ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    BOY NEXT DOOR ระวังนะครับ..จะตกหลุมรักพี่ [2JAE]

    ลำดับตอนที่ #1 : INTRO 60%

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 281
      1
      15 ม.ค. 58









    INTRO









    ชีวิตมอปลายของผมคงจะเรียบง่ายตามที่เคยมโนไว้ตอนมอสาม..


    ถ้าไม่เจอไอ้รุ่นพี่ อิม!!! แจ!!!! บอม!!!!!


    ไม่อยากจะเล่าแต่ก็คันปากอยากจะเล่า..หรือจะไม่เล่า? แต่ก็อยากจะเล่า ไม่เล่า เล่า ไม่เล่า เล่า ไม่..เออ! เรื่องนี้ผมจะไม่เล่า ขอแฉ(ตัวเอง)หน่อยเถอะ!!!

     












     

    อาทิตย์ที่แล้ว..


    ฮาจีมา ฮาจี ฮาจี ฮาจี ฮาจีมา

    นีกา คือรอล อดมาดา มีชิลกอ กัททา แน นูนึล โบมยอ ซัลจัก อุซซอจุนมยอน

    ทัลรอกาซอ นอรึล อานาบอรัล กอทมัน กัททา~


    เสียงเพลงใหม่สดๆร้อนๆของน้องใหม่สุดร้อนแรงอย่างวงGOT7 ดังขึ้นพร้อมกับโทรศัพท์ที่สั่นครืนบนหนังสือการ์ตูนโดราเอม่อนที่วางไว้ที่โต๊ะข้างหัวเตียง มือเรียวยื่นออกจากผ้าห่มลายโดราเอม่อนผืนหนาคลำๆหาโทรศัพท์เจ้ากรรมที่ส่งเสียงรบกวนเวลาการนอนอันแสนสุขสันต์ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์นั่นเข้าไปในผ้าห่มที่เจ้าตัวนอนอุดอู้อยู่ในนั้นก่อนที่เสียงรบกวนนั่นจะหายไปพร้อมกับผ้าห่มที่คลุมโปงนิ่งอีกครั้ง



    แสงแดดเริ่มส่องผ่านผ้าม่านสีฟ้าลายเจ้าแมวอ้วนตัวโปรดจนเกิดเป็นเงารูปโดราเอม่อนบนผ้าห่ม ตัวขี้เซาใต้ผ้าเริ่มขยุกขยิกหลบแดดที่ส่องผ่านผ้าห่มมาโดดตัว คิ้วสวยขมวดกันจนแทบจะกลายเป็นโบว์แต่ก็ยังจะนอนต่ออีก


    โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าไม่ได้มีแค่คนเดียวที่อยู่ในห้อง..



    ร่างสูงของ คิม ยูคยอมยืนเกาหัวอยู่ตรงหน้าตู้หนังสือมากมายและส่วนใหญ่มันก็เป็นหนังสือของเขาทั้งนั้นเลยซะด้วยสิ ยูคยอมถอนหายใจแล้วเบนสายตาไปทางกองผ้าห่มที่ฟูๆดูก็รู้ว่าต้องมีตัวอะไรนอนหลับอยู่ข้างในแน่ๆ นี่ยังไม่เปลี่ยนผ้าห่มอีกหรอ นี่เขาเห็นผ้าห่มผืนนี้มากี่เดือนแล้วนะ..ขายาวก้าวค่อยๆย่องเข้าไปใกล้เตียงนอนที่มีแต่เหล่าโดราเอม่อนมากมายเต็มไปหมดนั่นก่อนจะใช้มือดึงผ้าห่มที่ตัวขี้เซามุดหลับอยู่



    “Zzzz” เผยตัวขี้เซาที่นอนงอตัวเป็นกุ้งอยู่ใต้ผ้าห่ม เฮ้อ..น้องยูคคนหล่อล่ะเพลียจริงๆเลย ทั้งผ้าห่มทั้งชุดนอน นี่คนคนนี้คิดจะไม่ซักอะไรเลยใช่ไหมเนี่ยดองเน่ามาเป็นเดือนๆแบบนี้ ส่วนที่ต้องมาดึงผ้าห่มชาวบ้านที่กำลังนอนอยู่นี่มันเป็นภารกิจประจำวันอย่างหนึ่งของเขาเลย ง่ายๆ



    แค่ปลุกเจ้าขี้เซาให้ตื่น..แต่ ถ้าไม่มาเป็นยูคก็คงไม่เข้าใจ การที่จะปลุก ชเว ยองแจคนนี้ไม่ใช่เรื่องหมูๆเลย เพราะคนนี้ขึ้นชื่อหลับมาราธอน!



    พี่ยองแจตื่น นี่มันจะแปดโมงแล้วนะพี่ ตื่นสิตื่น!” การปลุกของคิมยูคมีเป็นขั้นตอนนะครับ ขั้นแรกให้ดึงผ้าห่มแล้วเรียกจากเบาและค่อยๆดังขึ้น ผลที่ได้ก็จะ..


    งื้อ..ขออีกสักห้านาทีนะยูค ง่วงคนขี้เซาพูดเสียงอู้อี้ในลำคอพลางกวักมือหาสิ่งที่เรียกว่าผ้าห่ม แต่มีหรอที่ยูคยอมคนนี้จะให้ เหอะ..ไม่มีทางเสียหรอก เอาโดราม่อนมานะยูค



    ไม่เอาน่า อีกอย่างไอ้แรคคูนสีฟ้านี่มันโดราเอม่อนต่างหากล่ะ..พี่ยองอ่าถ้าตื่นผมจะทำแป้งทอดรูปโดราเอม่อน..



    ตื่นแล้ว!!!” ขั้นแรกสำเร็จไปได้ด้วยดีเมื่อเจ้าตัวขี้เซาเด้งตัวขึ้นจากเตียงมานั่งตาโตแค่เพียงได้ยินว่าน้องสุดที่รัดจะทำแป้งทอดรูปโดราเอม่อนให้กิน..ผ่านขั้นตอนแรกไปแล้วแค่เอาของกินมาล่อพี่ยองแจก็เซย์เยสตลอดล่ะ ยิ่งเป็นอะไรที่เกี่ยวกับโดราเอม่อนด้วยแล้วยิ่งยุง่าย ยูคยอมยิ้มเมื่อเห็นคนพี่ทำตาวาวเมื่อคิดถึงแป้งทอดที่ชอบ ย่าส์ ยืนยิ้มทำไมอ่ะยูค มีหน้าที่ไปทำแป้งทอดก็ไปทำสิ..ทาเนยเยอะๆของห้าแผ่นนะ



    น้ำหนักก็ห้าสิบจะหกสิบอยู่แล้วนะ อย่ากินเยอะไอ้พี่อ้วนยองแจลุกขึ้นหมายจะฝากรอยเท้าไว้บนกลางหลังเสื้อนักเรียนสีขาวนั่นแต่ก็ช้ากว่าเมื่อคนที่ถูกประสงค์ร้ายรู้ตัวเผ่นออกจากห้องไป ทิ้งให้เขายืนกัดฟันกรอดอย่างไม่สบอารมณ์ ยูคเป็นแบบนี้ทุกทีเลย ชอบทำให้อารมณ์เสียแต่เช้า..



    แถมยังเอาผ้าห่มโดราเอม่อนผมติดมือไปด้วยอีกต่างหากTTOTT



    คนตัวเล็กเดินไปที่โต๊ะข้างหัวเตียงแล้วหยิบนาฬิกากบสีเขียวขึ้นมาดูเวลา ที่เข็มสั้นชี้ไปที่เลขเจ็ดแล้วเข็มยาวอยู่ที่เลขเก้า ยองแจส่ายหน้าแล้ววางนาฬิกาลงที่เดิมก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่ถูกวางไปอย่างซกมกรวมกับถุงเท้าดำๆตรงปลายเตียงและหยิบชุดที่ต้องใส่เข้าไปในห้องน้ำด้วย ก็เขาไม่ชอบการแต่งตัวข้างนอกนี่น่า ยูคก็ไร้มารยาทจะเปิดประตูก็ไม่มีเคาะแถมเปิดเบาอย่างกับขโมยมีอาชีพ




    เสียงน้ำดังขึ้นพร้อมกับฝ้าที่เริ่มขึ้นเพราะอุณหภูมินอกห้องน้ำกับในห้องน้ำแตกต่างกัน ยองแจชอบอาบน้ำร้อนในตอนเช้าถึงแม้ว่าเขาจะชอบอะไรที่ร้อนๆก็เถอะ และยองแจก็เป็นคนที่อาบน้ำได้ช้ามาก มากถึงมากที่สุดรวมทั้งแต่งตัวอีก แต่นี่ใคร? ชเว ยองแจเชียวนะ..อาบน้ำช้ามันไม่ผิดหรอกเวลาต่างหากที่เดินเร็วไป ขาก็ไม่มีเดินได้ทุกวิทุกนาทีสิน่า!





    แกร๊ก!




    ย่าส์พี่ยองแจ! ดมกลิ่นอึจนหลับคาห้องน้ำหรือไง ผมรู้ว่าอย่างชเว ยองแจไม่เคยกลัวสายแต่ช่วยระลึกด้วยว่าวันนี้มันวันอะไร..เออ แป้งทอดห้าแผ่นเสร็จแล้ว ผมไปแล้วนะ คุณน้าวางเงินไว้ให้ที่โต๊ะอาหารนะบาย!” ก่อนจะตามด้วยเสียงปิดประตูดังปังที่ทำเอาคนที่กำลังอาบน้ำถึงกับสะดุ้งร้องเฮ้ยออกมาเสียงหลง ไอ้เด็กยูคนี่มัน..เปิดประตูเงียบแต่ปิดประตูอย่างกับเสียงระเบิด ก็เข้าใจนะว่ายูคมันกลัวประตูห้องผมไม่พังปิดดังได้ทุกวี่ทุกวัน แจล่ะไม่เข้าใจ




    ยูคต้องการอะไรกับประตูห้องแจวะครับ?




    แต่ก็ช่างมันเถอะ..คนอย่างยองแจแคร์ที่ไหน แค่สายไม่ตายหรอกแถมวันนี้คุณแม่ที่เคารพรักไม่อยู่น้องแจก็ไม่มีอะไรที่ต้องกลัวอีกต่อไปแล้วล่ะ ค่อยๆอาบค่อยๆกินค่อยๆเดินเดี๋ยวก็ถึงโรงเรียน ถึงสายแต่เขาก็ไม่เคยโดดเรียนนะเออ หลังจากที่อาบน้ำเสร็จแต่งตัวด้วยชุดนัดเรียนเรียบร้อยเดินออกจากห้องน้ำก็ไปยืนส่องกระจกเช็กความเรียบร้อยของเสื้อผ้าตัวเองก่อนจะคว้ากระเป๋าเดินลงบันไดไปข้างล่าง ที่โต๊ะอาหารมีจานแป้งทอดลายโดราเอม่อนวางอยู่ห้าแผ่นพอดีกับเงินอีกหมื่นวอน ไม่ต้องคิดระหว่างเงินกับแป้งทอดเขาจะคว้าอะไรก่อนแค่นั่งลงแล้วมือขวาเก็บเงินยัดกระเป๋ากางเกงแล้วมือซ้ายหยิบแป้งทอดยัดใส่ปาก ก็แค่นั้น..




    เพียงไม่กี่นาทีแป้งทอดก็ถูกยัดลงท้องจนหมด ยองแจเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบน้ำออกมาเทใส่แก้วก่อนจะยกดื่มแก้กระหายน้ำ มือเรียวเช็ดริมฝีปากก่อนจะวางแก้วน้ำไว้ที่อ่างล้างจานแล้วคว้ากระเป๋าใบเดิมออกจากบ้านพร้อมไปโรงเรียน แต่โรงเรียนกับบ้านเขาอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลมาก เพราะฉะนั้นอย่าได้แคร์ครับ




    ยองแจหยิบหูฟังขึ้นมาเสียบไว้ในหูก่อนจะหยิบเครื่องเล่นเพลงขึ้นมาเลื่อนหาเพลงที่ต้องการ การเดินไม่มองถนนคือเรื่องถนัดของเขาเพราะทำแบบนี้ทุกครั้งไม่ว่าจะที่โรงเรียนหรือที่ไหน ก่อนจะเก็บเครื่องเล่นเพลงลงกระเป๋าแล้วเดินไปโรงเรียนอย่างสบายใจเฉิบพร้อมกับฮัมเพลงในใจ




    แหม วันนี้ยองแจล่ะมีความสุขจริงๆเลย



    ถ้าตาขวามันไม่กระตุกแปลกๆถึงสามครั้ง...



    อ่า ขวาร้ายซ้ายดี..จะเจออะไรที่ไม่ดีอย่างนั้นหรอยองแจจับคิ้วตัวเองที่กระตุกแล้วพูดกับตัวเองเบาๆแต่ก็ยังคงเดินต่อไป เฮ้ย!! อุ้บ!!” จู่ๆร่างเขาก็โดนมือของใครก็ไม่รู้ฉุดเข้าไปที่ข้างทางแถมยังเป็นแหล่งถังขยะอีกต่างหาก พอจะร้องก็ถูกมือหยาบๆสากๆปิดปาก อะไรกัน! ที่นี่มันถังขยะนะ เหม็นก็เหม็นยังจะฉุดมาอีก อย่าให้รู้นะว่าเป็นใครแจจะด่าให้เจ็บยันไส้ติ่งเลยคอยดู! อ่อยอ้ะ!!(ปล่อยนะ)




    โทษทีแต่มันจำเป็นจริงๆ ทนหน่อยนะเสียงทุ้มเอ่ยบอกก่อนที่จะยกร่างผมขึ้นแล้ว..



    ตุบ!!




    ยัดลงถังขยะ! ถ้าเป็นถังขยะธรรมดาแจจะไม่ว่าเลยแต่อะไรคือมายัดแจไว้ในถังขยะเปียก แล้วคิดว่าถังมันใหญ่เท่าบ้านหรือไงที่จะเอาผู้ชายสองคนยัดอยู่รวมกันในนั้นได้น่ะห้ะ!? แถมฝาถังก็ไม่ปิด ถ้าเจอคู่อริมาตามตีหัวนะรับรองได้ว่าได้ตายคาถังขยะเปียกมันทั้งคู่นี่แหละ!




    เฮ้ย!! มีคนบอกเห็นไอ้เจบีมันอยู่แถวนี้ว่ะ หามันให้เจอ..หนอยแสบมากไอ้เหยินเงิงทะยานฟ้าเอ๊ย!”  เสียงทุ้มน่ากลัวดังขึ้นทำเอาคนที่อยู่ในถังขยะถึงกับสะดุ้งเพราะเสียงนั่น อีกคนในถังขยะได้แต่สบถออกมาอย่างหยาบคายแล้วเอื้อมมืออีกข้างดึงคนที่ฉุดมาให้เข้ามาตัวมากขึ้นทั้งๆที่มืออีกข้างยังปิดปากอีกคนอยู่




    ยองแจเริ่มดิ้นเพราะอยากออกไปจากไอ้ถังขยะเปียกนี่เต็มทนแต่ก็ถูกมือของอีกคนจับตัวเอาไว้ แต่เพราะแรงดิ้นนั่นเลยทำให้เกิดเสียงกุกกักเล็กน้อย




    อยู่เฉยๆถ้ายังไม่อยากตาย โธ่เว้ย! ดิ้นหาโปเกม่อนหรือไงผู้ร้ายฉุดลงถังขยะเอ่ยกระซิบเบาๆข้างหูยองแจอย่างไม่สบอารมณ์ เพราะห่วงว่าจะกลายเป็นเหยื่อใช้ล่อเขาเถอะถึงได้ลากมาหลบในที่ปลอดภัย(?) แต่ถ้ามาออกฤทธิ์ออกเดชแบบนี้เจบีสุดหล่อก็ไม่ไหวจะเคลียร์นะครับ- -



    อ่มอ้อบโออาเออ้อน(ผมชอบโดราเอม่อน)



    ขนาดปิดปากแล้วยังจะพูดได้อีกนะ..ถ้ามันเจอทั้งนายและฉันไม่ได้อยู่ต่อวันพรุ่งนี้แน่!” ไอ้บุคคลปริศนาที่คาดว่าน่าจะชื่ออะไรเจบีเจบี๋อะไรเทือกๆนี้แหละ เออ..ถ้าไม่รักตัวกลัวไม่มีพรุ่งนี้อย่างที่ไอ้หมอนี่มันบอกนะยองแจสาบานด้วยเกียรติของลูกเสือเลยว่าจะดิ้นให้ถังขยะแตก! เออ เดี๋ยวจบเรื่องนี้เดี๋ยวซื้อปิกาจูให้ตัวนึงเลยค่าปลอบขวัญ




    อ่มอาเอาโออาเออ้อนอ่ะ(ผมจะเอาโดราเอม่อนอ่ะ)




    เออ ตัวอะไรเดี๋ยวซื้อให้ไม่ถูกใจเลี้ยงติมเลยเอ้า! เข้าใจแล้วหุบปากห้อยๆนั่นด่วน!!” เออ จะกระซิบเบาๆหรือตวาดดังๆให้เอาสักอย่างดิวะครับ..แล้วอย่าเบียดตัวมาชิดมากดิวะครับคิดว่าถังมันใหญ่มากไหม! แล้วเห็นหน้าเขาชัดแล้วหรือไงนะถึงมาบอกว่าปากเขาห้อยน่ะ ไอ้โจรฉุดเจบีปากเสีย :(




    เออ ให้ออกจากไอ้ถังสับประรังเคนี่ก่อนเถอะพ่อจะกระโดดงับให้ปากห้อยเลยคอยดูสิ!




    กูว่าแม่งไม่อยู่แถวนี้ ไปหาที่อื่น!” เหมือนสัญญาณที่ดีเมื่อได้ยินพวกนั้นพูดแบบนี้ ยองแจเผยยิ้มออกมาด้วยความดีใจที่จะได้ออกจากถังขยะเน่านี่ก่อนจะพลิกตัวอย่างทุลักทุเลหันหน้าไปหาอีกฝ่าย ดวงตากลมมองอีกคนในที่มืดก่อนจะโชว์สองนิ้วให้แล้วพูดกับอีกฝ่าย





    ออโออาเออ้อนแอ้วอ้อไออิมอองอ้วยอ้ะ(ขอโดราเอม่อนแล้วก็ไอติมสองถ้วยนะ)” 


     

    ...อีกฝ่ายพยักหน้าส่งๆแล้วเลิกปิดปากห้อยๆของยองแจและนั่นถือเป็นโอกาสที่ดีสำหรับชเว ยองแจเป็นอย่างมาก! ปากน้อยๆอ้าเตรียมจะพูดแต่ไม่ทันจะได้ส่งเสียงอะไรออกไปปากของของก็ถูกปิดลงอีกครั้ง..ด้วยสิ่งที่ไม่ใช่มือใหญ่ๆนั่น เขาก็สงสัยเหมือนกันว่าเจบีอะไรนั่นใช้อะไรปิดปากเขาแล้วทำไมระยะห่างของใบหน้าเรามันสั้นอย่างนี้ล่ะ! ใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจของกันและกันแล้วนะ แล้วทำไมเจบีนั่นต้องหลับตาด้วยล่ะ?




    ยองพยายามเลื่อนหน้าถอยห่างจากคนตรงหน้าแต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อเขารู้สึกถึงแรงกดหนักๆตรงท้ายทอย ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อหลับตาปี๋เมื่อลิ้นชื้นของอีกฝ่ายรุกตวัดในโพรงปากหยอกล้อกับลิ้นที่ไม่ประสีประสาของเขาอย่างสนุกสนาน เขาไม่กล้าขยับตัวไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ นี่มันอะไรกันเนี่ย!? นี่เขากำลังถูกจูบอย่างนั้นหรอ!!มือเล็กออกแรงทุบไหล่อีกฝ่ายเบาๆเมื่อเริ่มหายใจไม่ออกทำให้อีกฝ่ายถอนจูบนั้นออก เจบีเงียบไปมีแค่เสียงหายใจหอบของยองแจเท่านั้นที่ดังอยู่ จนกระทั่งอีกฝ่ายได้พูดขึ้น




    พวกนั้นน่าจะไปแล้วล่ะ เราออกกันเหอะเหม็นเป็นบ้า!” บุคคลที่เพิ่งจะขโมยจูบผมไปดื้อๆพูดขึ้นแล้วยันตัวยืนขึ้น แต่ก็ยังโผล่นิดหน่อยมั้งสงสัยกลัวคู่อรินั่นยังจะมาป้วนเปี้ยนอยู่แถวนี้อีก ก่อนที่ไอ้คนคนนั้นจะใช้มือสะกิดหัวเขา ยืนขึ้นดิ พวกนั้นไปแล้ว..นายเหม็นไหม?”




    โหย..พ่อคุณ ที่นี่คืออะไรครับ? ดงขยะรวบรวมถังขยะแสนหลากหลายเลยนะครับแล้วที่จับเขายัดนี่ก็ถังขยะเปียกถามมาได้ว่าเหม็นไหม เออ! เหม็นเป็นกลิ่นลาเวนเดอร์เลยว่ะ!!!




    ยองแจยันตัวขึ้นยืนแล้วมองหน้าคนตัวสูงกว่าค้อนๆก่อนจะสะบัดหน้าหนีไปทางอื่นอย่างเชิดๆ ชเว ยองแจคนนี้หลีดเก่านะครับไม่อยากจะโม้เลย เขาก้มมองเสื้อนักเรียนสีขาวที่เต็มไปด้วยคราบและกลิ่นไม่พึงประสงค์ต่างๆนาๆแล้วอยากจะร้องไห้ ถึงแม้ว่าอีกคนข้างๆจะมีสภาพไม่ต่างกันสักเท่าไหร่ก็เถอะ



    นาย..วันนี้อย่าโรงเรียนเลยไปอาบน้ำล้างตัวเหอะ




    แล้วใครมันฉุดแล้วยัดลงถังขยะล่ะวะ! ใช่เรื่องไหมเนี่ย วันนี้ผมสายมากเพราะนายเลยเจบีใบหน้าหวานหันกลับไปว้ากใส่ทันทีที่เจบีพูดจบ ไม่สงไม่สนมันแล้วว่าคนตรงหน้ามันจะเป็นใครมาจากไหนวินาทีนี้ยองแจเคือง..มาก! แถมชื่อของไอ้สูงตรงหน้านี่เขาก็ดันจำได้แม่นซะด้วยสิ ไอ้เหยินเงิงทะยานฟ้า!!!”




    อ้าว พูดงี้ก็สวยดิไอ้น้อง..ไอ้เราก็อุตส่าห์ช่วยกลัวจะเป็นเหยื่อใช้ล่อ ช่างมัน! ออกจากถังนี่แล้วไปบ้านพี่




    ผมไม่ไป!”




    ไม่อยากอาบน้ำก็ตามใจเดินเน่าๆแบบนี้ล่ะกัน..แล้วเจบีก็จัดการกระโดดออกจากถังขยะโดยใช้แค่มือยันขอบถังเอาไว้..เห็นแบบนี้เขาล่ะหมั่นไส้อยากจะให้ถังมันล้มไปซะให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย! และแล้วร่างสูงก็ปัดๆเสื้อผ้าหน้าผมแล้วทำท่าจะเดินออกไปโดยไม่สนใจอีกคนในถังขยะ




    จนอีกคนที่ว่าต้องเรียกไว้..นี่ใจคอจะทิ้งให้เขาเดินกลับทั้งที่เน่าและออกจากถังบ้านี่ไม่ได้จริงๆหรอ?



    นาย!!เฮ้เดี๋ยวสิ! แล้วผมล่ะ เจบี!!!”



    คิดว่าเสียงดีมาก? เรียกอะไรนักหนาสนิทมากหรือไงที่เรียกชื่อเล่นพี่??” อะไรเล่า! อารมณ์ไหนมาทำหน้านิ่งพูดแบบนี้ใส่เนี่ยยองแจไม่เข้าใจ



    ก็..ไม่สนิท แต่ผมออกจากไอ้นี่ไม่ได้อ่ะT^T”



    โง่จริงถึงจะพูดแบบนั้นแต่คนตัวสูงก็เดินกลับมาช่วยเขาอยู่ดี..




    พลั่ก! โครม!




    เจบีออกแรงผลักถังขยะให้ล้มแล้วยืนมองอีกคนที่หวีดร้องเสียงหลงเพราะตกใจก่อนจะยื่นมือไปหาคนตัวเล็กที่มองหน้าเขาอย่างค้อนๆปนจะร้องไห้ แต่มือเล็กๆนั่นก็ยอมเอื้อมมาจับมือเขาดีๆแต่ก็ยังไม่วายแบบบ่นงุบงิบอะไรคนเดียวที่เขาไม่สามารถฟังเข้าใจได้ ยองแจยืนขึ้นแล้วปัดเสื้อผ้าตัวเองลวกๆก่อนจะดึงชายเสื้อของเขาเบาๆ




    ทีหลังช่วยให้ดีหน่อยได้ไหม..แล้วพาไปบ้านด้วย





    รู้จักไม่ถึงชั่วโมงจะไปบ้านพี่แล้วหรอ เด็กสมัยนี้ไวไฟจริงๆ โอ๊ย! โอเคๆไม่ล้อแล้วเจบียอมเดินนำอีกคนไปบ้านตัวเองแต่โดยดีโดยไม่กล้าพูดอะไรล้ออีกคนหลังจากที่โดนฝ่ามือเรียวของคนตัวเล็กฟาดลงที่ต้นแขนไป ส่วนยองแจก็ทำได้แค่เดินตามเงียบๆแต่เว้นระยะห่างระหว่างเขาและคนตัวสูงไว้พอสมควร




    ก็ยูคยอมบอกว่าอย่าเข้าใกล้คนแปลกหน้านี่น่า..




    แต่ทำไมเจบีถึงเดินมาทางบ้านของเขาล่ะ? แถมยังมาหยุดอยู่ที่บ้านข้างๆบ้านของเขาเสียด้วย..อย่าบอกนะว่าบ้าน(ที่ดูเหมือน)ร้างๆนี่คือบ้านของเจบีน่ะ เขาอยากจะบอกอีกคนเหลือเกินว่าจะไม่รบกวนก็ได้เพราะบ้านข้างๆนั่นก็บ้านเขาแต่..ไฟสว่างโล่แบบนั้นเดาได้ไม่ยากว่าคุณแม่ที่รักต้องกลับมาจากไปเดินเล่นแล้วแน่ๆ และขืนเข้าไปก็มีแต่ตายกับตาย เพราะงั้นยองแจจะไม่เสี่ยงขอเลี่ยงที่จะไม่ตายด้วยมือแม่





    นี่บ้านเจบีหรอ..ทำไมมันเละแบบนี้ล่ะ




    หึ ผู้ชายคนเดียวจะให้มันสะอาดได้ไง..นู้น ห้องแรกคือห้องน้ำผ้าเช็ดตัวอยู่ในนั้นแหละ ส่วนเสื้อผ้าเอาเสื้อพี่ไปก่อน อาบเร็วๆล่ะเดี๋ยวพาไปซื้อของที่บอกเอาไว้แค่ได้ยินคำนี้เท่านั้นแหละ ชเว ยองแจก็พร้อมจะวิ่งเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำอย่างรวดเร็วที่เล่นเอาคนพูดถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ เจบีส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปหาเสื้อผ้าให้อีกคนใส่ แต่..ปัญหาอยู่ที่ว่าคนตัวเล็กนั่นจะใส่ได้หรือเปล่านี่สิ

     






    .........................................40%......................................




     

    เจบีรื้อ..ครับ รื้อตู้เสื้อผ้าเพื่อหาเสื้อผ้าตัวเล็กๆให้อีกคนได้ใส่ จนแล้วจนรอดขนาดขุดเอาเสื้อที่คนตัวเล็กน่าจะใส่ได้เจอแล้วแต่ก็ดันเจอรอยโบ๋ซะรูใหญ่ ไม่พ้นโดนหนูกัดอีกนั่นแหละ สุดท้ายก็ต้องโทรไปขอใช้เสื้อผ้าจากเจ้าน้องชาย ผลกลับมาคือการอนุมัติ..เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขา(เกือบ)สั้นลายเรียบๆมาอย่างละหนึ่ง





    ก่อนที่จะหิ้วปีกเสื้อผ้าลงมาข้างล่างพร้อมกับตะโกนบอกคนในห้องน้ำที่ดูท่าเหมือนกำลังอาบน้ำอย่างสนุกสนาน..มีความสุขมากสินะ ร้องเพลงในห้องน้ำซะด้วย




    เสื้อผ้าวางไว้หน้าห้องน้ำนะ..เดี๋ยวพี่ขึ้นไปอาบน้ำก่อน




    เดี๋ยว! ถามจริง ทำไมต้องเรียกแทนตัวเองว่าพี่ด้วยอ่ะ แก่แล้วอ่อ?” คือที่เรียกไว้แค่จะถามแค่นี้ใช่ไหม? เจบีส่ายหน้ากับคำถามสิ้นคิดของคนในห้องน้ำเล่นเอาซะเขาต้องชะงักการเดินไปเลย เหอะ ฉันคงเด็กกว่านายหรอกนะ..




    อย่างน้อยก็แก่กว่านายแล้วกัน..อาบน้ำไปเงียบๆซะ



    เชอะ ถามแค่นี้ก็ไม่ได้..เจบีคนแก่ชอบบังคับ



    พูดให้ดีหน่อย พี่ได้ยิน- -อยู่ห่างกันแค่ประตูกั้นช่างกล้าที่นินทาเขาระยะเผาขนแบบนี้ นี่พูดเบาสุดแล้วใช่ไหมถามจริง



    ก็พูดให้ได้ยินไง ตาแก่เจบี..ไปอาบน้ำไปชิ้วๆเหม็นเข้ามาในห้องน้ำเลยอ่ะ แหวะณ ตอนนี้ อิมเจบีอยากจะใช้เท้ายันประตูเข้าไปในห้องน้ำแล้วใช้น้ำยาเป็ดโปรกรอกปากเด็กปากดีนั่นซะให้เข็ด แต่ก็ไม่อยากจะโดนหาว่าโตเป็นควายแล้วแกล้งเด็กหรอกนะ




    เจบีเดินออกจากหน้าห้องน้ำก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวลายปิกาจูที่พาดที่โซฟานั่งเล่น สายตาดันดีเหลือบไปเห็นโทรศัพท์เครื่องสีดำเคสโดราเอม่อนที่วางเด่นหลาอยู่บนโซฟา ก่อนที่โทรศัพท์จะสั่นหน้าจอขึ้นเป็นชื่อของบุคคลที่โทรเข้ามา เจบียกยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะถือวิสาสะเลื่อนกดรับโทรศัพท์นั่น





    สวัสดีครับ..อิม แจบอมครับJ


    เอาล่ะ..ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขอแกล้งอะไรเล็กน้อยล่ะกัน

     

















     

    เจบี~!! ผมจะเอาตัวนั้นอ่ะ เจ้าตัวเล็กเรียกเสียงดังก่อนที่มือเล็กนั่นจะเกี่ยวแขนแล้วลากผมไปตามทางที่เจอของที่ต้องการ และแล้วอิม เจบีก็มาหยุดอยู่หน้าร้านตุ๊กตาที่มีเจ้าแรคคูนสีฟ้าตัวใหญ่(ใหญ่กว่าตัวผมอีก..)ตั้งประดับอยู่หน้าร้าน ณ ตอนนี้ เขาอยากจะนั่งไทม์แมชชีนไปตบปากตัวเองที่พูดแบบนั้นออกไป



    ดันบอกว่าอะไรก็ได้ด้วยสินะ แค่คิดก็สงสารกระเป๋าตังค์ตัวเองแล้ว..




    ตัวมันไม่ใหญ่ไปหน่อยหรือไง เอาตัวเล็กๆดิยังไงก็แล้วแต่ ผมจะไม่ยอมเสียเงินไปเพราะไอ้แรคคูนสีฟ้าตัวยักษ์ตัวเดียวเด็ดขาด ก็มันไม่คุ้มเลยสักนิดดูยังไงมันก็ตัวใหญ่กว่านายแล้วกันเผลอๆใหญ่กว่าพี่อีก




    งื้อ ไหนบอกจะซื้อให้ไง เจบีจะโกหกหรือไง



    เอาตัวเล็กดีกว่าเดี๋ยวพี่ซื้อให้หลายๆตัวเลย เอาไหมเขาดูเหมือนพวกตาแก่หลอกเด็กด้วยตุ๊กตาเลย อิไรต์มันให้บทอะไรกับผมมาวะครับเนี่ย..เอาล่ะ ที่เหลือก็รอดูว่าตัวเล็กที่ทำหน้าง้ำงออยู่ตรงหน้านี่จะยอมรับข้อเสนอของเขาหรือเปล่าก็แค่นั้น ก่อนที่หัวทองๆนั่นจะพยักขึ้นลงเล็กน้อย และนั่นเป็นสัญญาณที่บอกว่าผมได้ทำการหลอกล่อสำเร็จ!




    เจบีเผยยิ้มออกมาอย่างพอใจแล้วใช้มือยีผมนุ่มจนยุ่งไปหมด คนตัวเล็กทำหน้ายู่ใส่เขาแล้วปัดออก..ผมเด็กนี่หอมชะมัด..




    งั้นเอามากกว่าสิบตัวนะ นะเจบี นะ



    โอเค เลิกทำหน้ายุ่งได้แล้ว..ขี้เหร่ชะมัด ฮ่าๆ




    อย่ามาหัวเราะนะ ถ้าฟันเจบีเฉาะผมขึ้นมารับผิดชอบด้วย! หุบฟันเหยินๆไปเลย..ป่ะ เข้าร้านกัน~” ว่าแล้วเจ้าตัวเล็กก็จัดการคว้าแขนแล้วเริ่มลากผมเข้าร้านที่มีแต่แรคคูนสีฟ้านั่นทั้งร้าน เหมือนประโยคเมื่อกี้เขาจะโดนหลอกด่าเลยแฮะ..ช่างเถอะ คิดไปเองมั้ง




    เจบีและยองแจเข้าไปอยู่ในร้านที่มองไปทางไหนก็มีแต่เจ้าแรคคูนสีฟ้านามโดราเอม่อนยิ้มให้อยู่เต็มร้าน ยองแจตาวาวก่อนจะวิ่งไปรอบๆร้านต่างกับร่างสูงที่ยืนนิ่งเป็นหุ่นหน้านิ่วจนตีนกา เอ๊ย! คิ้วพันกันยุ่งไปหมด เห็นหน้าร้านเล็กๆแต่ในร้านนี่ใหญ่ชะมัด




    เจบีถอนหายใจแล้วเดินไปหาที่นั่งในร้านที่(คาดว่า)มีเจ้าแรคคูนสีฟ้านั่นน้อยที่สุดแล้วนั่งรอเจ้าตัวเล็กที่มากับเขาเดินเลือกตัวที่อยากได้ไปเรื่อยๆ มือหนาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นฆ่าเวลาที่รอเจ้าตัวเล็กเลือก




    10 นาที..




    คงยังไม่เจอตัวที่อยากได้ล่ะมั้ง..



    20 นาที..




    จะเลือกอะไรนักหนา แค่สิบกว่าตัวเองเลือกๆมาสักที




    30 นาที..



    เบื่อชะมัด เด็กนั่นหายไปไหนเนี่ย ไปเลือกอยู่ส่วนไหนของร้าน




    50 นาที



    ง่วงชะมัดเลย รีบๆเลือกดิ ชักช้าชะมัด




    1 ชั่วโมง 30 นาที



    อิม เจบีนี่เซ็งเลยครับ ...- -



    2 ชั่วโมงผ่านไป..



    นั่งรอก็แล้ว นอนรอก็แล้ว คนหล่อนี่เครียดแล้วนะครับ- -



    ถ้ายังไม่โผล่มาพี่จะกลับ..



    งื้อ เจบีอ่า..ช่วยผมถือหน่อยสิ มันเยอะมากอ่ะไม่ทันที่ผมจะพูดจบเจ้าตัวเล็กที่ทำผมนั่งบ่น(ในใจ)มาเกือบสองชั่วโมงก็โผล่หน้ามาพร้อมเสียงที่บอกขอความช่วยเหลือ ตอนนี้ผมคิดว่าเด็กนั่นคงโดนแรคคูนสีฟ้ากลืนไปหมดแล้วมั้ง โดราม่อน(?)อะไรนั่นห้อยติดเต็มตัวซะขนาดนี้ เห็นแบบนี้แล้วเจบีนี่คิ้วกระตุกเลยครับ..




    เฮ้ๆ คิ้วกระตุกสามครั้งแบบนี้หมายความว่ายังไง..




    นายซื้อไปกี่ตัวเนี่ยเจบีพูดพลางช่วยคนตัวเล็กที่หอบโดราม่อนพะรุงพะรังเต็มตัวไปหมด เอ่อ..นี่เขาช่วยถือนี่ก็นับได้สิบสองตัวแล้วนะนี่ยังไม่รวมที่เจ้าตัวเล็กถืออยู่ด้วยนะ ดูหน้าแต่ละตัวไม่เหมือนกันซะด้วยสิ..




    อ่อ ที่ผมถืออยู่ยี่สิบตัว..



    อืม



    ที่พนักงานอีกสิบตัวอ่ะ เจบี! ดูสิ โดราเอม่อนน่ารักมากเลยเนอะ ผมเลือกมาไม่ซ้ำกันด้วยล่ะแถมมันยังเป็นหน้าตาสื่ออารมณ์ด้วยนะ^O^” เจ้าตัวเล็กพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มโดยไม่ได้ดูสีหน้าเขาเลยสักนิด..สามสิบตัว ในหัวเจบีมีแต่คำว่าสามสิบลอยเต็มไปหมด ก่อนที่เสียงใสของเจ้าตัวเล็กจะเรียกสติเขาคืนมา หน้าผมคงเหมือนกับเจ้าตัวนี้แหละ เห็นไหม หัวเราะอย่างมีความสุขล่ะ




    งั้นพี่คงเป็นเจ้าตัวนี้สินะ..เจบีหยิบตุ๊กตาโดราม่อน(ยังเรียกไม่ถูกอีกหรอปอม- -?)ที่เป็นตัวที่ทำหน้าร้องไห้ขึ้นมาแล้วให้เจ้าตัวเล็กที่ยิ้มตรงหน้าดู ยองแจเอียงคอขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความสงสัย..ทำไมเจบีถึงเป็นตัวที่ร้องไห้อยู่ล่ะ?




    เจบีอ่า ที่นี่ผมเป็นวีไอพีสมาชิกนะ..ซื้อหนึ่งแถมหนึ่ง ลดราคาครึ่งหนึ่งด้วยนะJเจ้าตัวเล็กพูดแล้วเอามือเล็กๆนั่นมาหยิบโดราม่อนหน้าร้องไห้ออกจากมือเขาแล้วยื่นเจ้าตัวยิ้มแฉ่งมาแปะหน้าผมแทน เจบียิ้มได้แล้ว มันไม่แพงหรอกนะ..



    หลังจากที่ซื้อเจ้าโดราเอม่อนสามสิบตัวนั่นเสร็จ เจ้าตัวเล็กก็จัดการลากผมออกจากร้านนั่นแล้วลากไปทางที่มีแต่ร้านไอติม..ก่อนจะไปหยุดที่ร้านไอติมสีที่โปรโมตไอติมป็นรูปโดราเอม่อน เออ ผมรู้แล้วล่ะว่าเจ้าตัวเล็กชอบโดราเอม่อนแต่ก็ไม่คิดว่าจะชอบขนาดนี้ แถมไอ้ร้านนี่กว่าจะถึงทั้งเลี้ยวซอกนู้นนี่ ข้ามถนนเป็นสิบ ผ่านตลาดมากกว่า 5ที่ ขยันหาโดราเอม่อนจริงๆเลย




    ที่นี่..?”




    ที่นี่แหละ เป็นร้านที่ผมชอบมากที่สุด..นอกจากอร่อยแล้วยังเป็นรูปโดราเอม่อนด้วยเจ้าตัวเล็กหันมาพูดกับผมด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มเหมือนเดิม อยากจะกินมากขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย..




    แต่จู่ๆเจ้าตัวเล็กที่ยืนข้างๆก็กระตุกแขนเสื้อผม



    มีอะไรหรอ?”



    ป่าว..แค่จะบอกว่า ผมพาพี่มาที่นี่เป็นคนแรกนะ เราเข้าไปกันเถอะผมอยากกินแล้ว~” และเจ้าตัวเล็กไม่ปล่อยให้ผมทำหน้าเอ๋อนาน มือเล็กจับแขนเสื้อเขาแล้วลากเขาเข้าไปในร้านเหมือนเดิม ก่อนจะไปสั่งของกินที่ผมได้ยินอะไรแป้งๆนี่แหละมาสองที่ และจบด้วยการลากเขาไปหาที่นั่ง




    อิม เจบีล่ะไม่เข้าใจ..




    ที่นั่งตรงอื่นมีตั้งเยอะตั้งแยะ ทำไมเจ้าตัวเล็กนี่ต้องมานั่งริมหน้าต่างที่มันมีแดดด้วยก็ไม่รู้..แดดแรงแบบนี้ขืนสั่งไอติมมาก็ละลายเพราะแดดก่อนได้กินแน่ๆล่ะ แถมเจ้าตัวเล็กของเขาดันนั่งเหม่อมองอะไรนอกหน้าต่างก็ไม่รู้อีกต่างหาก ข้างนอกมันมีอะไรให้ดูหรอ(วะ)





    ทำไมมานั่งตรงนี้ล่ะ ไม่ร้อนหรือไง




    ก็..ไม่มีอะไรหรอก ย้ายที่ก็ได้นะถ้าเจบีร้อนทุกการกระทำของเจ้าตัวเล็กอยู่ในสายตาผมทุกอย่าง..เหมือนตัวเล็กมีอะไรสักอย่างแต่เลือกที่จะไม่พูดมันออกมา แล้วมันคืออะไรล่ะเนี่ย..




    เฮ้ย! ไอ้บีอย่าทำตัวเป็นเผือกสิวะ อย่าเจือกเรื่องคนอื่น



    หมับ!



    เจบีจับข้อมือเล็กแล้วส่ายหน้าน้อยๆทำให้เจ้าตัวเล็กที่ลุกขึ้นจะย้ายที่นั่งลงเหมือนเดิม ก่อนที่จะสะบัดมือของเขาออกทันทีที่นั่งลง ผมมองคนตัวเล็กที่นั่งทำหน้านิ่วก่อนจะค้นถุงตุ๊กตาโดราเอม่อนเพื่อหาตัวที่ผมต้องการ และเมื่อเจอเจบีก็จัดการยื่นไปแทบจะชิดใบหน้าหวาน




    อ๊ะ ทำอะไรของเจบี?”




    เห็นทำหน้าเหมือนปวดอึ เลยเอาโดราเอม่อนมาปลอบ..ยิ้มดิ ถ้าไม่ยิ้มไม่ให้โดราเอม่อน





    แป้งทอดรูปโดราเอม่อนสองที่ได้แล้วค่ะ ทานให้อร่อยนะคะพนักงานเสริฟหญิงสาวพูดอย่างสุภาพและนำอาหารวางบนโต๊ะ ยองแจพยักหน้าเล็กน้อยเป็นเชิงขอบคุณก่อนจะหยิบจานแป้งทอดรูปโดราเอม่อนมาไว้ตรงหน้าจานหนึ่งแล้วเลื่อนอีกจานหนึ่งไปที่ตรงหน้าของเจบี




    ผมสั่งให้ แป้งทอดร้านนี้อร่อยนะ..รับรองด้วยเกียรติของชเว ยองแจเลย!”






    ...........................60%............................
    แอบลงตอนเรียนเลยนะเนี่ยยยTT^TT
    ลงแล้วนะคร้าบบบ







    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×