เรียลลิตี้โชว์รักนี้ให้เธอ

ลำดับตอนที่ #2 : ช่วยหนูด้วย....

คำเตือน:

ก่อนอ่าน  ขอความกรุณาเม้นหลังอ่านจบด้วยนะ  ถือเป็นบุญคุณยิ่งนัก  นะคะ 
ถ้าเม้น ขอให้คุณได้แฟนสวย  หล่้อ  




สายแล้วๆๆๆ  แย่จัง  เมื่อคืนนั่งดูคลิปรายการ  ถึงตีสามแน่ะ  โอ้ยๆๆๆๆ
วันนี้มีพรีเซ็นงานซะด้วยสิ    ตายแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ    แล้วยัย แป้งกับยัย  อายทำไมไม่โทมาบอกฉันบ้างเนี่ยว่าสาย  ไว้เจอก่อนเหอะ

แฮ๊กๆๆ....เหนื่อยชิบ  เกือบไม่ทันแน่ะ

“ยัย อัยทำไมแกมาช้าจังว่ะใกล้ถึงเราแล้วนะเว้ย”(แป้ง )

“เนี่ยฉันอุตส่ายิงไปหาแกเรยนะเนี่ย”(อาย)

“ขอบพระคุณเพื่อนผู้น่ารักนะคะโคตร ซึ่งใจเลย  ลงทุนกันมั้งป่าวเนี่ย  ”

ฉันเซงกับเพื่อนฉันซะจิงๆๆ   

“ถึงเวลาเราพรีเซ็นงานแล้วนะไปเหอะ”

แล้ว  การพรีเซ็นงาน  ของฉันกับยัยแป้งและยัยอายก็เสร็จ ผ่านไปด้วยดี  เกือบแย่มั้ยเนี่ย ก็ปกติฉันเป็นคนไม่ค่อยแสดงออก   จะให้รายงานเยอะก็ไม่ได้  ก็เลยเป็นคนเอางานไปทำ  ส่วนยัยสองคนนั้นพูดเก่ง ก็เลยสบายไปไม่ต้องมานั่งทำงาน  แบบฉัน ฮือๆๆ  

 “นี่แกฉันได้ยินข่าวว่าวันเสาร์เนี่ย  มีงานพิเศษ  ของมหาลัยเราด้วย  น่าจะเป็นงานมอบรางวัลดีเด่นให้  นักศึกษาผู้สร้างชื่อเสียงให้มหาลัยเราอะไรสักอย่างเนี่ยแหละ”(ยัยแป้ง)

“ดาราคนไหนอ่าแก  ฉันไม่เห็นจะได้ยินข่าวเรยนะ  ว่ามหาลัยเรามีดาราอะไรนั้นน่ะ”(ฉัน)

“แหมแกตกข่าวแล้วย่ะ  ก็ พวกที่ไปแข่ง หนุ่มหน้าใส  หัวใจสุภาพบุรุษไงย่ะ”(อาย)

“ใครอ่ะแก”ฉันชักเริ่มจะอยากรู้แล้วสิ  แต่ทำไมฉันตกข่าวขนาดนี้เนี่ยไม่ยอมๆ(>_<)

“ ฉันก็ไม่รู้นะแกแต่ที่รู้ มานะน่าจะอยู่คณะสถาปัตย์”(อาย)

ว้าวๆๆ  อยากรู้จัง.....ถ้าเป็น แฟรมก็คงดีน่ะสิ เหมือนในนิยายเลยนะเนี่ย

พระเอก  บังเอิญมาเจอนางเอกโดยบังเอิญ แถมยังเรียนที่มหาลัยเดียวกันอีก

แล้วหลังจากนั้นก็.........

“ยัยอัยแกคิดอะไรอยู่ว่ะ ตาลอยเชียว  ฉันเรียกแกตั้งนานนะ ”

“วันนี้ฉันต้องไปแล้วแหละทิวโทมาชวนไปดูหนัง 666 ตายไปตาย  เค้ารอฉันนานแล้วเนี่ยไปแล้วนะแก  ไว้เจอกัน”

(-_-)(_ _)(-_-)

เพื่อนฉันอยู่กับเพื่อนไม่ได้ถึงนาทีเลยรึไงเนี่ย แต่ยังดียังมี ยัยอายอีกคน

“ฉันก็ต้องไปเหมือนกันนะวันนี้  อาม่าไม่สบาย  ฉันต้องรีบกลับ ”

(-_-)(_ _)(-_-) พูดยังไม่ทันขาดคำ  

“บาย ”

สุดท้ายฉันก็ต้องเดินกลับห้องพักคนเดียวตามเคย  เบื่อจังเลย  เห้ยๆๆ

พอมาถึงห้องปั๊บ ยังไม่ทันได้ถอดรองเท่าด้วยซ้ำ   โทรศัพท์ก็ดัง

 ..123456 ....รับโทรสับทีคับ ปะป๋า โทมา  123456 ....รับโทรสับทีคับ ปะป๋า

โทมา    อะ พ่อฉันเอง

“ สวัสดีค่ะ  พ่อ  โทรมาเช็คลูกสาวล่ะสิคะ”

“แหมลูกก็...พอดีพ่อโทมาบอกเรื่องสำคัญ  ลูกจำคุณป้าฤดี  ได้มั้ยลูก ”

“อ๋อค่ะ  จำได้  คุณป้าที่พ่อสนิทๆด้วยใช่มั้ยคะ”

“ใช่จ๊ะ  เนี่ยป้าเขาโทมาบอกว่า  เหงา อยากให้ลูกไปอยู่ด้วย เห็นว่า ลุงแกจะไปต่างประเทศ ครึ่งปีถึงกลับ  ป้าแกก็เลยชวนให้ลูกไปอยู่ด้วย”

“แล้วบ้านคุณป้าไกลจากมหาลัยมากรึป่าวคะพ่อ”

“ก็ไม่เท่าไหร่นะลูก  เห็นว่าลูก คุณป้า ก็ขับรถไปมหาลัยทุกวัน อ่อ ลูกคุณป้าแกก็อยู่มหาลัยเดียวกันกับลูก คุณป้าก็เลยเสนอให้ลูกมาไปมหาลัยกับลูกแกน่ะ”

“โห..ลูกคุณป้ายังหนุ่มอยู่หรอคะพ่อ  นึกว่าจาะแกแล้วซะอีกนะ”

“แกได้ลูกช้าน่ะ  คลอดลูกก็ตอน   35  แล้วล่ะ  งั้นก็ตกลงนะลูกเดี๋ยวพ่อจะโทไปบอกคุณป้า ให้มารับลูกวันจันทร์หน้าเลย”

“งั้นก็ได้ค่ะ แล้วจะไปอยู่นานแค่ไหนคะพ่อ”

“ก็จนกว่าลูกจะเรียนจบนั้นแหละ”

“ไหนบอกว่าคุณลุงแกไปแค่ครึ่งปีล่ะคะ”

“ก็คุณป้าคงอยากให้ลูกอยู่เป็นเพื่อนแกล่ะมั้งลูก  ก็แกไม่มีลูกสาว”

“ลูกคุณป้าเป็นผู้ชายหรอคะพ่อ”

“ก็ใช่น่ะสิลูก”

“อ้าวแล้วจะให้หนู  ไปมหาลัยกับเค้าเนี่ยนะ  มันจะดีหรอ”

“เหอะน่าลูก  เอาเป็นว่า เตรียมตัวให้เรียบร้อยแล้วกัน”

“ค่ะพ่อ  รักษาสุขภาพด้วยนะ  ฝากคิดถึงแม่ด้วยนะคะ  บายค่ะ”

ติ๊ด..

>>>>วันจันทร์.......

วันที่ฉันต้องย้ายที่พักแล้วสิ  ตื่นเต้นจัง คุณป้าจะเป็นยังไงเนี่ย  คุณป้าจะดุมั้ย หน้าตาเป็นไง  ที่สำคัญลูกคุณป้าล่ะเป็นใคร  หน้าตายังไง  ไว้ใจได้มั้ย ก็เพราะฉันต้องไปมหาลัยกับลูกคุณป้าน่ะสิ   ตื่นเต้น

>>>ความจริงฉันรู้จักคุณป้าแค่ชื่อเท่านั้นแหละที่  พ่อฉันสนิท  ก็พ่อเคยพักกับคุณป้าตอนมาเรียนที่กรุงเทพ  ก็เลยเป็นทั้งผู้มีพระคุณ แล้วก็คนสนิทของพ่อไปเลยล่ะ  แต่พ่อเคยบอกนะว่าคุณป้าเป็นคนตั้งชื่อให้ฉันเองตอนฉันเกิด  แต่ที่ฉันไม่เคยเจอเพราะคุณป้ามาเมื่อไหร่  ฉันก็ไม่อยู่ทุกทีเลย

....แล้วขณะที่ฉันกำลัง จัดของลงมาวางข้างล่างที่พัก   คุณป้าก็โทรมา

บอกว่าคุณป้าส่งคนขับรถมารับแล้ว 

ฉันรออีกประมาณ  ครึ่ง ชั่วโมงรถก็มาถึง กว่าจะมาถึงบ้านคุณป้าโดยใช้เวลานานพอสมควรเลยเพราะรถติดมาก  พอมาถึงคุณป้าก็มายืนรอรับฉันที่หน้าบ้านแล้ว  คุณป้าดูเป็นคนใจดี  หน้าตาเหมือนคน  เพิ่งจะ40  ต้นๆเองนะ  สวยด้วยล่ะ  ค่อยโล่งใจหน่อย  กลัวแกจะดุซะมากกว่า

“นี่  อัย  หลานป้าหรอเนี่ย  โตเป็นสาวแล้วสวย น่ารัก นะ  ถ้าลูกชายป้าเห็นคง ชอบหลานหน้าดูเลย”

(^_^)  ลูกชายคุณป้าหรอ  จะหน้าตายังไงเนี่ย อยากเจอแล้วสิ  ถ้าหน้าตาเหมือนคุณป้า  ก็คงจะหล่อนะสิ  อิอิ

แล้วคุณป้าก็พาฉันเดินเข้าไปในบ้าน

บ้านคุณป้าดูใหญ่พอควรเลยล่ะ  ดูสวย   จัดบ้านได้ดูเป็นระเบียบ  ทุกมุมห้องของบ้าน จัดแบบหลายแบบรวมกับ  ดูน่าอยู่ที่ ซู๊ด.....  คิดไม่ผิดเลยนะเนี่ยที่มาอยู่บ้านหลังนี้     เมื่อฉันเข้าไปนั่งที่ห้องรับแขกก็เห็นผู้ชายอายุวัยกลางคนกำลังนั่งดูทีวีอยู่  น่าตาดีไม่แพ้  ทอมครูท  เลยล่ะ  แม้จะดูอายุเยอะแล้ว  ถ้าให้เดาน่าจะเป็นคุณลุงนะ แล้วคุณป้าก็แนะนำให้ฉันรู้จักกับคุณลุงผู้หล่อเหลา

 “สวัสดีค่ะคุณลุง ” ฉันยืนไหว้คุณลุงอย่างหญิงไทย ^-^

“ตามสบายเลยนะ อัย  น่าเสียดายลุงไม่ได้อยู่ด้วย   เนี่ยพรุ่งนี้ลุงก็ต้องไป  ดูงานที่ญี่ปุ่นแล้ว ไม่อย่างนั้นลุงจะได้พาหลานไปเที่ยว ฉลอง ลูกลุง มันเข้า คณะที่มันอยากได้ ”

“ลูกคุณลุงเพิ่งเข้าปีหนึ่งหรอคะ”แปลกใจนะเนี่ยนึกว่าจะอยุ่ปี  4  แล้ว

“ใช่จ๊ะ ”

“ อ้าวป้าไม่ได้บอกหรอ เนี่ย   ก็ไอ้ลูกชายลุงน่ะสิ  ไปแข่งขันรายการเรียลลิตี้อยู่ก็เลยยังไม่ได้ฉลองอะไร ”คุณป้าก็แย้งทันที

“ฉันจะได้ไปบอกอะไรคุณ  ก็หลานอัยเพิ่งมาถึงเมื่อกี้เองนะ  เอาไว้ตา แฟรมมา แล้วค่อยแนะนำก็แล้วกัน” แฟรมหรอ  แฟรมไหน  เนี่ยอย่าบอกนะว่า.........

“นั้นไงกลับมาแล้ว”

“พ่อครับ  แม่ครับ  สวัสดีครับ”

(o_o) แฟรม  แฟรม  จริงด้วย  ไม่รู้มาก่อนเลยนะ  ว่าลูกคุณป้า คือแฟรม ทำไมโลกมันกลมขนาดนี้  หน้าตาคล้ายทั้งพ่อและแม่เรย  ผิวสีแทน  ไปทางขาวนะ  ไม่ทางดำ  จมูกคมอีกต่างหาก   ปากสวยได้รูป  ใบหน้าเรียว  ตัวสูงสัก  180  ได้มั้ง แถม นัยน์ตาสีน้ำตาล   กับผมที่ตัด เป็นทรง

เป็นรากไทร  ระต้นคอ   แล้วย้อมเป็นสีทอง  เรียกได้ว่าเพอร์เฟ็กเลยล่ะ   

“เธอจะมองฉันอีกนานมั้ยเนี่ย”แล้วอีตาแฟรมก็หันไปถามคุณป้า

“แล้วเนี่ยใครกันฮะแม่ ”

“ก็นี่  อัย ลูกคุณอาสุทธิ ไงลูก  จะมาอยู่กับเราน่ะ แม่จัดให้อยู่ห้องข้างลูกเลยนะ เอ๊ะ แต่แม่บอกลูกไปแล้วนิ ”

“ผมจำไม่ได้หรอก  เอ๊ะ! แม่บอกว่าอยู่ห้องข้างผมงั้นหรอ  ห้องอื่นไม่มีแล้วหรอทำไมต้องมาอยู่ห้องข้างผมด้วย” อีกตามแฟรมทำสีหน้าไม่พอใจ

ชิ ใครอยากอยู่ห้องข้างนายกันยะ

“ นี่ลูกพูดแบบนั้นได้ไง  เสียมารยาท”

“ก็ผมไม่ชอบนิ  เดี๋ยวถ้าเสียงดัง  แล้วผมรำคาญขึ้นมาล่ะ”

“ฉันไม่ทำเสียงดังรบกวนนายหรอกนะ”ฉันมีมารยาทพอย่ะ

“ ok ก็แล้วแต่แม่แล้วกัน งั้นผมไปนอนก่อนนะ ง่วง แล้ว ”

แล้วอีตาแฟรมก็เดินผ่านฉัน ไป โดยไม่ลืมหันมากระซิบ  บอก “นี่เธออย่ามาทำฉันตื่นล่ะอย่าหาว่าไม่เตือนนะสาวน้อย”

ทำเสียงกะล่อนกับฉันอีกหรอ  ฉันรู้แล้วล่ะว่าทำไม  เค้าถึงไม่ได้รางวัลการประกวด 

“อย่าไปถือสาเค้าเลย  อัย  ความจริงลูกป้าน่ะขี้เล่นนะ ไม่รู้วันนี้เป็นอะไรถึงเป็นแบบนี้  ”จะค่อยดูแล้วกันนะคะคุณป้า

หลังจากนั้นฉันก็ขึ้นไปเก็บของที่ห้องก็ต้องบอกว่า ห้องนี้ใหญ่กว่าห้องเดิมหลายเท่า  ดูสวย  น่ารัก  ทั้งห้องตกแต่งด้วยเขียว   สงสัยคุณป้าคงเตรียมไว้ให้ฉันโดยเฉพาะ    ก็คงเป็นเพราะพ่อบอกคุณป้าละมั้งว่าฉันชอบสีเขียว      

>>>ขณะที่ฉันกำลังเก็บของอยู่ ก็มีคนมาเคาะประตู

ก๊อกๆๆๆๆ !!  สงสัยจะเป็นคุณป้า   

“รอแป๊ปนะคะ”ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฉันรีบวางของแล้วเดินไปเปิดประตู

แอ๊ด........

“มีอะไรคะคุณ.......”อ้าวไม่ใช่นิ

“คุณอะไรของเธอฮะ  แม่บอกว่าพรุ่งนี้เธอ ต้องไปมหาลัยกับฉัน เตรียมตัวด้วยล่ะ  ตื่นเช้าๆนะ สายฉันไม่รอ ”

 (-_-)(_ _)(-_-) “แล้ววันนี้ อย่าลืมเอาพระมาไว้ในห้องล่ะ  ขอเตือนถ้าเจออะไรอย่ามาเสียงดังตอนดึกล่ะ  คนจะนอน  ”

(-_-)(_ _)(-_-) “นี่เธอพูดไม่  เป็นรึไงฮะ  เอาแต่พยักหน้า เป็นใบ้รึไง  เดี๋ยวก็ทำให้หายใบ้ซะหรอก” อีตานี่คงหงุดหงิดที่ฉันไม่พูดอะไร  ก็เลยทำเสียงลามกกับฉัน        ทำไมเมื่อกี้ไม่ใช่แบบนี้หน่อย ต่อหน้าป้าแบบลับหลังแบบ  แปลกคนแฮะ  แต่ฉันก็ชอบอยู่ดีนั้นแหละ

“มะ  ไม่ได้เป็นใบ้ซะหน่อยนะ   ok ฉันจะเตรียมตัว  แต่เช้า”

“งั้นไปล่ะ  อย่าลืมที่บอกนะ” 

“ชิชิ  ฉันไม่กลัวผีหรอก ”

“จะคอยดูแล้วกันนะ ฮึ ฮึ” อีตาแฟรมทำเสียงมีเล่ห์นัยอีก  ฉันมีลางแปลกแล้วสิ

>>>ตกดึก ฉันไหว้พระก่อนนอน  เอาเหรียญบาทวาง แล้วยังเลื่อนเตียง ก็เพราะเคยมีคนบอกว่า ถ้าทำแบบนี้จะได้ไม่นอนทับที่คนตายไง

พอนอนไปสักพัก  ก็มีคนมาเคาะประตู  แต่เอ๊ะมันตีสามแล้วนิ ใครจะมาเคาะเนี่ย  ฉันค่อยๆๆย่องไปเปิดประตูห้องช้าๆ  แอ๊ดๆๆ

ไม่เจอใครเลย  แล้วฉันก็ขนลุกโดยไม่ได้นัดหมาย   โดนแล้วหรอเรา   ฉันก็เลยรีบกลับมานอนเตียงเช่นเดิมแล้วก็คลุมโปงนอนเลย  เสียงเคาะก็ดังขึ้นอีก  แต่ครั้งนี้ฉันไม่ไปเปิด...ก็คนมันกลัวน่ะสิ  แล้วประตูห้องก็เปิดออก  เอ๊ะฉันไม่ได้ล๊อกห้องหรอแล้วผีมันเปิดประตูได้ไง สงสัยเจ้าที่มันแรง 

เสียงเดินเข้ามาใกล้ เรื่อยๆ  ขณะทีฉันนอนคลุมโปง  อยู่  ช่วยลูกช้างด้วยๆๆๆๆช่วยด้วยๆๆ   มีอะไรมาดึงผ้าห่มฉัน

  ฮือๆๆน้ำตาเริ่มไหล  แล้วนะ

“ฮือ ฮือ” กลัวจัง “ฮือ ฮือ”

“อ้าวเห้ย  ไหนบอกว่าไม่กลัวไง  ร้องไห้ทำไม”

เสียงคุ้นๆแฮะ    ก็อีตาแฟรมนั้นแหละมาหลอกฉัน  แต่ฉันก็ยังร้องไห้อยู่เหมือนเดิมก็มันกลัว

“เฮ้ยๆๆอย่าร้อง......  ฉันขอโทษๆๆไม่รู้ว่าเธอจะกลัวขนาดนี้

“ฮือ ฮือ”

“หยุดร้องเหอะนะ  ขอโทษๆๆจริง”  แล้วเค้าก็มานั่งข้างฉันยกมือมาลูบหัวฉันเบาๆๆพลาง ปลอบไปด้วย  ฉันร้องไห้อยู่นานจนกระทั่งหลับไป.

(-_-)Zz..

 ยังไม่ถึงตอน  ที่คุณคิดหรอก  อ่านต่อๆ