ภารกิจลับห้อง/๘

ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มปฏิบัติการ

      "นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ" เสียงของหัวหน้าชั้นดังขึ้นทันทีที่อาจารย์สั่ง

        "ขอบพระคุณครับ/ค่ะ อาจารย์"

        "เฮ้อ เสียงทอนหายใจของผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างหลังผมดังขึ้น ในที่สุดก็ถึงเวลาพักเที่ยงสักที เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว ไปกินข้าวกันเถอะ สายฟ้า"

         "อือ....."  ผมตอบกลับด้วยท่าทางที่เฉื่อยชา

         ในเวลานั้นเองผมก็ที่จะอดคิดไม่ได้ว่า ข้อคิดที่อาจารย์ปิติราชาฝากไว้นั้นมันมีความหมายว่าอย่างไงกันแน่  แต่ที่รู้แน่ๆก็คือ พวกเรานั้นจะต้องสามัคคีร่วมมือกัน  แต่ทำไมพวกเราจะต้องมีความสามัคคี   ความสามัคคีจะก่อให้เกิดพลังอย่างนั้นเหรอ  ทั้งๆที่พวกเราก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกันอย่างลึกซึ่ง  เราแค่มาโรงเรียนเพื่อเรียนหนังสือเท่านั้นเอง  ไม่เห็นจะเข้าใจเลยยย  จริงๆ

          ในระหว่างที่ผมคิดอยู่นั้น  ผมก็ได้เดินมายังห้องที่ใหญ่และกว้างมากห้องหนึ่ง  ภายในห้องนั้นมีโต๊ะและเก้าอี้วางเรียงกันอยู่มากมาย  ทั้งถาดอาหารต่างก็ถูกจัดเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ สายลมของเครื่องปรับอากาศที่แสนจะเย็นสบาย  ใช่แล้ว ณ ที่นี้ ในตอนนี้ผมได้ถึงโรงอาหารเรียบร้อยแล้วนั้นเอง  ผมได้เดินไปหยิบถาดอาหารพร้อมกับพวกผู้ชายและเดินไปยังโต๊ะ  โต๊ะที่ผมนั่งอยู่นั้นห่างจากโต๊ะที่พวกผู้หญิงนั่งกันแค่โต๊ะเดียว 

            แล้วทันใดนั้นเองก็มีกลุ่มผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาหาผม  จู่ๆก็มีมือหนึ่งโผล่ขึ้นมาจากด้านหลังของผมและมาแตะไหล่ของผมเบาๆอย่างไม่มีน้ำหนัก  มันคือมือของผู้หญิงคนหนึ่ง  แต่เพราะผมยังไม่ได้ตั้งตัวจึงตกใจขึ้นมาเล็กน้อย  แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่แสดงออกมาทางสีหน้า   <เดี๋ยวเสียฟอรม์หมด>

              "ไง สายฟ้า วันนี้ตอนเย็นจะไปกับพวกเรามั้ย"   เสียงที่สดใสของเด็กหญิงอายุประมาณ ๑๓ ปีดังขึ้น

               ผมครุ่นคิดอยู่สักพักหนึ่งก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมามองเธอและตอบกลับไปว่า

               "ได้สิ ยังไงวันนี้ฉันก็ว่างอยู่แล้ว ไม่มีปัญหา ว่าแต่พวกเราจะไปกันทั้งหมดกี่คนล่ะ"

                ทันทีที่ผมถามคำถามนั้นออกไป สายตาของทุกคนได้จ้องมายังผมพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูมีเลศนัยทั้งชายและหญิงก่อนจะเอ่ยพร้อมกันว่า

                "ทั้งห้องเลย"

                "หา!!!  ทั้งห้องเลยเหรอ" คำตอบนั้นทำผมตะลึงไปสักพัก"

                 "ก็ใช่น่ะสิ ไปกันเยอะๆก็สนุกดีออก"

                "ก็ได้  ว่าแต่พวกเราจะไปที่ไหนกันนะ"

                "จริงสิ  ฉันคงจะยังไม่ได้บอกเธอใช่มั้ยว่าวันนี้เราจะไปเที่ยวกันที่ห้างที่ชื่อ.... อะไรน้าาา   อ้อ  ก็ที่แฟชั่นไอส์แลนไง  แต่ว่ามีปัญหาอยู่อย่างเดียวนั้นก็คือ พวกเราไม่รู้ว่าจะไปกันยังไงนี่สิ"

              "หาาา  อย่าบอกนะว่า  พวกเธอจะไปกัน แต่ยังไม่รู้ว่าจะไปกันยังไงเหรอเนี่ย"

                                                       <เชื่อเขาเลยจริงๆ>

               "งั้นเอายังงี้ไหมเดี๋ยวฉันจะไปส่งให้"

               "แล้วใครเป็นคนจะพาล่ะ"

               "ก็คนขับรถของฉันไง  ถามได้"

              "โหห  ไอ้สายฟ้ามันรวยวะ  มีคนขับรถด้วยแฮะ"