ซวยอะไรอย่างงี้ ตายทั้งทีคนอื่นได้ย้อนอดีตส่วนผมดันไปอนาคต!

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด

ชายวัยรุ่นอายุ 18 ค่อยๆตื่นขึ้นมา

“อืม ที่นี่ที่ไหนเนี่ย”

ริวที่กำลังงัวเงียเงยหน้ามองสำรวจเพดานอยู่ พอจู่ๆก็นึกขึ้นได้

“เฮ้ย!!! ฉันยังไม่ตายหรอวะเนี่ย”

ริวกระเด้งตัวขึ้นมาจากเตียงด้วยความไวสูงสุด พร้อมกับสำรวจร่างกายตัวเองไปด้วย ว่ามีร่องรอยบาดเจ็บตรงไหนมั้ย

“เดียวนะเรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงเนี่ย โอ๊ย”

ความทรงจำที่เหมือนจะทะลักเข้ามาในทีเดียวทำให้ริวแทบอยากลงไปชักดิ้นชักงอกับพื้น

“ชั้นมาเกิดในร่างหมอนี่หรอเนี่ย?”

“เดียวนะถ้าความทรงจำนี่ถูกต้องงั้นนี่มันก็ในอนาคตนะซิ”

“เห้ย ฉันไม่ได้อยากถูกส่งมาในอนาคต ฉันอยากกลับไปอดีตต่างหากเล่า”

“ถ้างั้น ระบบ ระบบล่ะ ระบบออกมาทีเถอะ พรีส”

  ถ้ามีคนมองเข้ามา ก็จะเห็นชายหนุ่มคนนึงคุกเข่าตีอกชกหัวตัวเองพร้อมทั้งพูดอะไรก็ไม่รู้เรื่อง ความรู้สึกที่เห็นก็คงจะไม่พ้นสงสารกับสมเพชเวทนา ที่คิดว่าเด็กหนุ่มคนนี้ไม่เต็มเต็งแน่นอน