Mila Elelors

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ :ต้นกำเนิดความแห้งแล้ง

  "เด็กถูกทิ้งเอาไว้นานแล้วนะค่ะไม่มีวี่แววเลยว่าจะมีคนมารับ" เสียงนางพยาบาลสาวพูดขึ้นกับแพทย์นายหนึ่งซึ่งกำลังมองร่างของทารกน้อยในอ้อมแขนของพยาบาลสาวที่พาเด็กมาตรวร่างกาย "นั่นสิ อยู่ๆแม่ของเด็กก็หายไปเฉยๆแบบนี้ หนูน้อยนี้ยังไม่มีโอกาศได้เจอแม่ตัวเองเลย สงสัยจะโดนทิ้งซะแล้ว น่าเสียดาย ร่างการก็แข็งแรงดีทุกอย่างแถมยังตัวเล็กน่ารักดีด้วย" นายแพทย์ถอนหายใจมองผลตรจในมือรู้สึกแย่อย่างบอกไม่ถูกกับเหตุการที่เกิดขึ้น เด็กคนนี้พึ่งได้มาสูดอากาศของโลกได้ไม่ถึงวัน เนื่องจางร่างกายที่ดูตัวเล็กกว่าเด็กทั่วไปหนูน้อยจึงถูกนำไปตรจร่างกายก่อน แต่ในเวลาที่กำลังดำเนินการตรจนั้นแม่ของเด็กที่ถูกนำตัวไปห้องพักฟื้นกลับหายไปดื้อๆเสียอย่างนั้น ไม่มีอะไรเหลืออยู่เลยทั้งๆที่เธอสลบไป ไม่มีรอยยับบนเตียงไม่ข้าวข้องใดๆทั้งสินราวกับห้องนั้นไม่มีใครอยู่มาแต่เดิม "เอาเถอะ
วิทาเนียร์ เธอก็ลองไปค้นประวัติคนไข้แล้วติดต่อญาติดูฝากจัดการด้วยนะ" นายแพทย์ตบไหล่นางพยาบาลสาวเบาๆก่อนจะเดินออกไปทำงานอื่นต่อ วิทาเนียร์ถอนหายใจเธอรู้สึกสงสารเด็กคนนี้ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก นางพยาบาลสาวตัดสินใจพาทารกน้อยไปนอนก่อนแต่ก่อนที่เธอจะเดินออกจากห้องตรวจก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งวิ่งกระหืดกรพหอบมาหยุดตรงหน้าเธอ กะคร่าวๆแล้วเขาอายุประมาณยี่สิบปลายๆผมยุ่งเหยิงและตัวท่วมเหงื่อ "คือ...ผม.." ชายตรงหน้าหยุดชะงักมองทารกในอ้อมกอดของนางพยาบาลสาวดูเหมือนตอนนี้สมองของเขากำลังประมวลผลอยู่ "ผมเป็นญาติของคุณ วาลิกา ครับ มารับเด็ก ผมไปถามพยาบาลคนอื่นเขาบอกว่าอยู่ที่ห้องตรจผม...เลย...มา ที่ นี่" ชายหนุ่มพูดพยายามเรียบเรียงความคิดเพราะตอนนี้เขารู้สึกราวจะล้มมิล้มแลแล้ว "อ๋อ หนูน้อยอยู่นี้เป็นเด็กผู้หญิงน่ารักเชียวค่ะคุณเป็นพ่อเด็กหรอค่ะ" วิทาเนียร์ยิ้มรับ ก่อนจะถามชายตรงหน้า "เออ...เปล่าครับ ผมเป็นอาขอเด็กคนนี้ คือพ่อของเด็กคนนี้ เขา...ช่างมันเถอะครับคงไปตายห่าที่ไหนแล้วก็ไม่รู้ เอ๊ย! ผมขอโทษนะครับที่พูดจาไม่ดีออกไป" ชายหนุ่มขยี่หัวตัวเองอย่างเก้อเขินก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองมาทำอะไรแต่พอจะถามเขาก็ดันไปปะทะเขากับพยาบาลสาวที่มองเขามาด้วยสายตาไม่ไว้ใจ คงเป็นเพราะที่เขาพูดเมื่อกี้ "เออ...ผมต้องทำอะไรบ้างครับถ้าจะมารับตัวเด็กคนนี้..." วิทาเนียร์สดุ่งนิดๆรู้ตัวว่าทำกริยาเสียมารยาทไปก่อนกล่าวขอโทษและเดินนำพาชายหนุ่มไปกรอกประวัติและเอกสารที่จำเป็น
   "คุณจะตั่งชื่อเธอว่าอะไรค่ะ?" วิทาเนียร์ถามขณะมองชายหนุ่มกรอกประวัติด้วยคว้ามพยายามอย่างยิ่งที่จะให้ลายมืออกมาพออ่านออก "...นั้นสินะครับ ผมลืมคิดไปเลย" ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาจากเอกสารก่อนจะนั่งเงียบไปพักใหญ่ "ให้ฉันช่วยไหมค่ะ?" นางพยาบาลสาวยิ้มก่อนจะยื่นขอสนอให้ "คงไม่ต้องหรอกครับผมคิดออกแล้ว" ชายหนุ่มยิ้มตอบ
 "แล้วชื่ออะไรค่ะ"
 "มิลา มันเป็นภาษากรีซ แปลว่าความเมตตาครับ มิลา เอลโรช กรีซและโรมาเนียความหมายเดียวกัน"
 "มิลา? แต่ทำไมในใบสูจิบัตร์คุณถึงเขียนอีกชื่อละคะ ฉันว่าชื่อนี้ก็เพราะดีนะคะ เมซ่า คาร์ดิช มันแปลว่าอะไรคะ?"
 "เมซ่า คาร์ดิช ภาษาลัทเวีย แปลว่าแมวป่าครับ ผมชอบพวกมัน"
 "แล้วชื่อ มิลา..."
 "เงียบไว้นะครับ ชื่อนี้ผมบอกแค่คุณคนเดียว"
ชายหนุ่มแกล้งจุ๊ปากก่อนจะขยิบตาให้นางพยาบาลสาวแล้วหันไปกรองประวัติต่อ วิทาเนียร์ยิ้มและแอบรัวเราะเบาๆในลำคอ "คุณนี้ก็แปลกนะคะ ตั่งชื่อให้เด็กตั่งสองชื่อ จริงสิค่ะว่าแต่คุณชื่ออะไรฉันยังไม่รู้เลย" นางพยาบาลสาวถามชายตรงหน้า ชายหนุ่มนิ่งไปก่อนจะหัวเราะออกมานิดๆแล้วกวักมือเรียงพยาบาลสาวเข้ามาใกล้ๆแล้วกระซิบชื่อของตนแผ่วเบา วิทาเนียร์ยิ้มก่อนจะแนะนำตัวเองบ้างต่างแค่ว่าเธอไม่ได้กระซิบเขากลับ 
 "ฉัน วิทาเนียร์ค่ะ ยินดีที่ได้พบคุณหวังว่าคุณคงจะดูแลเด็กคนนี้อย่างดี"