกัน
" ก็จาก " เซล่ากระซิบครูเอมต่อว่า " คุณเจบีน่ะค่ะ "
" พี่เจบีเหรอเนี่ย แล้วเธอรู้จักพี่เจบีด้วยเหรอ? "
" ก็นิดหน่อยนะค่ะ...เป็นญาติกันเหรอค่ะ? "
" ก็เป็นพี่สาวของครูน่ะจ้ะ พี่เขาเป็นตำรวจน่ะเลยมาดูแลความปลอดภัยให้ด้วยน่ะ "
" เรื่องนั้นเขาก็บอกด้วยน่ะค่ะ ถ้างั้นขอตัวนะค่ะ " เซล่าพูดตัดบทจบแล้วเดินไปหาพวกนัททริดาที่รอกันอยู่แล้ว
" นี่เซล่าไปคุยกับครูเอมอะไรมาเหรอ? " โบรณายิงคำถามก่อนใคร
" ก็นิดหน่อยน่ะ...เอาเป็นว่าไปเข้าแถวเถอะ.."
ระหว่างที่เดินกันอยู่นั้นนัททริดามากระซิบเซล่าว่า " นี่ตอนนี้ฤทธิ์ของยาเหลือเท่าไหร่เหรอ? "
" หลังจากกินยาไปตอนเที่ยงรวมตอนนี้ก็แค่ 3 ชั่วโมงเอง..." เซล่ากระซิบกลับไปเพราะเธอกินยาให้เป็นร่างหญิงต่อไปในช่วงพักเที่ยง ตอนนี้ก็ 5 โมงเย็นแล้วหมดเวลาก็ประมาณตอน 2 ทุ่ม
" ซุบซิบอะไรกันอยู่เหรอ? " ชูทรที่อยู่ด้านหลังพวกเธอถึงแม้จะไม่ค่อยได้ยินว่าพูดอะไรกันอยู่สองคน
" ....กำลังพูดเรื่องว่าจะได้เข้าค่ายเป็นยังไงใช่ไหม " เซล่ากระแทกศอกท้องนัททริดาเบาที่สุดให้เล่นตามน้ำที
" อืมใช่แล้ว " นัททริดาพยักหน้า
" งั้นเหรอ " ชูทรทำเป็นไม่ได้ใส่ใจอะไรมากแล้วเดินต่อ
" นี่เซล่าคุยกับเธอหน่อยหรือเปล่าแค่สองคนนะ " ชาพรชัยพูดขึ้น
เซล่าหันมามองแล้วตอบว่า " ก็ได้พวกเธอไปกันก่อนเลนเดี๋ยวตามไป..."
" อืม ไปเถอะชู " นัททริดาพยักหน้ารับคำแล้วหันมาบอกชูทร
" ได้ " ชูทรพยักหน้าแล้วเดินไปพร้อมกับนัททริดา
หลังจากสองคนนั้นได้ไปแล้วเหลือแค่เซล่ากับชาพรชัย
" แล้วมีเรื่องอะไรเหรอ? " เซล่ากอดอกมองเด็กหนุ่มที่เขินอยู่เล็กน้อย
" อะ อืมฉันจะบอกขอบคุณเรื่องเมื่อตอนนั้นนะ "
" เรื่องที่ในห้างสินะ..."
" อืมยังไงก็ขอบใจนะที่ช่วยฉันน่ะ อ่ะนี้คือค่าตอบแทนที่ช่วยฉันน่ะ " ชาพรชัยได้ยื่นตั๋วอะไรสักอย่างให้
เซล่าก็รับมาแล้วอ่านตั๋วที่ให้มา " ตั๋วกินเนื้อย่างไม่อั้น...จะดีเหรอที่ให้แบบนี้น่ะ "
" ไม่เป็นไรหรอก บอกแล้วว่าแทนคำขอบคุณนะ ชวนพวกนัทก็ได้ และเรื่องในห้างฉันไม่บอกใครหรอกนะ ที่จะพูดก็มีแค่นี้ล่ะ "
" ขอบใจนะ งั้นขอรับด้วยความเต็มใจล่ะ..." เซล่าบอกขอบใจทั้งสองอย่างแล้วเก็บตั๋วไว้แล้วเดินพร้อมกับชาพรชัย
" แล้วเธอไม่เป็นไรแล้วเหรอ แขนขวาน่ะ " ชาพรชัยถามเป็นห่วงเพราะได้ข่าวว่าโดนยิง
" ผ่านมาเป็นสัปดาห์แล้ว...ก็หายแล้วน่ะ "
" งั้นเหรอดีแล้วล่ะ " ชาพรชัยยิ้มหวาน
หลังจากเซล่ากับชาพรชัยได้มาเข้าแถวกลุ่มตัวเองแล้ว ครูเอมและครูคนอื่นก็บอกให้นักเรียนรอต่อ เพราะรอสิ่งที่เซล่าได้คุยกับครูเอมก่อนหน้านี้เล็กน้อย
" ครูครับ แล้วทำไมต้องรออีกล่ะครับถึงค่ายแล้วยังไม่ให้ทำอะไรเนี่ย " ชูทรถามครูเอมเพราะตอนนี้ก็เย็นแล้วถ้าไม่ทำอะไรกันมีหวังไดันอนกลางป่าแน่
" รอหน่อยนะเดี๋ยวมาแล้วล่ะ "
ทันทีที่พูดจบรถเมล์ประมาณ 5-8 คันเข้ามา เป็นรถเมล์ที่ซ้ำกันหมดเลย นักเรียนก็พองงกันไปหมดมีแค่เซล่าเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้อยู่แล้ว นักเรียนในรถเมล์ก็ทยอยลงรถกัน พอครูเห็นท่าทีของนักเรียนที่ยืนอึ้งกันอยู่เลยเฉลยคำตอบให้ " ที่เข้าค่ายนะไม่ใช่แค่โรงเรียนเดียวนะจ้ะ ทางโรงเรียนจิทยานิศรามา(สมมุติขึ้นมา)เข้าค่ายในระดับเดียวกับพวกเรานะจ้ะ "
" เอ๋ ไม่เห็นได้บอกเลยหนิค่ะ " โบรณาอึ้งไปกับเขาด้วย
" พวกครูอยากเซอร์ไพร์พวกเธอไงจ้ะ แล้วในเมื่อสองโรงเรียนมากันแล้ว พวกครูจะได้อธิบายกิจกรรมนะ "
พวกครูก็อธิบายการเข้าค่ายครั้งนี้มีอยู่ว่า แต่ละกลุ่มจัดกันไว้ของโรงเรียนตัวเองแล้วต้องมาอยู่กับทางโรงเรียนอีกฝ่ายเพื่อทำความรู้จักกัน แล้วให้ใช้ชีวิตร่วมกันไปทั้งสัปดาห์เลย ส่วนเสบียงอาหารบางวันต้องหาเองในป่า เพราะให้ใช้ชีวิตก้นในป่าที่ในเขตที่ปลอดภัยซึ่งจะสร้างบ้านไม้หรือนอนกลางป่าก็ได้ ถ้าเกิดรู้สึกว่าไม่ไหวที่อยู่ต่อก็สามารถใช้พุไฟในยามฉุกเฉินได้แต่ละกลุ่มมีกันแค่ 3 อันถ้าใช้ไม่ดีมีหวังไม่นอนแน่ คืนแรกนี้ให้นักเรียนนอนพักที่จุดเริ่มก่อนแล้วตอนเช้าคอยไปก็ได้เพราะ ครูไม่ได้ระบุว่าให้อยู่ตรงไหนยังไงให้หนุ่มสาวคิดกันเอง พอพวกครูพูดจบแล้วให้นักเรียนสองโรงเรียนแยกย้ายกันเป็นกลุ่มที่เคยจับไว้ กลุ่มเซล่าก็เริ่มค้นหากลุ่มที่อยู่เดียวกันพวกเขาซึ่งเป็นอีกโรงเรียน
" แล้วจะหากลุ่มโรงเรียนจิทยานิศราที่จะอยู่กลุ่มเราไหนดี " นัททริดางงกับสถานการณ์แบบที่แยกย้ายจนมึนเลยไม่รู้เริ่มตรงไหน
" กลุ่มโรงเรียนจิทยานิศรากลุ่ม10 กรุณามาทางนี้ด้วยค่ะ ประกาศอีกรอบนะค่ะ กลุ่มโรงเรียนจิทยานิศรากลุ่มกรุณามาทางนี้ด้วยค่ะ!!!!" เซล่าใช้โทรโข่งที่ยืมจากครูมาใช้โทรบอกให้คนรอบๆทราบ
คนในกลุ่มเซล่าก็คิดเดียวกันว่า ' ไปเอาโทรโข่งตอนไหนแถมใจกล้าใช้โดยไม่ลังเลเลยด้วย '
" ค่ะ!! " เสียงเด็กสาวที่พร้อมกับเพื่อนๆเธอดูท่าจะเป็นกลุ่มนักเรียนของจิทยานิศราที่จะอยู่กับกลุ่มเซล่าด้วย
เซล่าหันมามองต้นเสียงคำขานที้ดูคุ้นหูสำหรับเธอมากหรือว่าจะเป็น.........
ยัยนั่นเหรอ!!!!!!! เซล่าบ่นในใจ
" อ่ะแล้วเอ๋...พวกเธอกลุ่มจากโรงเรียนวิทยาศรีมาสินะค่ะ " เด็กสาวผมแดงนัตย์ตาสีม่วงอ่อนทักขึ้นมาอย่างสนิทสนมเป็นมิตรอย่างมาก
พวกเซล่าก็แนะนำตัวกลับไปบ้างแล้วแนะนำทุกคนเสร็จแต่เด็กสาวผมแดงกับเด็กหนุ่มผมเทาจ้องเด็กสาวผมดำ
" มีอะไรเหรอ? " เซล่ายิงคำถามก่อน
" เปล่าค่ะ..ก็แค่หน้าเธอคุ้นๆคิดว่าเป็นคนรู้จักซะอีกน่ะค่ะให้ใช่ไหมกร "
" นั่นสินะ เหมือนหมอนั่นก็จริงแต่เป็นผู้ชายนะ สงสัยจะผิดคน.." พรรณกรกอดคุยกับไอรณา
" นั้นสิ คงไม่ใช่หรอก ถึงจะพึ่งติดต่อมาก็เถอะ..." ไอรณายิ้มเศร้าปนดีใจ เศร้าเพราะไม่พบเพื่อน แต่ดีใจที่ติดต่อกับมา
" หมอนั่น...สักวันคอยเก็บบัญชีแน่ "
" เออ...พวกเธอพูดเรื่องอะไรกันเหรอ? " นัททริดาสงสัยที่สองคนนี้พูดกัน
" ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่คิดถึงเพื่อนที่ย้ายโรงเรียนโดยไม่ได้บอกกล่าวอะไรเลยน่ะ " ไอรณารู้ว่าพูดออกมาเลยยิ้มบอกไปหมด
" เป็นเพื่อนที่สนิทมากสินะ " โบรณายิ้มถาม
" อืม...พวกเราสนิทกันตั้งแต่ประถมจนถึงม.ปลายเศษๆ หมอนั่นก็ย้ายไปไม่ได้บอกพวกเราเลยน่ะ " พรรณากรยิ้มเหมือนไม่ได้ยิ้ม
" เขาก็พึ่งติดต่อวันนี้มาน่ะ ว่าทำงานอยู่น่ะ " ไอรณายิ้ม
" เออ เพื่อนของพวกเธอเป็นยังไงแล้วชื่ออะไรเหรอ? " โบรณายิงคำถามไม่ควรถามสำหรับเซล่าเข้าแล้ว
แย่แล้วสิ เซล่าคิดในใจ
" อืมเขาเป็นผู้ชายผมยาวสีดำ ยาวถึงกลางหลังได้นัยต์ตาสีแดงน่ะ ชื่อว่าซีโร่น่ะ " ไอรณาอธิบายลักษณะของเพื่อนให้ฟัง
นัททริดาตกใจปนแปลกใจว่าเพื่อนของพวกเธอนั้นจะเป็นซีโร่ นัททริดาหันไปมองเซล่าทันที สีหน้าของเธอยังคงไม่ทุกข์ร้อนอยู่ดี ซึ่งคนที่รู้ตัวจริงของเขาอย่างละก็มีหวังความแตกได้ๆเหมือนกัน
" ซีโร่เหรอ? อ้อผู้ชายไว้ผมยาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของเซล่าสินะ " โบรณาพูดไม่มีอะไรแอบแฝง แต่มันทำให้เซล่าลำบากกว่าเดิมอีก
" เอ๋นี้โบรู้จักซีโร่ด้วยเหรอ? " ไอรณาอึ้งแล้วเรียกชื่อโบรณาอย่างง่ายๆด้วยความอยากรู้
" อืมสัปดาห์ก่อนเขามากับนัท และฉันไปซื้อของกินน่ะ ถึงตอนขากลับไม่รู้ก็เถอะ แต่นัทกับเซล่าจะรู้นะ " เพราะโบรณาตอนหลับเลยไม่รู้เรื่องแล้วหันมามองเพื่อนสองคน
" จริงเหรอ " ไอรณาหันมามองเซล่ากับนัททริดา
" อืม " สองคนพูดพร้อมกัน
" หมอนั่นมีญาติด้วยเหรอเนี่ย? " พรรณากรกอดอกขมวดคิ้ว
" ไม่รู้สิ เขาก็ไม่ค่อยได้บอกเริ่องครอบครัวเขาเลยนี่นา " ไอรณาหันมาพูดพรรณากรก่อนจะมาคุยกับเซล่าต่อ " แล้วเขาอยู่ไหนพอรู้ไหม? "
เซล่าที่ยื่นนิ่งครู่หนึ่งถึงตอบ " หมอนั่นน่ะไปไหนมาไหนไม่ค่อยรู้ว่าอยู่ไหนแต่บางครั้งก็มาเที่ยวบ้านของนัททริดาน่ะ "
" อืม...เขาเป็นอย่างงั้นแหละ " นัททริดาเสริม
" งั้นเหรอ..." ไอรณาเหมือนจะเสียใจนิดหนึ่งแฮะ
" เธอก็มีเบอร์ของเขาอยู่ไม่ใช่เหรอ? " เซล่าถามเปลี่ยนประเด็นเพื่อลดความสงสัย
" อืม แต่ทีนี้นอกเขตสัญญาณไว้ตอนไปทะเลแล้วกัน "
" งั้นมาแบ่งหน้าที่แล้วกัน "
หลังจากกลุ่มเซล่าตกลงกันว่าจะทำอะไรกันแล้วไปที่ไหนกัน พวกเขาตกลงกันว่าจะพักที่ใกล้แม่น้ำ เพราะจะหาแหล่งน้ำน่าจะดีแหมอาบน้ำได้ด้วยภายในกลุ่มตกลงกันว่าให้ผู้หญิงอาบก่อนแล้วห้ามให้ผู้ชายแอบดูเด็ดขาดแถมต้องมาเฝ้าเพื่อมีคนอื่นมาทำอะไรกัน ถ้ามีกรณีหญิงไปทำธุระมาไม่ทันก็รอให้ฝ่ายผู้ชายอาบเสร็จแล้วค่อยอาบ
แต่ละทำหน้าที่ตามนี้น่ะ
เซล่า-นัททริดา-ไอรณา-อรนุชร์ ทำอาหาร
ชูทร-ชาพรชัย-พรรณากร-วิษณุ สร้างบ้านกระถร่อมและบริเวณปิดกั้นเขตส่วนบุคคล
โบรณา-สุธีลา-นัชภา-เอสชน ทำเรื่องการขนส่งและรายงานตัวกับอาจารย์ และหาเสบียงอาหาร
ระหว่างเดินกันอยู่ในยามเช้าหมอกหนาไม่มากนัก นัททริดาเดินมากระซิบเซล่าที่เดินอยู่ข้างๆเธอ
" นั่นเหรอ เพื่อนเธอที่พูดถึงหน้าตาน่ารักกว่าคิดนะ "
" อืม...."
" นี่เธอรู้อยู่แล้วเหรอว่าเพื่อนของเธอจะมานี่น่ะ "
" ...ฉันพึ่งรู้ตอนขามานั้นแหละ..."
" อ้อตอนที่พักเบรคที่ปั้มแรกสินะ " เพราะเธอสังเกตุว่าตั้งแต่ตอนที่ขึ้นตอนนั่นเขาดูเงียบผิดปกติเล็กน้อย
" อืม "
" ว่าแต่ตกลงว่าที่เธอย้ายมาโรงเรียนเดียวกับฉันทำไมล่ะ "
" ...ก็เคยบอกไปแล้วพ่อแม่เธอว่าจ้างฉันมาก็เท่านั้น "
ดูเหมือนถ้าเธอถามคำถามนี้อีกคงไม่ตอบอีกละมั้งเนี่ย
" ซุบซิบอะไรกันอยู่เหรอ? " ไอรณายิ้มเดินมาทักแทรกระหว่างเดินกันอยู่
" ....ก็เปล่า " เซล่าหรี่ตาลงเสมองไปทางอื่น
" หึๆๆ ฉันก็ไม่รู้ว่าพวกเธอปิดบังอะไรอยู่ แต่นิสัยแบบนี้คล้ายซีโร่เลยดูออกน่ะ " ไอรณายิ้มไม่มีพิษไร้ แต่ร้ายกาจกับการดูคนอื่นเก่ง ยิ่งเป็นซีโร่แล้วยิ่งดูออก
เซล่าที่รู้ตัวว่าตัวเองถูกจับได้ง่ายๆ รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยเลยพูดเรื่องสมมุติไปพล่างๆ " ก็แค่พูดว่าใครจะนอนกับใครก็เท่านั้นแหละ..."
" งั้นเหรอ "
" อืม "
" นี่เซล่า " ไอรณาทัก
" มีอะไรเหรอ? "
" เออ...คือว่าซีโร่น่ะคือว่า...เออ.."
" หมอนั่นสบายดีอยู่น่ะถ้ามีอะไรก็คอยโทรหาเขาก็ได้หนิน่า " เซล่าที่เห็นอากาศเด็กสาวแดงที่จะถามเกี่ยวกับตัวเขาในร่างชายเลยตอบทันควัน
" เรื่องนั้นรู้อยู่หรอก...เออถ้ายังไงเจอเขาก็ช่วยฝากสิ่งนี้ให้ทีน่ะ " ไอรณายื่นของคือกล่องสีดำให้เซล่า
" ในนี้คืออะไรเหรอ? " เซล่ารับมาแบบงงๆสงสัยในกล่องคืออะไร เป็นกล่องของขวัญสีดำเป็นสีเธอชอบอยู่ขนาดก็แบบพอดีมือเธอในร่างหนุ่มได้
" ถ้าบอกก็ไม่สนุกน่ะสิ เอาเป็นว่าช่วยฝากให้เขาทีนะ " ไอรณาไหว้ขอร้อง
จริงๆแล้วให้กับเขาแล้วล่ะ แต่แค่อยู่ในสถานะที่ไม่ควรบอกตอนนี้ได้เลยรับมาก่อนที่จะไปแกะดูหลังจากที่เข้าค่ายเสร็จ " ....เข้าใจล่ะ " เซล่าพูดจบเก็บกล่องนั่นไว้ในกระเป๋าตัวเองแล้วเดินต่อ
" เออ นี่ๆถ้ายังไงไอซ์ เธอช่วยเล่าเรื่องของซีโร่ให้ฟังทีได้หรือเปล่า " นัททริดาที่เงียบไปสักพักเลยมากระซิบไอรณา
" อืมได้สิ งั้นเซล่าด้วยไหม? " ไอรณายิ้มถามเซล่า
เซล่าหันมามองสีหน้านิ่งๆถ้าปกติจะปฎิเสธคงถูกจับไต๋ได้แน่ เพราะเธอปฏิเสธมาหลายครั้ง เพราะไม่อยากจุ้นเรื่องของชาวบ้านนัก แตถ้าเป็นเรื่องเธอที่ไอรณาเป็นคนเล่า..ก็น่าฟังอยู่... " เอางั้นก็ได้..."
นัททริดายิ้มมองเซล่าที่หรี่ตามองมาที่เธอกับไอรณา แบบเคืองๆยังไงไม่รู้ แต่นานๆทีที่จะได้เรื่องของเขาบ้างจากปากเพื่อนสนิท
ไอรณาก็แอบคิดในใจว่า ถ้าเซล่าเป็นซีโร่ล่ะก็คงเป็นแบบนี้แน่ๆแต่คงจะเป็นไปไม่ได้หรอก...............
ความคิดเห็น