วรรณคดีสไตล์เกรียน

ลำดับตอนที่ #124 : โลกันต์ : มหานรกสุด cool

หลายคนอาจจะคิดว่า นรกจะต้องร้อน จะต้องมีไฟที่ร้อนแรงอยู่ใช่ม่า แต่ถ้าผมบอกว่าในไตรภูมิพระร่วงนั้น มีนรกเย็นอยู่ด้วยนะซิ โลกันตนรก นั้นเอง...

โลกันตนรก หรือ โลกันตร์ (Lokantara) เป็นนรกขุมพิเศษ ตั้งอยู่ขอบกำแพงจักรวาล (คือจักรวาลของทั้ง 3 โลก ถ้าจะเปรียบให้เห็นภาพก็เหมือนกับเอาวงกลม 3 วงมาตั้งชิดติดกัน ช่องว่างตอนกลางนี้แหละ ที่ตั้งของนรกขุมพิเศษนี้)

ในโลกันต์นั้นมีสถาพมืดมน (คิดถึงจักรวาลที่ไม่มีดาวฤกษ์ส่องแสงดูซิ) 

สัตว์ที่ไปอุบัติเกิดในโลกันนรกนี้ มีสภาพใหญ่โตถึง 6,000 วา เล็บมือและเล็บเท้ายาวเหลือประมาณ ต้องใช้เล็บมือเล็บเท้าเกาะอยู่ตามเชิงเขาจักรวาลห้อยโหนโยนตัวไปมา และเบื้องล่างที่ตกลงมานั้น มันไม่ใช่เป็นพื้นธรรมดา แต่เป็นทะเลน้ำกรดอันเย็นยะเยือกนะดิ ลงไปรับรอง ร่างกายแหลกละเอียดในพริบตา...

ตลอดเวลา เหล่าสัตว์นรกไม่ต้องทำอะไร โดดเดี่ยว โหยหิว และทรมานอยู่ตลอดเวลา มองก็มองอะไรไม่เห็น  

แถมเมื่อมาเจอกันก็จะต่อสู้กัดกินกันเอง และตกลงไปในทะเลน้ำกรดในที่สุด

ครั้นแล้วด้วยอำนาจกรรมบันดาล เขาก็กลายเป็นสัตว์ประหลาดกลับไปตะเกียกตะกายเกาะบนเชิงเขาจักรวาลอีกครั้ง

พวกเขาเฝ้าเวียนตายเวียนเกิดด้วยความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสอยู่เช่นนี้ไม่มีวันสิ้นสุด ชั่วพุทธันดรหนึ่ง จึงจะพ้นทุกข์โทษไปจากขุมนรกโลกันต์นี้

ผีนรกเหล่านี้ เคยประกอบอกุศลกรรมอันร้ายกาจและหยาบช้าลามกนัก เรียกได้ว่าต้องมหาเลวขั้นแอดวานซ์เกินกว่าที่อเวจีจะเยียวยา

แต่ในโลกันตนรกนี้ จึงมีโอกาศปรากฏแสงสว่างขึ้นนิดหนึ่งชั่วฟ้าแลบเพียง 5 ครั้ง ได้แก่

1. ครั้นพระโพธิสัตว์เสด็จมาปฏิสนธิที่ครรภ์พุทธมารดา

2. ครั้นพระพุทธองค์ประสูติ

3. ครั้นพุทธองค์ตรัสรู้

4. ครั้นพุทธองค์แสดงปฐมเทศนา

5. ครั้นพุทธองค์ปรินิพพาน