วรรณคดีสไตล์เกรียน

ลำดับตอนที่ #146 : ความฝัน 4 ประเภท

ในพระวินัยปิฎก (Vinaya Pitaka) มหาวิภังค์ (Mahavibhanga) กล่าวไว้ว่า ความฝันของคนเราสามารถแบ่งได้ออกเป็น 4 แบบด้วยกัน

เพราะธาตุกำเริบ ๑ เพราะเคยทราบมาก่อน ๑ เพราะเทวดาสังหรณ์ ๑ เพราะบุพนิมิต ๑

1. เกิดจากธาตุกำเริบ เรียกว่า ธาตุโขภะ 

: คนที่กินมาก ฝันมาก ทำให้ธาตุในร่างกายผิดปกติ ฝันไปไร้สาระไม่มีมูลความจริงหรือให้ประโยชน์แต่อย่างใด

เคสที่พบ : พวกเรา

2. เกิดเพราะเคยทราบมาก่อน เรียกว่า จิตนิวรณ์

:  มีอารมณ์จดจ่อกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ผูกพันกับสิ่งนั้นอยู่ตลอดเวลา เมื่อหลับไปก็เกิดความฝันในสิ่งนั้น เรื่องนั้นที่ผู้ฝันฝักใฝ่อยู่ หรือได้พบเห็นแล้วจดจำโดยไม่มีวันลืม

เคสที่พบ : เจ้าฟ้ากุ้ง [กาพย์เห่เรือ]

ล่วงสามยามปลายแล้ว

จนไก่แก้วแว่วขันขาน

ม่อยหลับกลับบันดาล

ฝันเห็นน้องต้องติดตา

3. เกิดเพราะเทวดาสังหรณ์ เรียกว่า เทพสังหรณ์

: เทวดาทั้งที่เป็นมิตรและศัตรูมาดลจิตดลใจ หรือมาในขณะที่เราเคลิ้มๆ มักจะมาตอนฟ้าสาง ส่วนมากจะเป็นการแจ้งเหตุการณ์ล่วงหน้า แต่ถ้าเป็นฝันร้ายเรื่องร้ายก็เป็นเหมือนการตักเตือนผู้ฝันให้ระวังภัยและป้องกัน

เคสที่พบ : พระนเรศวรมหาราช [ลิลิตตะเลงพ่าย]

เทวัญแสดงเหตุให้          สังหร  เห็นแฮ

เห็นกระแสสาคร              หลั่งล้น

ไหลลบวนาดอน               แดนตก ทิศนา

พระแต่เพ่งฤๅพ้น            ที่น้ำนองสาย ฯ

4. เกิดเพราะนิมิต เรียกว่า บุรพนิมิต

:  เกิดจากอำนาจจิตของผู้ฝันเอง ด้วยอำนาจของการกระทำ (กรรม) บางครั้งก็เรียกว่า กรรมนิมิต

เคสที่พบ : พระนางมัทรี [มหาชาติคำหลวง]

ตํ ปน รตฺตึ ปจฺจูสกาเล มทฺที สุปินํ อทฺทส

ในเมื่อจะใกล้รุ่งพุ่งพระฮาม ในยามราตรีน้นน เบื้องบ้นนเจ้าภควดีมัทรีก็ฝนนเห็นอัศจรรย์ โสดแล 

เอวรูโป สุปิโน อโหสิ 

อันว่าสุบินนานุเพท แห่งนเรศราชธิดา ก็มีมาตร ด่งงนี้