คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : SF ● LILLY 02 [END ]
LILY
0 2 [ END ]
PARING : KAIHUN l AUTHOR : _ZENOQ
TWITTER : @horiznx l HASTAG : #ติ๋มตูดใหญ่
“ เอาล่ะครับให้เวลาสองชั่วโมงในการเตรียมตัว ห้องผมอยู่ข้างๆพวกคุณนะ ” จงแดยื่นกุญแจให้จงอินก่อนจะเดินเข้าห้องของตัวเอง
“ มึงไขเร็วๆได้มั้ย กูหนัก ” เซฮุนยืนจี้บ่นอยู่ข้างหลังคนตัวหนา จงอินเลยรีบไขกุญแจ ประตูห้องถูกปิดขึ้น ภายในห้องถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูและของใช้อย่างครบครันแต่ประเด็นคือแม่งเสือกมีแค่เตียงเดียว
“ มันมีเตียงเดียว ” เซฮุนเหลือบตามามองจงอิน
“ นอนๆแม่งเถอะกูไม่ทำอะไรตูดมึงหรอก จะให้กูนอนพื้นหรือไงล่ะ ” เซฮุนไหวไหล่ก่อนจะเดินเอากระเป๋าไปเก็บ หลังจากนั้นทั้งสองคนก็วุ่นวายอยู่กับการเตรียมเสื้อผ้า
‘ ชิบหาย..ลืมหยิบเกงในมา ’เสียงในความคิดดังขึ้นในหัวของผู้ชายที่ชื่อจงอิน
“ ตุ๊ดมึงเอากางเกงในมากี่ตัว ”
“ ถามเหี้ยอะไรของมึง ” เซฮุนไม่สนใจในสิ่งที่จงอินถามแถมยังก้มหน้าเก็บเสื้อต่อ จงอินเลยถือวิสาสะเดินมาตรงที่เซฮุนนั่งอยู่แล้วดึงกางเกงในไปสามตัว
“ โอ้ยอะไรของมึงนักหนาวะจงอิน ” เซฮุนมองเหลือกตาร้อมกับด่า ในเมื่อเลิกกันไปแล้วยังจะมาวุ่นวายอะไรอีก
“ ทีเมื่อก่อนกูหยิบอะไรไปใช้มึงยังไม่บ่นเลย ไม่ยืมก็ได้ ” จงอินไปสิ่งที่เขาหยิบมาปาลงบนหัวเซฮุนแล้วมองด้วยสายตาตัดพ้อ
“ ตอนนี้วันนี้นาทีนี้แล้วก็วินาทีนี้ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมแล้ว ” หลังจากที่เซฮุนพูดจบจงอินก็เงียบกริบเหมือนเป่าสาก.. ไม่มีบทสนทนาใดๆเอ่ยขึ้น เวลาร่วงเลยไปจนเซฮุนอาบน้ำเตรียมพร้อมมสำหรับทริปแต่จงอินยังคงนั่งอยู่ตรงที่เดิม
“ อ่ะกูให้ยืมก็ได้ ” มือเรียวยื่นกางเกงในสีดำให้จงอิน คนตัวหนามองด้วยสายตานิ่งเฉยก่อนจะรับสิ่งที่คนตัวบางยื่นมาให้อย่างไม่เต็มใจ ไม่นานทั้งคู่ก็แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยและมายืนรอที่หน้าห้องของจงแด
✁✁✁✁
“ อ่าวันนี้นะครับ ผมจะพาไปเที่ยวสถานที่แรกคือ ถ้ำมานจังกุล” หลังจากนั้นทุกคนก็ลากสังขารของตัวเองขึ้นมาบนรถที่ทางบริษัทได้เช่าไว้โดยมีจงแดเป็นคนขับ
ประมาณชั่วโมงกว่าๆก็มาถึงถ้ำที่พูดถึง ไกด์ก็อธิบายประวัติความเป็นมาต่างๆพร้อมกับเดินพาทัวร์ทั่วบริเวณถ้ำแต่เหมือนครั้งนี้ทั้งเซฮุนและจงอินเองก็สนใจสถานที่นี้อยู่ไม่น้อย
“ จงอินมึงดูหินนั่นดิมันย้อยลงมาด้วยนั่นๆ ” เซฮุนเผลอตัวหัวเราะพร้อมกับสะกิดไหล่คนตัวหนาให้หันมาดูจงอินเองก็หันมาตามที่เซฮุนเรียกแล้วหัวเราะพร้อมกันสองคน
“ อะแห่ม ” จงอินทำเป็นไอเพื่อให้รู้ว่าตอนนี้กำลังโกรธกันอยู่ทำให้คนตัวขาวหุบยิ้มลงทันทีก่อนจะเสหน้าไปทางอื่นทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
ความสนุกผ่านไปจนตอนนี้ท้องฟ้าจะกลายเป็นสีส้มแสดงให้เห็นว่าเป็นเวลาใกล้เย็นแล้วทริปการเที่ยวถ้ำมานจังกุลคงต้องจบลงเพียงเท่านี้ เมื่อทริปจบลงจงแดเลยขับรถนำทางมายันร้านเนื้อย่างเกาหลีชื่อดังในย่านเกาะเซจู
“ ร้านนี้เก่าแก่มากเลยมีชื่อเสียงมากว่าอร่อยนี่เป็นอาหารมื้อค่ำของพวกเรานะครับ ”เซฮุนยิ้มร่าเพราะเขาเองชอบกินเนื้อย่างที่สุดในบรรดาอาหารทั้งหลายแหล่ซึ่งผิดกับจงอินที่ชอบกินแต่ผักไม่ก็อาหารทะเล
ทั้งสามคนเข้าไปนั่งยังโต๊ะที่ร้านจัดไว้ให้ไม่นานเนื้อมากมายหลายเมนูก็มาเสิร์ฟที่โต๊ะ เซฮุนที่นั่งน้ำลายไหลอยู่นานก็รีบคีบเนื้อไปย่างอย่างรวดเร็ว ส่วนจงอินก็กินแต่ผักเครื่องเคียงอย่างเงียบๆ จงแดก็เคี้ยวเนื้อหมับๆเต็มปากไม่รู้ไปตายอดตายอยากมาจากไหน
‘ Rrrrrrrrrrrrrr ’
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะของจงอินดังขึ้นคนตัวหนามองไปยันรายชื่อบนหน้าจอก็คือคนที่ทำงานโทรมา แต่เวลานี้จงอินเองก็ขี้เกียจจะคุยจึงไม่รับสายแล้วสไลด์ตัดสายทิ้งก่อนจะก้มหน้าก้มตากินต่อ
“ ทำไมไม่รับแฟนใหม่มึงโทรมาล่ะสิ เฮอะ ” เซฮุนพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน
“ มึงพูดมามึงเห็นหรือยัง? มึงไม่เห็นอะไรเลยได้แต่ชอบคิดไปเองแบบนี้ ” จงอินเริ่มเดือดอีกครั้ง
“ ทำไมกูเป็นแบบนี้แล้วทำไมเกี่ยวอะไรกับมึง ” บทสนทนาแสนเล่าร้อนปาจิงโกะเริ่มทวีคูณความแรงขึ้น จงแดที่นั่งอยู่ตรงกลางก็มองเซฮุนกับจงอินสลับกันไปมาด้วยความงง
“ เพราะมึงเป็นแบบนี้ไงกูถึงไม่อยากทน! ” คนตัวหนาตะคอกพร้อมกับทุบโต๊ะแล้วลุกออกจากตรงนั้นหันหลังเดินออกไปนอกร้าน
“ เออมึงไปเลยไปเลย ไอ้จิ้งเหลนมีครีบ ไอ้กะปิบูด ไอ้ตูดโปร่ง ฮือ ไอ้บ้าจงอิน ” เซฮุนโวยวายไล่ด่าจงอินไปร้องไห้ไปแล้วหยิบผักปาตามหลังหลังคนตัวหนา
“ เอ่อจะว่าก็ว่าเถอะนะครับคุณเซฮุน ” จงแดเกาคางตัวแล้วพูดขึ้น เซฮุนหันหน้าฟังพร้อมกับสะอื้นไปด้วย
“ คุณทั้งสองนี่เป็นแฟนกันใช่มั้ย ”
“ แค่เคยแต่ตอนนี้ผมกับมันเลิกกันแล้ว ” เซฮุนเบะปากพร้อมน้ำตาที่ไหลดั่งน้ำตกเจ็ดสาวน้อย จงแดได้ยินคำตอบแล้วส่ายหัวเบาๆ
“ พูดประชดแบบนั้นไปคุณจงอินเองคงเสียใจแย่ ยังไงคนก็เคยรักกันความรู้สึกแบบนั้นผมว่ามันยังตัดไม่ขาดหรอก เชื่อผมสิว่าเขายังมีความรู้สึกดีๆให้กับคุณอยู่ ไม่งั้นนะเขาอาจจะเลือกนั่งรถกลับโซลก็ได้ จะมาทนอยู่ทำไมคุณว่ามั้ย ”
✁✁✁✁
จากร้านอาหารถูกตัดมาที่ภาพของจงอินและเซฮุนที่นอนอยู่เตียงเดียวกัน ทั้งสองคนนอนหันหลังให้แก่กัน ไม่มีบทพูดอะไรเอ่ยออกมาหลังจากรมื้ออาหารเมื่อค่ำ ถึงแม้ห้องจะเงียบแต่จงอินยังไม่หลับรวมถึงเซฮุนด้วย
อึดอัดไปหมด..
จนตอนนี้เกือบตีสองแล้วเซฮุนที่นอนหันหลังให้คนตัวหนาแต่ตอนนี้ดูเหมือนจงอินจะหลับไปแล้วจริงๆเพราะวัดจากเสียงกรนที่ดังสนั่นห้องคงจะหลับฝันดีเหลือเกิน แต่คนตัวบางก็สัมผัสได้ถึงมือของอีกคนที่กำลังละเมอกอดเอวของเขาไว้เซฮุนดิ้นสักพักก็ไร้ประโยชน์
“ ยังติดหมอนข้างเหมือนเดิมเลยนะมึงเนี่ย ” เซฮุนหันหน้ากลับมาจ้องหน้าคนหน้ามึน ตอนแรกกะไว้ว่าจะถีบให้ร่วง แต่เห็นว่าจงอินหลับจริงๆเลยปล่อยให้กอดไว้อย่างนั้น
“ กูแม่งแย่เป็นแฟนที่แย่มากใช่มั้ย ที่ไม่ฟังอะไรมึงเลย ” น้ำตาคลอเบ้าอีกครั้งเพราะรู้สึกผิดที่ทำไม่ดีกับจงอินไว้เยอะ มือเรียวยกขึ้นมาปาดน้ำตาลวกๆ
“ ขอโทษ ” คนตัวบางหลับตาลงก่อนจะยกมือสวมกอดคนตัวหนาเอาไว้แน่นๆ เหมือนไม่อยากให้คนตรงหน้าหายจากเขาไปไหนอีก
สารภาพเลยว่าตอนนี้ที่เลิกกับจงอินแล้วเขาไม่เคยมีความสุข การแสดงท่าทีด่าทอก้าวร้าวไม่น่ารักออกมานั้นเซฮุนเองก็ไม่ได้อยากทำแต่จะทำไงได้ก็เขาน่ะ หวงจงอิน..
การพาทัวร์ทริปครั้งนี้ผ่านไปจนถึงวันที่สามคือวันสุดท้าย เซฮุนก็ยังทำหยิ่งไม่คุยกับจงอินเหมือนเคยและจงอินเองก็เหมือนกัน จงแดที่เป็นคนพาเที่ยวได้แต่ถอนหายใจให้กับความใจแข็งที่ทั้งสองคนนั้นมีต่อกันแต่จะพูดอะไรมากไปก็ไม่ได้เพราะมันเป็นเรื่องระหว่างสองคนนั้น
“ สถานที่สุดท้ายที่เราจะไปกันก็คือ แท่นแท้นแท๊น ภูเขาฮัลลาซานครับ เย้ ” จงแดปรบมือสร้างบรรยากาศให้ดูสนุกอีกครั้งแต่จงอินกับเซฮุนก็ยังทำหน้าเอือมเหมือนเดิม ทำให้จงแดตอนนี้ดูตัวหดลงเหลือสิบเซ็น
“ อ่าเดี๋ยวเราจะเดินขึ้นเขากันเพื่อไปจุดชมวิวและถ่ายรูปนะครับ ระวังสะดุดนะเพราะทางมันลาดชันมากๆ ” ไกด์หนุ่มพูดพร้อมกับเดินอยู่ข้างหลังขบวนจงอินหยิบโทรศัพท์ถ่ายรูปไประหว่างการเดิน
มือหนากดถ่ายวิวต่างๆได้อย่างสวยงาม ก็เขาเป็นช่างถ่ายภาพมักจะรู้จุดการถ่ายได้เป็นอย่างดี แต่จุดโฟกัสเขาก็หยุดตรงที่เซฮุนก่อนจะกดถ่ายมันเอาไว้หลายๆภาพ โดยที่คนตัวขาวไม่รู้ตัวเลยว่าโดนแอบถ่ายอยู่ตลอด
✁✁✁✁
“ จงแดไปไหนมึงเห็นมั้ย ” ประโยคแรกของวันเกิดขึ้นโดยจงอินเป็นคนพูดมันขึ้นมา อยู่ดีๆไกด์จงแดที่เดินตามมาก็หายไป ความจริงไม่ได้หายไปไหนหรอกเพียงแค่แอบเดินลงเขาไปซื้อน้ำเฉยๆ
“ ตอนนั้นยังตามหลังมึงอยู่เลยนี่ ” เซฮุนพูดพร้อมกับเดินต่อ
“ เดี๋ยวคงตามมาล่ะมั้ง ”
“ โอ้ยเชี่ย! ” คนตัวขาวดันเหยียบผิดที่ลื่นล้มจนขากระแทกพื้น ทำให้จงอินที่เดินอยู่ข้างหลังโวยวายตกใจก่อนจะเข้าไปดูอาการเซฮุนเพราะเป็นห่วง
“ มึงเดินยังไงวะเนี่ย ” คนตัวหนาตรงดิ่งมาจับข้อเท้าเล็กก็พบว่าข้อเท้าเซฮุนนั้นบวมเกิดจากแรงกระแทกเมื่อครู่ จงอินหยัดตัวขึ้นยื่นมือออกมาเพื่อที่จะดึงให้เซฮุนลุกขึ้น
“ ไม่ต้องกูลุกเองได้ ” คนตัวขาวทำท่าจะลุกขึ้นแต่ก็ต้องล้มตูดใหญ่ๆกระแทกพื้นอีกครั้ง จงอินส่ายหัวเบาๆกับความดื้อของเซฮุน เจ็บขนาดนี้ยังทำซ่าอีก จงอินไม่รออะไรทั้งนั้นตัดสินใจดึงเซฮุนขึ้นมาแล้วแบกไว้บนหลังตัวเองมืออีกข้างก็ถือรองเท้าของเซฮุนไว้ให้
“ แดกอะไรไปบ้างวะมึงอ่ะหนักสัด ” เซฮุนไม่ตอบก่อนจะเอามือฟาดลงบนหัวของคนตัวหนา
“ โอ้ยย ” จงอินเอื้อมมือมาหยิกตูดเซฮุนแรงๆสองที ร่างบางก็ไม่ยอมทั้งตีหัวทั้งดึงผมจงอินซ้ำอยู่อย่างนั้น
“ ถ้ามึงตีกูอีกครั้งเดียวนะโยนทิ้งลงเขาแม่ง ” เซฮุนรีบหยุดการกระทำนั้นลงทันทีและปล่อยให้จงอินแบกเขาต่อไปอย่างนั้น ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง .. ประโยคบางอย่างถูกเอ่ยออกมาจากปากของจงอิน
“ มีผู้ชายอยู่คนนึงเง่า เอาแต่ใจ ด่าก็เก่งแล้วขี้หึงชิบหาย ” คนตัวหนายิ้มระหว่างพูด แต่เซฮุนไม่เห็นหรอกเพราะจงอินหันหลังอยู่
“…….”
“ ช็อกโกแลตก็เสือกกินไม่ได้วันเกิดแม่งทีไรกูซื้อแต่เค้กวนิลาตลอด บางทีกูอยากกินเค้กช็อกโกแลตบ้างแต่ก็อดทุกปี ”
“………”
“ คนห่าอะไรผักชียังกินไม่เป็นกินแม่งกินแต่เนื้อหมูนะสารพัดจะแดก ”
“……..”
“ เวลาฝนตกชอบโทรมาหากูด้วยนะบอกว่ากลัวเสียงฟ้าร้อง ”
“……”
“ ตอนอยู่ปีสามซ้อมบอลยันสี่ทุ่มมันยังมานั่งรอกูข้างสนามทุกวัน ตามติดกูเหมือนปลิงทะเล ”
“……..”
“ แล้วตูดแม่งนะก็ใหญ่เหมือนโอ่งราชบุรี ”
“……”
“ ผู้ชายที่กูพูดถึงมันชื่อเซฮุน แต่มึงรู้มั้ยว่ามันน่ะเป็นผู้ชายที่ทำให้กูยอมขอมันคบก่อน ผู้ชายที่แม่งทำให้กูรักมันจนหมดใจ ” ประโยคนั้นถูกเว้นไว้ระยะนึงก่อนที่จะถูกพูดต่อ
“ ผู้ชายที่ทำให้กูไม่เคยมองผู้หญิงคนอื่น ผู้ชายที่ทำให้กูยอมทุกอย่างได้เพื่อมัน และ กูคิดว่านะ ไอ้ผู้ชายคนเนี่ยคงทำให้กูไปรักใครไม่ได้อีก ”
“ …. ” น้ำตามากมายไหลเปื้อนเสื้อของจงอิน เซฮุนร้องไห้จนตัวสั่นก่อนจะซุกหน้าลงบนแผ่นหลังกว้างมือทั้งสองข้างกอดคอจงอินไว้แน่น เซฮุนพรรณาคำขอโทษมากมายข้างหูจงอินสะอื้นไปด้วย
“ กูหายโกรธมึงตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ”
“ เมื่อคืนมึงไม่ได้หลับหรือไง ” เซฮุนที่ซุกหน้าอยู่เงยหน้าขึ้นมาถาม
“ เปล่าไม่หลับกูแกล้งกอดมึง ” จงอินหัวเราะเบาๆ เซฮุนหมั่นไส้ที่โดนแกล้งเลยเอากำปั้นทุบหลังร่างหนาแรงๆอีกหนึ่งที
“ แต่กูขออะไรอย่างนึงได้มั้ยตุ๊ด ”
“…..”
“ เวลาทะเลาะกันอย่าขอเลิกกับกูอีกได้มั้ย ”
“….. ”
“ เชื่อใจกูบ้างได้มั้ย..กูมีแค่มึงคนเดียวนะ ”
“ ก็ได้กูสัญญาจะไม่ทำอีก กูจะไม่ดื้อกับมึงแล้วจงอิน ” เซฮุนพูดแล้วกระชับกอดอีกคนให้แน่นขึ้นเขาไม่อยากห่างจากจงอินอีกแล้ว การทะเลาะกันครั้งนี้มันคือบทเรียนที่สำคัญสำหรับเซฮุน แต่มันก็ดีอย่างนึงที่ทำให้เขาทั้งสองคนเขาใจกันมากกว่าเดิม
“ แล้วมึงจะไม่ทิ้งกูอีกใช่มั้ยจงอิน ”
“ ใครจะทิ้งลงวะตูดมึงแน่นซะขนาดเนี้ย ” จงอินหัวเราะกวนๆแล้วเอื้อมมือบีบบั้นท้ายคนบนหลังตัวเองแรงๆ เซฮุนก็โวยวายแล้วดึงหูจงอินจนหัวเอียงไปข้างนึง ต่อไปนี้เขาทั้งสองคนก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้แล้วและมันคงจะเป็นแบบนี้ไปอีกนาน
‘ เซฮุนคือความสุขที่หวนคืนกลับมาสู่จงอินอีกครั้ง.. ’
✁✁✁✁
จบแล้วค่ะออนนี่ที่รัก TwT
เป็นไงสุดท้ายความใจแข็งที่ทั้งคู่มีให้กันก็ถูกพังลง
เรื่องนี้คงจะเป็นบทเรียนให้กับคู่รักในอีกหลายๆคู่นะจ้ะ
ที่สำคัญเลยนะ เวลาอยู่ด้วยกันต้องเชื่อใจกันมากๆ
ไม่งั้นคงทะเลาะกันบ่อยแบบคู่นี้แน่ๆ 55555555.
ขอบคุณที่อ่านฟิคเรานะคะ หวังว่าจะได้เปิดเรื่องหน้ามาให้อ่านกันอีกเนาะ
ถ้าจะแต่งอีกอยากไหนแนวไหนกันบ้างแจ้ะ? สปอยเราหน่อย
ปล.ในเรื่องนี้อาจจะบรรยายสถานที่ไม่ค่อยละเอียด
เพราะเราก็ไม่ค่อยรู้หรอกฮรือ ;_;
อยากฝอยที่แท็กนี้เลย : #ติ๋มตูดใหญ่
TWITTER : @horiznx
✁✁✁✁
ความคิดเห็น