วรรณคดีสไตล์เกรียน

ลำดับตอนที่ #307 : แหล่โพยมยานนาวา

แหล่โพยมยานนาวา รวมพิมพ์อยู่ในหนังสือชื่อ "ชุมนุมแหล่เครื่องเล่นมหาชาติ" รวมรวบโดย จ.เปรียญ จัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์อำนวยสาส์น เมื่อปี 2523

เนื้อเรื่องกล่าวถึงเมื่อแรกมีเครื่องบินในสยาม และเหตุการณ์ที่มีเครื่องบินมาโชว์ในกรุงเทพมหานคร

.

.

.

ในวันที่ 17 ธันวาคม 2446 สองพี่น้องตระกูล ไรท์ (Orville-Wilbur Wright) นำยานพาหนะที่บินได้นาน 12 วินาที สูง 20 ฟุต ไกล 120 ฟุต ซึ่งถือว่ามีที่มนุษย์บินได้ตั้งแต่นั้นมา

ในวันที 6 กันยายน 2454 สมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 

แวนเดน บอร์น (Vanden Born) นักบินชาวเบลเยี่ยมนำเครื่องบินปีก 2 ชั้น แบบอังรีฟาร์มัง (Henry Farman) ของฝรั่งเศสบินจากไซ่ง่อน ผ่านน่านฟ้ากัมพูชา มาร่อนลงอย่างสง่างามที่สนามม้าสระปทุม 

โดยมีกรมพระกำแพงเพชรอัครโยธิน และกรมหลวงพิษณุโลกประชานารถ ทรงให้การต้อนรับ ประชาชนในบางกอกมารอชมเครื่องบินลำแรกที่บินมาลงในแผ่นดินสยาม

.

.

.

กรมพระกำแพงเพชรอัครโยธินขึ้นประทับก่อน โดยกัปตันพาบินวนเป็นเวลา 3 นาที 45 วินาที ซึ่งถือว่าเป็นคนไทยคนแรกที่ขึ้นเครื่องบิน

จากการทดลองบินในวันนั้น ทั้งสองพระองค์ทรงเห็นว่าเครื่องบินจะเป็นประโยชน์อย่างมากทั้งกิจการทหารและพลเรือน ในปีนั้นเองจึงส่งนักเรียน 3 คนไปเรียนการบินที่ฝรั่งเศส ซึ่งเป็นประเทศผู้นำการบินในขณะนั้น

นักเรียนทั้งสามต่อมาก็คือ

- พระยาเฉลิมอากาศ (สุณี สุวรรณประทีป)

- พระยาเวหาสยานศิลปสิทธิ์ (หลง สินศุข)

- พระยาทะยานพิฆาต (ทิพย์ เกตุทัต)

.

.

.

รูปจะร่ำสุนทเรศ..............ไปตามเหตุแถลงไข

เป็นเรื่องที่มีมาใหม่...........ไม่ศิวิไลซ์เอาแต่พอฟัง

ยังมีฝรั่งต่างประเทศ..........เป็นชาติเศษน้ำใจหวัง

ทำเรือเหาะเหมาะกำลัง.......ชื่อโด่งดังทุกธานี

มาสู่ประเทศเขตสยาม........บอกแจ้งความทั่วกรุงศรี

จะปล่อยเรือยนต์ขึ้นบนเมฆี...ตำบลที่สนามอาชา

กำหนดมีวันที่สามสิบเอ็ด.....เป็นวันสิ้นเขตเดือนมกรา

วันหนึ่งวันที่สองรองลงมา....แต่วันที่สามหนาหยุดปล่อยเรือยนต์

ต่ออีกวันที่สี่ที่ห้า.............เดือนกุมภาที่หกอีกหน

ชาวประชาในสากล..........อยากจะยลเป็นขวัญตา

เพราะว่าแปลกแรกจะมี......ที่กรุงศรีอยุธยา

ถึงเวไลได้เวลา..............ก็เคลื่อนคลาไปตามกัน

คนมั่งคนมีขี่รถจร...........ไม่ทุกข์ร้อนจะผายผัน

ที่คนจนต้องทนเบียดกัน.....ที่บนคันมอเตอร์เมล์

เสียยี่สิบสตางค์ถ้วน.........ไปโดยด่วนไม่หักเห

บ้างเช่ารถม้าดูทำเก๋.........ไปโชเดเล่นตามกัน

บ้างเช่ารถก๊าดสะอาดเอี่ยม...ม้าเทศเทียมดูคมสัน

ที่ขึ้นรถลากก็มากครัน........ใช้เทียมกันด้วยม้าผมเปีย

ผู้จนถึงขี่มอเตอร์ขา..........ดูแล่นล้าข้อเสือเสีย

ที่มีลูกเต้าเดินเคล้าเคลีย......ดูอั้วเอี้ยไปตามทาง

ถ้าแม้นผู้ใดจะใคร่เห็นดี......ต้องเสียค่าที่ห้าสิบสตางค์

เสียยี่สิบห้าค่าเช่าทาง........ต้องอยู่ข้างล่างนอกรั้วกั้น

ที่คนจนไม่มีจะให้............บางคนไซร้ก็ดูขัน

เงินก็มีขี้เหนียวครัน..........หลบหลีกกันเข้าไร่กง

ทั้งหนุ่มแก่แม่หม้ายสาว......เสียงเกรียวกราวอีกพระสงฆ์

ในใจตั้งหวังจำนง............คิดตกลงขโมยเขาดู

คอยดูอยู่จนสนธยา..........ลำนาวาไม่แลเห็น

ฝูงวินคนกโผเผ่น............บ้างแลเห็นนึกว่าเรือ

ร้องตะโกนว่ามาโน่นแหละหวา...บ้างแหงนหน้าเหมือนตื่นเสือ

ครั้นมองไปไม่เห็นเรือ...........ให้แค้นเหลือนึกด่าในใจ

ตื่นวัวพอรั้งอยู่...............ตื่นคนผู้เหนี่ยวไม่ไหว

ได้ดำริตริตรองใจ............เขาหลอกให้ก็เชื่อกัน

สู้สละการงาน................ทิ้งเรือนบ้านดูก็ขัน

ออกดาษดื่นตั้งหมื่นพัน.......แต่งตัวกันเสียออกฟรี

แต่งโก้ๆไปโชว์กันเล่น........เมื่อยามเย็นสิ้นแสงรวี

นึกว่าการมีงานปี.............พอเป็นที่ชื่นอุรา

ถึงตัวฉันก็ดันไปด้วย.........ไม่งงงวยนึกกังขา

ไม่เห็นโพยมยานนาวา........เห็นแต่สีกาที่หน้านวลๆ -นั้นแหล่.