คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เจ็บตัว
2
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป
“แกจะมามัวนั่งดูบัตรทำไม เดี๋ยวแกก็ไม่ได้ให้เขาหรอก”ยัยตาหวานว่า
“อะไรกันฉันไม่ได้นั่งดูซะหน่อย แค่กำลังคิดว่าจะเอาคืนยังไง”ความจริงยังไม่กล้า
“ไหนแกบอกว่ามีเบอร์เขา โทรไปดิว่ะ”
“กะ ก็”
“หรือแกชอบนายนั่นว่ะ”
“มะ ไม่ใช่ซะหน่อย นายนั่นออกจะเจ้าชู้ แกก็รู้ว่าฉันเกลียดคนเจ้าชู้มากๆ ไม่มีวันหรอก”
“ไม่ชอบก็ไม่ชอบสิว่ะ พูดซะยาว เขาเรียกว่าร้อนตัว”ยัยตาหวานปล่อยระเบิดเสร็จก็เดินจากไปให้ตายเถอะ คนยิ่งกำลังทำใจโทรหาอยู่นะ
หลังจากที่ฉันรวบรวมความกล้าได้ก็พยายามกดเบอร์ที่ฉันสามารถท่องขึ้นใจได้ตั้งแต่ครั้งแรกทีละตัว ด้วยมือสั่นๆ ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดจะโทรหาผู้ชายคนนี้เลยแล้วทำไมเนี่ย
ตู๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ฮัลโหล ครับ”
“คะ คือว่า”
“ว่าไง”
“มีอะไรก็รีบพูดมาเหอะ หรือว่าจะโทรมาจีบฉัน นัดวันเดทมาเลย ตอนนี้ไม่ค่อยว่างคุยครับ”
ตัดบทกันไปซะงั้น แต่นายนั่นหลงตัวเองชะมัด
“นายจะ เข้าใจผิดไปใหญ่แล้วนะ ฉันแค่อยากจะนัดนายออกมาเอาของ”
“ของ?”
“ใช่บัตรประชาชนนายไง”
จากนั้นเราก็คุยรายละเอียดกันนิดหน่อยสรุปว่านายนั่นไม่รู้ว่าบัตรตัวเองหาย ก็เลยยังไม่ได้ไปทำใหม่ดังนั้นฉันก็ได้ถือโอกาสเอาไปคืน ตื่นเต้นจัง(แล้วทำไมต้องตื่นเต้นไม่ชอบเขาไม่ใช่หรอ) เออใช่สิ ลืมตัว
นายนั่นนัดฉันที่ล้านหน้าคณะ แล้วตอนนี้ฉันก็มาก่อนเวลานัดครึ่งชั่วโมงมานั่งรอเตรียมตัว(รู้สึกว่าจะตื่นเต้นมาก”
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงนายนั่นก็ยังไม่มาตกลงว่าจะเอามั้ย ฉันจากอารมณ์ตื่นเต้นจะกลายเป็นโมโหแล้วนะ ถ้าไม่มาอีกห้านาทีฉันกลับแล้วนะ
“เห้ย”ฉันตกใจเมื่อมีคนมาดึงแขนกระชากให้ลุกขึ้น
“ยัยนี่ใช่ไหมที่ทำให้ค๊อฟต้อง หนีมา”เรื่องอะไรกันนี่ ช่วยบอกฉันที
เพียะ!!
กลิ่นเลือดที่ไหลออกมาจากปาก ทำฉันได้สติ ว่ายัยนั่นมันตบฉ้านนนนนน
“เธอทำอะไรน่ะแอง”นายนั่นเดินมากระชากยัยบ้านั่นออก แต่มีหรอฉันจะยอมโดนตบฟรีๆ
“มานี่”ฉันกระชากยัยนั่นกลับมา แล้วตบไปฉาดใหญ่ แล้วยัยนั่นก็ตบคืนฉันอีกฉาด มีหรอฉันจะยอม ขอบอกว่าเวลาฉันโกรธอะไรฉันก็ทำได้
“เฮ้ย พวกแกมาช่วยกันแยกหน่อยสิว่ะ”นายนั่นเรียกเพื่อนๆ เพราะมาแยกฉันกับยัยนั่นคนเดียวไม่ได้ โดนผลักออกไปทุกครั้ง
แล้วเพื่อนๆนายนั่นก็กรูเข้ามาดึงฉันกับยัยนั่นออกจากกัน
“แอง เจ็บค่ะค๊อฟ” ยัยนั่นยังมีหน้าไปออดอ้อน
“ไอ้พายแก เอาแองไปทำแผล ส่วนเธอมานี่” นายนั่นผลักยัยนั่นออกไปแล้วหันมาคว้ามือฉันแทน แล้วจูงเดินไปที่รถ แล้วขับออกไปตรงไปที่คอนโดหรูซึ่งไม่รู้ว่าของใคร
“นายพาฉันมาที่นี่ทำไม”นายนั่นลากฉํนมาที่คอนโดของเขา แต่ไม่ยอมพูอะไรแล้วผลักฉันนั้งลงเบาๆพร้อมกับนั่งลงข้างๆฉันแทบจะชิดกัน แล้วตรวจดูรอยช้ำที่ปากฉันเบาๆอย่างนุ่มนวล
“ไม่ก็เป็นอะไรมากนี่” ไม่มากแต่ฉันเจ็บนะโว้ย คิดในใจได้เท่านั้นล่ะ
“อะอื้ม”ฉันได้แต่พูดแค่นี้แหละ เกิดอารมณ์เซงนิดหน่อยที่เกิดเรื่องแบบนี้
“ฉันไปเอายามาทาให้แล้วกันนะ”ว่าแล้วนายนั่นก็ลุกขึ้นไปหยิบยาที่ตู้ยา ข้างเตียงแล้วเดินกลับมานั่งที่ข้างๆฉันที่เดิม แล้วจับคางฉันเชิดขึ้นเอียงดูมุมปากที่ช้ำ แตะยาเบาๆยื่นมือมาแตะที่มุมปากฉันและก็แก้มที่เกิดจากฝ่ามือเป็นรอยนิ้ว ทำให้ฉันมองใบหน้าของนายนั่นได้ถนัดเพราะใบหน้าใกล้กันแค่คืบเดียว ใบหน้าขาวเนียนจมูกโด่งลับกับใบหน้าที่ได้รูป ถ้าเปรียบกับผู้หญิงแล้วยังสวยกว่า ทำให้ฉันมองตาไม่กะพริบด้วยมนต์สะกดอะไรบางอย่าง
“เลิกมองแบบนั้นได้แล้ว”นายนั่นพูดขึ้นแล้วพร้อมกับรีบลุกหนีไป ฉันแอบเห็นนายนั่นหน้าแดงด้วยล่ะ แปลกที่นายนี่หน้าจะชินกับการโดนมองแล้วนะ
“เธอไม่น่าไปตอบโต้ยัยนั่นเลย”เออ สรุปว่าฉันผิดใช่มั้ยเนี่ย
“ก็แฟนนายมาทำฉันก่อน”เถียงดิ
“เธอทำให้ยัยนั่นคิดว่าเธอเป็นกิ๊กฉันจริงๆ ”พูดแล้ววางกล่องยาลงที่เดิม
“มันเป็นความผิดนายที่ไม่ดูแลแฟนตัวเองให้ดี”
“ยัยนั่นไม่ใช่แฟนฉัน หยุดพูดคำนั้นสักที”ฉุน
“แล้วทำไมต้องมาหวงขนาดนั้นด้วย”จริงมั้ยฉันเจ็บ ไม่ยอม >_<
“นั่นมันไม่ใช่เรื่องของเธอนะ แล้วเธอทำไมไปนั่งตรงนั้น ทำไมไม่ไปนั่งที่อื่นนั่นเป็นที่ฉันนัดเพื่อนไว้”ตูผิดหรอ
“มีคนนัดฉันไว้”
“ใคร อย่าบอกนะว่าเธอ..”
“ใช่ ฉันเป็นคนที่นายนัดไง”ฉันตอบตัดไป นายนั่นเงียบไปครู่หนึ่งเหมือนว่าตัวเองจะหน้าแตก
“งั้นเธอก็ชื่อชาเย็นน่ะสิ”
“ใช่”ฉันพลักหน้า
ก๊อกๆ
“ฟีฟี่ลูก”มีเสียงผู้หญิงวัยกลางคนมาเรียกใครสักคนทีหน้าห้อว
“เฮ้ย เธอไปหลบในนั้นก่อน”นายนั่นผลักฉันเข้าไปในตู้เสิ้อผ้าแบบลุกลี้ลุกลน แล้วปิดประตู พอดีกับประตูห้องเปืดพอดี
“ฟีฟี่เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมแต่เคาะไม่ยอมเปิด แม่เป็นห่วงก็เลยเอากุญแจ่สำรองเปิดเข้ามา”น้ำเสียงดูห่วงใยลูกชายมากทีเดียว ฉันแง้มประตูตูออกเล็กน้อยเพื่อที่จะดูหน้าตาคนเป็นแม่ซะหน่อย เมื่อเห็นแล้วฉันไม่แปลกใจเลยที่นายนั่นหน้าตาดีได้ใคร ดูยังไงก็เหมือนพี่สาวมากกว่านะ
“ผมปวดห้องน้ำครับแม่เลยมาเปิดไม่ทัน”
แกร๊ก แกร๊ก
แย่แล้วฉันดันขยับไปไหนไม่ได้ เพราะเสื้อมันพันฉันแถมจะหลุกแหล่ไม่หลุดแหล่
“เอ๊ะ เสียงอะไรฟีฟี่”
แย่แล้วแม่นายนั่นกำลังเดินมาที่ตู้
เข้ามาแล้ว เข้ามาแล้ว นายทำอะไรสักอย่างสิ
“แม่มีอะไรหรอครับ ถึงมาด่วนขนาดนี้”นายทามดึงความสนในไป แล้วพยายามคุย
“อ๋อ พอดีแม่เอาของมาให้ฟีฟี่ พอดีมันจะเต็มบ้านอยู่แล้ว เข้ามาๆๆ”วาจบก็มีชายชุดดำเดินเข้ามาพร้อมกับกล่องในใหญ่ประมาณห้ากล่องได้
“อีกแล้วหรอ”นายนั่นพูดเหมือนเคยชินกับของพวกนี้
“ฟีฟี่ต้องเข้าใจพวกเขาแฟนคลับฟีฟี่ทั้งนั้น”แม่นายนี่เรียกนายนี่ว่า ฟีฟี่อย่างงั้นหรอตลกอ่ะ^^
“เอาไปบริจาคเถอะ ของมันจะมีประโยชน์มากกว่าถ้าอยู่กับเด็กๆ เอามาที่นี่ก็รกอยู่ดี” แปลกนะนายนี่ก็ไม่ใช่ดาราอะไร มีแฟนคลับกับเขาด้วยหรอ บ้าไปแล้วแน่ๆๆ
“งั้นเอาไปบริจาคที่ไหนก็ได้”คุณแม่หันไปสั่งลูกน้องชุดดำ (ฉันขอเรียกเองว่าคุณแม่แล้วกัน^^)
“แม่ไม่จ้ำเป็นต้องมาเองเลยนี่ครับ รถติดจะตายไป”
“ไกลที่ไหนแม่นั่งมาแค่ครึ่งชั่วโมงเอง พอดีมีธุระกับสาขาที่นี่ด้วย” สงสัยใช่มั้ยอะไรคือสาขา ก็ฉันได้ยินว่าทางบ้านของนายนี่มีธุระกิจเกี่ยวร้านอาหารที่เปิดในโรงแรมเรียกง่ายๆ ว่าภัตรคารนั่นล่ะ รู้สึกว่าจะมีหลายสาขาด้วยนะ
“แม่ต้องไปแล้วลูกรัก มาหอมกันก่อนซิ”ว่าแล้วนายนั่นก็ยื่นหน้าไปให้คุณแม่หอมฟอดใหญ่ แล้วเดินไปส่งคุณแม่ที่หน้าประตูห้อง จนคุณแม่ออกไปแล้วค่อยปิดประตูลง จากนั้นก็เดินมาเปิดประตูตู้ให้ฉัน
!!โครม
“โอ้ย”ฉันหล่นลงมากองที่พื้นทันทีพร้อมกับเสื้อผ้าจำนวนมาก
“เห้ย!! เธอทำอะไรของเธอ” นายนั่นดุ
“ก็เสื้อผ้านายมันเยอะ นี่นา”ฉันตอบไปพลางลูบเข่าด้วยความเจ็บ พร้อมน้ำตาคลอ
“เธอจะร้องไห้ทำไมฉันแค่ว่านิดเดียว”ตกใจ
“เปล่าซะหน่อย ฉันร้องเพราะเข่าช้ำต่างหาก โอ๊ะโอ้ย!”พอจะก้าวขาแค่นั้นแหละมันรู้สุกเจ็บที่เข่าทันที ทำให้ฉันต้องนั่งลงที่เดิม
“เจ็บขนาดนั้นเชียว มันไม่สูงเลยนะ” นายนั่นว่า
หลังจากนั้นพอนายนั่น บ่นบ่นบ่น สุดท้ายก็ต้องอุ้มฉันมาทายาเป็ยรอบที่สอง ไม่เข้าใจจริงๆว่าอยู่กับนายนี่ทำต้องเจ็บตัวทุกครั้ง ตั้งแต่ หัว หน้า นี่ก็มาเข่า ฉันเริ่มอยากจะอยู่ห่างนายนี่แล้วสิ
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
ฉันยังไม่ได้กลับเลยนะมีใครมาอีกแล้วเนี่ย อย่าบอกนะว่าแม่นายนั่นอีกแล้ว ไม่เอาแล้วนะ
“ใครครับ”นายค๊อฟตะโกนถาม
“ฉันเองเว้ย”เสียงผู้ชาย ค่อยโล่งใจหน่อย ไม่นายที่ผู้ชายคนนั้นตอบค๊อฟก็เดินออกไปเปิดแล้วคุยด้วยสักพักนายนั่นก็รีบเดินมาหยิบของในห้องแล้วหันมาพูดกับฉัน
“เธอกลับเองได้ใช่มั้ย ระวังตัวด้วยล่ะ ข่าวเรื่องเธอแอบเป็นกิ๊กฉันมันเร็วนะ ไปล่ะฉันมีนัด” ตกลงจะเตือนหรือจะทำให้กลัวมากขึ้นเนี่ย แย่แล้วมั้ยฉันไม่น่ามายุ่งกับนายนี่เลยจริงๆซิ
จากนั้นไม่วันต่อมมาฉันก็โดนส่งมาขู่บ้าง ส่งเมล์มาด่าบ้างว่าฉันมันไม่เหมาะกับนายนั่น เลิกยุ่ง บ้างก็บอกว่า ยัย แองจี้นั่นแหละตัวจริง เออ เอาเข้าไปพวกขี้อิจฉาว่าแต่คนอื่น ใช่สิฉันมันหน้าตาก็ธรรมดา แต่งตัวก็เด็กกว่า หน้าก็แต่งได้น้อยกว่า ขาวก็ไม่เท่า แล้วทำไมหน้าตาอย่างฉันไม่สามารถมีแฟนหล่อรึไง
“ฉันว่าแก ก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไรนะ แต่ว่าอีตานั่นมันหล่อเกินไป แถมคนที่นายนั่นเคยคบมาไม่มีใครแบบว่า หน้าตาธรรมดาเท่าแกเลยสักคน”
“ ตกลงแกจะชมหรือว่าฉันว่ะเนี่ย”คนยิ่งเซงๆอยู่ เพราะนายนั่นแท้ๆเลย
อย่าลืมเม้นเป็นกำลังใจหน่อย
นะคะ
ความคิดเห็น