คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Bickering love : aww ♧ four 40%
อ่านตอนที่แล้วยัง อ่านก่อนนะอ่านก่อน อุอิ
ตอนนี้กิจกรรมเริ่มแล้ว แบคฮยอนกับพวกจงแดเดินหลบไปแถวสนามหญ้าข้างหอ ตอนนี้ในหอปิดไฟทุกดวงตอนนี้เลยมืดสนิท มืดจนมองไม่เห็นใครเลย จงแดเซฮุนแบคฮยอนเลยเดินเกาะกันเป็นปลิงเลย
ตอนนี้ที่พวกเขาพกมาก็มีพวกเศษผ้าเช็ดโต๊ะของโรงหารที่หยิบได้มาเมื่อกี้ มากองๆไว้ข้างตัว
“กูต้องมาลำบากเพราะแก้วคิตตี้ห่าเหวนั้นนี่นะ มันเหมาะกับตุ๊ดๆแบบมึงมากกว่าว่ะไอฮุน”
เพี๊ยะ!!!!!!!!!!!
เน้นๆ บอกเลย กลางหัวจงแดเน้นๆ
“ครับกูจะเงียบครับพี่ฮุน” แบคฮยอนหันไปมองสองคนนี้ที่เถียงกันตลอดเลย จงแดโดนฟาดไปทีเงียบกริบจริงๆครับ
“จงแดมีคนมาอ่ะ จงแดไปล๊อคคอทีแล้วลากมาตรงนี้” ผมหันไปตีแขนจงแด แล้วกระซิบที่หูจงแดเบาเบา จงแดสะดุ้งตกใจที่แบคฮยอนอยู่ดีๆก็ก้มลงมากระซิบแบบนี้ ตอนนี้จงแดหน้าแดงแต่แบคฮยอนคงไม่เห็นหรอกเพราะมันมืดมาก
“นี่เข้าใจมั้ยเนี่ย” จงแดพยักหน้าหงึกหงัก ก็ลากเซฮุนออกไปเพราะคงจับตัวไอนั้นคนเดียวไม่ได้
แบคฮยอนคอยดูเหตุการ์ณส่งสัญญาณเงียบๆ เขารู้แค่ว่าพวกพี่ลู่กับพี่หมินจะเอาแก้วคิตตี้ไปซ่อน คือเดินหาพี่เขาให้เจอนั้นแหละ แต่ถ้าเราโดนหออื่นจับได้ก็อดไป พวกเราเลยจะซุ่มอยู่ตรงนี้ก่อนค่อยออกหาแก้วทีหลัง
ตอนนี้เหยื่อที่เดินหย่องๆมาทางที่พวกแบคฮยอนซ่อนพอดี แบคฮยอนมองว่าใช่พวกที่หอตัวเองมั้ย พอเห็นว่าไม่ใช่ก็ยกนิ้วโป้งให้จงแดรับรู้ จงแดก็ยกนิ้วโป้งชูกลับมาเป็นเชิงรับรู้ความหมายของแบคฮยอน
“เหี้ยฮุน แบคแม่งอยู่ดีๆ แม่งโกรธเหี้ยไรกูว่ะ”
“อะไรของมึง” เซฮุนตอบจงแดด้วยเสียงเบา
“เมื่อกี้ชูนิ้วโป้ง แม่งโกรธกู เด็กมากอ่ะมึง!!”
“มึงอยากแดกตีนกูจริงๆสินะ” เซฮุนพูดพร้อมชี้ที่เท้าตัวเองประกอบท่าทางว่าจะเอาตีนอุดปากจงแดจริงๆ จงแดเลยเงียบและเตรียมพร้อมล๊อคคอเหยื่อหออื่นทันที
แบคฮยอนโกรธไรว่ะ อยู่ดีๆมาโกรธแบบนี้ จงแดไม่ยอมบอกเลยไม่บอกเลย เค้าชูนิ้วโป้งกลับแล้วด้วยไม่ยอมให้โกรธฝ่ายเดียวหรอก เชอะบอกเลย
พอเหยื่อเดินผ่านเซฮุนวิ่งเข้าไปล๊อคคอทันที จงแดก็หิ้วขาแล้วลากไปหาแบคฮยอนที่ซ่อนอยู่ที่เดิมทันที
“ช่วยด้วย!! พวกมันอยู่ตรงนี้!! อ๊ะ!!” เซฮุนกับจงแดโยนเหยื่อลงกับพื้น ท่าทางหน้าจะอยู่หอสาม เรียกไอหอสามละกัน แบคฮยอนเห็นท่าไม่ดีเพราะไอหอสามแหกปากเรียกพวกไม่หยุดเลย แบคฮยอนเลยยัดผ้าเช็ดโต๊ะอุดปากทันที
“หัวเราะอะไรเล่า เอาผ้ามามัดๆๆๆ” แบคฮยอนหันมาสั่งจงแด ที่มัวแต่หัวเราะอยู่ได้
“เชอะ” แบคฮยอนทำหน้า งง ที่จงแดสะบัดบ๊อบใส่ก่อนที่จะหันไปหยิบผ้ามามัดขากับแขนมามัดไอหอสามไว้
ตอนนี้พวกแบคฮยอนจับเด็กหออื่นได้ 5 คนแล้ว ผ้าเช็ดโต๊ะที่เอาไปมัดคือหมดเกลี้ยงเลยต้องถึงทีเสี่ยงออกหาแก้วได้แล้ว
“จงแด” แบคฮยอนหันไปลากจงแดให้ออกเดิน แต่จงแดหยุดไม่ยอมเดิน แถมก่อนหน้านี้ก็สะบัดบ๊อบใส่ทำเสียงประชดอีก
“เห้อไอนี่แม่งบ้า” เซฮุนเห็นจงแดแล้วอยากกระโดดถีบหลายๆที
“จงแดเป็นอะไร” แบคฮยอนหยุดลากจงแดที่เอาแต่ยืนนิ่งไม่ยอมเดินสักที เพราะแบคฮยอนอยากจะไปหาแก้วเร็วๆแต่จงแดมาทำท่างอนเขาแบบนี้เขาก็ งง เหมือนกันนะ
“แบคโกรธเราไม่ใช่หรอ” แบคฮยอนเอียงคอมองหน้าจงแด เพราะ งง ว่าจงแดพูดเรื่องอะไร “ ไม่ต้องมาทำท่าใสซื่อให้ใจอ่อนเลย งอลเค้าก่อนเองนะ”
“งอลอะไร นี่จงแดพูดอะไร”
“อย่าไปใส่ใจมันเลย ที่นายยกนิ้วโป้งให้ไง มันนึกว่านายโป้งมันมั้ง อ่อน” เซฮุนหันมาพูดอธิบายทันทีเพราะเห็นจงแดแล้วหงุดหงิดแทน
“อ่อ เราส่งสัญญาณเราไม่ได้โกรธ ไอบ้า”
“อ่าวหรอ” จงแดก้มหน้าคางชิดอกเพราะเขินที่ตัวเองคิดว่าโดนโกรธ
เซฮุนหันไปมองไอจงแดแล้วก็อยากถีบมากกว่าเดิม
นี่มึงมันแบ๊ว หรือ แม่ง โง่!
ทั้งสามคนเดินไปตามทางช้าๆและระวังหน้าระวังหลังกันเป็นอย่างดี เพื่อของรางวัลที่จะได้เป็นราชาเราต้องไม่ประมาท.....แบคฮยอนหันไปเห็นคนตัวสูงๆที่เดินไปเดินมาอยู่ข้างหน้า แบคฮยอนเลยดึงแขนเซฮุนกับจงแดให้หลบก่อน แบคฮยอนเพ่งมองจนรู้ว่าเป็นใคร ก็ถึงกับยิ้มอย่างมีเลศนัย
“จงแด เซฮุน ล๊อคคอมาที”
ความคิดเห็น