ตื่นกลางดึก

ข้อมูลเบื้องต้น

กลางดึกคืนหนึ่ง ในปกติแล้วผมไม่ตื่นตอนกลางคืนบ่อยนัก หากไม่ใช่เสียงดัง หรือปวดเข้าห้องน้ำ แต่วันนี้ต่างออกไป ผมตื่นโดยที่ไม่ง่วง ราวกับตื่นนอนในตอนเช้า ผมจึงได้เปิดนาฬิกาดูเวลา

“2.13 น.” ตื่นกลางดึก ทั้งที่เมื่อคืนนอนตอน 5 ทุ่ม และอีกตั้งหลายชั่วโมง กว่าจะต้องตื่นไปทำงาน ผมจึงพยายามข่มตาหลับ ไปในใจรู้สึกแปลกประหลาด ยังกับสัญชาตญาณมันร้องเรียนกว่าต้องมีอะไรแน่ ๆ หัวใจเต้นตุ้บ ๆ เร็วขึ้นจนนอนต่อไม่ได้ และวันนี้ก็รู้สึกว่าข้างนอกเงียบกว่าที่เคยเป็นมา ผมจึงลุกขึ้นจากที่นอน และเปิดม่านและหน้าต่างออกไปสูดอากาศ ทว่า เมื่อเปิดออกไป วิวที่ควรจะเป็นถนน และบ้านเรือนกลับมืดสนิท ไม่เห็นอะไรเลยนอกจากความมืด แม้ท้องฟ้าก็มองไม่เห็น ยังกับความมืดที่ไร้ที่สิ้นสุด ผมตกใจ และนึกว่าฝันไปแน่ ๆ จึงรีบปิดหน้าต่าง แต่ขณะกำลังตั้งสติ ก็รู้สึกว่าเราไม่ได้ฝัน 

เมื่อนั่งวิตกสักพักหนึ่ง พลางก็เริ่มนึกขึ้นได้ และรีบไปเปิดไฟ ทว่าดวงไฟกลับไม่ติด ผมจึงรีบวิ่งไปเปิดดูที่มือถือ ขึ้นเวลา 2.15 น. และแบตขึ้น 20 % มันชาร์ตไม่เข้า หรือว่าไฟดับ ทว่าเมื่อเสียบสายชาร์ตใหม่ มันก็ขึ้นว่ากำลังชาร์ต ผมจึงดึงมือถือออกมาก่อน ก่อนจะเดินออกจากห้องไป ปกติผมอยู่ในหอพัก ภายนอกจะเปิดไฟตลอด ทว่า เมื่อเปิดออกไปทางเดินนั้นปิดไฟ มองเห็นเพียงแสงสลัวๆจากหน้าต่าง และเมื่อผมหันกกลับไปที่หน้าต่างของตน ก็พบว่ามันมืดอย่างน่าขนลุก 

ผมจึงเดินออกจากห้องพร้อมกุญแจ และมือถือออกไปดูที่หน้าต่างทางเดิน ทว่า เมื่อเดินออกไปถึง แสงต่างๆกลับเริ่มมืดลง ดวงจันทร์บนท้องฟ้าที่เห็นในระยะไกลกลับหายไป กลายเป็นความมืดอีกครั้ง ผมที่ตกใจ จึงจะรีบกลับไปที่ห้อง แต่ทว่าในห้องกลับมืดลงไม่ต่างกับข้างนอกนั่น เกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อไม่รู้จะอย่างไร ผมคิดว่าไปให้ถึงเตียงนอนก่อน และฝันร้ายนี้อาจจะจบลง ก่อนทำใจดีสู้เสือ เดินเข้าไปในห้อง เดินตามสัญชาตญาณที่เคยอยู่ในห้อง แต่รู้สึกมันผิดแผกออกไป ของที่ควรจะอยู่กลับไม่อยู่ตรงนั้น ก่อนที่ขาผมจะไปชนกับวัตถุแข็ง ๆ สาก ๆ เข้า เมื่อมองอะไรก็ไม่ค่อยเห็น ก่อนจะนึกขึ้นได้ และเปิดไฟจากโทรศัพท์ขึ้นมา ไฟนั้นทำให้ผมเริ่มมองเห็นบรรยากาศโดยรอบอีกครั้ง  คราวนี้ เหมือนผมอยู่ห้องใครก็ไม่รู้ มีเสาหินปูนผูกผ้าสามสีตั้งตรงหน้าราวกับศาลอะไรสักอย่าง จู่ ๆ ก็มีลมแรงพัดขึ้นมา ที่น่าแปลกใจคือ ผมปิดหน้าต่างกระจกไว้อยู่ จะมีลมมาจากไหนกัน ในใจก็เต้นเร็วขึ้นเรื่อย ๆ สุดท้ายผมจึงหันไปด้านหลัง เอาไฟฉายจากมือถือสาดไปโดยรอบ เห็นเป็นกำแพงปูนเปลือย ไม่คุ้นตา ประตูที่ผมเข้ามาก็หายไป ทันใดนั้นก็ได้มีอะไรเย็น ๆ ชื้น ๆ สักอย่างเข้ามาที่หลังคอ จนเมื่อหันหลังกลับไป ...

ตื๊ด!! .. เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น 05.30 น ถึงเวลาไปทำงาน และเวลาตื่นจากฝันร้ายพอดี นาน ๆ ครั้งที่จะยินดีถึงเสียงนาฬิกาในยามเช้า เพราปกติไม่เคยชอบใจมันเลย ก่อนที่ผมจะลุกขึ้น และเดินออกไปเปิดม่านดูอากาศข้างนอก ก่อนที่มันจะมืดสนิทอีกครั้ง