คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 .เคลื่อนไหว -------- 100 %
บทที่ 1
‘เคลื่อนไหว’
“เฟอร์ยา วาเลนเซียร์ โรดิทอลซ์ น้องสาวฝาแฝดของท่านพี่ฟีโอค่ะ...ฝากตัวด้วยนะคะ ท่านลูซิเฟอร์” เฟอร์ยายิ้มบางๆให้ชายหนุ่มตรงหน้า ก่อนที่ลูซจะยิ้มกลับ
“เรียกผมว่าลูซก็ได้ครับ...” ลูซถ่อมตนเล็กน้อยก่อนคิดในใจว่า...
.....เหมือนกันชะมัด!....
‘ลูซ! ช่วยฉันหน่อยสิ..’ เสียงเรียกของฟีโอทำให้ผมหยุดเลือกซื้อของแล้วหันไปมอง
‘มีอะไร?’
‘ฉันควรจะซื้ออะไรดี ระหว่างช็อกโกแลตกับดอกไม้’ เออ…ให้ตายเหอะ นี่สินะเพื่อนผม ไร้สาระดีจริงๆ= =;;
‘….นี่นายถามฉันเพราะเรื่องแค่นี้สินะ?’
‘โธ่! เถอะน่า!! เลือกให้หน่อยสิๆๆ’ เอือมระอาจริงๆ ยังจะมาเขย่าแขนผมอีกนะ
‘เออๆๆ…ช็อกโกแลตแล้วกัน…’
‘ฮิๆๆ งั้นฉันให้…อ่ะ!’ พูดเสร็จก็ยื่นมาให้ผมเฉยเลย…อะไรของนายเนี่ยยยย!!
‘หา!? ให้ฉันทำไมเนี่ย!?!’
‘ก็ฉันซื้อให้นายนี่นา ดีนะที่นายไม่เลือกดอกไม้ ไม่งั้นนายคงกลายเป็นสาวน้อยไปแล้วล่ะ ฮ่าๆๆๆ’ ดูมันๆ ยังมีหน้ามาหัวเราะอีกนะ เจ้าเพื่อนบ้านี่ = * =
‘ขอโทษเหอะ! นายให้ฉันเลือกเฉยๆไม่ใช่รึไง?’ ชักจะโมโหละนะ….ฮึ้ยยย!!
‘ก็ฉันจะให้นาย รับมันไว้สิ! Happy Valentine!!’ =[]=;; คำตอบมันทำเอาผมอึ้งเลยอ่ะ นี่มันอยากมีแฟนขนาดนั้นเลยรึไง =o=
‘น..นี่! นายเห็นฉันเป็นผู้หญิงรึไงหา! เจ้าบ้า!’
‘เปล่าซะหน่อย แค่ให้ในฐานะเพื่อนรักเอง…….’
“ท่านลูซขอรับ เอ่อ..ท่านลูซิเฟอร์” ใครมาปลุกผมนะ…กำลังหลับสบายเลย
“อืม……จะนอน” ผมพลิกตัวไปมาแล้วปัดมือให้ออกจากบ่าของผม
“คุณลูซิเฟอร์ขอรับ ทานอาหารเช้าเถอะครับ เดี๋ยวจะตามหาท่านฟีโอไม่ทันนะ”
“ฟีโอ!!!”
……พรึ่บ!!.....
ผมเด้งตัวขึ้นทันทีหลังจากได้ยินชื่อนั้น เจ้าของเสียงสุขุมๆกำลังยืนยิ้มอยู่ข้างหน้าผม จะว่าไป…ฟีโอก็หายไปนานถึง 2 ปี…นานจังนะ เมื่อไหร่จะกลับมาสักที…
“อาหารเช้าขอรับ ขออนุญาตนะครับ” พ่อบ้านวางถาดอาหารเช้าไว้ข้างเตียง แล้วเริ่มคลี่กระดาษแผ่นหนึ่งออก
“ในจดหมายเขียนว่า‘พบกันที่คฤหาสน์โรดิทอลซ์ เวลา 09.30 น. กรุณามาให้ตรงเวลา’ ฉะนั้น คุณเหลือเวลาอีก20นาทีในการจัดการตัวเองนะขอรับ” อ๊ะ!! 20นาที! ให้ตายเหอะ!! แล้วมันจะทันมั้ยล่ะเนี่ย!! เล่นชี้แจงซะละเอียดยิบ ปล่อยให้นั่งฟังตั้งนาน ผมรีบดื่มนมและกัดขนมปังอย่างเร่งรีบ แล้วรีบตรงเข้าไปในห้องอาบน้ำทันที
@ คฤหาสน์ตระกูลโรดิทอลซ์ (ตัดไวเหลือเกิน = =;; )
“แฮ่กๆๆ….” ลูซรีบลงรถม้ามาด้วยความเหน็ดเหนื่อย สาวน้อยตรงหน้ายิ้มเล็กๆให้กับท่าทีของเขา
“ฮิ…ท่านมาทันเวลาพอดีเลยนะคะ คุณลูซ” หญิงสาวกล่าวพร้อมยิ้มให้กับลูซ
“ผมเป็นคนตรงต่อเวลาน่ะครับ” ลูซหัวเราะเบาๆ
“จะรังเกียจอะไรรึเปล่าคะถ้าเราจะไปเดินเล่นเพื่อทำความรู้จักกัน” เฟอร์ย่าถามขึ้น
“อ่อ งั้นดีเลยครับ” ลูซยิ้มแล้วเดินนำหน้าเฟอร์ย่าไป
‘ดูสิ..เด็กคนนั้นน่ากลัวจัง…’
‘ดูดวงตาสิ ไม่มีประกายเลย’
‘ขาดความอบอุ่นละมั้ง’
‘ก็ดูเป็นลูกผู้ดีนี่นา หรือว่ามีปมด้อย’
ลูซได้ยินเสียงนินทามาตลอดทาง หันไปดูเฟอร์ย่าที่หน้าตาดูไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่นัก ดวงตาของเธอไม่มีประกายจริงๆ ดู เหมือนดวงตานั้นจะไร้อารมณ์ ไร้ความรู้สึก และดูลึกลับซึ่งต่างจากหน้าตาที่ดูน่ารักของเธอ ผิวสีขาวอมชมพูรับกับสีบลอนด์ทองของผมที่เป็นลอนอย่างดี จมูกเล็กโด่งได้รูป อีกทั้งปางบางๆเล็กๆสีโอรสนั่น ช่างขัดกับดวงตาสีอัลมอนด์ที่ไร้ประกายนั่นจริงๆ
“เอ่อ..คุณเฟอร์ย่า…”
“อ๊ะ!?!...ค…คะ?” เฟอร์ย่าที่กำลังเดินซึมอยู่ถึงกับสะดุ้งเล็กน้อยแล้วขานรับลูซอย่างตะกุกตะกัก
“ไม่เป็นไรนะครับ?” ลูซถามอย่างเป็นห่วง
“……ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เฟอร์ชินแล้วล่ะ” เฟอร์ย่าฝืนยิ้มให้ลูซแล้วทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
……ชินแล้ว??.....
“เอ่อ…เรื่องของพี่ฟีโอเนี่ย…..” เฟอร์ย่าหยุดเดินก่อนจะหันกลับมาถามลูซ
“เฟอร์ว่าน่าจะให้ตำรวจเข้าม….”
“ไม่ครับ!” ไม่ทันจะพูดจบ ลูซก็ตะคอกเสียงใส่เฟอร์ย่าทำให้เฟอร์ย่าตกใจเล็กน้อย ลูซจึงต้องลดเสียงลง
“เอ่อ…คือ…ผมไม่อยากให้ตำรวจเข้ามาเกี่ยวพันกับเรื่องนี้น่ะครับ..”
“อ๋อ……เฟอร์เข้าใจค่ะ”
“เฟอร์ย่า!! ลูกอยู่ไหนเนี่ย?!!” เสียงของหญิงสาวผู้เป็นน้าเรียกหาหลานสาวตนเอง เฟอร์ย่าโค้งให้กับลูซ เชิงว่า ‘ขอตัวนะคะ’ แล้วรีบวิ่งกลับไปหาน้าสาวทันที
“คะ คุณน้า??”
เราคงกลับได้แล้วล่ะมั้ง….. ลูซคิดพร้อมเดินขึ้นรถม้าไป
@ คฤหาสน์มาร์ดัค
“สวัสดีครับท่านลูซ” พ่อบ้านประจำตัวของผมพูดพร้อมก้มหัวให้ผมตามมารยาท ผมพึ่งไปคฤหาน์โรดิทอลซ์มาล่ะ
“ไปทันเวลาไหมขอรับ?” พ่อบ้านถามอย่างกวนๆพร้อมยกน้ำชาร้อนๆมาให้
“ตรงพอดีเป๊ะเลยล่ะวาส” ผมพูดอย่างเสียอารมณ์ บอกตรงๆนะ หมอนี่มันทำตัวเหมือนเพื่อนผมเลยอ่ะ = =;;
“หืม…เสียดายจัง นึกว่าคุณจะถูกตวาดใส่เสียอีกนะครับ” วาสตีหน้าเศร้า แล้วเดินออกไปจากห้องรับแขก แถมยังทิ้งระเบิดไว้ให้ผมขย้ำเล่นอีก
“ท่านเฟอร์ย่าน่ารักสินะครับ หลงแล้วรึยังล่ะท่านชายน้อย?”
“เจ้าวาสสสสสสส!!!!!” ผมตะโกนใสมันพร้อมปาสิ่งที่อยู่ใกล้ตัวที่สุด(หมอน)แถมให้ ว่าแต่….ทำไมผมต้องหน้าแดงด้วยเนี่ย=///= (ลูซน่ารักอ่ะ>.< :ไรท์ / หุบปากไปเลย=//= :ลูซ)
@ ห้องนอน / ตระกูลโรดิทอลซ์
“เฮ้ออออ……” เฟอร์ถอนหายใจยาวพร้อมทิ้งตัวลงนอนกับเตียงสีครีมอ่อนๆที่เธอรัก
ฟึ่บ!!...... บางสิ่งบางอย่างวิ่งผ่านผ้าม่านสีครีมไปอย่างรวดเร็ว
“ใครน่ะ!?!” เฟอร์ลุกขึ้นนั่งก่อนจะมองไปที่ผ้าม่านด้วยความสงสัย
“นี่!!!” เฟอร์ตะโกนอีกครั้งเมื่อไม่ได้ยินเสียงใดๆตอบกลับมา
“หึ….สวัสดี เด็กน้อย…” เฟอร์หันไปตามเสียงนั้น ปรากฏหญิงสาวรูปร่างสูง ผมสีน้ำตาลเข้มถูกรวบขึ้นตึง ประดับด้วยเพชรสีทองเม็ดเล็กๆ ดวงตาสีทองทอประกายแสง ชุดเกาะอกยาวสีเหลืองระยิบระยับดูมีราคา กำไลข้อมือสีทองขัดกับผิวสีแทนของหล่อน
“ท่านเป็นใคร?” เฟอร์เหงื่อตกเล็กน้อยก่อนจะถามคำถามออกไป
“ไม่ต้องรู้หรอก ข้าแค่มาช่วยเจ้า” หล่อนค่อยๆย่างเข้าไปหาเฟอร์ แต่เฟอร์กลับค่อยๆถอยไปๆเรื่อยๆ
“ฮิ…ไม่ต้องกลัวไปหรอกนะ ข้ามาดี…ข้ามาเรื่องพี่ชายเจ้า” หญิงสาวลึกลับหยุดเดินเพราะเห็นว่าสาวน้อยตรงหน้ากำลังกลัวเธอ ก่อนจะกล่าวน้ำเสียงเรียบๆแต่ดูอ่อนโยนแบบแปลกๆ(?)
“!?!”
............................................................
Talk Talk
มาละจ้า=w= บทนี้ทั้งซึ้ง ทั้งฮา ทั้งเศร้า ทั้งน่ากลัว หลากอารมณ์เหลือเกิน = =;; มันเป็นอารมณ์ของคนแต่งเองล่ะจ้า (อุฮ่าๆๆๆๆ // หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง) ทายซิว่าหญิงสาวลึกลับในชุดสีเหลืองคือใคร??โฮะๆ เรารู้ว่าคุณเดาถูก เพราะงั้นไม่ต้องตอบหรอก>w< (อะไรของมัน= =;;)
Cream _
ความคิดเห็น