คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : CHAPTER 3.2 Date (32%)
รูปไม่เกี่ยวกับเนื้อหาเน้อ~ สูบรูปพี่แด้วันละนิดจิตแจ่มใส><
Chapter 3.2
เดท
ผมคงผิดเองอีกนั่นแหละ
รู้ทั้งรู้ว่าอีกคนทำดีจนน่าสงสัย
แต่ก็ดันปล่อยใจ..
ผมมันโง่ที่หลงเชื่อคนอย่างเซโล่!
“จะไปที่ไหน?” ผมหันไปมองคนตัวเล็กขี้สงสัยที่อ้าปากบางๆน่าจูบให้บวมนั่นถามผมเป็นรอบที่ร้อยได้ว่าจะไปไหน ผมได้แต่อมยิ้มเล็กๆแต่เลือกที่จะไม่ตอบคำถามของคนตัวเล็กเหมือนเดิม เมื่อเห็นผมไม่ยอมตอบไปเสียทีคนตัวเล็กเริ่มเบะปากออกแล้วหันไปมองกระจก ผมได้แต่หลุดขำน้อยๆกับปฏิกิริยาของคนตัวเล็ก
ทั้งๆที่มองไม่เห็นกระจก
งงล่ะสิ ว่าทำไมผมถึงบอกว่าซอนซามองไม่เห็นกระจก.. ก็ไม่มีอะไรมากหรอกผมบอกไปแล้วนี่น่าว่ามีเซอร์ไพร์ส ดังนั้นผมเลยปิดตามัดแขนมัดขาจับนั่งอยู่ที่เบาะข้างคนขับ อยากให้ถึง ‘ที่นั่น’ เร็วๆจัง J
“เซโล่~ เซโล่อ่า” เสียงหวานที่เรียกชื่อผมตอนนี้ทำเอาผมอยากจะจอดรถแล้วจับแมวข่มขืนมันในรถนี่แหละ! ให้ตายสิ นี่ผมไม่เคยบอกซอนซาหรือไงนะว่าอย่ายั่ว
รอถึงก่อนเถอะ จะยั่วแค่ไหนก็ตามใจJ
“จะอ้อนเอาอะไรครับซอนซา หืม~?” ตอนนี้ผมชักไม่อยากจะขับรถแล้วล่ะสิ
อยากขี่แมวจัง..
“จะไปที่ไหน อยากรู้”
“ซอนซา ไหนเรียกแทนตัวเองว่า ‘ฮยอนนี่’ สิแล้วผมจะบอก”
“ไม่ ไม่เอา” ซอนซาส่ายหน้าปฏิเสธ.. ตามที่ผมคาดไว้ ก็ผู้ชายที่ไหนเขาอยากจะเรียกแทนตัวเองแบบนี้กันล่ะ ‘ฮยอนนี่’ ซอนซาคงคิดว่ามันน่าอายเกินไปล่ะมั้งนะ
“งั้นผมไม่บอก”
“แต่มันอาย กระดากปาก” ปากน้อยๆนั่นเริ่มเบะออกอีกแล้ว นี่ซอนซาไม่รู้บ้างเลยหรือไงนะว่าการที่ทำแบบนี้มันอันตรายต่อริมฝีปากบางนั่นแค่ไหน น่าจูบ..
ไวเท่าความคิดผมจอดรถไว้ข้างทางแล้วกระชากคอเสื้อของร่างบางเข้ามาใกล้ตัวก่อนกดจูบบดขยี้ริมฝีปากบางอมชมพูนั่นส่วนมือข้างหนึ่งก็ใช้กดรั้งท้ายทอยไว้ไม่ให้หนี แต่ถึงผมไม่ต้องกดท้ายทอยไว้ร่างบางก็หมดทางหนีอยู่ดี แขนขาถูกมัดแบบนั้น.. ดิ้นให้ตายก็ไม่หลุดหรอก
เหมือนสติเริ่มจะหายไปผมเริ่มรู้สึกเหมือนควบคุมตัวเองไว้ไม่อยู่แล้ว ผมสอดมือข้างที่ว่างเข้าใต้ชายเสื้อบางลูบไล้ผิวเนียนละเอียดใต้ร่มผ้า ถึงผมจะเคยสัมผัสมันมาแล้วแต่.. มันก็ทำให้ผมตื่นได้อยู่ดีนั่นแหละ ผมถอนจูบก่อนจะลากลิ้นสัมผัสไล่ลงไปที่ซอกคอ ลากลิ้นรับความหวานจากตัวซอนซาจนพอใจแล้วผมจึงเม้มริมฝีปากลงบนซอกคอหวานเบาๆแต่ก็เกิดรอยจ้ำสีกุหลาบถึงจะบางแต่ชัดJ
“อ.. อย่านะ.. ไม่เอา” ปากว่างก็ห้ามเลยหรอ น่าจูบปิดอีกสักรอบจริงๆเชียว
แต่ถ้าผมทำตอนนี้พอไปถึงที่นั่นอาจจะไม่สนุกก็ได้ อดเปรี้ยวไว้กินหวานดีกว่าJ
“ก็ได้ คราวนี้ผมจะยอมให้.. แต่ถ้าซอนซาไม่เรียกแทนตัวเองว่าฮยอนนี่ผมก็ไม่รับรองนะ อาจจะในรถ.. หรือเดทของเราอาจจบลงที่.. เข้าใจนะครับ”
“อ.. อืม ฮ.. ฮยอน..นี่ เข้าใจ”
ได้มาต่อสักทีหลังจากที่ยุ่งๆและแอบขี้เกียจมานาน(?) ต่อไปโล่แด้จะไปเดท!?
ไว้ต่อเน๊อะ>< ลืมอาร์มยังครับ??
“ครับJ” ตอบรับแล้วหันไปขับรถต่อเพื่อไปยังสถานที่เดทของผมและซอนซา จะว่าไปผมว่าใบหน้าของซอนซาตอนเขินและพูดตะกุตะกะมันก็น่ารักน่าฟัดไปอีกแบบ.. หรือไม่จริง?
และผมก็ขับรถไปตามทางของผมโดยในรถไม่มีเสียงอะไรนอกจากเสียงแอร์เลย ทั้งผมก็เงียบส่วนซอนซาก็เงียบเรียกได้ว่าบรรยากาศมันช่าง.. เปรียบรถคันนี้เป็นป่าช้าได้เลย เหลือบมองคนนั่งข้างๆเล็กน้อย.. นั่งนิ่งซะขนาดนั้นคงหลับไปแล้วล่ะ ผมยิ้มก่อนจะหาทางไปจอดรถที่ข้างเพื่อปรับเบาะให้คนตัวเล็กได้นอนสบายๆ
เมื่อปรับเบาะให้เสร็จผมมองดูนาฬิกาในโทรศัพท์ ก่อนจะยกยิ้มขึ้นน้อยๆและขับรถต่อไป
จนถึงทางแยก..
ผมตัดสินใจเลี้ยวเข้าที่โรมแรมหรูที่จองไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ที่นี่แหละสถานที่เดทของผมและซอนซาJ
ผมขับรถไปตามป้ายเพื่อจะไปจอดรถที่ลานจอดรถ ผมเลือกที่จะจอดรถคนโปรดของผมไว้ที่ชั้นสี่ซึ่งเป็นชั้นจอดรถเฉพาะวีไอพีเท่านั้น ผมก็ไม่ได้เป็นหรอกวีไอพี แค่เป็นลูกเจ้าของโรมแรมนี้เท่านั้นเอง
ที่นี่ผมบอกเลยว่า ไม่รวยจริงอย่าคิดเลี้ยวเข้ามาพักเด็ดขาดหากวันรุ่งขึ้นไม่อยากกลายจากไฮโซที่มีแต่คนรู้จักเป็นหมาข้างถนนล่ะก็นะ ห้องพักธรรมดาราคาเบาๆแค่เฉียดแสนต่อคืนเองJ
ผมจอดรถดับเครื่องและหันไปมองซอนซาตัวน้อยๆที่หลับมาตลอดทาง ผมเห็นร่างเล็กที่หลับอย่างมีความสุขแบบนี้ก็ไม่อยากจะปลุกสักเท่าไหร่หรอก เดี๋ยวรอยยิ้มเล็กๆตอนหลับจะหายไปหากเจ้าตัวเล็กคนนี้ตื่น.. ผมลงจากรถแล้วเดินอ้อมไปเปิดประตูรถอีกฝั่งเพื่อจะพาซอนซาที่หลับอยู่ออกจากรถ
จัดแจงอุ้มคนตัวเล็กในท่าเจ้าสาวก่อนจะปิดประตูล็อกรถและเดินเข้าไปในโรงแรมและแจ้งที่เคาว์เตอร์ประชาสัมพันธ์ แต่แค่ผมเดินไปก็มีพนักงานต้อนรับเดินเข้ามาถาม
“คุณเซโล่ที่จองห้องสวีทไว้ใช่ไหมคะ?”
“ครับ”
“เชิญรับคีย์การ์ดทางด้านนี้ค่ะ” หญิงสาวแนะนำอย่างสุภาพแต่ผมก็แอบเห็นพฤติกรรมแย่ๆของเธอนิดหน่อย เธอพยายามก้มตัวจนคอเสื้อชุดที่เธอใส่นั้นลงจนเห็นไปยังเนินอกขาว “ห้องของคุณเป็น..”
“1004”
“คะ?”
“ผมขอห้องสวีทที่แพงที่สุดในโรงแรมนี้ 1004”
“แต่นั้นมัน..”
“ห้องส่วนตัวของชเว ซึงฮยอน พี่ชายของผม”
“ได้ค่ะ”
หลังจากที่ผมได้คีย์การ์ดห้องของพี่ซึงฮยอนหรือเรียกแบบสนิทๆก็พี่ท็อป ผมก็อุ้มซอนซาที่ยังคงหลับอยู่ขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นสิบสี่ ชั้นซึ่งเป็นชั้นส่วนตัวของพี่ท็อปทั้งชั้นเลยก็ว่าได้ จะมีแค่ห้องทางขวาสุดเท่านั้นที่เป็นห้องส่วนตัวของผม ตอนนี้ผมยืนอยู่หน้าห้องพี่ท็อปแล้ว คีย์การ์ดก็ได้มาแล้ว
เหลือแค่โทรบอกพี่ท็อป
ผมวางซอนซาในนั่งกับพื้นอย่างเบาๆเพราะกลัวคนตัวเล็กจะตื่นก่อนจะกดโทรศัพท์โทรหาพี่ท็อป
(ว่าไง?)
“ขอยืมห้องพี่สักคืน” ผมบอกสิ่งที่ผมต้องการทันที
(เหตุผล?)
“เดทกับเมีย”
(ในห้องสวีท? คงไม่ได้คิดจะเดทกันยาวบนเตียงหรอกนะไอ้โล่)
“ให้หรือไม่ให้ ผมมีคีย์การ์ด ถ้าไม่ให้จะได้ตัดสายและเข้าไปเลย”
(เออๆอย่าทำเปื้อนให้มาก ทำความสะอาดให้เรียบร้อย ไม่งั้นมึงโดนบมมี่จัดการแน่)
“รู้ ขอบใจ”
(เออๆ) ติ้ด!
เมื่อได้รับคำอนุญาตแล้วผมไม่รอช้าหยิบคีย์การ์ดแล้วสแกนบัตรเข้ากับเครื่องสแกนที่ติดอยู่หน้าห้อง อุ้มคนตัวเล็กเข้าห้องโดยที่ไม่ลืมปิดประตูก่อนจะวางร่างเล็กให้นอนบนเตียงนุ่มไซส์คิงของพี่ท็อป ผมมองคนที่หลับอยู่แล้วนึกสงสัยในใจ
ยานอนหลับของไอ้นีแอลทำไมมันแรงจังวะ?
คิดถูกแล้วครับเบบี้ ซอนซาจองแดฮยอนของเบบี้ไม่ได้หลับไปเองหรอกแต่หลับเพราะยานอนหลับต่างหากล่ะ ยาที่ผมป้อนให้ซอนซา.. ตอนจูบในรถไงJ
ส่วนไอ้นีแอลที่ว่าก็คนที่นอนอยู่บนเตียงหนูบยองไงล่ะ เด็กข้างบ้านผมเอง ตอนมันนอนบนเตียงแค่มองสีผมมันก็รู้แล้วล่ะว่าเป็นมัน แต่มันก็หลักเหลี่ยมโหดผมอยู่เหมือนกันนะ กล้ากินน้องชายของผมแบบนี้..
แต่ช่างเถอะ ตอนนี้ผมควรจะเริ่มต้นการเดทของผมได้แล้วล่ะ..J
ชีวิตนี้ผมคงขาดโทรศัพท์ไม่ได้เลยล่ะมั้งนะ ต้องโทรเรียกคนที่จะมา ‘สร้างความสนุก’ ในการเดทของผมอีกแล้ว และเมื่อปลายสายรับผมก็กรอกเสียงออกคำสั่งไปทันที
“กูให้เวลาพวกมึงแค่ครึ่งชั่วโมง มาสร้าง ‘ความสนุก’ ให้เมียกูหน่อย”
(รับทราบ…)
------------------------25%-----------------------
55 โล่เริ่มฉายแววแล้วล่ะสิ กรรมส์... ที่ไม่ได้มาต่อบ่อยๆเพราะส่วนหนึ่งคือไรต์ขี้เกียจ//โดนตบ
ตอนแรกว่ากะจะเขียนให้จบตอนนี้ไปเลย แต่มันขี้เกียจอ่ะเลยเขียนไว้แค่ 15%เท่าที่ลงเลย ยังไม่ตรวจคำผิดนะ ทำใจหน่อยไรต์พิมพ์ผิดบ่อยมาก55
ความจริงตอนนี้ไรต์คิดไว้ว่าจะให้มี nc ล่ะ.. ไม่ใช่อะไร แค่อยากลองเขียนดูบ้าง
รักคนอ่าน รักคนเม้นนะฮับ><
ร่างสูงยืนมองร่างเล็กที่หลับสนิทเพราะยานอนหลับแล้วลอบยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ ขายาวเดินวนรอบเตียงกว้างพินิจดูใบหน้าของนางฟ้าตัวน้อยที่หลับตาพริ้มโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นในภายภาคหน้าบ้าง เรียวปากหยักได้รูปแสยะยิ้มออกมาอีกครั้งก่อนจะขึ้นไปคร่อมร่างเล็กที่นอนบนเตียง เอ่ยกระซิบเบาๆที่ข้างใบหูเล็ก
ทั้งที่รู้ว่ายังไงนางฟ้าของเขาก็ไม่มีวันได้ยินมันหรอกJ
“เดทแรกของผมและพี่ คือที่นี่..”
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดเสียงของเซโล่ที่กำลังจะเอ่ยประโยคต่อไป แต่ถึงอย่างนั้นร่างสูงไม่มีท่าทีอารมณ์เสียหรือว่าอย่างไร มีเพียงแค่รอยยิ้มเท่านั้นที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าคม ไม่จำเป็นที่เขาจะต้องไปเปิดประตูหรอกเพราะถ้าหากเป็นคนของเขาจริงๆแค่รหัสห้องก็น่าจะรู้แล้วเข้ามาเองได้
เซโล่รู้สึกได้ถึงบุคคลมาใหม่หลายคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาพร้อมกับเพื่อนสนิทอย่างชเวยองแจที่เดินเข้ามาตบไหล่เขาเบาๆ เขาเสมองบุคคลที่ยืนอยู่ข้างหลังยองแจแล้วลอบยิ้มออกมาก่อนเอ่ยถามเพื่อนสนิทเสียงเรียบ
“มึงแน่ใจว่าคนของมึงทำได้?”
“ระดับไหนแล้วไอ้โล่ กูคือชเวยองแจ แค่นี้อ่ะหมูๆ”
“อืม มึงก็หมูนะไอ้อ้วน”
“สัส เดี๋ยวกูถีบกระเด็นไอ้ห่าน! ส้นตีนเหอะ แล้วเอาไง นี่ให้กูพาพวกมาเพื่อดูเมียมึงหลับ?” ผมก็เคยคิดอยู่ว่าอย่างไอ้อ้วนนี่มันมาเป็นเพื่อนกับคนอย่างผมได้ยังไงกัน ไอ้นี่มันทั้งโง่ ซื่อบื้อ แต่อาจจะเข้ากันได้ที่นิสัยล่ะมั้งนะ “เงียบอีก ใบ้แดกหรอไอ้เปรต”
“มึงสูงไม่ทันกูเองไอ้อ้วน กูเรียกให้พวกมึงมาสร้างความสนุกให้เมียกูอย่างที่บอกในโทรศัพท์”
“กูนึกว่าเล่นๆ เอาจริงดิวะ ไอ้ห่าน มึงแม่งเลว”
“เลวอย่างนางฟ้าจองแดฮยอนก็ต้องเจออกับเลวอย่างกูสิ ไม่ใช่พี่กูJ”
“แต่เขาตัวแค่นั้นเองนะ กูมากันตั้งสี่-ห้าคนเลยนะเว้ย แค่สองกูยังว่ามาก..”
“ตอนเอากับคนเป็นสิบต่อหน้าพี่กูมันยังไม่เป็นไร!! แค่สี่-ห้าคนมันไม่ตายหรอก!!!!” เซโล่ตะคอกใส่ยองแจทั้งๆที่ยังไม่หันหน้าไปหาเพื่อนสนิท ร่างของยองแจสั่นไหวนิดๆจากความตกใจที่เพื่อนตะคอกใส่ตัวเอง มือเรียวกำเข้าหากันแน่นจนเล็บจิกเข้าเนื้อจนเกิดเป็นห้อเลือด
เขาไม่คิดว่านางฟ้าอย่างจองแดฮยอนจะเคยทำอะไรแบบนั้นด้วย..จากน้ำเสียงและการกระทำของเพื่อนของเขาไม่มีอะไรมันบอกว่าเพื่อนเขากำลังโกหกเลยสักนิด ไม่มีเลย ทั้งที่เขาก็ชื่นชอบในตัวของนางฟ้าแท้ๆ เขาผิดหวังมาก มากจริงๆ
“อืม กูออกไปรอข้างนอกนะ เสร็จเมื่อไหร่ก็โทรเรียก”
“ขอบใจ พวกมึงนี่ชื่ออะไรกันบ้างวะ”
“มาร์ค แจ็คสัน จูเนียร์ แบมแบม ยูคยอม..พวกนายก็ฟังเพื่อนฉันด้วยล่ะกัน”
“ครับ..”
ปัง!
เสียงเสียงปิดประตูเซโล่ก็แสยะยิ้มร้ายออกมาอีกรอบหนึ่ง มือหนาลูบไล้ใบหน้าเนียนของนางฟ้าอย่างนุ่มนวลก่อนจะไล่จูบตั้งแต่หน้าผากมนไล่ลงผ่านจมูกโด่งสันสวยงาม ที่แก้มนิ่ม ที่ปากเรียวก่อนไล่ไปที่ซอกคอหอม ริมฝีปากหยักเม้มลงสร้างรอยรักไว้ก่อนจะเอ่ยกระซิบข้างหูนางฟ้าอีกรอบ
โดยที่ชายตาแลไปมองร่างโปร่งของห้าคนที่ยืนยิ้มอยู่ทางด้านหลัง..
“เดทนี้จะมีนายที่ต้องเริงระบำบนสวรรค์พร้อมกับห้าคนนี้ โชคดีนะคนสวยJ”
------------------------32%----------------------------
มาต่อแล้วนะ มาก่อนแค่ 7% ล่ะกัน ผมนี่อื้อและตันมากเลยจริงๆครับ ส่วนฉากต่อไปเอาไปจินตนาการก่อนล่ะกันว่านางฟ้าของเราจะโดนอะไรบ้าง จะหายจากการจินตนาการก็ต่อเมื่อผมมาต่อ #จะมาต่อเมื่อชาติต้องการนะคึคึ
:)
ความคิดเห็น