วรรณคดีสไตล์เกรียน

ลำดับตอนที่ #24 : เวตาล อมนุษย์แบทแมน

เวตาล (Vetala) เป็นอมนุษย์จำพวกหนึ่ง มีรูปร่างคล้ายมนุษย์ค้างคาว(แบทแมนผีดีๆนี้เอง) ชอบสิงอยู่ในซากศพตอนกลางวัน แล้วจะออกหากินตอนกลางคืน ศพเหล่านี้จะไม่เน่าเพราะเวตาลต้องใช้เป็นเครื่องมือในการเดินทางก็เป็นด้ายยยยยย (ทำซาวด์คนอวดผีแป๊บ)

เวตาลในวรรณคดีอินเดียมักจะปรากฏเป็นมนุษย์ แต่มือและเท้าหันกลับไปด้านหลัง ดวงตาเป็นสีเขียว มีเส้นผมตั้งชัน มือขวาถือไม้เท้า มือซ้ายถือหอยสังข์ นุ่งห่มเสื้อผ้าสีเขียวทั้งชุด นั่งมาบนเสลี่ยง มีภูตบริวารถือคบเพลิงแวดล้อมโดยรอบ และส่งเสียงโห่ร้องกึกก้อง

แต่กถาสริตสาคร (Kathasaritsagara) กล่าวว่า เวตาลมีกลิ่นเหมือนเนื้อโสโครก บินไปมา ดำเหมือนกลางคืน

ส่วน กรมหมื่นพิทยาลงกรณ์ (น.ม.ส) กล่าวว่า เวตาลมีรูปร่างคล้ายค้างคาว หางสั้นเหมือนหางแพะ ผมยาวและดก หัวกลม หน้ารูปไข่ ตากลมถลน จมูกยาวเหมือนขอ ปากอ้า แก้มตอบ แขนขาสั้น พุงพลุ้ย มีเล็บคม และมีปีกเหมือนค้างคาว

ส่วน นอร์มแมน มอสลีย์ เพนเซอร์ (Norman Mosley Penzer) บรรยายว่า เวตาลมีกายดำชะลูด มีคอดังอูฐ ใบหน้าละม้ายช้าง แข้งขาดุจกระทิง ดวงตาเหมือนนกเค้าแมว

 

ตามตำนานของชาวฮินดู กล่าวว่าเวตาลนั้นเป็นวิญญาณร้ายที่วนเวียนอยู่ตามสุสาน และคอยเข้าสิงอยู่ในซากศพต่างๆ มันจะทำร้ายมนุษย์ที่เข้าไปรบกวน เวตาลยังทำให้ผู้คนเป็นบ้า ฆ่าเด็ก และแท้งลูก แต่เวตาลยังมีข้อดี คือมันจะคอยดูแลหมู่บ้านของมันเอง เรียกได้ว่าเวตาลอยู่ไหน โจรขโมยจะไม่กล้าเข้ามาที่นั้น (ใครมันจะกล้าว่ะ!!)

เวตาลนั้นมีความรู้ประหลาดเกี่ยวกับอดีต ปัจจุบัน และอนาคต และหยั่งรู้สึกถึงใจตน ดังนั้นหมอผีจำนวนมากที่พยายามดั้นด้นเสาะหาเวตาล และควบคุมเอาไว้ใช้เป็นทาส

.
.
.

เวตาลปรากฎครั้งแรกในสยามตั้งแต่สมัยอยุธยาเรื่อง “เวตาลปกรณัม”  ซึ่งถูกรวมอยู่ในหนังสือ “ประชุมปกรณัม” 

ในเวตาลปกรณัม บ่งบอกความเป็นมาของเวตาลไว้ว่าเวตาลนั้นเป็นยักษ์ที่รับใช้พระอิศวร คราวหนึ่งไปเที่ยวเล่นในป่าเพลิน พระอิศวรจึงสาปให้เวตาลรับโทษ โดยให้รูปร่างของเวตาลเปลี่ยนไป คือมีปีกและเท้าเหมือนนกแร้ง และต้องไปเกาะห้อยหัวลงอยู่กับกิ่งกัลปพฤกษ์ จนกว่าจะได้ช่วยพระเอกในเรื่องคือพระอภัยสินจะสามารถฆ่าโยคี (เดิมเป็นพระเจ้าพรหมทัต) ที่คิดร้ายต่อพระอภัยสินแล้วจึงจะพ้นกรรม แล้วให้พระอภัยสินขว้างตัวเวตาลกลับขึ้นสวรรค์ 

พอมา สมัยกรุงธนบุรี เจ้าพระยาพระคลัง (หน) ได้นำเค้าโครงเรื่องนิทานเวตาลตอนที่ 1 มาแต่งเป็นวรรณคดีเรื่องหนึ่งชื่อ “ลิลิตเพชรมงกุฎ” ไว้วันหลังผมจะมาเล่าเรื่องประชุมปกรณัมกันครับ วันนี้ต้องลาไปก่อน สวัสดีครับ