violin [banglo]

ลำดับตอนที่ #1 : [FRIST SONG]

FRIST SONG….

คุณคิดว่า..เสียงของไวโอลินมันเป็นยังไงสำหรับเรามันคงจะเป็นเสียงที่ไม่ว่าฟังกี่ครั้งมันก็ยังตรึงตราไว้ในหัวใจแต่ถ้าคุณลองฟังเสียงนั้นให้ลึกลงไปคุณจะสำผัสได้ว่าเสียงไวโอลินนั้นมันช่างเศร้าเหลือเกินท้วงทำนองที่ค่อยๆแทรกซึมไปในขั้วหัวใจและเสียงของมันราวกับจะขาดใจให้ได้แต่นั้นมันเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของบทเพลงที่ผมจะเล่นต่อไปนี้..
"จุนฮง..วันนี้ก้มาซ้อมไวโอลินหรอ"  เสียงทุ้มดังขึ้นมาขางๆหูทำให้ร่างผอมบางสะดุ้งเพียงเล็กน้อยร่างบางหันไปตอบรุ่นพี่ที่มายืนรอตนทุกวัน
"ประมาณนั้นครับฮิมชานฮยอง"  ปากอิ๋มยกยิ้มขึ้นเพียงเล็กน้อยราวกลับคนจะหมดแรงแต่ถึงกระนั้นมือบางก็ยังคงยื้อหยิบเครื่องสายสีน้ำตาลวาวของตนขึ้นมาเล่นได้แต่ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนเสียงเพลงนั้นมันยังคงแฝงไปด้วยความร่าเริงเสมอแต่ทำไมตอนนี้มันถึงเศร้าและราวกับสูญเสียคนที่นายรักกันจุนฮงรอยยิ้มเล็กๆที่นายเคยยิ้มมันหายไปไหนจุนฮง..พี่ชายคนนี้จะขาดใจอยู่แล้วนะ
"มีอะไรก็บอกฮยองได้นะจุนฮง"  อย่าแบกรับไว้เพียงคนเดียว...
"ครับฮยอง"  ร่างสูงเดินออกจากบริเวณดาดฟ้ากว้างร่างบางมองตามแผ่นหลังกว้างของรุ่นพี่ตนนับถือก่อนจะมองลงไปยังข้างล่างเมื่อมองดีๆแล้วจะเห็นร่าง2ร่างที่คุยกันอย่างสนิทสนม
หนึ่งในนั้นเค้ารู้จักดีเลยล่ะนักกีฬาหนุ่มสุดป็อบประจำโรงเรียนกีฬาก็เก่งแถมยังมีความเป็นสุภาพบุรุษสุดๆรอมยิ้มนั้นหาไม่ได้ง่ายๆนะสำหรับเค้าแล้วเค้าเป็นคนที่ดังมากๆในหมู่สาวๆหรือที่รู้จักกันในนามบังยงกุก
ส่วนอีกคนสาวน้อยร่างบอบบางที่ป็อบมากๆในหมู่ม.ปลายเรียกได้ว่ากิจกรรมเด่นเรียนดีเป็นที่น่าจับตามองจริงๆนะครับซง จีอึน...
ทั้ง2เป็นกันน่าอิจฉาจริงๆนะครับว่ามั้ย??
"แย่แล้ว.." ร่างบางเอ่ยออกมาเบาๆเพราะเผลอทำไม้คันชักของไวโอลินร่วงซะอย่างนั้นแถมร่วงไปโดนหัวยงกุกฮยองอีกให้ตายเถอะอยากโดดตึกตายให้รู้แล้วรู้รอด
ก็โรงเรียนนี้น่ะเค้าไม่อยากจะแสดงตัวในหมู่พวกที่ดังๆหรอกนะ
ร่างบางรีบเก็บไวโอลินตัวเก่งของตนและรีบวิ่งลงจากดาดฟ้าทันที่ที่พวกยงกุกเดินไปร่างบางแอบเสียใจนิดๆที่ยงกุกไม่มองขึ้นมาแต่ถึงอย่างนั้นก็ถือว่าโชคดีน่ะนะ...
"ให้ตายเถอะนายเองหรอที่ทำไม้บ้าๆนี้ร่วงใส่หัวฉัน"  เสียงต่ำเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดร่างบางสะดุ้งพร้อมเหงื่อยที่ไหลย้อยลงมามือบางกำคันชักแน่น
"ข..ขอโทษฮะยงกุกฮยอง.." ร่างบางเอ่ยพร้อมพยายามเดินเลี่ยงร่างสูงแต่ก็ถูกมือหนาดึงไว้
"นี้..จะไม่คิดชดใช้รึไงหืม??ม.5ใช้่มั้ยนายน่ะ"
"ครับ.."
"เวลาตอยน่ะเงยหน้าด้วยไม่ใช่เอาแต่ก้มหน้าก้มตา"
"เข้าใจแล้ว..ปล่อยผมไปได้ยัง" ร่างบางยังคงก้มหน้างุดไหล่บางเริ่มสั่นไปด้วยความกลัวมือเรียวคว้ากล่องไวโอลินมากอดไว้พร้อมเก็บสายคันชักไว้ในกล่องอย่างรวดเร็วและรีบวิ่งออกไปจากบริเวณนั้น
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"จุนฮง..นายใช่มั้ยที่ทำคันชักร่วงใส่หัวรุ่นพี่บังน่ะ"  เสียงใสๆของยองแจดังขึ้นมาอย่างเคร่งเครียดแต่ทำไมมันปนไปด้วยความขัน??
"เอ่อ..ใช่"  ร่างบางเลือกที่จะไม่โกหกเพื่อนรักตน
"เจ๋งว่าจุนฮง!!!!สะใจฉิบ"
"ห๊ะ???"
______________________________________________________
เอาล่ะจบไปแล้วกับตอนแรกก็ได้แรงบันดานใจมาจากที่เรียนไวโอลินน่ะนะสนุกไม่สนุกก็ช่วยคอมเม้นกันด้วยนะคะ (_ _)