คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2
บทที่ 2
“เอาละ จุดหมายของเราคือเมืองกรูเฟเมฟที่อยู่ประมาณสิบไมล์จากที่นี่ เล่าว่าที่นั้นเป็นหนึ่งในฐานที่มั่นและเคยเป็นหนึ่งในที่เก็บอีกาทอง ฟุลเมซิซ แห่งดาร์คไครนในสงครามโชวเคน ถ้าเราโชคดี น่าจะมีคนในหมูบ้านที่มีข้อมูลเกี่ยวกับอีกาทอง”
ทั้งสามคุยกันทามกลางต้นไม้ในป่าถัดจากน้ำตก เบลดกำลังยื่นถือแผ่นที่ ส่วนกริโมเป็นคนอธิบาย ลิลี่ยื่นกอดอกและคิดวนไปวนมากับสิ่งที่กริโมเพิ่งพูดเสร็จ
“ เราเหลือเวลาอีกเท่าไหรจนกว่าแบลคเคออสจะเดินทัพมาทล่มทวีปหลัก?”
“ 1 เดือน” กริโมตอบ และนิ่งเงียบไปสักพัก
“ ถ้าเราฟุลเมซิซอยู่ในแอลฟากอส เองที่สาบสูญไปแล้วจริงๆ นายคิอว่าเราจะทันเหรอ”
“จริงๆแล้วเราเหลือเวลาหน่ะไม่ถึงเดือนหรอก อย่างมากก็สามอาทิตย์ แต่ถ้าได้กำแพงกันเวทมนต์ของพ่อมดแห่งเบลฟูเอลก็ประมาณสี่ห้าอาทิตย์หน่ะเหละ แต่ถ้ากำแพงแตกเมื่อไหร่ เราจบทันที่”
“แสดงว่า….”
ก่อนที่ลิลี่จะพูดจบ เบลดก็โยนแผนที่และพลักเธอให้ล้มลง กริโมที่อยู่ข้างหน้าเธอชักหอกขึ้นมา ด้วยความเร็วและแรงที่เท่ากัน เบลดชักดาบออกมาและยกขึ้นมาตรงหน้าเพื่อปกกันตัวเอง ดาบของเขาเสียดสีกับเล็บของศัตรูปริศนาที่โจมตีหาเขา
ทันที่ที่เบลดลดระดับดาบ ศัตรูก็หายไปจากหน้าเขาแล้ว
“เมื่อกี้มันตัวอะไร?” เบลดพูด พร้อมหันหน้าไปทางกริโม
“ฉันไม่รู้เหมือนกัน มันเร็วมากจนมองไม่เห็น” กริโมตอบ เงื่อท่วมตัวของเขา
หัวใจของคนทั้งสามเต้นแรง ทุกคนต่างมองสิ่งรอบตัว สังเกตุทุกๆสิ่ง และเตรียมพร้อมสำหรับการโจมตีครั้งที่สอง
กรี๊ดดดดดดดด!
เบลดและกริโมหันไปทางลิลี่พร้อมกัน ลิลี่ถูกมัดด้วยเถาวัลและห้อยกลับหัวกลับหางอยู่กลางอากาศ เบลดมองไปที่ปลายเถาวัลและสังเกตุเห็นกิ่งเล็กๆที่ดูเหมือนเคลือบเหล็กหนาประมาณสองนิ้ว
“นั้นมันต้นบ้าอะไร?” เบลดตะโกน พร้อมฟันสุดแรงไปที่ปลายเถาวัลตรงส้นเท้าลิลี่ ฟันขึ้นและลง ต้นไม้โมโห และฟาดเถ้าวัลไปตำแหน่งที่เบลดยื่นอยู่ เบลดกลิ้งตัวหลบออกมา เมื่อตั้งตัวได้ เขาฟันไปที่ลำต้นแต่ดาบกลับสะท้อนกลับมา เบลดตกใจกับความหนาของลำต้น เขารีบเก็บดาบเข้าไป ดึงแขนเสื้อขึ้น เข็มเล็กนับร้องติดอยู่บนสนับมือปรากฏขึ้น เบลดต่อยสุดแรงไปที่ลำต้น
เข็มที่ปักอยู่บนสนับมือของเบลดนั้นทำมาจากหนามของกระบองเพชรดำ แต่ละหนามมีสมองเล็กๆซึ่งสามารถหารูตามผิวหนังของสิ่งที่อยู่เบื่องหน้า มันสามารถปลี่ยนขนาดของเข็มและแท่งเข้าไปผ่านผิวเพื่อทำลายเซลล์ใต้ผิว ง่ายๆคือสามารถแท่งทะลุสิ่งมีชีวิตทุกชนิดที่มีผิวหรือใกล้เคียง
เบลดตาโตทันที่เมื่อเห็นว่าเถาวัลมีแค่รอยบางเหมือนเอาเล็บขูด กริโมจึงลองบ้าง เขาควงหอกเป็นวงกลมและหยุดมันด้านที่คล้ายไม้เถ้าพ่อมด ปักมันลงบนพื้นอย่างมือโปร เคาะกริ่งเวทมนต์ขนาดเล็กทีปลายไม้เถ้าและพูดเบาๆ
“วงล้อแห่งไฟ กรูเฟร”
ทันที่ที่กริโมพูดจบ อาคมเวทมนต์ไฟสีแดง ก็ปรากฏขึ้นข้างหน้าเขา กริโมยื่นมือออกไปข้างหน้า หมุนตำแหน่งของเครื่องหมาย และประทับมือทั้งสองข้างพร้อมกันลงบนอาคม
ลูกไฟอันร้อนระอุดั่งลาวาสีห้าลูกปรากฎขึ้นและพุ่งไปทางทิศที่ต้นไม้ประหลาดด้วยความเร็วดังแสง เสียงระเบิดดังขึ้น ควันปริมาณมหาศาลออกมาจากจุดปะทะ เศษไม้ปลิ้วออกมาจากจุดระเบิด รอยแตกของพื้นดินเลื่อนมาใกล้ชายทั้งสอง เมื่อควันจางลง ทั้งสองก็เห็นผลลัพที่เกิดขึ้น
ลำต้นถูกเผาไปกว่าครึ่ง รอยไหม้อยู่ตามที่ต่างๆ ขี้เถ้าฟุ้งกระจายเต็มไปหมด ของเหลวสีดำไหลออกมาจากจุดต่างตามต้น กิ่งบางกิ่งหักและหล่นลงมาที่พื้น เบลดรีบวิ่งไปเกะเถ้าวัลที่รัดลิลี่อยู่ เขาฟันเข้าไปสองสามที่ก็ขาด ดูเหมือนว่าต้นไม้ชนิดนี้สามารถควบคุมความหนาของกิ่งได้และมันเพิ่งจะคลายความหนาออกเพื่อไปรักษาส่วนอื่นๆ กริโมตั้งท่ารอและเตรียมรายเกราะเวทมนต์เพื่อมีการโจมตีต้อกลับจากศัตรู
เมื่อเห็นว่าศัตรูเบื่องหน้าดูท่าจะไม่โจมตี กริโมจึงลดระดับหอกลง เขาเดินไปดูต้นไม้ และสังเกตุเห็นตาเล็กๆที่อยู่ตรงลำต้นใหญ่ เขาลองแตะลำต้นดู ต้นไม้สะดุ้งและขยับนิดๆด้วยความกลัว แล้วก็หยุดเมื่อรู้ว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ความคิดเห็น