ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Don't Stop หยุดหัวใจฉันไว้ที่เธอ

    ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่3 จ้า

    • อัปเดตล่าสุด 4 ก.ย. 56


     

      ตอนที่3
     เพื่อนรัก


    “ ปล่อยนะ นายจะพาฉันไปไหน ปล่อยๆ “ ฉันสะบัดมือตานั่น และกำลัง จะไปเปิดประตู วิ่งหนี ตานั่นไปไกลๆเลยย

    ขวับ!!!

    “ อย่าเปิด! ถ้าเธอเปิด เธอศพไม่สวยแน่ ขนมผิง!” ตานั่นจับมือฉันแน่นมาก เจ็บอ่ะ L

    “ นายอย่านะ ฉะ....ฉัน” กลัวตานั่น  มากอ่ะ ฮือๆ

    “ นั่งดีๆ เลย “ ตานั่นมานั่งอยู่ตรงที่ที่นั่งคนขับแล้วขับรถซิ่งออกไปที่ไหนก็ไม่รู้ ฮือๆๆๆฉันจะตายมั้ยเนี่ย!!! L

    “ สายหยุด L  “ ฉันเรียกชื่อเขายานๆๆ T’’T

    “ กรุณาเรียกชื่อฉันให้ถูกด้วย! “ ตานั้นตะคอกใส่ฉัน

    “ นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย กรี๊ด!!!!!!!!!! “ ฉันกรี๊ดใส่หน้าตานั้น

    “ หุบปาก ! จะพาไปคอนโด! “ อุ๊ย ! โหดอ้ะ ฮือๆๆ จะฆ่ากันตายมั๊ยเนี่ย

    “ ย้ะ ...จิ้! “ ฉันสะบัดผมเชิด !

    ความเงียบและความเร็วของรถทำให้บรรยากาศของรถสปอร์ตนี้เหมือนบ้านผีสิง กุ๊กๆกู๋ เลยล่ะ  อ๊ะๆ  ตานั้นขับรถเลี้ยวขวาเข้าซอย  ม่านรูดป่ะว่ะ -_-  เฮ้ย! ไม่ใช่ นั้นมันคอนโด 9698 คอนโดที่หรูหราที่สุดในกรุงเทพนี่นา ว๊าววว!

    กึก!!  ตานั่นจอดรถสุกหรูของเขาออกแล้วก็พูดว่า

    “ ตามมา เอาของไปด้วยล้ะ “  หึย! โคตรสุภาพบุรุษเลยว่ะ L

    “ โคตรสุภาพบุษเลยวะ นายสต๊อป! “ ฉันตะโกนด่าตานั่น แล้ววายร้ายก็หยุด แล้วตรงดิ่งมาหยิบกระเป๋า เสื้อผ้าอันอลังการงานสร้าของฉัน  เหลือแต่เพียงกระเป๋าที่อลังการ(?) อีกใบนึงที่ฉันจะต้องถือเอง

    “ ขอบใจน้า ฮึบ!! “ พอฉันพูดจบก็ยกกระเป๋าสุดอลังการตามคุณสายหยุดไปขึ้นลิฟท์

    ติ้งงงงงงงง!!!! (เสียงลิฟท์)

    “ รอด้วยค๊า “ ฉันหอบกระเป๋าอลังการแล้วรีบวิ่งไปหยุดข้างๆตา สต๊อป

    J “ ยิ้มให้ สวยค่ะ

    “....” หยิ่งว่ะ

    ติ๊ง!!!!!!!!!!

    “ เธอ จำไว้นะ ห้องของฉันหมายเลข  0130 และ นี้กุญแจสำลอง  “ พอพูดเสร็จตานั้นก็ไขกุญแจห้องแห่งความลับ เอ๊ย! ประตูคอนโด สุดหรูหราของตานั้นออกแล้วก็ปรากฏว่า

    คอนโดของตานั้น ตกแต่งด้วยสไตล์ โมเดิร์น คลาสสิค แต่ดูหรูหรา เป็นระเบียบ ตรงระเบียงเปิดประตูไปก็เจอแต่ บรรยากาศของ กรุงเทพ สวยมาก  มองเห็นรอบๆ ก็มีแต่ แสง สี วิว สวยงาม มากกกกกกกกก

    “ เริ่ดอ่ะ เพอร์เฟคที่สุด “ ฉันเดินชมไปรอบๆห้อง สวยมากกๆ เดี๋ยวคงจะต้องถ่ายรูปอัพลง ไอจี หน่อยล่ะ ฮ่าๆๆ

    “เหอะ “ ตานั่นปล่อยให้ฉันร่าเริงอยู่คนเดียว แล้วตัวเองก็ไปในห้องครัวหาไรกินล่ะมั้ง ไปทำอาหารเหนือให้ตานั่นกินดีกว่า ลั้น...ล้า..

    “ นี้ นายอยากกินอาหารเหนือม่ะ “ ตานั้นมองหน้าฉันแป๊ปเดียว ย้ำน้ะ ว่า แป๊ปเดียว! แล้วไปทอดไข่ดาวกินต่อ --*

    “ เธอไปนอนเหอะไป พรุ่งนี้เธอต้องไป มหาวิทยาลัย ฉันไม่ปลุกเธอหรอกน้ะ “ เอิ่ม ??? ตานั่นเป็นห่วงฉันหรือป่าวน้า ชั่งเหอะ เป็นไปไม่ได้ ๆๆๆๆ

    “ อะ...อื้ม ฝันดีน้ะ “

    “ .... “ ทอดไข่ต่อ

    ชิ! ไปนอนดีกว่า

     

     เช้าแล้วว. เร็วเหมือนโกหก

    อื้มม...อากาศดีจังเลยน้ะเนี้ย  เฮ้อออ.. ในที่สุดการเข้าเรียนมหาลัยก็เกิดขึ้นสักทีสิน้ะ เพื่อนก็ไม่มี ต้องไปเดินคนเดียวหรอเนี้ยยยย! ช่างเหอะ เดี๋ยวก้เจอเพื่อนใหม่ แน่นอน เพราะ ฉันนะ ทั้ง เฟรนรี่ สวย (หลงตัวเอง --* )

    ก๊อกๆๆ

    “ ยัยตัวแสบ!! ตื่นได้แล้ว ฉันกำลังจะสายนะ “ ยัยตัวแสบ??? ชื่อใหม่ฉันหรอ น่ารักดีน้ะ

    “ แป๊ปนึง “ ฉันตะโกนออกไป

    “ ฉันให้เวลาเธอ 20 นาที เธอต้องออกมารอฉันที่หน้าคอนโด เก็บของปิดห้องให้ฉันด้วย “ เป็นชุด

    ปึง !

    เฮ้ย! ออกไปแล้ว อาบน้ำ แปรงฟัน โบ๊ะครีม ไปๆๆๆ

    20 นาทีผ่านไป

    “ มาแล้ว “ ฉันรีบเดินขึ้นรถตานั้นอย่างอัตโนมัต

    “ ช้าจริงๆ “ ตานั่นพูดจบแล้วก็ออกตัวรถอย่างแรง หัวแทบคว่ำ –

     

    ณ มหาวิทยาลัย

    ฉันแยกตัวออกจากนายสายหยุดไปนานแล้วล้ะ ตอนนี้ ฉันก็เดินเหม่อ ลอย ตาล้ะห้อย โตงเตงๆๆ ไม่ใช่ล้ะ -,,-

    ปึก !

    “ อุ๊ย ! ขอโทษค่ะ “ ฉันเงยหน้าขึ้นมาเจอ ผู้หญิงถักเปีย 2 ข้าง ตาแบ้วๆ ผมสีออกส้มๆ น่ารัก แต่งตัวเรียบร้อย มองไปมองมาหน้าตายัยนี้ คุ้นๆน้ะ

    “ นี้ใช่ ขนมผิงใช่ไหมค่ะ “ ยัยหน้าหวานถาม เห้ย แล้วรู้จักชื่อฉันได้ไงว่ะ

    “ ค่ะ “ งงๆ

    “ กรี๊ด!!ขนมผิงๆๆๆๆ ฉันเองๆๆ จำฉันไม่ได้หรอ?? สายไหมไง “  *0* ยัยสายไหมจอมออนแอแพ้โลก

    “ยัย สายไหม กรี๊ดๆๆๆๆ “ กระโดดกอด

    “ ฉันคิดถึงแกนะ ขนมผิง แหม ! สวยขึ้นเยอะเลย น้ะย่ะ “ เขิน -//-

    ปึก!

    เซซักโซเซ ใครชนว่ะ

    “ อุ๊ย ! ขอโทดน้ะ “ หืมน้ำเสียงอย่างงี้ ต่อยกันม่ะ

    “ เฮ้ย วิปครีม ป่ะ?? “ เสียงเล็กๆของยัยสายไหมพูด

    “ อืม “ ยัยหยิ่งตอบ

    “ ผิงๆ แกจำยัยวิปครีมได้ป่ะ คนที่ชอบแกล้งเรา 2 คน อ่ะ “ อ้อ ! ยัยนั่น จำได้ล้ะ

    “ เธอ 2 คน  ยัย นี้ สายไหม ส่วนยัยนี้ เอ่อ.... ขนมผิงใช่ป่ะ ?” เฮ้ย ยัย วิปครีมจำได้ด้วย ยัยนั้น น้ะ เป็นผู้หญิงที่ไม่แคร์ ใครจริงๆ น้ะ แบบ สวย เซ็กซี่ เที่ยวๆ ไม่รู้ว่าเรา 2 คนเป็นเพื่อนกับยัย นั้นได้ยังไง ฮ่าๆๆ แต่ยังไง ยัย 2 คนนี้แหละ เพื่อนสนิทฉัน

    “ คิดถึงพวกแกว่ะ ไปหาที่คุยกันดีกว่าน้ะ “ ฉันเดินพรางกอดคอยัย 2 คนนั้น ไปที่ร้านอาหาร แล้ว สนทนาภาที กันอย่างสนุกสนาน เนี่ยแหละ ความคิดถึง สมัยวัยเด็ก เพื่อน รักเลยน้ะเนี่ย

    .

    .

    .

    .

    .

    คอมเมนท์กันด้วยน้ะค่ะ เจ้าหญิงไปนอนล่ะ และนี้ก็คือ จุดเริ่มต้น ของเรื่องนี้ ฮ่าๆๆ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×