Ｇender Bender Mission ภารกิจให้ฉันกลับมาเป็นผู้หญิง เพิ่มเติมคือสาววายค่ะ!!

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 01.1

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อว่านัททริดา ก็เป็นผู้หญิงธรรมดาไม่ค่อยมีอะไรโดดเด่นเท่าไหร่นัก ถ้าจุดเป็นจุดขายคงจะเป็นหน้าตาละมั้ง ฉันอาศัยกับน้องชายที่มีชื่อว่า โช อายุห่างจากฉัน 3 ปี  เป็นเด็กผมสั้นสีน้ำตาลที่ติดมาจากแม่ ส่วนฉันก็ติดมาจากพ่อ พ่อแม่ของพวกเรานั้นก็ไปทำงานต่างประเทศไม่ค่อยได้กลับมาบ้าน ทั้งที่คิดว่าเป็นชีวิตที่มีแค่นั้นจริงๆ.....แต่แล้ว......เขาก็มายังบ้านของฉัน

วันที่เขามานั้นทำเอาฉันอึ้งมาเลย เผลอถ้าความแตกขึ้นมาตัวตนเขาจะยิ่งเป็นปัญหา งั้นมาเริ่มดีกว่านะ

................................................................

" โช ตื่นแล้ว " นัททริดาปลุกน้องชายหน้าห้องของเขา

" ครับ....." 

แล้วเธอก็เดินไปที่ห้องครัวทำอาหารเช้าตามปกติ เธอแต่งตัวชุดนักเรียนเสร็จสรรพ์แล้ว

" พี่นัท ทำไมดูร่าเริงจังนะ " โชแอบสังเกตุพี่ตัวเองว่าหน้าของเธอนั้นยิ้มเหมือนเจอเรื่องดีๆเข้าจนต้องยิ้มออกมา

" อ๋อก็ที่โรงเรียนพี่เห็นมีนักเรียนใหม่ย้ายมาโรงเรียนพี่นะจ๊ะ " เธอตอบน้องชายอย่างเอ็นดู

" หือ........ " โชยกเก้าอี้แล้วนั่งกับเก้าอี้และนั่งรับประทานอาหาร แล้วถามพี่สาว " เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายเหรอฮะ? " 

" ไม่รู้สิเห็นว่าเดี๋ยวรู้เองนะจ๊ะ "

หลังจากพูดคุยเสร็จพวกเราสองคนก็ไปโรงเรียนคนละทาง เพราะเราเรียนคนละโรงเรียน เลยต้องแยกกันไป โดยคนเดียว สำหรับโชไม่น่าเป็นห่วงอะไร แต่สำหรับฉันก็รู้สึกยังเป็นห่วงอยู่บ้างละนะ

แล้วฉันมาถึงที่โรงเรียนของฉันที่เรียนอยู่ เป็นโรงเรียนแห่งหนึ่งมีด้านชื่อเสียงอยู่บ้าง บางคนก็สมัครด้วยเกรดเฉลี่ยสูง บางคนก็สมัครโดยการใช้เงิน บางคนก็สมัครโดยการแลกเปลี่ยนทางโรงเรียนอื่น ซึ่งสำหรับฉันแล้วก็ไม่ค่อยได้ใส่ใจอะไรมากนัก แล้วฉันก็เดินเข้าห้องเรียน

" อรุณสวัสดิ์นัท " เสียงเด็กสาวคนหนึ่งทัก

" อรุณสวัสดิ์จ๊ะ โบ " ฉันทักเพื่อนสนิทกันมานาน 

โบรณา นั้นเป็นเด็กสาวผมยาวสีฟ้า ดวงตาสีน้ำเงิน เธอมีผลการเรียนดี กีฬาก็เด่น แถมเป็นไอดอนของโรงเรียนนี้ด้วยสิ ถ้าให้ถามว่าฉันรู้จักกับโบได้ยังไง พวกเรารู้จักกันตั้งสมัยอนุบาลแล้ว เพราะคุยกันถูกคอละมั้ง เลยได้เป็นเพื่อนสนิทที่สุดและเชื่อใจได้ที่สุด ถ้าเทียบกับฉันแล้วก็ไม่แต่กับคนทั่วไปไม่มีอะไรเป็นพิเศษเลย......

" เอาล่ะๆ นักเรียนนั่งที่กันได้แล้วจ๊ะ " ครูเอมบอกให้นักเรียนนั่งที่

ครูเอม เป็นหญิงสาวผมยาวสีทอง ดวงตาสีแดง เธอเป็นครูสอนที่มีนิยมในหนุ่มสาวเหมือนกับโบไม่ต่างกัน เธอเป็นครูสอนที่ใส่ใจกับนักเรียนเสมอ แต่บางครั้งก็มักจะช่วงเด็กนักเรียนหญิงทำอะไรก็ไม่รู้ด้วยสิ อันนี้โบเป็นคนบอกเลยว่าระวังตัวด้วย

ฉันกับโบก็นั่งเก้าอี้ประจำตัว โต๊ะในห้องเรียนนั้นเป็นโต๊ะนั่งเป็นกลุ่มสามคน ซึ่งตำแหน่งที่พวกเรานั่งนั้นยังว่างอยู่เลย แต่ก็ไม่อีกแล้วละมั้ง เพราะว่าเห็นมีนักเรียนใหม่เข้ามานี่นา

" ก็อย่างที่ทราบกันนะจ๊ะว่า ห้องเรามีนักเรียนใหม่เข้ามาอย่างกระทันหัน ยังไงก็สนิทกันเข้าไว้นะจ๊ะ เอาละ เชิญเข้ามาเลยจ๊ะ " ครูเอมยิ้มอย่างมีเชิงแล้วหันมามองเด็กใหม่ให้เข้ามา

ทุกคนก็ตื่นเต้นอยู่บ้าง นักเรียนใหม่จะหน้าตาเป็นยังไง แน่นอนว่าฉันก็พลอยตื่นเต้นกับเขาด้วย ในก้าวแรกที่เข้ามาในห้อง เป็นเด็กสาวผมยาวสีดำดวงตาสีแดง ภายในดวงตานั้นมีเต็มไปด้วยความว่างเปล่า แล้วหันมามองที่ฉัน แต่ฉันคิดว่าคงมองทุกคนซะมากกว่าละนะ

" จะขอแนะนำตัวนะ เธอชื่อว่า เซล่า เป็นเด็กที่ย้ายมากระทันหันเพราะผู้ปกครองของเธอต้องทำงานที่ต่างประเทศเลยให้เธอมาเรียนที่นี้นะจ๊ะ

รู้สึกเหมือนกับของเรายังไงไม่รู้สิ นัทคิดในใจ

" เซล่าค่ะ ถ้ายังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ " เธอไหว้สวัสดีอย่างมีมารยาทด้วยสีหน้านิ่ง

ทันใดนั้นเองเสียงทั้งห้องก็ร้องเสียงดังด้วยความดีใจกันยกใหญ่ก็ไม่รู้เห็นหรอกนะ  

" เฮ้ยเอาจริงดิ มีสาวสวยเข้ามาในห้องเราอีกแล้วนะ ชู " เด็กหนุ่มคนหนึ่งสะติกเด็กหนุ่มที่เห็นที่ไม่สนใจ

" ก็นะ ยังไงก็ค่อยทำความรู้จักเป็นเพื่อนไปก่อนละนะ " ชูยิ้มบางให้เพื่อน

" เฮ้ยๆ นี่นายอยากจะจีบสินะ " เพื่อนคนที่นั่งข้างเขายิ้มเจ้าเล่ห์มาให้

" จะ จีบอะไรกันเล่า พูดอะไรของนายเนี่ย " เขารีบร้อนตัวปฎิเสธ

ฉันก็หันมามองชูก็แอบหัวเราะเบาๆ ชู นั้นเป็นผู้ชายผมสั้นผมเงิน ดวงตาสีเขียว ผลการเรียนของเขาก็ไม่ค่อยแย่มาก แต่เรื่องกีฬาเนี่ยไม่แพ้ใครแน่ๆเลยละ นิสัยของเขาก็ใจดีเป็นมิตรกับทุกคนด้วย 

" เอาล่ะๆ เงียบกันหน่อยสิจ๊ะ หนูเซล่าจะไปนั่ง......"ครูเอมก็มองที่ฉันกับโบ แล้วยิ้มลองเชิงให้ " งั้นไปนั่งนัททริดากับโบรณานะจ๊ะ "  

หลังจากครูเอมพูดเสร็จ เธอพยักหน้าแล้วก็เดินไปที่โต๊ะของฉันและโบ แล้วเธอก็นั่งข้างๆฉันซึ่ง โบจะนั่งซ้ายมือฉัน ส่วนเซล่าจะนั่งขวามือฉันด้วยสิ รู้สึกตื่นตัวอย่างไงไม่รู้ 

เด็กสาวผมยาวสีดำก็มองที่ฉันแล้วบอกว่า " ฝากตัวด้วย..." 

" อืมฝากตัวด้วยนะ ฉันชื่อว่า นัททริดา เรียกฉันว่า นัทก็ได้นะ " ฉันตอบและแนะนำตัวให้เธอรู้จัก

" ส่วนฉันชื่อ โบรณา เรียกว่าโบจ๊ะ ฝากตัวด้วยนะ " โบยิ้มให้กับเพื่อนใหม่ที่นั่งโต๊ะกลุ่มเดียวกับเธอ

เธอก็พยักหน้าด้วยสีหน้านิ่ง ฉันเลยสงสัยว่าทำไมต้องทำหน้าแบบนั้นด้วยกันน่าเลยลองถามดู " ทำไมเธอต้องทำหน้าแบบนั้นด้วยเหรอ? "

" ไม่รู้สิ ฉันเป็นแบบนี้จนชินไปแล้วนะ.." เธอตอบแบบขอไปทีเหมือนไม่ได้ใส่ใจมากแล้วหันมามองทางอื่น

" งั้นเหรอไม่ค่อยแสดงสีหน้าสินะ " ฉันยิ้มให้กับเธออย่างสนิทสนม

เธอก็หันมามองฉันด้วยสีหน้าเย็นเฉียบ แล้วจ้องมองฉันใกล้ จนฉันรู้สึกมันใกล้เกินไปแล้ว " เออ...เซล่ามันใกล้ไปแล้วนะ " 

แล้วเธอก็ถอยหน้ากลับไปแล้ว " มีอะไรงั้นเหรอ  " ฉันถามด้วยความสงสัย

" เปล่า ไม่มีอะไร " เธอเท้าคางมองที่กระดานหน้าห้องเรียน

หลังจากนั้นก็พวกเราก็เรียนตามปกติ ในคาบเรียนนั้นครูให้โจทย์หนึ่งให้เซล่าให้มาเขียนตอบ เป็นเรื่องที่อึ้งอ้าปากค้าง เธอตอบโจทย์ได้ถูกต้องแถมยังเขียนรายละเอียดเป็นเสร็จสรรพ์เหมือนเครื่องจักรเลย แถมเขียนให้อธิบายได้เข้าใจง่ายๆ แล้วบอกรายละเอียดเพื่อมีคนไม่เข้าใจเลย อธิบายจนเหมือนกับว่าเธอเป็นครูซะอีก เล่นเอาตัวอึ้งไปเหมือนกัน  แล้วพอมาในคาบพละ ในคาบนั้นครูสอนให้เล่นกีฬา ผู้ชายเล่นฟุตบอล ส่วนผู้หญิงก็เล่นเทนนิส เซล่านั้นเล่นกีฬาได้อย่างกับเป็นผู้มีประสบการณ์มามาก เธอเล่นกีฬาไม่มีที่จะมีเหงื่อซะหยดเลย 

" เห.....นอกจากเรียนเก่งแล้วเล่นกีฬาเก่งอีก " โบยิ้มแล้วตบมือกับนัทให้กับเซล่า

" นี่ๆ มาแข่งกลับฉันไหม? " โบพูดลองเชิงให้เธอลองแข่งกับเขา

เธอก็เงียบไปครู่หนึ่ง " ก็ได้...." 

" อย่าออมมือเชียวละเซล่า "  โบยิ้มด้วยสายตาที่ดูจริงจังเป็นพิเศษ

" อืม...." เธอตอบด้วยสีหน้านิ่งของเธอ

" ทั้งสองคนสู้ๆนะจ๊ะ " ฉันได้แต่เชียร์ให้ทั้งสองคน

แล้วก็การแข่งระหว่างสองคนนั้นก็เริ่มขึ้น

.........................................................

15 นาทีผ่านไป

การแข่งระหว่างสองคนนั้นกำลังเข้มข้นกันอยู่ ตอนนี้อยู่เกมที่  ระหว่าง 40-30 ตอนนี้เซล่านำอยู่ คือ 5-4 

" ไม่เลวนี่เซล่า ฉันพึ่งจะแข่งเอาจริงเอาจังแบบนี้ครั้งแรกนะเนี่ย " โบยิ้มให้กับเธอขณะตีลูกกลับไปทางอีกฝ่าย

" บังเอิญจังนะ..ฉันก็เหมือนกันนะ.." เธอตอบเสียงเรียบสีหน้านิ่งแล้วตีโต้กลับไปได้ง่ายดาย

" ดูท่าจะไม่มีวันจบนะเนี่ย " ชูพูดขึ้นหลังนัทจนตกใจ

" ชะ ชูแข่งเสร็จแล้วเหรอ " ฉันหันมามองชูที่กำลังเช็ดเหงื่อ

" ก็นะ " เขาตอบยิ้มกับฉันแล้วมองที่สนาม " ดูท่าเด็กใหม่นั้นจะมาแรงนะเนี่ย ทั้งเรียนเก่งทั้งกีฬาก็เก่งด้วยสิ " 

" นั้นสินะ ฉันก็พึ่งจะเห็นโบเอาจริงแบบนี้เป็นครั้งแรกเลย " ฉันยิ้มให้กับเพื่อนแล้วมองที่สนาม

ระหว่างที่สองคนคุยกันอยู่นั้นการแข่งระหว่างเซล่ากับโบก็จบลงแล้วด้วย คะแนนแต้ม 6-4 เกม เซล่าชนะ 

" เฮ้อ...แพ้จนได้แล้วสิ " โบเดินมาหานัทพร้อมกับเซล่า

" เหนื่อยหน่อยนะ " ฉันยื่นขวดน้ำและผ้าขุ่นหนูให้กับโบ 

แล้วชูก็รู้ว่าสาวๆควรได้พักเขาเลยลุกขึ้นให้โบนั่งข้างนัทแล้วโบกมือให้ทั้งสองคนแล้วเดินที่โรงยิม แล้วฉันก็หันมามองเซล่า เธอก็สภาพพอๆกับโบได้ แต่ที่ฉันแปลกใจคือเธอยังทำสีหน้านิ่งไม่รู้ร้อนรู้หนาวเลย แต่เหงื่อท้วมตัวเธอก็ไหลก็ออกมาฉันเลยยื่นผ้าขุ่นหนูให้กับเธอ

" อะไรเหรอ? " เซล่าถามตีสีหน้าไม่รู้เรื่อง

" เหนื่อยหน่อยนะ อ่ะนี้น้ำ " หลังจากฉันให้ผ้าขุ่นหนูเสร็จแล้วให้ขวดน้ำกับเธอ

" อะ..อืม.." เธอรับมาดูเหมือนรู้สึกเกรงใจยังไงไม่รู้สิ แต่ก็รู้สึกน่ารักดีนะ ฉันเผลอยิ้มให้กับเธอโดยไม่รู้ตัว

แล้วเธอก็หันหน้าไปทางอื่นแล้วเช็ดหน้าและดื่มน้ำอย่างเงียบๆ เหมือนไม่อยากจะเห็นสีหน้าของเธอว่าเป็นยังไง

ฉันก็อยากเห็นสีหน้าของเธอยังไงไม่รู้สิ อยากจะสนิทสนมกับเธอก็เพราะเป็นเพื่อนกันได้ก็คงจะดีเลยเปลี่ยนเรื่องคุยแทน " ว่าแต่นึกไม่ถึงนะว่าเซล่าจะเก่งกีฬาด้วยนะ นึกว่าเป็นแค่เรียนเก่งอย่างเดียว "

" ก็นะ....ว่าแต่ผู้ชายที่พึ่งไปนั้นนะ..." เธอหันมามองที่ฉัน

" อ๋อ เขาชื่อว่าชูนะ " ฉันยิ้มตอบกลับ แล้วลองแหยดู " สนใจเขางั้นเหรอ? "

" ไม่หนิ แค่สงสัยนะ " 

" เห...เซล่าสนใจชูด้วยเหรอเนี่ย " โบที่นั่งพักมาพักหนึ่งแล้วพูดขึ้น

" เปล่าสักหน่อย....แล้วเธอเถอะทำอะไรกับเขาบ้างหรือเปล่า " เธอตอบเสียงเรียบแบบไม่สนใจอะไรมาก แล้วถามฉันแทน

" ก็..ก็ไม่ทำอะไรนะ ฉันก็ไม่ค่อยเก่งกีฬาด้วยนะ " ฉันยิ้มเขินอาย

" ให้ช่วยไหม? " เธอพูดไม่ทันคิดแต่พูดพึมพำ

" เอ๋? ว่าไงนะ " ฉันไม่ได้ยินว่าเธอพูดอะไร

" ไม่มีอะไร " เธอรีบกลับคำทันทีแล้วก็ลุกขึ้นกลับไปที่โรงยิม

" อะไรของเขากันนะ " ฉันเอียงคอสงสัยแล้วหันมามองที่โบ กลับยิ้มเจ้าเล่ห์

" มะ มีอะไรเหรอ โบ " ฉันถามโบที่กำลังยิ้ม

" เปล่าหรอกจ๊ะ เอาละไปกันได้ละ " โบยิ้มกลบเกลื่อนแล้วดันฉันให้ไปโรงยิมพร้อมกับเธอ

" อะ อืม..."

.............................................................................
 

ในช่วงพักกลางวันนี้ ก็ฉันกับโบชวนเซล่าไปกินข้าวด้วยกัน เธอก็ตกลงอย่างว่าง่ายดี แล้วพูดคุยกันสนิทสนมได้ แต่สีหน้าของเธอนั้นยังเหมือนเคยละนะ แล้วก็ถึงตอนขากลับเนี่ยละ 

" แล้วเจอกันใหม่นะ นัท เซล่า " โบโบกมือลาเพื่อนสองคน

" อืม แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ " 

" อืม ไปละ " หลังจากโบพูดจบก็เดินกลับบ้าน แล้วฉันกับเซล่าเดินกลับบ้านด้วยกัน 

" แล้วเธอไม่กลับบ้านเหรอ? " ฉันถามเธอเพราะเห็นเดินตามมาด้วยกัน 

" ฉัน...ไม่มีบ้านหรอก......." เธอตอบเสียงเรียบ

" อะไรนะ " ฉันอุทานเสียงหลงขึ้นมา

" ฉันบอกว่าไม่มีบ้านไง...." เธอก็ย้ำตอบเหมือนเดิม

" ละ แล้วจะทำไงดีละ " ฉันเริ่มเป็นห่วงแล้วว่าเธอจะทำยังไงดี

" ไม่รู้สิ...คงจะนอนริมถนนละมั้ง " เธอพูดมาไม่รู้ว่าพูดจริงหรือพูดเล่นกันแน่

" ไม่ได้ละ มานอนบ้านฉัน " ฉันจูงมือเธอด้วยความเป็นห่วง

" จะเหรอ....ครอบครัวไม่ว่าเหรอ? " เธอมองสีหน้าตียุ่งไม่เข้าเรื่อง

" ตอนนี้มีแค่ฉันกับน้องชายนะ จะเธอนอนริมถนนไม่ได้นะ " ฉันจูงมือเธอให้มาด้วยกัน 

" ยุ่งไม่เข้าเรื่องจริงๆ " เธอเผลอหลุดปากพูดขึ้นมา

" อย่างน้อยที่สุดก็ต้องมีที่พักบ้างนะ " ฉันเผลอพูดเสียงจริงจังใส่เธอ

" แต่ฉันไม่..." เธอทำทางทีจะปฎิเสธ

" มาอยู่ด้วยกันเถอะนะ " ฉันมองด้วยสายตาอย่างอ้อนว้อน

" เธอ....ไม่กลัวฉันเหรอ? " เธอกับถามความเห็นซะอย่างนั้น

" ไม่หนิ ก็เธอเป็น....เพื่อนฉันนี่นา.." ฉันยิ้มให้กับเธอ

" ตามใจเธอเถอะ......" ดูท่าทางเธอจะยอมมาด้วยสินะ

พอมายังถึงบ้านของฉันและน้องชาย

" พี่กลับมาแล้วเหรอฮะ แล้วนั้นคือ......." โชเดินมาหาพี่สาวแล้วก็เห็นมีอีกคนที่ตามมาด้วย

" อ๋อเขาเป็นเพื่อนพี่เองละจ๊ะ ชื่อว่าเซล่าน่ะ เขาจะมาอาศัยบ้านเราสักพักนะ " ฉันยิ้มและแนะนเพื่อนให้น้องรู้จัก

" ผมชื่อว่าโชครับ โทษทีนะครับที่พี่ผมต้องสร้างปัญหาให้นะฮะ " 

" ไม่หรอก ฉันมากกว่ามารบกวนนะ " เธอตอบเสียงเรียบ

" แต่โชน้องจะไปไหนเหรอ เห็นสะพายกระเป๋าไปด้วย " ฉันสังเกตุเห็นน้องชายเตรียมตัว

" อ๋อผมต้องไปเข้าค่ายที่โรงเรียนนะครับ คงจะนานนะครับ แต่พี่ก็มีเพื่อนมาอยู่ด้วยคงไม่เหงาแล้วล่ะ " โชยิ้มให้กับพี่สาว

" อะ อืม ระวังตัวด้วยนะ  " ฉันตักเตือนน้องชายด้วยความเป็นห่วงแล้วโบกมือให้น้องชาย

" ครับ งั้นขอตัวไปก่อนนะครับ พี่เซล่า " 

" อืม....."

แล้วโชก็เดินออกจากบ้านแล้วเหลือกันแค่สองคน