คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
แสงแดดในช่วงบ่ายที่แผ่รังสีของความร้อนลงมาสู่พื้นโลกพร้อมทั้งเหล่าบรรดาสมาชิกของสมาคมโรคมะเร็งผิวหนังหรือที่เรียกว่า UV. ที่ทำส่วนที่โผล่ออกมาจากร่มผ้ารู้สึกถึงความแสบๆร้อนๆ โดยเฉพราะใบหน้าที่รู้สึกว่าจะทั้งร้อนและแสบมากในตอนนี้ ก่อเกิดให้ความหงุดหงิดก่อตัวขึ้นมาทีละนิด จากที่รู้สึกแย่อยู่แล้วกะแดดเมืองไทยแล้วตอนนี้ก็บอกได้เลยว่า อารมณ์เสีย ขั้นรุนแรง คำถามต่อไปคือ แล้วทำไมไม่ไปหาที่ร่มหรือห้างตากแอร์ล่ะ จะมาเดินตากแดดให้หน้าเป็นหนังควายแดดเดียวทำไม? คำตอบคือ ยัยน้องสาวของผมมันบอกว่าจะถึงที่ภายภายใน 5 นาทีนีให้ไปรอได้เลย ผมเลยจนใจเดินออกจากร้านอินเตอร์เน็ท ที่สิงสถิตเดิม แล้วเดินออกมาตามทางฟุตบาทนี่แหละ..!!!
‘ Ich schleiban austa be chair
Es kumpent madre monster
Aus-be aus-can-be flaugen
Begun be uske but-bair
Ich schleiban austa be chair
Es kumpent madre monster
Aus-be aus-can-be flaugen
Fraulein uske-be clair’
เสียงเพลงภาษาอะไรไม่รู้ที่มาพร้อมกับการสั่นสะเทือนของโทรศัพท์ทำให้ผมรู้สึกตัวว่ามีสายเข้าอย่างแน่นอน ก็มันเป็นความจริงนิ...! หน้าจอแอลอีดีทัชสกรีนเผยให้เห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาอย่งชัดเจนว่ามันเป็นเบอร์ของน้องผมเอง ผมกดรับโทรศัพท์พร้อมคำพูดที่ใครต่อใครก็พูดกันเมื่อคุณเป็นผู้รับสายอ่านะ
“ห่ะโหล่...อยู่ใหน..ถึงแล้วหรอ”
“.............” ไม่มีใครพูดแฮ๊ะ ทำไมผมรู้สึกมันแปลกๆกับโทรศัพท์สายนี้
“..ซ่า...ซาร์...ซา...!” นอกจากจะไม่มีใครพูดแล้ว วินาทีต่อมายังมีสัญญาณแทรกจากนอกโลกด้วย
ผ่านไปแล้วเกือบ 10 วิก็ยังไม่มีบทพูดของเจ้าของสายแต่อย่างใด แต่พอผมจะตัดสินใจตัดสายเจ้าปัญหา เสียงพูดนึงก็ดังขึ้นมา แต่ถ้าฟังไม่ผิดให้ตายสินี่ไม่ใช่เสียงน้องผมนะ
“ห่ะโหล..ได้ยินหรือเปล่า...?”เชื่อสิ!นี่มันเสียงผู้ชาย
“เออ..ได้ยินแล้วมีไรว่ามา?”แต่ผมก็ยังคุยกะมันเพราะในใจคิดว่ายัยตัวดีอาจทำโทรศัพท์หายแล้วเค้าเป็นพลเมืองดี เก็บมันได้เลยหาเบอร์ในเครื่องโทรมาก็ได้
“เออ..มึงเอาขนมมาด้วยกูอยู่ที่เดิมล่ะ!”
“หือ...!”
“เอ่า...ไม่ใช่หรอ...กูโทรผิดหรอว่ะ...??ตู๊ดๆๆ”
อะไรของมันว่ะ นี่มันเบอร์น้องกูนิ แต่ทำไมไอ้ปลายสายมันพูดเหมือนเป็นเบอร์มันเลยว่ะ งง! แต่ถ้าจะให้โทรกลับ โทรศัพท์กลับไร้เงินเนี๊ยสิ โอ๊ย...อารมณ์เสียนอกจากจะมาเดินดากแดดให้ออกแสบออกร้อนทั้งหน้าแล้วยังต้องมาหงุดหงิดเพิ่มกับอิสายบ้าบอนี่อีก แต่เดี๋ยวนะ มั้งกี๊สายมันเงียบไปแล้วเกิดไอ้ช่องว่างระหว่างคลื่นก่อนจะมีไอ่บ้านั้นโผล่มา ก็สรุปได้ว่ามันคงเป็นสัญญาณแทรกของบุคคลแถวๆนั้นที่กะลังส่งสัญญาณออกออกไปก่อนที่มันจะถูกเครื่องผมดึงสัญญาณมันสินะ งั้นกูให้อภัยมึงละกันไอ้สัญญาณแทรก เฮ้ย..ให้อภัยมันทำไมว่ะ มันไม่ได้ทำไรผิดนิ แล้วทำไมวันนี้กูดูฉลาดจังว่ะรู้จักการทำงานของการส่งสัญญาณอีก แต่ช่างเถอะ! ตอนนี้กูร้อนรีบไปให้ไกลจากที่นี้จะดีกว่า.............
ความคิดเห็น