คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Episode 01 - Christmas Concert
สวัสดีครับ ผมเบนซ์ครับ เรียนวิศวะกรรมซอฟต์แวร์ ปี 3 แต่ว่าตอนนี้ผมต้องวางมือจากแป้นคีย์บอร์ด มาจับไมค์ร้องเพลงกับเพื่อนร่วมวงดนตรีครับ ก็ไม่ได้มีอะไรยิ่งใหญ่หรอกครับ ก็แค่คอนเสิร์ตเล็กๆในสวนอาหารแห่งหนึ่งเท่านั้น
"ไงเบนซ์ ไม่ได้เจอกันนานนะ" ไอ้ขาวเข้มที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมนี่ชื่อบิ๊กครับ เป็นคนที่ร้องเพลงได้ดีมากครับ แต่ไม่ยอมเป็นนักร้อง มันบอกว่าอยากเป็นมือคีย์บอร์ดมากกว่า สุดท้ายคนที่เล่นดนตรีไม่เป็น ได้แต่ร้องเพลงอย่างเดียวอย่างผมก็ต้องมาเป็นนักร้องนำให้อย่างเลี่ยงไม่ได้ครับ อ่อ แล้วที่มันบอกว่าไม่ได้เจอกันนานก็อย่าไปเชื่อมันนะครับ ผมเจอกับมันเกือบทุกวัน เพราะว่าเรียนสาขาเดียวกันครับ
"ไม่เจอกันนานป้ะมึงดิ เจอกันเกือบทุกวัน"
"ไม่ใช่อย่างนั้น ไม่เจอกันนานในฐานะสมาชิกวงดนตรีดิวะ นานๆจะได้รวมตัวกันทีนึง แถมได้รวมตัวกันวันคริสมาสอีก น่ายินดีใช่ไหมล่ะ มาๆๆ มาให้กอดทีนึง"
"ป้ะมึงดิ ไปกอดแม่ มึงเหอะ นานๆจะได้กลับบ้านนี่" อ่อ ลืมบอกไป ไอ้บิ๊กมันเป็นเด็กต่างจังหวัดครับ แล้วช่วงนี้หยุดยาว มันก็เลยชวนทุกคนในวงมาขึ้นคอนเสิร์ตที่สวนอาหารที่มันรู้จัก เพราะมันบอกว่ามีค่าเหนื่อยให้ ก็เลยไม่มีใครปฏิเสธ รวมถึงผมด้วย ฮ่าๆๆ
"เออ... แม่อะกูไปกอดมาแล้ว ตอนนี้ก็เลยอยากกอดมึงไง มาๆๆ" ไอ้บิ๊กพูดแล้วก็กางแขนจะเข้ามากอดผมเลยครับ
"ไม่เอาโว้ยย ไอ้บ้า ไปห่างๆเลยนะ" ผมเอาแขนทั้งสองข้างยันมันเอาไว้ นี่ถ้าไม่ไหวคงต้องใช้ขาช่วย
"เฮ้ย พวกมึงทำไรกันวะ" แห... ใครวะ
"กำลังสวีทกันเลยนะพวกมึง ไม่เจอกันนาน เลื่อนขั้นไปเป็นคู่รักกันแล้วหรอวะ" โถ่นึกว่าใคร ไอ้เตี้ยนี่ชื่อโฟมคับ มือเบสที่เตี้ยที่สุดในวง ไอ้นี่มาถึงก็พูดจาไม่เข้าหูเลย ส่วนอีกคนเป็นมือกล้องครับ มันชื่อคิว ไอ้นี่สาวติดมันเยอะมาก ไม่รู้มันทำบุญมาด้วยอะไร หน้าตามันก็ไม่ได้ดีไปกว่าผมกับไอ้บิ๊กเท่าไหร่เลย
"อ่อ พวกมึงมาก็ดีเลย มาเป็นพยานให้กูกะไอเบนซ์หน่อย"
"พยานเชี่ยไรของมึงวะ" หวังว่าจะไม่เป็นอย่างที่ผมคิดนะ ไอ้ ห่ านี่ชอบกวนตีนผมอยู่ด้วย
"เอ้า ก็พยานรักของเราไงเบนซ์" นั่นไงสาดดด ไม่ใช่นะครับ ผมกับมันไม่มีไรเกินเลยกว่าคำว่าเพื่อนแน่นอน อย่าเพิ่งเข้าใจผิดไป ไอ้นี่มันวอนท์ตีน (want teen) อย่างงี้ประจำ
"เฮ้ยเอาจริงหรอวะ" คิวตกใจใหญ่เลยครับ
"ถ้ามึงเชื่อมันมึงก็ควายแล้ว มึงก็น่าจะรู้ว่าไอ้บิ๊กมันก็เป็นงี้ประจำ" ขอบใจมากโฟมเพื่อนรัก ที่มึงพูดแทนกู
"เสียงดังกันเหมือนเดิมเลยนะพวกมึงอะ" อ้าว มาแล้วครับผู้ก่อตั้งวงของเรา ไอ้นิวส์ครับ ไอ้นี่มันเล่นดนตรีเป็นเกือบทุกอย่างครับ มันใฝ่ฝันอยากเป็นนักดนตรี เรียนดนตรีมาตลอด มีอะไรให้มันหัดเล่น มันก็หัดหมด ที่สำคัญนะครับ ไอ้นี่นะ มันเปิดเผยตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกับพวกผมเลยว่ามันเป็นเกย์แท้ร้อยเปอร์เซ็น แต่ทุกคนในวงก็ชอบมันนะครับ เพราะมันเป็นคนเปิดเผย แล้วก็เป็นคนที่ใจมากๆด้วย
"อ้าวมาแล้วหรอวะ ดีๆ มาเป็นพยานรักให้กูกับไอ้เบนซ์หน่อย" ไอ้ ห่ านี่ยังไม่เลิก
"เชื่อมึงก็โง่แล้วไอ้บิ๊ก" ฮ่าๆๆ สมกับเป็นหัวหน้าวง ฉลาดสึโค่ยยยยยย
"โห่เอ้ย ไม่หนุกเลย เออ... แต่ก็มากันครบละ ไปเตรียมตัวกันดีกว่า" พูดเสร็จไอ้บิ๊กก็พาทุกคนไปเตรียมตัวที่จะขึ้นคอนเสิร์ต พร้อมกับนัดแนะกันนิดหน่อย เอาแหละวะ ไม่ได้นัดอะไรกันมาก่อนเลย ไม่รู้จะเป็นไง แต่ก็ทำเต็มที่ล่ะครับ
ทันทีที่งานเริ่ม พิธีกรหนึ่งหนุ่มกับอีกหนึ่งสาวก็ออกมากล่าวเปิดงานอย่างเป็นทางการ สถานที่ซึ่งกว้างขวางเริ่มดูแคบลงจากตอนแรก เนื่องจากตอนนี้เริ่มมีคนทยอยเข้ามาร่วมกันบ้างแล้ว อีกไม่นานสวนอาหารแห่งนี้จะเต็มไปด้วยผู้คนที่มาร่วมฉลองกับทางร้าน และตอนนี้ก็ถึงเวลาที่พวกผมจะต้องออกไปแสดงฝีมือกันแล้ว
หลังจาพิธีกรกล่าวเชิญวงของพวกเราขึ้นแสดงบนเวทีแล้ว พวกเราก็เปิดตัวกันด้วยเพลง อาม่าไม่ให้สการ์ ของ JoyBoy เหล่าผู้ชมที่เป็นคอสการ์ต่างก็ลุกจากโต๊ะอาหารมาสนุกกันหน้าเวที โชคดีที่ทางร้านมีนักดนตรีที่เป็นเครื่องเป่าอยู่แล้ว จึงช่วยได้มากสำหรับวงพวกเราที่ขาดคนเล่นเครื่องเป่า และต่อเนื่องด้วยเพลง เขมรไล่ควาย ในแบบฉบับเฉพาะของวงพวกเราเอง คราวนี้ทำเอาที่โต๊ะอาหารแทบจะไม่มีคนนั่งอยู่เลย ไม่รู้ว่าสนุกมาก หรือว่าอาหารยังไม่เสิร์ฟ แต่ที่แน่ๆคือตอนนี้ผมเหนื่อย อะไรวะเนี้ยกูแก่แล้วรึไงเต้นสองเพลงถึงกับเหนื่อยหอบกันเลยทีเดียว
"สวัสดีครับ เอาแหละครับ สนุกกันไปแล้วสองเพลง คราวนี้มาทำความรู้จักกับพวกเราก่อนดีกว่า" แนะนำวงหน่อย พักเหนื่อยไปในตัวด้วย
"เริ่มจากคนนี้เลย บอกได้เลยนะครับว่าถ้าไม่มีคนๆนี้ก็ไม่มีวงนี้เกิดขึ้น นิวส์มือกีต้าครับ!!" คนดูก็รู้งานดีครับ ปรบมือเป็นกำลังใจให้กันดี ทีแรกกลัวจะไม่มีใครปรบมือให้ซะแล้ว
"แล้วก็คนนี้ ตัวเตี้ยๆถือเบสอยู่นี่ โฟมครับ!!" เสียงหัวเราะดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงปรบมือ เมื่อคนดูเห็นหน้าตาที่แสดงท่าทางไม่ค่อยพอใจของโฟม กับที่ผมว่ามันว่าเตี้ย
"แล้วก็นี่เลย พี่หล่อ ขาว คิ้วเข้มคนนี้ บิ๊กคีย์บอร์ด" ไอ้นี่สาวๆ กรีดให้มันตรึม เสร็จจากมันแล้วผมก็เดินไปทักทายสมาชิกที่อยู่ด้านหลังสุด มือกลองของเรานี่เอง
"คนนี้มือกลองของเรา ไหนยืนให้คนดูเค้าเห็นหน่อยดิ๊" ผมเรียกให้คิวยืนให้คนดูได้เห็นชัดๆ
"ถามคนดูหน่อยดีกว่า เพื่อนผมหล่อไหมครับ" 'หล่อ' เสียงสาวแท้สาวเทียบตอบกลับมาดังกว่าที่ผมคาดไว้อีกแฮะ
"แล้วสนใจไหมครับ" 'สน' ทำไมรอบนี้เสียงสาวเทียมดังชัดเจนจังวะ ฮ่าๆ
"ถ้าสนใจ ตามมาจีบได้หลังเวทีนะครับ" ไอ้คิวเริ่มมองหน้าผมเป็นเชิงว่า 'มึงอย่าหางานให้กูมากนัก' ฮ่าๆๆ ก็สนุกดีครับ
"ส่วนผม เบนซ์ร้องนำครับ" คนดูปรบมือ มีเสียงกรีดมาบ้างเล็กน้อย ก็คงไม่พ้นเสียงจากสาวเทียมทั้งหลาย
"เอาแหละครับ เรามาสนุกกันต่อเลยดีกว่ากับเพลงต่อไป..."
ทันทีที่สิ้นเสียงของผมดนตรีก็ขึ้นมาเพื่อเป็นคำตอบให้ผู้ชมแทน กับเพลงที่มีชื่อว่า ฮิตเหรอ ของ Slur ถึงแม้เพลงนี้จะมีหลายๆคนในงานไม่รู้จัก แต่ก็เรียกเสียงร้อง และความมันออกมาได้ไม่น้อย ทำเอาพวกพนักงานของร้านต่างก็โยกตัวตามจังหวะเพลงกันจนโดนดุที่ไม่ไปทำงาน
หลังจากจบจากเพลงฮิตเหรอ ก็หมดเวลาของพวกเราแล้ว เพราะค่ำคืนนี้ยังมีการแสดงอื่นๆ และวงดนตรีของโรงเรียนที่อยู่ระแวกใกล้เคียงมาขึ้นแสดงความสามารถกันต่อ ซึ่งผมก็ถือโอกาสนี้ อวยพรเนื่องในโอกาสวันคริสมาสบวกกับวันปีใหม่ไปทีเดียวเลย พร้อมกับปิดท้ายด้วยเพลงฟังสบายๆ อย่างเพลง สวัสดีปีใหม่ ของพี่เบิร์ด ธงไชย อีกเพลง ก็เป็นอันว่า งานคราวนี้ก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี
ผมเดินลงจากเวทีมาพักดื่มน้ำอยู่ด้านหลังเวที ตอนนั้นแอบเห็นไอ้คิวมองค้อนมาทางผม ที่ผมดันไปประกาศบนเวทีไว้เยอะจนตอนนี้มีสาวแท้สาวเทียมมารอทำความรู้จักกับมันเป็นแถว ผมยิ้มกวนๆกลับให้มันไปทีนึงก่อนจะเดินออกมาเพื่อจะไปหาอะไรลงท้องบ้าง เพราะตั้งแต่มาถึงยังไม่ได้กินอะไรรองท้องเลย หิวจะตายอยู่แล้ว
ผมเดินวนไปวนมาแถวๆโซนที่ทางร้านจัดไว้เป็นบุ๊บเฟ่ให้ตักกินกันได้ตามสบาย แต่วนอยู่สองสามรอบแล้วก็ยังไม่รู้ว่าจะตักอะไรมากินดี ก็ของกินมันเยอะไปหมด เล่นเอาเลือกกินไม่ถูกกันเลย ไอ้โน่นก็อยากกิน ไอ้นี่ก็น่าสน สรุปตักมันทุกอย่างเลยละกัน ผมก็เดินๆตักอาหารไปเรื่อยๆ จู่ๆก็มีคนมาสะกิดจากข้างหลัง
"หวัดดีเบนซ์ เพิ่งเคยได้ยินเบนซ์ร้องเพลง ร้องเก่งเหมือนกันนะ" อ้าว คิดว่าใคร
"หวัดดีเฟรม ไปไงมาไงเนี้ย" เฟรมเป็นเพื่อนไอ้บิ๊กอีกทีครับ ปกติผมจะได้เจอกับเฟรมปีละสองครั้ง ก็เฉพาะเวลามีโอกาสพิเศษอะไรที่ไอ้บิ๊กกับเพื่อนๆของมันมาฉลองกัน บิ๊กมันมักจะลากผมไปร่วมด้วยเสมอ ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ผมได้เจอ และรู้จักกับเฟรมครับ
"ก็พอดีพี่สาวชวนมา ไม่นึกว่าจะได้เจอเบนซ์ด้วย ดีจังนานๆจะได้เจอกันที" ถึงเฟรมจะเรียนอยู่ที่กรุงเทพเหมือนผม แต่ก็เรียนคนละที่ เลยไม่ได้เจอกัน
"อื้มๆ เออแล้วเฟรมนั่งโต๊ะไหนล่ะ"
"เฟรมนั่งตรงนั้นอะ เห็นผู้หญิงใส่เสื้อสีส้มตรงนั้นปะ นั่นพี่ของเฟรมเอง" ผมมองตามนิ้วที่ชี้นำสายตาของเฟรมไปเจอผู้หญิงเสื้อสีส้มคนหนึ่งกำลังนั่งกินอะไรบางอย่างอยู่คนเดียว ดูท่าจะอร่อยจนลืมน้องชายไปแล้วนะนั่น
"นั่นพี่เฟรมเหรอ ดูจากท่าทางแล้วน่าจะคุยเก่งนะเนี้ย"
"ไม่ใช่คุยเก่งธรรมดา กวนเลยล่ะ เบนซ์ไปนั่งด้วยกันไหมล่ะ จะได้แนะนำให้รู้จักกับพี่สาวด้วย"
"เอาดิๆ แต่ก่อนอื่นไปช่วยกันตักอาหารกันดีกว่า"
ผมกับเฟรมช่วยกันตักอาหารใส่จาน เพื่อไปนั่งกินด้วยกันที่โต๊ะ เฟรมเป็นคนคุยง่าย ยิ้มเก่ง กวนๆนิดหน่อย หน้าตาก็ดี บางครั้งผมก็แอบคิดว่าถ้าได้มีแฟนซักคนที่เป็นเหมือนอย่างเฟรมก็คงจะดีไม่น้อย แต่ก็คงเป็นไปได้ยาก กับการที่เราจะหาคนที่ตรงสเปคเราแบบนี้มาเป็นแฟนได้ เฟรมเองก็คงจะมีแฟนอยู่แล้ว แต่ถึงไม่มีก็ใช่ว่าผมจะมีสิทธิ์ ก็เราสองคนเป็นผู้ชายเหมือนกันนี่นะ
"พี่ก้อยนี่เพื่อนเฟรม ชื่อเบนซ์ เบนซ์นี่พี่ก้อย" ทันทีที่เดินมาถึงโต๊ะเฟรมก็แนะนำให้ผมกับพี่ก้อยรู้จักกันทันที
"เฮ้ยนี่ใช่น้องที่ร้องเพลงบนเวทีเมื่อกี้ปะ" พี่ก้อยดูท่าทางตกใจมาก
"ใช่ครับ"
"เฮ้ยเฟรม นี่แกมีเพื่อนน่ารักขนาดนี้ด้วยเหรอเนี้ย ทำไมไม่บอกพี่ล่ะว่าที่ร้องเพลงอยู่บนเวทีหน่ะเพื่อนกัน"
"อ้าว ก็เห็นพี่ก้อยกำลังมันกับสปาเก็ตตี้จานโตอยู่ ก็เลยไม่อยากขัด"
"เบนซ์อย่าไปสนใจมัน มาคุยกับพี่ดีกว่า คอนเสิร์ตเมื่อกี้มันมาก พี่ชอบๆ"
"อะไรวะพี่ก้อย นี่เพื่อนเฟรมนะ จะจีบกันอย่างงี้เลยหรอ"
"อะไรของแก ทำหวงไปได้ แล้วอีกอย่างฉันก็ยังไม่ได้จีบเพื่อนแกเลยนะ อย่าเข้าใจผิดไป"
"..." เฟรมไม่ได้พูดอะไรตอบโต้พี่สาว ได้แต่นั่งเหมือนกับคนพูดอะไรไม่ออก
"อ้าวไอ้เบนซ์ มาอยู่ตรงนี้เอง อ้าวเฮ้ย ไอ้เฟรม มาได้ไงวะ" ไอ้บิ๊กครับ ดูจากท่าทางแล้วมันคงกำลังตามหาผมอยู่
"ก็พี่ก้อยชวนมาน่ะ ก็เลยมาด้วย ไม่นึกว่าจะได้เจอมึงกับเบนซ์มาขึ้นคอนเสิร์ตที่นี่" เฟรมไม่รู้จักเพื่อนๆคนอื่นๆในวงครับ รู้จักแค่ผมกับไอ้บิ๊กสองคน
"เออก็ไม่นึกว่าจะได้เจอมึงที่นี่เหมือนกัน เออใช่ เบนซ์มึงแดกเสร็จยังวะ คือพวกกูจะกลับกันแล้วนะ" บิ๊กพูดกับเฟรมเสร็จก็หันมาพูดกับผม
"อะไรวะรีบไปไหน กูพึ่งได้นั่งเนี้ย"
"เอางี้ดิบิ๊ก เดี๋ยวบิ๊กกับเพื่อนๆกลับกันไปก่อน ให้พี่ได้คุยทำความรู้จักกับนักร้องนำคนนี้หน่อย เดี๋ยวค่อยให้ไอเฟรมมันไปส่ง ที่บ้านบิ๊กใช่ไหม" พี่ก้อยเสนอทางเลือก
"เอางั้นก็ได้พี่ก้อย เดี๋ยวกินกันเสร็จให้ไอ้เฟรมมันไปส่งเบนซ์ที่บ้านผมด้วยนะ"
"อืมๆ ไปเหอะไม่ต้องห่วง พี่ไม่ฉุดกลับบ้านหรอก" พี่ก้อยพูดติดตลก
"เออแล้วเจอกันตอนไปแดกสุกี้กันอีกทีแล้วกันนะไอ้เฟรม ตกลงตามนี้นะไอ้เบนซ์" บิ๊กพูดลาเฟรมก่อนที่จะหันมาตกลงกับผมเรื่องที่จะให้เฟรมไปส่งผมที่บ้านของบิ๊ก ซึ่งผมก็พยักหน้าตอบกลับไป
เวลาล่วงเลยมาจนเกือบเที่ยงคืนแล้ว ผมก็คงต้องรีบกลับแล้ว ไม่อยากให้ไอ้บิ๊กต้องมารอเปิดประตูบ้านให้ผม เกรงใจมัน พี่ก้อยจึงบอกให้เฟรมขี่มอเตอร์ไซค์ไปส่งผมที่บ้านบิ๊ก แล้วค่อยกลับมารับพี่ก้อยอีกที ตอนแรกเฟรมจะให้ซ้อนสาม แต่พี่ก้อนกลัวโดนตำรวจ บวกกับยังคงอยากเดินหาอะไรกินในงานอีกหน่อยก่อนกลับ ก็เลยให้เฟรมไปส่งผมก่อน
"อากาศเย็นสบายดีนะตอนกลางคืนเนี้ย ยิ่งนั่งมอเตอร์ไซค์แบบนี้ด้วยแล้วยิ่งรู้สึกดี" ผมพูดออกมาให้ระหว่างทางที่เฟรมไปส่งผม
"งั้นเรามาขี่รถเล่นรอบตัวเมืองซักรอบไหม" เฟรมเสนอ
"อืม... ก็น่าสนนะ"
"ถ้างั้นไปเลยนะ" ทันทีที่พูดจบเฟรมไม่รอคำตอบจากผม แล้วเลี้ยวออกถนนใหญ่ทันที
โชคดีที่ในช่วงเทศกาลคริสมาสตามต่างจังหวัดไม่ค่อยมีใครจัดอะไรใหญ่โตซักเท่าไหร่ จึงทำให้เวลานี้ท้องถนนไม่ค่อยจะมีรถวิ่ง จึงทำให้ได้บรรยากาศของการนั่งรถรอบเมืองได้ดีขึ้น พวกเราสองคนไม่ค่อยได้พูดอะไรกันเท่าไหร่ แต่พวกเราทั้งคู่ต่างก็มีความสุขที่ได้มานั่งรถตากลมเย็นตอนกลางคืนแบบนี้
"เฟรมๆๆ แวะร้านนมปั่นร้านนั้นหน่อยดิ คราวก่อนบิ๊กมันพามาซื้อ เลยติดใจอยากกินอีก" เฟรมจอดรถข้างๆร้านก่อนจะลงเดินมาสั่งนมปั่นกับผม
"เบนซ์เอารสอะไร เดี๋ยวเฟรมสั่งให้"
"เอาวนิลา ใส่ถุง สองถุง"
"โหกินคนเดียวสองถุงเลยหรอ"
"อื้มๆ คืนนี้กับพรุ่งนี้เช้าหน่ะ" นมปั่นเจ้านี้เค้าเอานมสดมาปั่นกับไอศครีมรสต่างๆครับ อร่อยดี ยิ่งแช่เย็นไว้
แล้วเอามากินยิ่งอร่อย
"โอเคๆ ได้ พี่ครับเอารสวนิลาสองถุง สตอเบอร์รี่หนึ่งถุง แล้วก็ช็อกโกแลตหนึ่งถุง"
"ว่าแต่เบนซ์ เฟรมเองก็สั่งสอง แถมยังสั่งสองรสด้วย"
"อ๋อ เฟรมซื้อไปฝากพี่ก้อยอะ อะนี่ครับพี่ตังค์" เฟรมหันมาพูดกับผมแล้วหันกลับไปยื่นแบงค์ร้อยให้พี่คนขาย
"เฮ้ยไม่เป็นไรเราจ่ายเองได้" ผมหยิบกระเป๋าตังค์ออกมาหวังจะหยิบเงินจ่ายให้เฟรม
"ไม่ต้องๆ เฟรมเลี้ยงเอง เฟรมอยากเลี้ยง โอเคนะ"
"อะ... อืม... งั้นคราวหน้าให้เบนซ์เลี้ยงนะ" เฟรมพยักหน้ารับ
"พี่ครับเอาวนิลาแก้วนึง" ระหว่างที่ผมกับเฟรมกำลังรอพี่คนขายเทนมที่ปั่นเสร็จแล้วใส่ถุง ก็มีเสียงของอีกคนที่คุ้นหูเข้ามาสั่งนมเหมือนกัน
"อ้าวไอ้โตส กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ" เฟรมหันไปทักทายเพื่อนสนิททันที ในขณะที่ผมหันหน้าหนี้ ไม่อยากเจอเลยให้ตายสิ ทำไมต้องเป็นตอนนี้ด้วย
"กลับมาได้สองสามวันแล้ว แล้วมึงล่ะ"
"พึ่งกลับมาเมื่อตอนบ่ายนี้เอง"
"อ่าวแล้วนั่นมึงมากับใครวะ" โตสถามเฟรม เอาแล้วไง อย่ามายุ่งได้ไหมวะ ไม่ต้องมาทักก็ได้กูไม่อยากทักมึง
"เอ่อ... โตส...!" ผมจำใจหันหน้ากลับมาให้มันเห็น ไม่อย่างนั้นจะผิดสังเกต
"เบนซ์…!!!"
**************************************
สวัสดีครับรีดเดอร์ทุกๆคน เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของผม ยังไงฝากติชม และเป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ แล้วตอนหน้ามาลุ้นกันครับว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป
รีดเดอร์ทุกท่านที่ชอบเรื่องนี้อย่าลืมทำ Bookmark ไว้ด้วยนะครับเดี๋ยวพบจะเข้ามาอ่านอีกทีจะหาไม่เจอเอา ทีนี้ก็แย่เลยใช่ไหมครับ
ความคิดเห็น