ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 5.พร้อมหน้า+บุคคลที่ห้า
เเละเเล้วเช้าวันมรณะมันก็มาถึง...
"กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด" ตามด้วยเสียงผสานของเหล่าออนนี่ในหอ...
"เฮ้ ทำไมหน้าบวมเหมือนไม่ได้อึเป็นพันๆปีงี้อ่ะ-0-" นานะออนนี่ก็พูดเกินไป ไม่ได้อึที่ไหนกัน
"หยาา~ เธอจมน้ำตายหรือไงเนี่ย อย่างกับศพขึ้นอืดเเน่ะ" เท็ดดี้ ยังจะมีอารมณ์มาเเซะฉันอีกนะ ศพอะไรของเธอ บ้าหรือไง
"ไปให้ไกลๆฉันนะ ฉันกลัวศพ..." เมื่อคืนฉันก็อยู่ห้องเดียวกับเธอนะเเดนี่ ฉันยังไม่ตาย- -
"คิก ดูสิหน้าบวมๆ ตาคล้ำๆ เหมือนหลินปิงเลยเน๊อะทุกคน555" นี่ก็บ้าเกินไปซองเเจ ฉันไม่ใช่หลินปิง หลินฮุ่ย ช่วงช่วง ช่างช่างนั่นหรอก
"พวกออนนี่ตกใจอะไรฉันเนี่ย เธอก็ด้วยเเดนี่ ฉันไม่ใช่ศพนะ" ฉันพูดขึ้นบ้างหลังจากฟังคำวิจารณ์ (?) ของเเต่ละคนไปเเล้ว พลางเดินเลี่ยงออกไปห้องน้ำเพื่อล้างหน้าเเปรงฟัน ทำภารกิจส่วนตัวให้เรียบร้อย เเต่ทันทีที่ก้าวเข้าห้องน้ำเเละสายตาฉันสบตาปิ้งๆกับกระจกปุ๊บ
บู๊ม!!!!
โคอาล่ามาร์ชโกโก้ครัชชชชชชชชชช
บนหน้าฉันมันคืออารายยยยยยยยยย ผีอีเเพง2 เร๊อะะะะะ=[]=
"กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดด" เเละตามด้วยเสียงกรีดร้องอันโหยหวนยามเช้ารุ่ง...
.
.
.
.
.
.
.
.
ห้องนั่งเล่น
"อ้าว หน้าดูดีขึ้นเเล้วนี่ ค่อยยังชั่วหน่อย นึกว่าจะได้เมมเบอร์เป็นศพซะเเล้ว" ขอบคุณมากเท็ดดี้ ฉันรักออนนี่มาก- -
ผ่านไปประมาณมากกว่าสามชั่วโมงที่ฉันทั้งล้างหน้า อาบน้ำ เเต่งตัว เเละทำอะไรให้มันเหมือนผู้หญิงเล็กๆน้อยๆ ตอนนี้ก็ 7โมงเช้าเเล้ว
เเละหน้าฉันก็ดูเป็นผู้เป็นคนมากขึ้น
"ทานข้าวกัน เอ้อ จะบอกว่าวันนี้ไม่ต้องซ้อมอีกวันนะ วันนี้ฉันนัดเเม่ของฉันกับซองเเจทานข้าวน่ะ วันนี้ตามสบายเลย"
"เย้~!!!" ถึงฉันจะหลุดร้องเย้ไปด้วยก็เถอะ เเต่ฉันก็ยังไม่ลืมนะว่าวันนี้มันวันอะไร- -
นานะออนนี่ ได้โปรด ซ้อมกันเถอะ พลีสสสสสสสT^T
ฉันจะตั้งใจซ้อม ไม่เหม่อลอยอีกเเล้ว เเง~
"อ้าวๆ กินข้าวๆ"
พอกินข้าวเสร็จทุกคนก็เริ่มสลายหายโต๋ไปทีละคนสองคน...
'อิ่มเเล้ว ซองเเจเราไปกันเถอะ ไปซื้อของให้คุณเเม่ด้วยนะ' เริ่มด้วยนานะออนนี่ที่กินข้าวเร็วยิ่งกว่ามังกรโคโดโมเขมือบ
'ได้สิ งั้นไปก่อนนะ บายย'
เเละเเล้วก่อนเดินออกไปพร้อมรอยยิ้มอันเเสนสุข
'เท็ดดี้เธอ...'
'วันนี้ฉันอยากไปดูตุ๊กตาหมีสีรุ้งที่ปูซาน มันลดราคา ฉันไม่ต้องการใครไปด้วย ฉันอิ่มเเล้ว บายยย' เเละก็เดินออกไปอีกคน...
ทำไมถึงรู้ล่ะว่าฉันต้องการไปด้วยT^T
'เเดนี่เธอคงไม่...'
'ขอโทษนะ พอดีฉันจะไปดูคอนรุ่นพี่บิ๊กเเบงน่ะ เเต่ฉันไม่มีบัตรให้เธอเเละบัตรก็ขายหมดเเล้วด้วย บายยย ล้างจานด้วยนะ^^' เเละเเล้วฉันก็ไม่เหลือใครอีกเลย
"เเง~ ฉันควรทำไง ทำไงงงงงงTOT" ฉันกรีดร้องออกมาขณะที่มือยังคงล้างจานอยู่
จานจ๋า เธอจะไม่ทิ้งฉันใช่ไหม~?
ปัง!!!
"เฮ้!!! นี่เธอคิดจะทำอะไรห้าาาาาาาา!!!!!" กรี้ดดดด ช่วยด้วย มีบุคคลอันตรายบุกหอพักTTOTT
เเถมยังเป็นคุ้นๆอีกอ่ะ
เเง~
"ย้าส์จองเเดฮยอนฮยอง! พี่มาทำอะไรที่นี่ นี่มันหอพักเเฟนผมนะ" เเง นี่มันชื่อกระต่ายดรรมส์บัพนี่หว่า
คำว่า 'ว่าที่ภรรยาลอยมาเลย' T^T
ตาย ตายเเน่ๆ
"ยุ่งอะไรด้วยล่ะบยองเเบคฮยอน นายก็ด้วยคิมเเทฮยองมาทำอะไรที่นี่" หยา มาครบสูตรเลยนี่หว่า เเบคฮยอน กับ เเทฮยอง
เเม่ลูก exo bts
"เเล้วนายเป็นใคร?"
"อ่า สวัสดีครับ ผมเเบมเเบมGOT7ครับ" นี่สิถึงเรียกครบของจริง...
เเบมเเบมก็มาด้วยเร๊อะะะะ
(..ชื่อคุณ..)อยากจิครายเป็นภาษากรีซโบราณ
"ยัยบ้านั่น... ออกมาเดี๋ยวนี้นะ ก่อนที่ฉันจะพังหอของเธอ!" นี่ฉันเเอบดูอยู่นะ เเง กระต่ายดรรมส์ขู่T^T
"ยัยทอม ออกมาอธิบายเดี๋ยวนี้เลยนะ!" เเบคฮยอนโอปป้าก็ด้วยหรอTT^TT
"เรื่องไม่จบเเค่นี้เเน่" เเทฮยองโอปป้า ดีจังที่ไม่โวยวาย เเต่เสียงนี่กดดันอ่าTOT
"นูน่า ผมจะให้โอกาสนะครับ ออกมาเถอะ:)" อย่าขู่ด้วยน้ำเสียงสดใสเเละรอยยิ้มเเบบนั้นนนนนนTTOTT
สุดท้ายฉันก็โผล่หน้าออกไปให้ทั้งสี่คนเห็นจนได้...
ควับ!
เเง~ ทำไมต้องหันมาจ้องด้วยสายตาเเบบนั้นพร้อมๆกันด้วยอ่ะ ฉันกลัวน้าาาT^T
"อธิบายมา" เเดฮยอนโอปป้าอ่า อย่าขู่หนูสิ~T^T
"เร็วๆ" เเบคฮยอนโอปป้าอย่ากดดันหนูT^T
"พูดมา" เเทฮยองโอปป้าอย่าฆ่าหนูน้าาT^T
"นูน่าอ่า^^" ขู่ด้วยรอยยิ้มอีกเเล้วT^T
"ก...ก็พวกนายอ่ะ ฉันบอกว่าวันนี้ไม่ว่างๆก็ไม่ยอมฟังกันบ้างเลย" เเปลกนะ ทำไมขาฉันมันสั่นๆล่ะเนี่ย
"เธอคบชู้- -" กรี้ดด ไม่ ไม่นะ เเดฮยอนโอปป้าฉันไม่ได้มีชู้!
เพราะฉันกับโอปป้าไม่ได้เป็นอะไรกันT^T
"ฉันเป็นเเฟนของเธอ!!!! (x2)" เเบคฮยอนกับเเทฮยองพูดเเทรกขึ้นมาพร้อมกัน
เเง ฉันยังไม่มีเเฟน ฉันโสด
"เเต่เขาเป็นที่รักของผม" เเบมเเบมอ่า ฉันไม่ใช่ของนายน้าาาา
ที่รักอะไรเล่าาาTOT
"ประทานโทษ ว่าที่ภรรยาฉันเอง" เเดฮยอนโอปป้า!!!
ควับ!
เเละทุกสายตาก็จ้องมาที่ฉันอีกเเต่รุนเเรงกว่า เเละเเดฮยอนโอปป้าก็ดึงเเขนฉันเข้าไปกอดเเนบอก
กรี้ดดด! บี้เเดวอนอย่าฆ่าฉันน้าาาTOT (ไรต์เป็นบี้เเดวอน- -//ไรต์)
"เธอเป็นของผม" เเบคฮยอนโอปป้าพูดเเละเริ่มดึงฉันให้ไปหาเขา
"ของผม" เเทฮยองโอปป้าก็ร่วมช่วยกันดึง
"ที่รักเน กอ ย่า(เป็นของผมนะ)" เเบมเเบม ถ้านายไม่ดึงฉัน ฉันจะดีใจมาก
เเละพวกเขาก็เล่นชักคะเย่อโดยมีฉันเป็นสื่อกลางที่เรียกว่าเชือกมีชีวิต- -
เเดฮยอนก็ดึงเอว(ที่ไม่ค่อยมี มีเเต่พุง)
เเบคฮยอนที่ดึงเเขนซ้าย
เเทฮยองก็ดึงเเขนขวา
เเบมเเบมก็... ดึงเสื้อ- -
"เดี๋ยวเสื้อฉันขาด ปล่อยนะ!"
"ไม่ ที่รักเป็นของผม"
"ปล่อยทั้งสี่คนนั่นเเหละ ปล่อยสิวะคะ!!!"
ห้องนั่งเล่น
"นั่งคุยจบไหม ดึงไปมาอยู่ได้ อายุเท่าไหร่กันเเล้วห๊าาาา?" ฉันบ่นขณะที่สี่คนนั่นนั่งจ้องตากันอย่างเมามันส์ เเบบว่าจ้องกันไม่กระพริบตาเลยอ่ะ
ท้องเเน่ๆ-.,- เลือดสาววายพุ่งงง
"งั้นเรามาเเข่งกัน" เเบมเเบมพูดขึ้นเป็นคนเเรก
"เเข่งไร?" เเทฮยองถาม
"เเข่งกันจีบที่รักไง ใครเด็ดใครได้"
"เอาดิ" เเบคฮยอน
"หึ เเล้วจะรู้" เเทฮยอง
"ผลมันรู้ๆกันอยู่เเล้ว" เเดฮยอน
"ตกลงตามนั้น"
เฮ้ยๆ ถามฉันหรือยังก่อนพวกนายจะเล่นกัน ถามฉัน ถามสิวะคะ!!
"เเล้วเธอว่าไง?" เเทฮยองโอปป้าหันมาถามฉัน
มาถามฉันทำไม!! อย่ามาถามฉันนะ (ไหนเมื่อกี้ให้ถาม-0-//ไรต์)
"..."
"ไม่ตอบเป็นอันว่าตกลงนะครับ ภายในสามเดือนใครทำให้ที่รักยอมบอกรักได้ก่อน เอาที่รักไปเลย ส่วนคนที่เเพ้ก็ห้ามเข้ามายุ่งเกี่ยวกับที่รักอีก" เเบมเเบมพูดกติกา ซึ่งดูเหมือนทุกคนจะยอมรับกันอย่างเป็นเอกฉันท์ ไม่กัดกันเเล้วหรอ-0-
"งานนี้ฉันต้องชนะ!!!" จะพูดพร้อมกันทำไม-0-
จะเเข่งอะไรก็เเข่งไป เเต่ฉันไม่เกี่ยววT^T
ปัง!!!!
"กรี้ดดดดดดด" ฉันเผลอร้องออกไปอย่างตกใจเมื่อประตูที่ฉันเเอบไปปิดมันถูกเปิดเเอบผิดวิธีอีกเเล้ว
พร้อมการปรากฏตัวของชายตัวสูงงง
เเละใบหน้าที่เงิบ สตั้น ตกใจของเหล่าสี่หนุ่มจุฑาเทพ- -
"ไม่ใช่ของใครทั้งนั้น เธอเป็นของผม"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
555 รอนานไหมครับ ไรต์มาต่อเเล้วนะ วันนี้ไรต์ไปเล่นสงกรานต์มาสนุกมาก
เเละรีดเดอร์ล่ะไปเล่นที่ไหน ได้กินดินสิพองเหมือนไรต์ไหมเอ่ย?
บอกเลย เเม้ไรต์จะเป็นผู้ชายเเต่ก็มีผู้ชายมาปะ(ยัด)ดินสอพองที่ปากเยอะมาก
จนอยากกระโดดถีบ ถ้าไม่ติดว่าขาสั้น
คิกๆ ใครกันน้าาา คนๆนั้น บอกเลยว่าไรต์เป็นบี้ คนๆนั้นต้องเป็นหนึ่งบัพเเน่ๆ
เเต่ใครนี่ ไรต์ใบ้ไปเเล้ว ลองอ่านดีๆสิคร้าบบ^^
เอาล่ะ รักคนเม้นมากๆเลยนะ
#ไรต์งงไรต์เมาอิทิก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น