Dreamseer Chronicle

ลำดับตอนที่ #2 : Prologue [12.12.12]

Dreamseer Chronicle

          Prologue

          “พี่คาร์ลฮะ ผมมีอะไรจะให้ดูล่ะ”
          “ลินซ์! ระวัง!”

            เราจำอะไรไม่ได้เลยนอกจากนั้น รู้แค่ว่าตอนที่เราตื่นขึ้นมาคนที่เราเคยเรียกว่าพี่กลับให้ความรู้สึกเหมือนคนที่เพิ่งเคยเจอหน้ากันครั้งแรก แม้แต่เรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเองในตอนนั้นก็จำไม่ได้

            มีคนเคยพูดถึงทฤษฎีที่ความทรงจำถูกเก็บอยู่ในส่วนลึกของสมองและไม่สามารถดึงออกมาใช้งานได้ด้วยสาเหตุบางประการ ต่อให้เทคโนโลยีบนโลกใบนี้ก้าวหน้าอีกสักพันเท่าก็ยังมีคนบอกว่าการควบคุมสิ่งที่เรียกว่า ‘ความทรงจำ’ นั้นเป็นไปได้ยาก

            ตอนแรกผมคิดว่ามันก็แค่ความทรงจำ หมอที่เป็นเจ้าของไข้ก็ให้กำลังใจว่าทุกอย่างเริ่มต้นใหม่ได้ แต่หมอไม่เคยบอกว่ามันจะไม่เหมือนเดิม

            ใช่สิ ก็เพราะผมไม่มีความทรงจำเก่าๆ ดังนั้นทุกสิ่งที่เกิดขึ้นนับตั้งแต่วินาทีแรกที่ตื่นขึ้นมาบนเตียงคนไข้จึงมีแต่สิ่งใหม่ๆ ทว่าในการเริ่มต้นใหม่อย่างไม่มีทางเลือกอื่นนั้นผมกลับมีความรู้สึกแปลกๆ

            ความรู้สึกที่ว่า...ทั้งที่เราไม่น่าจะจำใครได้ ทั้งที่ความรู้สึกทุกอย่างควรจะกลับไปตั้งต้นใหม่ที่ศูนย์ แต่ผมกลับรู้สึกไม่ถูกชะตา ไม่สิ น่าจะเรียกว่าไม่ชอบคนคนหนึ่งเสียมากกว่า แถมคนคนนั้นยังเป็นพี่ชายร่วมสายเลือดและญาติคนเดียวที่ผมเหลืออยู่นี่น่ะสิ

            เขานี่แหละจุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด ตัวต้นเหตุที่ทำให้ชีวิตผมพลิกผันเป็นครั้งที่สอง โดยที่ทั้งสองครานั้น...ผมไม่อยากจะให้มันเกิดขึ้นเลยแม้แต่นิดเดียว