ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Wake - hunhan (exo)

    ลำดับตอนที่ #2 : Wake 01

    • อัปเดตล่าสุด 5 พ.ค. 59


     



    Beginning













    การเปิดเทอมวันแรกของภาคเรียนนี้มาพร้อมกับฤดูฝนจึงไม่ค่อยมีแสงแดดมารบกวนตามากสักเท่าไหร่





    “แบคฮยอน ขึ้นไปบนตึกกันเถอะ”




    “ไปดิ อยากรู้ว่าเพื่อนร่วมห้องปีนี้จะเป็นใครบ้าง”

     


    รอยยิ้มสดใสเผยออกมาจากริมฝีปากของเพื่อนสนิทที่คบกันมาตั้งแต่สมัยอนุบาล บยอน แบคฮยอน



    เป็นคนร่าเริง ยิ้มแย้มแจ่มใส เป็นสเน่ห์ประจำตัวที่ใครๆก็ต่างชมกันว่าน่ารัก

     


    “อันยอง” แบคฮยอนทักทายเพื่อนในห้องที่จับกลุ่มคุยกันอยู่ด้วยน้ำเสียงสดใสตามแบบฉบับของตน




    “ลู่หาน แบคฮยอน มานั่งแถวหลังฉันสิ” จินวูที่ปีที่แล้วเคยอยู่ห้องเดียวกันส่งเสียงเรียก




    ทุกๆปี แบคฮยอนและลู่หานได้อยู่ห้องเดียวกันเสมอและมันจะเป็นอย่างนั้นตลอดไป


     

    วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกจึงไม่มีการเข้าแถวเคารพธงชาติ ทำให้ทุกๆคนต่างพูดคุยกันถึงปิดเทอมใหญ่ของตัวเองที่ปิดเทอมใหญ่ของตนเองที่ผ่านมา ไม่นานเสียงเจื้อยแจ้วก็เบาลงเป็นปลิดทิ้ง เมื่ออาจารย์ที่ปรึกษาของห้องเดินเข้ามาและหยุดที่หน้าห้องเรียนพร้อมผู้ชายตัวเล็ก ไหลแคบ ตาโต และมีริมฝีปากรูปหัวใจเป็นเอกลักษณ์





    “วันนี้ห้องของเราจะมีนักเรียนใหม่ แนะนำตัวให้เพื่อนๆฟังสิ”

     


    “โด คยองซู จะมาเป็นสมาชิกของห้องAครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ” ริมฝีปากรูปหัวใจคลี่ยิ้มขึ้นหลังจากเอ่ยจบประโยคที่ไม่ยาวมากนัก




    “ไปนั่งข้างๆลู่หานนะ ตรงหลังสุดนั่นแหละจ๊ะ”




    “ครับ”

     

     

     

    “ฉันชื่อลู่หานนะ ส่วนนี่แบคฮยอนเพื่อนฉันอีกที ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกด้วยนะ”




    “ขอบคุนนะ ลู่หาน” เป็นอีกครั้งที่เสียงหวานของเพื่อนใหม่ตอบกลับ แถวที่พวกเรานั่งอยู่มีอยู่สามโต๊ะ เป็นที่ของ ลู่หาน แบคฮยอน และสมาชิกใหม่อย่าง โด คยองซู




    “พักกลางวันนายจะไปกินข้างกับใครอะ” ลู่หานหันไปถามคยองซู




    “เอ่อ ยังไม่รู้เลย”



    เพื่อนตัวเล็กส่ายหน้าเบาๆแล้วเกาท้ายทอยเล็กน้อย





    “ไปกับพวกเราก็ได้นะ” เสียงสดใสของแบคฮยอนแทรกเข้ามา




    “ไปด้วยกันสิ”





    “อื้ม ขอบใจอีกครั้งนะ”

     

     

     

     

    “คยองซูนายนั่งรอที่นีแหละ เดี๋ยวพวกฉันจะไปซื้อน้ำให้เอง”




    “โอเค”



    คยองซูพยักหน้าเป็นการตอบรับ

     


    “วันนี้มึงกินน้ำไร”




    “เขียว”



    “แบคอ่า เลียนแบบกูตลอดเลย”




    “ก็กินเหมือนกันมาตลอด เลิกพูดคำนี้เถอะ”




    “โอเค กูยอม”



    แล้วสายตาของลู่หานก็ไปสะดุดที่คนคนนึงเป็นคนที่ดึงดูดทุกสายตา ใบหน้าคมที่รับกับจมูกที่เป็นสัน ริมฝีปากหยักที่น่าหลสงไหลเป็นจังหวะเดียวกับที่รุ่นพีคนนั้นหันมา และเขาก็มองมาทางลู่หานเช่นกัน สองสายตาประสานกัน ไม่มีใครละสายตาจากกันก่อน จนเหมือนว่าทั้งคู่กำลังเล่นเกมส์จ้องตากันอยู่ หากใครที่ละสายตาจากกันก่อนถือว่าเป็นผู้เเพ้



     

    "ลู่หาน ลู่หาน" แบคฮยอนปัดมือไปมาบนอากาศ




     

    "..." 




     
    "เหม่ออะไรเนี่ย ลู่หาน! ลู่หาน!" 
     


    "ห้ะ"  และลู่หานก็ต้องเป็นคนเเพ้เมื่อละสายตาจากใบหน้าคมมาสนใจแบคฮยอนแทน
     


    "เหม่ออยู่ได้ มองไรอะ"
     


    "รุ่นพี่คนนั้นชื่อไรอะ" ร่างบางทำท่าพยักเพยิดไปทางที่ร่างสูงยืนอยู่
     


    "โอ เซฮุนไง แดมฮอตมาก" 
     


    "ไม่น่ามีเเต่คนมอง"
     


    "รวมถึงมึงด้วย"
     


    "ง่า" ลู่หานก้มหน้างุดด้วยความเขิน
     


    "ชอบหรอ" แบคฮยอนใช้ข้อศอกกระเเทกสีข้างลู่หานเบาๆ
     


    "ไม่รู้สิ เเต่รู้สึกว่าอยากจะเจอเขาบ่อยๆ ทุกวัน" 
     


    "มาโรงเรียนวันเเรกก็ตกหลุมรักรุ่นพี่เเล้ว"
     


    "..."
     


    "ไม่เข็ดหรอ มันเหมือนวันเเรกที่มึงเจอคนนั้น" 
     


    "..." 
     


    "ระวังจะกลับไปรู้สึกเจ็บเเบบนั้นอีกละกัน" ลู่หานกลืนน้ำลายตัวเองหลังจากเพื่อนรักพูดถึงอดีตที่นึกถึงเมื่อไหร่น้ำตาก็พาลจะไหลลงมาทุกที



    ลู่หานได้เเต่คิดตามในสิ่งที่เเบคฮยอนบอก มันเป็นอดีตที่ลู่หานเป็นคนผิดเอง 
     
     
     
     
     
     


    ภาพความทรงจำหวนย้อนคืนมาอีกครั้ง ทำไมลู่หานถึงเจ็บเเล้วไม่จำ หรือ.. จะต้องเจ็บปวดสักอีกครั้งถึงจะเลิกมีความรู้สึกดีดีกับรุ่นพี่ ลู่หานไม่ใช่เด็กนักเรียนที่ใสซื่อใส่เเว่นหนาเตอะฟังคุณครูตลอด แต่ลู่หานก็ไม่ได้ละเลยการเรียน เเละยังมีการเรียนที่ดีอีกด้วย เสี่ยว ลู่หานเคยมีอดีตฝังใจกับการสารภาพรัก
     
     


















     
                             {100%}
     
     
                    เม้น+ แท็ก #wakehh
               
    twitter writer @22PM__ 

     
       





     
     

     

     
     

     

     


     
    ©
    t
    h
    e
    m
    y
    b
    u
    t
    t
    e
    r
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×