ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Wake 02
What's been on your mind ?
วันนี้เป็นวันหยุดพักผ่อนนักเรียนที่ต้องตื่นเช้าทุกวันธรรมดาจึงได้นอนหลับกัน
ตามความต้องการ
ลู่หานขยี้ตาตัวเอง ตากลมค่อยๆปรือขึ้นมาเล็กน้อย ร่างเล็กยันตัวเองขึ้นจากเตียง แล้วป้องปากหาว
"เหวอ สิบเอ็ดโมงแล้วหรอเนี่ย" ตากลมโตมองนาฬิกาที่หัวเตียงก็ต้องอุทานออกมาเมื่อตนเองมีนัดกับแบคฮยอนและคยองซูไว้ตอนเที่ยง
ร่างเล็กจัดการอาบน้ำ แต่งตัว และลงมาข้างล่าง ก็พบกันคุณพ่อที่นังอ่านหนังสือพิมพ์ที่โซฟาตัวใหญ่
"เสี่ยวลู่ จะไปไหนหรอลูก"
"ลู่นัดกับแบคไว้ครับ"
"งั้นให้ลุงไปส่งนะครับคุณหนู" คุณลุงเรนที่เป็นคนขับรถอาสาพาไปส่ง
"ขอบคุณครับ"
-
"เเบคฮยอน ดูนั่นสิ" ลู่หานชี้นิ้วไปทางผู้ชายคนหนึ่ง ในร้านขายหมวกแฟชั่นเเบรนด์ดัง เสื้อยืดคอกลมสีดำกับกางเกงขาเดฟสีดำ มันอาจจะดูธรรมดาเเต่พอไปอยู่บนตัวชายคนนั้นกลับดูดี
"โอ เซฮุน !" แบคฮยอนเบิกตากว้าง ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอรุ่นพี่หน้านิ่งคนนั้นที่นี่
"ชู่ว เบาๆสิ" ลู่หานเตือนให้เพื่อนรักลดระดับเสียงลงมา
แล้วรุ่นพี่เซฮุนก็หายจากตรงนั้นไปแล้ว เห้อ
"พวกนายพูดถึงอะไรกันเนี่ย ฉันอยากกินไอศกรีมเเล้วอะ" คยองซูยู่ปากเล็กน้อย เนื่องจากตนไม่รู้ว่าเพื่อนใหม่ทั้งสองกำลังพูดถึงอะไรกันอยู่
"หวานใจกวางบางตัวเท่านั้นเเหละ ไม่มีอะไรหรอก"
พวงแก้มของลู่หานเริ่มขึ้นสีเเดงระเรื่อ บ่งบอกว่า ลู่หานเขิน !
"นายพูดจาเรื่อยเปื่อยอีกแล้วนะเเบคฮยอน เราไปกินไอศกรีมกันดีกว่าคยองซู" ประโยคเเรกที่พูดถึงเเบคฮยอนลู่หานเเค่พึมพำเบาๆกลับตนเองเท่านั้น เเต่หารู้ไม่ว่าคนโดนนินทาได้ยินชัดเจน เเต่ก็ไม่ได้โต้ตอบกลับให้มากความ
"รับรสอะไรดีครับน้องหน้าหวาน"
"อะ..เอ่อ" ลู่หานชี้นิ้วมาที่ตัวเองอย่างขวยเขินในประโยคหยอดน้ำตาลของพนักงาน
ลู่หานรู้ว่าตนเองมีใบหน้าที่หวานเกินกว่าผู้ชายทั่วไป บางครั้งก็มีคนเข้าใจผิดว่าเป็นผู้หญิง จึงมีแฟนคลับในโรงเรียนคอยตามกันเป็นว่าเล่น เเต่ส่วนมากจะเป็น..ผู้ชาย
"รสมิ้นท์กับวานิลลา มิกซ์กันครับ"
"แล้วน้องอีกสองคนละครับ" ทีอย่างนี้ละไม่หยอด แบคฮยอนเบ้ปากเขาก็น่ารักนะ ! เเต่ก็กลับมาปั้นหน้ายิ้มใส่พนักงานเหมือนเดิม
"ผมเอาคุกกี้เเอนด์ครีมครับ แล้วก็ของอีกคนขอเป็นสตอเบอร์รี่เชอเบทละกัน" แบคฮยอนตอบเสียงเจื้อยเเจ้ว
"รอรับทางด้านนั้นนะครับ"
คนตัวเล็กสามคนเดินดูของภายในห้างไปเรื่อยๆในมือก็ถือไอศกรีมกันคนละโคน
"แล้วนี่คยองย้ายมากับใครอะ มีเพื่อนย้ายมารึเปล่า"
"อะ..เอ่อ"
"หือ?" ทำไมคยองซูต้องอึกอักด้วยละ
"คือ..ไม่มีหรอกย้ายมาคนเดียวนะ" จบประโยคก็ตามด้วยรอยยิ้มรูปหัวใจ
"ก็เหงาแย่เลยสิ"
"เเต่ตอนนี้นายก็เป็นเพื่อนพวกเราเเล้วนะ"
"อื้ม"
ปั่ก
"ขอโทษครับ คุณเจ็บตรงไหนรึเปล่า"
"ไม่เป็นไรครับ" ลู่หานตอบปัดๆ หลังจากคนที่เดินมาชนเขากว่างคำขอโทษออกมา
และเมื่อลู่หานเงยหน้าขึ้นมาก็เจอกับบุคคลที่ไม่คิดว่าจะได้ใกล้ชิดขนาดนี้
"เจ็บตรงไหนรึเปล่า" เเม้ถ้อยคำจะดูอ่อนโยน เเต่น้ำเสียงเเละใบหน้ากลับราบเรียบเหลือเกิน
"ไม่ครับ เเต่เสื้อเลอะนิดหน่อย " ลู่หานดูเก้ๆกังๆไปหมดตอนอยู่ต่อหน้าคนๆนี้ เสื้อสีครีมของลู่หานกำลังเลอะไอศกรีมที่ตกพื้นไปเรียบร้อยแล้ว
"อะ ผ้าเช็ดหน้าไม่ต้องคืนหรอกฉันไม่ค่อยได้ใช้" มือบางยื่นออกไปรับผ้าเช็ดหน้าที่ถูกยื่นมาให้
"ขอบคุณครับ"
"ส่วนเรื่องไอศกรีม ฉันขอโทษด้วยนะฉันรีบ ไว้ถ้ามีโอกาสหน้าได้เจอกันจะเลี้ยงคืน" แล้วรุ่นพี่ก็เดินออกไปจากตรงนั้น รุ่นพี่เซฮุนพูดประโยคยาวๆเเล้วน่ารักเป็นบ้าเลย
ผ้าเช็ดหน้าของ โอ เซฮุน
ลู่หานโชคดีสุดๆไปเลย
"นี่ ไม่กี่วัน ได้ผ้าเช็ดหน้าแล้วเหรอ" แบคฮยอนกระเเทกสีข้างลู่หานเบาๆเพื่อเรียกสติที่ตอนนี้หายไปไหนแล้วไม่รู้
"ผ้าเช็ดหน้าเลยนะเเบคฮยอน ผ้าเช็ดหน้า ฉันได้ผ้าเช็ดหน้าเขาเเหละคยองซู"
"ฉันรู้เเล้วลู่หาน ว่ามันคือผ้าเช็ดหน้านะ และก็รู้เเล้วด้วยว่า.."
". . ."
"ลู่หานชอบรุ่นพี่เซฮุน"
"ย่าห์ นายเลิกล้อฉันกันได้ไหม"
"พอๆ เลย ทั้งคู่"
"โอเค ฉันยอม"
"และก็นาย ลู่หาน" แบคฮยอนชี้นิ้วมาทางผม ทำไมเหรอ ผมทำไรผิดรึเปล่านะ
"?"
"เสื้อนาย จะเช็ดไหม"
"เช็ดสิ ไปๆ ไปห้องน้ำกัน"
"จะไปห้องน้ำทำไม" คยองซูถามออกมา จะไปห้องน้ำทำไมกัน ก้ใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดสิ
"ก็ไปล้างเสื้อไง"
ลู่หานตอบออกมา แบคฮยอนก็เท้าสะเอวพร้อมชี้ที่ผ้าเช็ดหน้าในมือของเพื่อนรัก
"ฉันไม่ใช้หรอก จะเอาไปเก็บไว้อย่างดี" ลู่หานอมยิ้มเเล้วก็เดินไปทางห้องน้ำทันที ทำให้เพื่อนทั้งสองหันมามองหน้ากันแล้วส่ายหน้าเบาๆ
กลับบ้านมาลู่หานก็รีบเอาผ้าเช็ดหน้าสีดำสนิทเก็บใส่กล่องใบเล็กทันที คนมันหวง !
ส่วนเรื่องเลี้ยงไอศกรีม ยังไม่ลืมนะ
-
pcy'
"มึงไปชนหนุ่มน้อยคนนั้นซะล้มเลยนะ" เสียงทุ้มเอ่ยล้อเลียนเพื่อนสนิทตนเอง เมื่อเห็นเหตุการณ์เมื่อสักครู่นี้
"พูดมาก"
"ขอบคุณสำหรับสองคำในการทักทายกูนะ"
"อืม"
"เบื่อมึงละ แล้วน้องเค้าเป็นไรป่าววะ" สายตาคมของ ปาร์ค ชานยอล หันไปทางที่มีหนุ่มน้อยยืนอยู่สามคนท่าทางเหมือนจะเป็นเพื่อนรักกัน
และนั่น
"มึงๆ"
"อะไรวะ" เซฮุนหันมาตอบเพื่อนด้วยเสียงราบเรียบติดจะรำคาญ
"น้องคนนั้นอะ ชื่อไร" นิ้วเรียวชี้ไปทางคนหน้าตาน่ารักที่ยืนอยู่ข้างคนที่เพื่อนรักไปชน
"กู ไม่ รู้ "
อยากได้คำตอบยาวๆที่ไม่กวนตีนบ้าง ใครทำให้มันหายเย็นชาได้นับถือเลยครับ
"แล้วจงอินไปไหน ทำไมแม่งไม่มา"
"มันโดนพี่ลากไปทำธุระ"
"อืม" พูดได้แต่อืมใช่ไหม ชีวิตนี้...
ฉันต้องรู้จักนายให้ได้ สักวัน
#wakehh
{100%}
_______________________
@22PM__
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น