กามเทพน้อยFelicita

ลำดับตอนที่ #1 : [บทนำ]CH00:Felicita Cupid

CH.00: Felicita Cupid!!!

         ณ   สรวงสวรรค์อันสวยงาม   บรรยากาศส่วนใหญ่รายล้อมไปด้วยก้อนเมฆ เปรียบเสมือนทุ่งหิมะสีขาวกว้างไกลสุดสายตา  อากาศบนสรวงสวรรค์  บริสุทธิ์ไร้ซึ่งมลพิษแม้แต่นิดเดียวเรียกได้ว่าอากาศนั้นสะอาดมากที่สุดเท่าที่มนุษย์จะจินตนาการได้ ธรรมชาติเช่นต้นไม้ต่างๆนาๆ  เป็นต้นไม้พันธุ์แปลกๆที่ไม่มีอยู่บนโลกมนุษย์  บางต้นเป็นสีทองทั้งต้นและใบ   บางต้นเสมือนต้นไม้ธรรมดาแต่ใบนั้นกลับมีรูปร่างคล้ายหัวใจ  บางต้นมีแต่ผลที่ทานได้แต่ไร้ซึ่งใบ บางต้นเต็มไปด้วยดอกไม้สีชมพูดูคล้ายต้นซากุระซึ่งจะเบ่งบานไปตลอดกาลนาน  บ้านเรือนต่างสร้างขึ้นอย่างสวยงามตระการตาเหมาะสมจะพูดได้ว่าเป็นที่อยู่ของเทพเทวดา  บ้านเรือนเหล่านี้สร้างอย่างมีระเบียบ  ทุกหลังจะแบ่งเป็นฝากซ้ายและฝากขวา  ส่วนที่ตรงกลางหมายถึงให้ทวยเทพต่างๆได้เดินออกมาสังสรรค์พูดคุยกัน หรือเดินเล่นธรรมดาก็ย่อมได้ ถนนเหล่านั้นเมื่อเดินตรงขึ้นไปจะสามารถเชื่อมต่อกับถนนสายอื่นๆได้อีกซึ่งเมื่อมายืนอยู่ตรงใจกลางทางเชื่อมนี้ จะเห็นได้ว่าทางเชื่อมไปถนนสายอื่นๆมาเชื่อมต่อกันออกมาเป็นรูปวงกลมเลยทีเดียว ตรงใจกลางทางเชื่อมนั้นคือสวนสาธารณะของเหล่าเทพอันดูสวยงามยิ่ง บางจุดก็มีน้ำพุอยู่ใจกลาง  บางจุดก็มีหิมะตกลงมาตลอด เรียกได้ว่าสวรรค์อันกว้างใหญ่นี่  สวนสาธารณะทุกแห่งจะมีสภาพแวดล้อมไม่ซ้ำกันเลยทีเดียว การแต่งกายของชาวเทพก็เป็นไปอย่างเลิศหรูอลังการ ทุกองค์ใส่ชุดสีขาวและโชว์ปีกอันสง่างามของแต่ละองค์ไว้ด้านหลัง บางองค์เสื้อผ้าก็คล้ายแบบโรมัน บางองค์ใส่เสื้อปกคอกลมธรรมดาแบบพวกมนุษย์ แต่หากเป็นสีขาวบริสุทธิ์ที่ล้วนส่งแสงออร่ากันทั้งสิ้น สถานที่นี้มีแต่ความสุข นี่ละมั้งที่เรียกว่าสรวงสวรรค์ที่มนุษย์มากมายล้วนอยากมาอยู่กัน

           ณ  ตำหนักสูงสุดของเหล่าเทพ   ซึ่งที่แห่งนี้อยู่บนเนินที่สูงที่สุดของสวรรค์  มีความกว้างใหญ่และสวยงามกว่าที่อื่นๆมากมายหลายเท่าตัวเลยทีเดียว ภายในตำหนักนี้จะแตกแยกสาขาออกเป็นสาขาละห้อง ซึ่งห้องเหล่านี้กว้างขวางมาก  “เฟริจิต้า!”เสียงตะโกนเรียกชื่อนี้ดังขึ้นมาจากสาขา กามเทพ “เฟริจิต้า เจ้าอยู่ไหนกัน รีบมาหาข้าสิ!”เทพผู้นั่งอยู่บนเก้าอี้สูงสุดเป็นผู้พูดอย่างดังกังวาลราวกับจะให้ได้ยินทั้งสรวงสวรรค์ ซึ่งเมื่อเดินเข้าไปจากประตูหน้าก็จะมองเห็นเขาทันที  รูปร่างของเขาสมสัดส่วนพอดิบพอดี ส่วนสูงของเขานั้นค่อนข้างไปทางตัวเล็กๆเพราะเขาสูงเพียง160ซม.เท่านั้นเอง ผิวพรรณของเขาเป็นสีขาวนวลดูอ่อนนุ่ม   ผมของเขามีสีเหลืองและสั้นแบบผู้ชายทั่วๆไป     เสียงฝีเท้าน้อยๆแต่แสดงถึงความเร่งรีบของเจ้าของฝีเท้านี้ได้อย่างดีเยี่ยม เทพน้อยองค์นี้รีบวิ่งไปสาขา กามเทพ แบบสุดชีวิต “ปัง!”เธอเปิดประตูออกอย่างดัง  แล้วรีบวิ่งตรงไปหาเทพที่เรียกตนทันที “ตุ๊บ!!”เสียงหญิงสาวผู้มีผมสีน้ำตาลเข้มยาวสลวยสะดุดขาตัวเองล้มลงอย่างดังลั่น   เธอรีบเงยหัวของเธอขึ้นมาพร้อมพูดว่า “อูยส์ เจ็บๆๆ” เธอใช้มือน้อยๆของเธอลูบทั่วทั้งใบหน้าซึ่งแสดงถึงความเจ็บปวดจากการสะดุดล้มของเธอได้อย่างดี เมื่อเธอเริ่มหายเจ็บก็แสดงท่าทางตกใจไปหาเทพที่นั่งอยู่บนจุดสูงสุดพร้อมพูดว่า “ขอโทษที่มาช้าค่ะ” เทพผู้นั้นถอนหายใจเฮือกใหญ่พร้อมจ้องไปที่เธอ “เฟริจิต้า เจ้ารู้รึไม่ทำไมจู่ๆข้าจึงต้องเรียกตัวเจ้ามา” เขาถามเทพองค์น้อยด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “มะ ไม่ทราบค่ะ”เฟริจิต้าตอบอย่างกลัวๆและสั่นๆ เมื่อเฟริจิต้าพูดจบ  เทพองค์นั้นก็ลุกจากที่นั่งไปหยิบกระดาษเอกสารขึ้นมาเป็นปึ้ก เรียกได้ว่าเทียบกับหนังสือหนาๆได้1พันเล่มเลยทีเดียว เขาหยิบมาวางที่โต๊ะและนั่งลงที่เก้าอี้ทำให้มองเห็นเสมือนเขาถูกบดบังด้วยเหล่าเอกสารนั้นจนมิด “เธอรู้มั้ยว่าพวกนี้คืออะไร” เฟริจิต้ามองไปที่กองนั้นพลางทำท่าครุ่นคริดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบกลับไปว่า “อ้อ!น่าจะเป็นผลงานของเหล่ากามเทพสินะค่ะ” เทพผู้อยู่หลังกองเอกสารเหล่านั้นทำท่าเหนื่อยหน่ายกับคำตอบของเฟริจิต้า “ใช่แล้วละนี้คือผลงานของเหล่ากามเทพทั้งหมด” เฟริจิต้าเธอได้ยินดังนั้นจึงทำท่าโล่งใจและคิดว่า เอกสารเหล่านั้นคงเป็นผลงานของตนอย่างแน่นอน เหตุที่เธอคิดแบบนี้เพราะเทพองค์นั้นเรียกเธอมาแล้วนำเอกสารเหล่านี้ออกมานั้นเอง  เฟริจิต้ายกมือขวาขึ้นมาลูบหัวตัวเองแล้วจึงพูดว่า “ไม่เป็นไรหรอกค่า ถ้าจะเรียกชั้นมาเพื่อตอบแทนผลงา…”ขณะที่เธอจะพูดจบเทพผู้อยู่หลังกองเอกสารจึงชิงพูดอย่างดังลั่นว่า “มันไม่มีผลงานของเจ้าเลยแม้แต่แผ่นเดียวในกองนี้!” หลังจบประโยค  ก็ราวกับเวลาจะหยุดไปชั่วครู่ที่เดียว  จากนั้นเฟริจิต้าก็เอามือลงพร้อมท่าทางตกใจอย่างมาก “เอ๋ เป็นไปได้ยังค่ะ ชั้นทำงานเป็นกามเทพมาตั้ง1ปีเชียวนะจะไม่มีเลยเหรอค่ะ” เฟริจิต้าพูดพร้อมท่าทางกระวนกระวายมาก “ใช่เจ้าทำงานสาขานี้มาตั้ง1ปี”เทพองค์นั้นพูด  เฟริจิต้าจึงพูดกลับไปว่า “ถ้าอย่างนั้นละก็มันก็ควรจะ…” ก่อนเธอจะพูดจบเทพผู้สูงศักดิ์ก็พูดสวนมาอีกว่า “ผลงานของกามเทพจะนับเป็นผลงาน แล้วถูกบันทึกลงเอกสาร ต่อเมื่อกามเทพองค์นั้น ทำให้มนุษย์พบรักได้อย่างสมบูรณ์และอยู่ด้วยกันตลอดไป เจ้ารู้ใช่มั้ย!?”เขาถามเฟริจิต้า “ค่ะ ทราบค่ะ”เฟริจิต้าตอบเขา เทพองค์นั้นจึงพูดว่า “อาจเพราะเธอเป็นมือใหม่ก็ได้ มนุษย์ที่เป็นงานของเธอจึงไม่ประสบรักอย่างสมบูรณ์สักคนเดียว เจ้าจึงไม่มีผลงานยังไงล่ะ เฟริจิต้า!” เฟริจิต้าทำท่าทางอึ้งกับคำพูดของเขามาก “แง้ อะไรกันนึกว่าแค่ยิงลูกศรกามเทพก็จบแล้วซะอีก”เธอพูดพร้อมกับร้องไห้ออกมานิดๆ “เจ้าคงรู้สินะเทพที่เข้าสาขาแล้วทำผลงานไม่ได้ใน1ปีจะถูกตัดสินให้เป็นเทพตกสวรรค์นะ”เทพผู้สูงศักดิ์พูดอย่างหนักแน่น “อะ อะไรกันงั้นชั้นก็…”เฟริจิต้าพูดออกมาพร้อมกับน้ำตาที่มากกว่าเดิม “ข้าจะให้โอกาศเจ้ากับอีกงานหนึ่ง หากเจ้าทำสำเร็จเรื่องเทพตกสวรรค์ก็ยกเลิก จะรับหรือไม่” เขาถามเฟริจิต้าพร้อมมองไปที่เธอ เฟริจิต้ารีบเช็ดน้ำตาออกพร้อมพูดว่า “รับค่ะ งานอะไรก็จะรับค่ะ” เฟริจิต้าตอบรับอย่างรวดเร็ว เทพผู้สูงศักดิ์จึงโชว์เอกสารใบหนึ่งซึ่งมีรูปของมนุษย์ผู้ชายท่าทางเหมือนมนุษย์กินเงินเดือนบริษัทธรรมดาๆอยู่ด้วย “ผู้ชายคนนี้คืองานของเจ้า ในชีวิตเขา ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนมาหลงรักเลย นี้คืองานของเจ้า ทำให้เขามีคู่ซะ” เฟริจิต้าพยักหน้าตอบรับแล้วพูดว่า “ไม่ทราบว่าผู้ชายในรูป ชื่อว่าอะไร และอยู่ที่ไหนค่ะ ชั้นจะได้วาปไปช่วยเขาทันที”เฟริจิต้าพูดด้วยสีหน้าจริงจังมาก “นั้นเป็นหน้าที่ของเจ้า หาตัวเขาเอาเองสิ ออกไปได้แล้ว” เทพผู้สูงศักดิ์พูดอย่างเย็นชา เธอเดินออกไปพร้อมกับสีหน้างงๆ ก่อนเธอจะปิดประตู เทพผู้สูงศักดิ์พูดขึ้นว่า “ให้เวลา6เดือน หากเกินนี้ยังไม่สำเร็จ เจ้าจะเป็นเทพตกสวรรค์ไม่สามารถกลับมาที่นี้ได้ตลอดไปจำไว้” ประตูถูกปิดลง เฟริจิต้ารีบวิ่งพร้อมกระพือปีกอย่างเร่งรีบที่สุดในชีวิตของเธอเพื่อที่จะไปยังโลกมนุษย์ เมื่อเธอไปถึงประตูวาปซึ่งเชื่อมต่อไปยังโลกมนุษย์เบื้องล่าง เฟริจิต้าหยุดนิ่งหอบด้วยความเหนื่อย “สาวน้อยท่านคิดจะไปที่ใดกัน” เทพผู้เฝ้าประตูเอ่ยถามขึ้น     “ชั้น...ชั้นจะขอลงไปยังโลกมนุษย์เพื่อตามหาชายคนนึงค่ะ!”        เฟริจิต้าตอบ  “เจ้าต้องการตามหาชายใดเล่า กรุณาให้เราดูรูปชายนั้นเถิด หากท่านมีรูปข้ามั่นใจว่าจะวาปเจ้าไปส่งถึงตัวชายผู้นั้นได้แน่ๆ”เทพผู้เฝ้าประตูเอ่ย เฟริจิต้าเอามือล้วงที่กระโปรงราวกับจะหาอะไรสักอย่าง “มะ...ไม่มี!ไม่มี ไม่มี ไม่มี!”เธอพูดประโยคนี้ด้วยท่าทางร้อนรนที่หาของในกระโปรงไม่เจอ หลังจากนั้นชั่วครู่เธอก็ทำท่าเสมือนนึกบางอย่างออกได้ “อ๊ะ!จริงด้วยสิ เรารีบร้อนออกมาจากตำหนัก เลยไม่ได้ขอรูปจากท่านกามเทพสูงสุดมาด้วยนี่นา...” เธอหันไปมองเทพผู้เฝ้าประตูที่มองมาทางเธอด้วยสายตามั่นคงและแหลมคมราวกับจะฆ่าฟันกันได้เลยทีเดียว “ว่าอย่างไร หากเจ้าไม่มีรูปชายที่เจ้าต้องการหา ข้าก็หาช่วยเจ้าได้ไม่ เสียใจด้วยนะแต่เจ้าช่วยกลับไปที่พักของเจ้าซะเถิด” หลังจากเขาพูดจบ เฟริจิต้าขบฟันอย่างแน่น พร้อมชักสีหน้าที่เต็มไปด้วยความทุกข์ร้อน ความเร่งรีบ ความเศร้า ของเธอไปทางเทพผู้เฝ้าประตู “ได้โปรด! ให้ชั้นได้ลงไปที่โลกมนุษย์เถิดค่ะ ที่ไหนก็ได้ทั้งนั้น ชั้นจะตามหาตัวชายผู้นั้นเอง ได้โปรดเถอะค่ะ!”เธอพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลเต็มใบหน้าไม่หยุดหย่อน “ถ้าหาก...ถ้าหากท่านไม่ให้ชั้นไปหาชายผู้นั้นละก็ อีก6เดือนหลังจากนี้ชั้นจะกลายเป็นเทพตกสวรรค์นะ ได้โปรดเถอะค่ะ” เฟริจิต้าพูดพร้อมก้มหัวลงแทบจะกราบเลยก็ว่าได้ เมื่อเทพผู้เฝ้าประตูเห็นดังนั้นจึงพูดว่า

     “ไม่! ข้าไม่อณุญาติเจ้าเด็ดขาด!!” เขาพูดด้วยท่าทางหนักแน่น  และส่งสายตาดุดันมาทางเธอ

                                                                                              To be Continue→