ดิ เอเลเมนท์

ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1

          “เนื่องจากว่าได้เกิดน้ำท่วมครั้งใหญ่ที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือซึ่งทำให้ประชาชนที่อาศัยอยู่ภาคนั้นในหลายๆจังหวัดได้รับความเสียหายอย่างหนักอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ดิฉันเองคาดว่าอุทกภัยครั้งนี้อาจเกิดจากการที่ยังมีการลักลอบตัดไม้ทำลายป่า ซึ่งเป็นเหตุทำให้ธรรมชาติขาดความสมดุล แต่อย่างไรก็ตามดิฉันต้องขอความเห็นจากคุณณัฐพงษ์ค่ะ”ผู้ประกาศข่าวหญิงกล่าวพลางหันหน้าไปถามผู้ประกาศข่าวชายที่ทำงานคู่กับเธอ
         “ครับ คุณวัลย์ลิกา ผมว่าสาเหตุของคุณก็เป็นส่วนหนึ่งในนั้นนะครับ แต่ผมว่าแปลกตรงที่ในช่วง2-3เดือนมานี้ที่ภาคอีสะ...ขออภัยครับภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ซึ่งทางกรมอุตุฯได้ให้ข้อมูลมาว่าไม่มีฝนตกมาเลยดังนั้นเหตุการณ์น้ำท่ว....ขออภัยครับเหตุการณ์อุทกภัยครั้งนี้น่าจะมาจากสาเหตุ...”พึ่บ โทรทัศน์ถูกปิดลงโดยเจ้าของบ้านหลังหนึ่ง เขาบิดขี้เกียจสักพักจากนั้นก็ลุกไปเปิดหน้าต่างบานเกล็ดออก แสงแดดยามเช้าส่องลอดเข้ามาในบ้าน ในใจนึกว่าเมื่อไหร่ผู้หญิงคนนั้นที่อยู่บ้านถัดไปอีกสองหลังจะออกมาวิ่งออกกำลังกายสักที ยิ่งคิดก็ยิ่งครึ้มใจ จึงรีบวิ่งไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อที่จะได้ไปวิ่งกับเธอด้วย ระหว่างทางที่เดินผ่านโต๊ะที่มีหนังสือเรียนและสมุดการบ้านวางกองสุมกันอยู่อย่างไม่เป็นระเบียบนั้นสายตาก็เหลือบไปเห็นบัตรสีเงินเป็นประกายแปลกๆวางอยู่บนโต๊ะ เขาจึงเดินไปดูแล้วหยิบขึ้นมาอ่าน
                                                       ขอเรียนเชิญ
                                                         คุณ ศิวกร
                                    สู่งานชุมนุมเหล่าผู้วิเศษแห่งธาตุทั้ง5
               คุณสามารถไปร่วมงานดังกล่าวได้จนถึงวันที่31 ธันวาคม 2548
               หมายเหตุ รายละเอียดอ่านได้ที่ใบโฆษณาที่แนบมาด้วย
          ศิวกรตกตะลึงนึกไม่ถึงว่าขบวนการต้มตุ๋นจะเลือกบ้านของเขาเป็นหนูทดลอง(คงจะคิดว่าฉันโง่สินะ ศิวกรสบถเบาๆ)หรือไม่ก็เป็นแก๊งโจรที่หลอกให้เขาออกจากบ้านเพื่อจะมาขโมยของ และเมื่อมองไปที่โต๊ะตัวเดิมก็เห็นใบโฆษณาสีเดียวกันกับบัตรวางอยู่บนโต๊ะ ใจหนึ่งคิดอยากจะไปดูให้รู้แล้วรู้รอดแต่อีกใจหนึ่งกลับคิดว่า นี่ฉันอายู16แล้วนะ เมื่อใจที่สองชนะเขาจึงโยนบัตรนั้นทิ้งลงพื้นแล้วรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
          บ้านที่ถัดไปจากบ้านของศิวกรอีกสองหลัง เอ๊ะ หญิงสาวหน้าตาสะสวยที่มีผมสั้นดำขลับกำลังยืนอบอุ่นร่างกายอยู่ที่หน้าบ้าน อากาศหนาวยามเช้าพัดผ่านไปแต่มันไม่ได้ทำให้เธอหนาวแม้แต่น้อย เธอชินแล้วกับสภาพอากาศเช่นนี้ เมื่ออบอุ่นร่างกายจนคิดว่าพอแล้วจึงเริ่มออกวิ่งโดยวิ่งช้าๆ ในขณะที่กำลังจะผ่านบ้านหลังหนึ่งเจ้าของบ้านหลังนั้นเจ้าของบ้านหลังนั้นก็ได้วิ่งเข้ามาทักเธอ
          “เอ่อ...อรุณสวัสดิ์นะเอ๊ะ”ศิวกรถาม มือไม้ของเขาถูไปมากับตะเข็บข้างกางเกงด้วยความเขิน
          “อรุณสวัสดิ์จ้ะ”
          “เอ๊ะจะไปวิ่งจ้อกกิ้งใช่มั้ยงั้น...งั้น เราขอไปด้วยคนสิ”ศิวกรถาม เอ๊ะทำหน้าชั่งใจอยู่พักหนึ่งแล้วก็พูดขึ้นว่า
          “เดี๋ยวนี้เราเจอกันบ่อยจังเลยนะ โดยเฉพาะตอนเช้าๆนี่ แต่ก็เอาสิมาวิ่งด้วยกัน”เอ๊ะว่า สีหน้าของศิวกรแจ่มขึ้นมาทันทีและเมื่อเอ๊ะยิ้มให้ใจของเขาก็พองโตขึ้นอีกหลายเท่าตัว