คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : ตอนที่ 08.3 จบที่ 08 เพื่อนสนิท
ไรท์เตอร์ บรรยาย
หลังจากที่พวกเซล่ามาถึงประเทศอังกฤษเรียบร้อยกันแล้ว
" กำลังรออยู่เลยจ้ะ " เสียงหญิงสาวแสนคุ้นหูพูดขึ้น
" เอ๋!!!! ทำไมคุณมาเรียมาอยู่ที่นี้ล่ะค่ะ " นัททริดาตกใจและคนอื่นแปลกใจกันเว้นแค่เซล่าที่รู้เรื่องก่อนอยู่แล้ว
" ก็มาเป็นครูสอนสำหรับพวกเธอไงจ้ะ " มาเรียยิ้มให้นัททริดาก่อนเหลือบมองที่ลูกสาวตัวเองที่ยืนกอดอกสีหน้านิ่ง
นัททริดาหันไปมองตามมาเรียที่เซล่า " รู้อยู่แต่ก่อนแล้วใช่ไหม "
" ก็คุณน้า เขาอยากจะเซอร์ไพร์น่ะ " เซล่ายกไหล่เบาๆ
" แหมๆเซล่าเรียกน้าว่าแม่ตามปกติก็ได้นะ " มาเรียยิ้มแหยลูกสาวตัวเองเล่น
" ไม่ล่ะค่ะ ว่าแต่เรื่องที่ขอไว้น่ะ..." เซล่าปฎิเสธทันควันก่อนเปลี่ยนเรื่องคุย
" อ้อ นี่จ้ะขอฝาก " มาเรียหยิบของในกระเป๋าสะพายแล้วยื่นให้ลูกสาว
" ขอบคุณค่ะ " เธอบอกขอบคุณด้วยสีหน้านิ่งแล้วรับของมาแล้วเปิดมาใส่เลย
เป็นแว่นตาปกติที่กรอบตาสีดำเลนตาสีใส่ พอเซล่าที่ใส่แว่นเข้าไปทำให้เธอดูเป็นธรรมชาติขึ้น ยิ่งเหมาะกับบุคลิกของเจ้าตัวด้วย
เซล่าใส่แว่นเสร็จแล้วทุกคนจ้องมองที่เซล่ากัน
" อะไร? " เซล่าพูดขึ้นด้วยความสงสัย
" ปะ เปล่า แค่แปลกที่เธอใส่แว่นแบบนี้น่ะ " นัททริดาพูดขึ้นหลุดจากภวังค์
" จะว่าไปตั้งแต่ที่โรงเรียนก็ไม่เคยใส่หนิน่ะ " เซล่าพูดออกมาตามจริง น้อยครั้งมากที่เธอจะใส่แว่นให้คนอื่นเห็นเนี่ย
" ดูเหมาะมากเลยนะเซล่าจัง " ลูกิพูดขึ้นเดินกอดเอวเซล่า
ระหว่างที่พวกเธอสนทนากันอยู่ มีชายแปลกหน้าคนหนึ่งวิ่งพุ่งมาที่ไอรณา
" ว้าย!! " ไอรณาตกใจแล้วล้มกับพื้นเพราะถูกชายแปลกหน้าผลักใส่
แล้วชายคนนั้นก็รีบวิ่งหนีโดยเอากระเป๋าของเธอไป
ชูทรกับเบนรากันต์ที่อยู่ใกล้ก็รีบจะไปตามตัวชายแปลกหน้าแต่ถูกมือของเซล่าห้ามไว้
แล้วเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลเข้มก็วิ่งออกหน้าก่อนพวกชูทรด้วยซ้ำ เขาจับชายเสื้อของชายแปลกหน้าจับทุ้มอย่างแรง
" อ๊าก!!!! " ชายแปลกหน้าร้องด้วยความเจ็บปวด
" อะไรกันแค่มือสมัครเล่นเองเหรอ " แฟงค์พูดด้วยสีหน้านิ่งแววตาเต็มไปด้วยผิดหวัง ก่อนหันไปมองเจ้าหน้าที่
รปภ.พึ่งมาถึง
พอหลังจากพวกเขาจับชายแปลกหน้าไป แฟงค์ก็หยิบกระเป๋าสะพายของไอรณาแล้วยื่นให้เธอ
" เอานี่ " แฟงค์พูดด้วยไม่หันมอง
" อ่ะ อืม " ไอรณารับกระเป๋าคืนก่อนจะยิ้มขอบคุณ " ขอบคุณนะ "
" ที่หลังหัด ระวังตัวหน่อยก็ดีนะ ยัยเซ่อ " แฟงค์พูดด้วยสีหน้าหงุดหงิด
" ยะ! รู้แล้วน่า " ไอรณาแยกเขี้ยวใส่
" นี่เซล่า " ชูทรพูดขึ้น
" หืม? "
" ชั้นรู้สึกว่าสองคนนี้ดูจะสนิทสนมกันจังนะ " ชูทรยิ้มออกมากับท่าทางทะเลอะของทั้งสองคน
" ก็คงงั้นแหละนะ...ว่าแต่แปลกนะเนี่ยที่นายถามแบบนี้น่ะ " เซล่าพูดด้วยความแปลกใจ ถึงแม้สีหน้านิ่งก็ตาม
" งะ งั้นเหรอ จะ จริงสิชั้นว่าเกือบลืมไปเลยน่ะ " ชูทรพูดขึ้นด้วยรีบหยิบของในกระเป๋าออกมาแล้วยื่นกล่องให้เธอ
" นี่เป็นของฝากที่ญี่ปุ่น เพราะเจอหลายๆเรื่องเลยไม่ได้ให้เลยน่ะ " ชูทรพูดไปเกาผมตัวเองไป
" เหรอ แล้วนี่คงจะบอกไปเปิดทีหลังน่ะ? " เซล่าพูดดูจากกล่องที่รับมาน่าจะเป็นสร้อยคอหรือไม่ก็เป็นพวงกุญแจ
" ใช่น่ะ สมเป็นเธอจริงๆนั้นแหละ"
" ดูยังไงนายเป็นคนที่ประเภทเลือกของไม่เก่งอยู่แล้ว...คงให้โบรณาช่วยหาด้วยสิท่า "
" แหมรู้ด้วยเหรอเนี่ย " โบรณาทำหน้าเอบแบ๋วใส่
" เพราะยังไงคนที่เลือกได้ถ้าตัดจากยัยโง่มีแต่เธอนั้นแหละ..." เซล่าหรี่ตามองโบราณาเพราะจำได้ว่าชูทรคู่กับโบรณาหนิ " แต่เรื่องนั้นไว้ก่อนเถอะ จะไปกันได้ยังค่ะ..."
" คิๆ นั้นสินะ งั้นไปกันเถอะจ้ะ "
........................................................................................
หลังจากที่พวกเขาขึ้นรถตู้ที่มาเรียจ้างมาให้มารับส่งพวกเซล่า ก็ได้มาถึงFreedom School กันแล้ว
" ว้าว!! " ทุกคนยกเว้นเซล่าและแฟงค์อุทานออกมาด้วยความตกใจปนอึ้งไปด้วยเช่นกัน
สถานที่โรงเรียน freedom นั้นเต็มไปด้วยป่าไม้ธรรมชาติราวกับอยู่ภูเขาไม่มีผิด บรรยากาศที่ช่วยผ่อนคลายกับผู้คนได้เป็นอย่างดี แถมโรงเรียนก็เป็นปราสาทสไตย์ยุโรปด้วย ทำให้คิดไปว่าตัวเองถูกย้อนเวลาหรือเปล่ายังไงอย่างงั้น
" สไตย์ยุโรปหรือเนี่ย " เบนรากันต์พูดออกมายกยิ้มในมุมปาก
" ยังไงดูสมเป็นโรงเรียนอิสรภาพจริงๆนะเนี่ย " ไอรณายิ้มเดินไปที่ทะเลสาบ
" ก็เนื่องจากสมัยก่อนที่นี้เคยเกิดสงครามระหว่างต่างแดนเลยทำให้ถูกร้างไว้เป็นเวลา 20 ปี ผู้อำนวยการของโรงเรียนนี้เลยคิดสร้างเป็นโรงเรียนขึ้นมาจนมีชื่อเสียงเพราะสไตย์ที่ไม่เหมือนใครล่ะนะ..." แฟงค์พูดขึ้นมาสีหน้าเบื่อหน่ายเล่าเรื่องราวความเป็นของโรงเรียนแห่งนี้ซะเฉยๆ
" บวกกับสถานที่เป็นธรรมชาติและครูสอนได้เป็นอย่างดีเลยทำให้นักเรียนที่จบศึกษาเลยเข้าเรียนมหาลัยที่มีชื่อเสียงได้ไม่ยากอะไรเป็นพิเศษหรอก..." เซล่าอธิบายเสริมหน้าตาเฉย
" งั้นแปลว่าในโรงเรียนแบบนี้สอนอะไรมากกว่าที่โรงเรียนปกติอะไรแบบนั้นเหรอ? " ชูทรถามขึ้นด้วยความสงสัย
" แน่ล่ะ เพราะโรงเรียนนี้น่ะเรียกเป็นสถานที่นักเรียนที่ถูกเลือกมาทั่วโลก ย่อมที่จะมีตารางเรียนหนักเป็น 2 เท่าในการเรียนน่ะ " แฟงค์ทำหน้าแหยเกใส่
" แต่ว่า มันขึ้นความถนัดความสามารถของแต่ละห้องเบาหนักไม่เท่ากันหรอก เพราะมันจะส่งผลดีซะมากที่สุดของแต่ละคน " เซล่าพูดเสริมต่อ
" แสดงว่าพวกเราเรียนคนละห้องงั้นสินะ " เบนรากันต์พยักหน้าพอเข้าใจ
" พวกผู้ชายเนี่ยคุยเรื่องยากเก่งจังแฮะ แม้แต่เซล่าก็เอากับเขาด้วยเนี่ย " โบรณาพูดขัดขึ้นด้วยความหงุดหงิดที่ชายพูดเรื่องยากๆแม้แต่เซล่าเข้าร่วมด้วย
นัททริดายิ้มแห้งก่อนที่พึ่งนึกได้ " จริงสิพวกเรายังไม่รู้เลยหนิน่าว่าเรียนห้องไหนเลยน่ะ "
เซล่าหันมองนัททริดา " เรื่องนั้นน่ะเตรียมไว้แล้วน่ะ พึ่งได้มาจากผอ.มาน่ะ " พูดจบเซล่าหยิบกระดาษแบ่งห้องขึ้นมา " เหมารวมกับพวกเธอด้วยน่ะ " เซล่าหันมองไอรณาและแฟงค์
" ชั้นจะพูดแบบเข้าใจง่ายๆนะ ที่ไปห้องกับชั้น มียัยโง่ ลูกิ โรล ไอรณา และเจ้าหมา 6 คน ก็ห้องที่อยู่กับเบนรากันต์ มีโบรณาและชูทร รวม 3 คน ส่วนคุณอาเทียกับคุณอาเรียอยู่กัน 2 คนน่ะค่ะ "
" ใครหมากันหา ยัยบ้า!! " แฟงค์โวยวายเริ่มกัดกับเซล่าอีกครั้ง
" ก็นายมีปลอกคอ ให้ตั้งชื่อ หมาฟังดูเหมาะหนิ? " เซล่าทำหน้านิ่งยกไหล่กวนประสาท
" หน่อย...นี่เธอ อยากลองดีใช่ไหม " แฟงค์เริ่มของขึ้น
" นั่งลงเดี๋ยวนี้!! " ไอรณาพูดขึ้นแล้วแฟงค์ล้มลงกับพื้นอย่างจัง
" อ๊าก! " แฟงค์อุทานออกมาด้วยความเจ็บปวด
" กรณีของโรลน่ะยังเป็นเด็กม.ต้นอยู่ แต่ด้วยผลการเรียนของเธอนั้น เลยอนุญาติมาเรียนที่นี้ได้เป็นกรณีพิเศษน่ะ... " เซล่าเสริมเรื่องโรลด้วย
เพราะโรลยังเป็นเด็กม.ต้นอยู่เลย แม้จะเป็นปี 3 แต่ด้วยความที่เธอเป็นไอดอลดังและผลการเรียนดีเลยสามารถมาได้ และผลสำเร็จนั้นคือเซล่าที่เป็นเบื้องหลังในความสำเร็จ เธอช่วยสอนตั้ง 3 ปีเต็มๆเลยหนิ
" งั้นตามนี้นะ ห้องของพวกนายชั้นเขียนให้แต่ละคนน่ะ หวังว่าไม่หลงล่ะกัน " เซล่าพูดขึ้นอย่างเตรียมล่วงหน้าทั้งๆที่พึ่งจะมาแท้ๆ แต่กับรู้จักสถานที่นี้เป็นอย่างดี
" ขอบใจนะ ว่าแต่ช่วงเวลาสั้นๆแบบนี้ยังอุตสาห์หามาได้นะ " อาเรียยิ้มขึ้นมองรุ่นน้องที่รู้จักเป็นอย่างดี
" ก็ได้มาจาก คุณน้าอีกทีน่ะ...ไปกันเถอะ..." เซล่าพูดไปอย่างไม่ใส่ใจอะไรแล้วเดินนำก่อน
แล้วพวกเขาแยกย้ายเรียนห้องที่เรียนไป
ทางด้านเบนรากันต์
พวกเขาก็เดินเข้ามาห้องเพื่อที่จะแนะนำตัวเองให้คนในห้องรู้จักกัน
" สวัสดีครับ ผมชื่อ เบนรากันต์ เกิดพร ครับ..." เบนรากันต์ไหว้สวัสดีตามธรรมเนียมประเทศของตัวเอง
" สวัสดีค่ะ ชั้นชื่อ โบรณา เรือนจิตย์ ค่ะ ฝากตัวด้วยนะ " โบรณายิ้มร่าเริงโบกมือทักทายคนในห้อง
" สวัสดีครับ ผม ชูทร ศรกรณ์ ครับ " ชูทรยิ้มบางเล็กน้อย
ทางด้านเซล่า
" แฟงค์ อาเลดัส ฝากตัวด้วย..." แฟงค์ทำสีหน้าไม่ค่อยจะเป็นมิตรสำหรับนักเรียนในห้อง เลยทำให้รู้สึกกลัวจนไม่กล้าเข้าใกล้
เว้นซะแต่มีแค่ 2 คนที่ไม่รู้สึกอะไร ก็คือเซล่ากับไอรณา กรณีของเซล่านั่นไม่ว่าสถานการณ์แบบไหนเธอมักจะใจเย็นรอบคอบเสมอ ส่วนกรณีของไอรณานั้นคงเป็นเพราะอยู่กับเขามานานแล้วละมั้งเลยไม่รู้อะไร
" ไอรณา ซาไบ ค่ะ "
" โรล แองเจิ้ล ค่ะ "
" โอโตนาชิ ลูกิค่ะ "
ทั้งสามคนแนะนำตัวตามปกติเป็นธรรมชาติแต่เว้นอยู่คนหนึ่ง...
" สะ สวัสดีค่ะ นัททริดา...วาศรีราชโกริน ค่ะ " นัททริดาพูดกระตุกระตักด้วยความเขินอายบวกปนตื่นเต้นไปด้วย
" เซล่า ลัมเปลูช ฝากตัวด้วย..." เซล่าแนะนำตัวสีหน้านิ่ง
และแน่นอนว่าห้องนี้ส่วนมากแล้วมีแต่ผู้ชายเกือบทั้งห้อง มีผู้หญิงประมาณ 6 คนได้
แล้วพวกเซล่าแยกย้ายเดินกันไปนั่งที่กัน โต๊ะของสไตย์ยุโรปนั้นมันแลจะคล้ายๆโต๊ะของมหาลัย โต๊ะเดียวนั่นกันได้ประมาณ 7 คนได้ ซึ่งตำแหน่งที่หลังสุดมันโล่งเลยไปนั่งกันตรงนั้น
ตำแหน่งบอกตามนี้นะ
แฟงค์ ไอรณา โรล ลูกิ เซล่า นัททริดา และนักเรียนของFreedom ด้วย
" สวัสดีครับ " เด็กหนุ่มผมแดงพูดขึ้น
เป็นเด็กหนุ่มผมสั้นสีแดงนัยต์ตาสีม่วงอ่อนราวกับอัญมณีที่มีล่ำค่าไม่มีผิด ใส่ชุดยูนิทฟอร์มของโรงเรียนFreedom เป็นใส่เสื้อสูทสีขาวเสื้อเชิตสีขาว กางเกงสีแดง แตกต่างกับโรงเรียนวิทยาศรีมาที่เสื้อสูทกับกางเกงสีดำ
" สะ สวัสดีค่ะ " นัททริดายิ้มกลับไปให้เขา
" อ้อ จะว่าไปแล้วผมยังไม่ได้แนะนำตัวเลยหนิครับ ผมชื่อลูซีเฟอร์ อาเจนโต้ เรียกผมว่า ลูซี่ ก็ได้นะครับ คนประเทศไทยชอบเรียกกันแค่ 2 พยางค์หนิน่ะ " ลูซีเฟอร์ยิ้มให้กับนัททริดา
" ค่ะ งั้นลูซี่ล่ะกัน จะเรียกชั้นว่านัทก็ได้นะ " นัททริดายิ้มให้กับลูซี่เฟอร์
แต่รอยยิ้มแบบนั่นรู้สึกเสียวสันหลังวับขึ้นมาทันที เธอหันมองพบว่าเซล่ายังมองที่หน้ากระดานอยู่ ถึงจะแปบเดียว คนที่ระยะเผาขนเธอได้มีคนเดียวที่เธอรู้ว่าใคร
" มะ มีอะไรเหรอ " นัททริดาพูดไปกลืนน้ำลายเข้าไปจนเหงื่อตกขึ้นมา
" เปล่าหนิ..." เซล่าทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรโดยไม่หันมองเธอเลย
" งั้นไว้หลังจากเลิกเรียนผมมีเรื่องคุยกับพวกคุณหน่อยนะครับ " ลูซีเฟอร์ยิ้มเท้าคางมองท่าทางของสาวทั้งสองเลยพูดขึ้น
" ไม่มีปัญหาอะไรนะ " นัททริดายิ้มตอบกลับไป
" รบกวนหน่อยนะครับ "
..............................................................................
หลังจากเลิกเรียน คนลูซีเฟอร์เรียกมี นัททริดา โรล ลูกิ เบนรากันต์ อาเรียเท่านั้น ส่วนแฟงค์และไอรณากลับไปพร้อมกับอาเทียที่เตรียมโรงแรมพักชั่วคราวแล้วเลยไปล่วงหน้าก่อน ส่วนชูทรก็กลับไปพร้อมกับเซล่าไปอย่างน่าแปลกใจ เพราะปกติเธอมักจะปฎิเสธไปกับชูทรเสมอ แต่ตอนนี้เปลี่ยนไปแฮะ
" ว่าแต่จะดีเหรอ ไม่รอนัทกับคนอื่นๆเหรอ? " ชูทรถามขึ้นขณะที่เดินไปพร้อมกับเซล่าเดินไปที่บ้านพักของโรลที่เตรียมไว้
" เอาเถอะ...แค่พูดคุยไม่ใช่ปัญหาอะไรหรอก ว่าไปแล้วนายได้ทำการบ้านยังล่ะ..." เซล่าพูดไปสีหน้านิ่งแลจะไม่ใสาใจจนผิดสังเกตไปจากเดิม
" ทำไปแล้วน่า " ชูทรเบ้ปากใส่ก่อนจะพูดเปลี่ยนเรื่อง " ว่าแต่แปลกนะเนี่ย ปกติเธอมักจะอยู่กับนัทตลอดเลยหนิน่า "
เซล่าเลิกคิ้วเล็กน้อยก่อนเหลือบมองไปทางอื่น " ยังไงก็มีเบนรากันต์อยู่ด้วย ไม่มีปัญหาอะไรหรอก..."
" แต่ชั้นว่าเธอน่ะดูยังขัดใจอยู่เลยนะ ไม่สบายใจมากับชั้นหรือไงเนี่ย " ชูทรพูดขึ้นอย่างเป็นห่วงก่อนมาพูดน้อยใจตัวเองซะงั้น
" เปล่าหรอก...ว่าไปแล้วนายทำอาหารเป็นหรือเปล่า? " เซล่าพยายามที่จะไม่ตอบคำถามตรงๆเปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า
" ก็เปล่าหรอก ปกติให้แม่บ้านทำให้ตลอดเลยน่ะ แฮะๆ " ชูทรยิ้มหัวเราะแก้เขิน
" ให้ช่วยสอนไหมล่ะ? "
" หืม? จะดีเหรอ? " ชูทรพูดขึ้นด้วยความแปลกใจที่เธอมาทำตัวใจดีกับเขาเนี่ย พิลึกชะมัด
" แน่นอนว่า คิดตังค์ในค่าการสอนด้วย " เซล่าพูดขึ้นแล้วแบมือส่งให้ชูทรทันที
" ว่าแล้วเชียว " ชูทรยิ้มท่าทางของเธอ
" จะดีแน่เหรอให้ชั้นมาอยู่บ้านหลังนี้เนี่ย " ชูทรพูดขึ้นหลังจากพวกเขาเดินเข้าบ้านพักของโรลแล้ว
" ยังไงที่นี้นอนกันได้ 6 คนอยู่แล้วหนิ มาถึงแล้วนายไปอาบก่อนเลยแล้วกัน " เซล่าพูดไปแล้วเดินไปยังห้องครัวเพื่อทำอาหาร
" เข้าใจล่ะ " ชูทรยิ้มก่อนเดินไปอาบน้ำ
เซล่าที่เดินเปิดตู้เย็นดูวัตถุดิบที่ทำมือเย็นนี่ เธอหยิบขวดน้ำขึ้นมาแล้วกินยาเข้าไป เพราะยังไงเวลาแปลงของเธอมีจำกัดอยู่ ไม่รู้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงร่างกายของเธอหรือว่า เพราะกินยาเวลาต่อเนื่องเข้าไปยิ่งกับอยู่เพื่อนร่วมชั้น เลยทำให้เธอกลับเป็นร่างผู้ชายน้อยครั้งแน่ๆ และจะส่งผลให้ติดร่างหญิงนานกว่าเดิมด้วย นี่แหละปัญหา ถ้านอกกว่าวันประชุมแล้วนอกนั้นจะติดร่างหญิงไปตลอดแน่นอน
เรื่องนั้นค่อยเก็บไปปรึกษา ด็อกเตอร์ทีหลังแล้วกัน เซล่าคิดในใจก่อนจะเปิดไมค์ดักฟังที่ใส่ตัวในนัททริดาไว้
ถ้าถามว่าตั้งแต่ตอนไหนน่ะเหรอ ?
( ความ-ลับ )
แล้วเธอเริ่มดักฟังเรื่องที่ลูซีเฟอร์คุยกันขณะทำอาหารไปด้วย
ทางด้านนัททริดา
" เอ๋!! ลูซี่หัวหน้าหน่วยที่ 1 ในองค์กรงั้นเหรอ!! " นัททริดาตกใจกับคำพูดของลูซีเฟอร์ไป
" ครับใช่แล้วล่ะ จะว่าไปแล้วไม่ได้เจอกันนานนะครับ คุณอาเรีย " ลูซีเฟอร์ยิ้มพยักหน้าเบาๆก่อนโค้งตัวเคารพอาเรีย
" อืม นั้นสินะ " อาเรียยิ้ม
" ว่าแต่ทำไมหัวหน้าหน่วย 0 ไม่มาเหรอครับ นึกว่าจะมาด้วยซะอีก " ลูซีเฟอร์พูดขึ้นด้วยความสงสัย ถ้ารองหัวหน้าหน่วยทั้งสองมาด้วย เขาน่าจะมาด้วย
" พอดีเขาติดธุระน่ะค่ะ เลยจะมาสมทบพวกเราทีหลังน่ะ " ลูกิพูดแก้ต่างให้ เพราะนอกจากอาเรียแล้ว คนหน่วยอื่นไม่รู้ตัวจริงของเซล่าเลย
" งั้นเหรอ ผมหวังว่างานเลี้ยงพรุ่งนี้เขาคงไปด้วยนะ " ลูซีเฟอร์ยิ้มอย่างน่าเสียดายก่อนพูดเข้าเรื่อง
" งานเลี้ยง? " นัททริดาเอียงคอเล็กน้อย
" อ่าวนึกว่า เธอรู้อยู่แล้วซะอีก งานแต่งของพี่ของผมกับครูสอนของเธอ แต่งที่ตึกคอนโดที่ตระกูลของผมเตรียมไว้น่ะ " ลูซีเฟอร์ทำหน้าแปลกใจก่อนจะเล่าความจริงให้ฟัง
" เอ๋/หา? " นัททริดากับเบนรากันต์อุทานเบาๆ
" แปลว่าพี่สะใภ้ไม่ได้บอกรายละเอียดเลยสินะครับ " ลูซีเฟอร์ยิ้มเกาผมเบาๆ
" ก็ตอนแรกก็เอใจอยู่หรอกนะ แต่ใครจะไปนึกว่านายจะเป็นญาติกับตระกูลอาเจนโต้ด้วยน่ะ " เบนรากันต์พูดสีหน้าอึ้งอยู่
" ตระกูลอาเจนโต้น่ะ เป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงระดับโลกก็ว่าได้ครับ เรียกได้ว่าเป็นคู่แข่งตระกูลลัมเปลูชก็ไม่ผิดหรอกครับ "
" คู่แข่งเหรอ? "
" ตระกูลลัมเปลูชกับตระกูลอาเจนโต้เป็นคู่แข่งตลอดกาลมาตั้งแต่ยังอดีตมาจนถึงปัจจุบัน ถ้าคิดดูแล้วคราวนี้คนสืบทอดของตระกูลต่อไปที่มาเป็นคู่แข่งคือรุ่นพี่ซีโร่กับพี่ลูซี่นั้นแหละ " โรลอธิบายให้นัททริดา เพราะได้ยินมาจากซีโร่อีกทีหนึ่ง
" ซึ่งคราวนี้รุ่นที่ 100 พอดีด้วยยังไงพวกเราก็ต้องสู้กันล่ะครับ "
" ก็มันเป็นโชคชะตาของสองตระกูลต้องสาปยังไงล่ะ " ลูกิยิ้มบางกอดอก
" ตระกูลต้องสาปเหรอ? " เบนรากันต์พูดขึ้น
[ คงจะใช่...] เสียงของเด็กหนุ่มพูดขึ้น
นัททริดาตกใจทันทีกับเสียงที่แสนจะคุ้นหู จำได้ว่าเขาน่าจะกลับไปพร้อมกับชูทรแลัวหนิ
" อ่าว แอบฟังอยู่ด้วยเหรอครับ คุณซีโร่ " ลูซีเฟอร์พูดด้วยสีหน้าแปลกใจมองที่เสื้อสูทของนัททริดา
[ ก็นะ...ตอนแรกแปลกใจอยู่ที่นายเรียนFreedomด้วยน่ะ ] ซีโร่พูดเสียงเรียบ
" จริงๆก็แอบหวังให้คุณมาด้วยก็เถอะนะ เพื่อนยาก " ลูซีเฟอร์ยิ้มผิดหวังที่ไม่ได้เจอเขา
[ ใครเพื่อนนายกัน ]
" เออหรือสองคนนี้รู้จักกันเหรอ? " นัททริดาหันไปถามลูกิที่รู้เรื่องที่สุด
" ก็นะพวกเขาเจอกันบ่อยครั้งตั้งแต่ก่อนชั้นจะเข้าองค์กรด้วยซ้ำ เจอกันทั้งสถานะในองค์กรและตระกูล เจอกันเหมือนเที่ยวเล่นเลยล่ะ ไม่รู้เหมือนกันนะว่าเป็นเพื่อนกันได้ยังไงล่ะนะ "
" เห...แปลว่ารู้จักกันมานานพอสมควรสินะ " นัททริดาพยักหน้าเข้าใจ
" จริงๆก็มีเพื่อนอีกคนนะครับ เพื่อนสมัยเด็กน่ะ แต่เธอเสียชีวิตไปตั้งแต่ยังเด็กน่ะครับ " ลูซีเฟอร์ยิ้มเศร้าออกมาก่อนที่จะสนใจมองนัททริดา " จะว่าไปแล้วพวกเราเคยเจอกันหรือครับ ทำไมผมรู้สึกหน้าดูคุ้นๆกับเพื่อนของผมกับคุณซีโร่มากเลยน่ะครับ? "
" เอ๋? " นัททริดาแปลกใจก่อนจะตอบไปตามความจริง " คะ คือชั้นไม่เคยเจอลูซี่กับซีโร่มาก่อนนะ "
" งะ งั้นเหรอครับ "
[ นี่นายคิดอะไรอยู่ ยัยนั่นตายไปเมื่อ 4 ปีก่อนแล้วนะ นายคิดเผลอนึกเป็นยัยนั่นหรือไง ] ซีโร่พูดขึ้นอย่างขัดใจ
" คุณนี่เย็นชาเหมือนเดิมเลยนะครับ " ลูซีเฟอร์พูดอย่างเหลืออดกับคำพูดของซีโร่ก่อนจะตัดจบ " งั้นเจอกันในงานนะครับ เพื่อนยาก "
" งั้นพวกเราขอกลับบ้านพักก่อน แล้วเจอกันนะ " นัททริดาพูดขึ้นดูเหมือนไม่มีอะไรแล้วก็ขอตัวกลับไป
" ครับ แล้วเจอพรุ่งนี้ครับ " ลูซีเฟอร์ยิ้มโบกมือลา
ระหว่างที่กลับไปบ้านพักของโรล อาเรียขอตัวกลับไปหาอาเทีย เหลือแค่พวกเขาสี่คน
" นี่นายแอบใส่เครื่องดักฟังในเสื้อชั้นตอนไหนเนี่ย " นัททริดากระซิบเบาๆไม่ให้เบนรากันต์ได้ยิน
[ ตอนไหนไม่สำคัญหรอก ชั้นทำไว้เผื่อกรณีไม่ได้อยู่ด้วยกัน ชั้นพอคาดเดาสถานการณ์ถูกไง...] เซล่าพูดขึ้นอย่างมีเหตุผล
" ยังไงก็เถอะ ใครจะไปนึกว่านายจะมีเพื่อนสนิทที่เท่แบบนั้นด้วย "
[ หึ...]
" ว่าไปแล้วนายปิดบังอะไรหรือเปล่าเนี่ย..." นัททริดาพูดขึ้นอย่างสงสัย
[ ไว้ทีหลัง ถ้าไม่รีบมาชั้นทิ้งอาหารส่วนของพวกเธอหมดหรอก ]
" ค่ะๆ " ว่าแล้วเชียวเขาต้องตอบแบบนี้
แล้วพวกเธอก็เดินกลับไปกินข้าวที่บ้านพักของโรลอย่างปกติ
ในสถานที่แห่งหนึ่งที่อยู่ห่างจากบ้านพักของโรลมองอยู่
" ตอนนี้ชั้นยังคงหานายไม่ได้หรอกนะ...ถ้าไปแผนที่ทำมา 4 ปีก็สูญเปล่า " เสียงของหญิงสาวผมยาวสีชมพูเข้ม
จบ ตอนที่ 08 เพื่อนสนิท
ไม่ได้เจอกันนานนะผู้อ่านทุกท่าน แฮ่กๆ พอดีติดงานเลยไม่มีเวลาแต่งต่อเลย ตอนนี้เร่งทำเสร็จแล้ว ค่อยคุ้มขึ้นมานิดหนึ่ง อ้อมีเรื่องจะบอกอย่างหนึ่งคือ ผมจะใบ้เรื่องต่อจากนี้ของเรื่องนี้ล่วงหน้าโดยที่มีคำศัพท์ในตอนนี้ครับ ซึ่งมักจะมีคำใบ้ของทุกตอนจบของทุกตอน จะเริ่มใบ้ตั้งแต่ตอนนี้นะ ที่ผ่านยังไม่เคยใบ้เรื่องราวของอนาคตต่อจากนี้ล่ะนะ
อ้อลืมบอกว่าไปว่าผมจะเอาความสามารถของอนิเมะเรื่องหนึ่งมาด้วย จะเป็นยังไงน่ะเหรอ หึๆๆๆ ติดตามกันต่อไปนะ
ตอนหน้าเซอร์ไพร์ผู้อ่านที่ก็ได้ เพราะพระเอกของเรานั้นสามารถทำสิ่งเป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้ แต่คงไว้อีกตอนนะ 555555
เพราะตอนหน้าเป็นตอนพิเศษครับ เป็นตอนช่วงที่แฟงค์ใช้ชีวิตกับไอรณาช่วง 2 สัปดาห์นั้นเอง โอเคซาโยนาระ
ความคิดเห็น