ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ความหลัง...ที่มิอาจลืมเลือน
ตุบ
เสียงของหมัดกระทบใบหน้าของคิม เขาล้มลงไปนอนกับพื้น ตาของเขาพร่ามัวไปหมด คิมพยายามลุกขึ้นมา แต่ชายทั้งสองคนกลับรุมเตะคิมจนทำให้เขาต้องลงไปนอนกับพื้นอีกครั้งหนึ่ง
** โถ... น่าสงสารอัศวินขี่ม้าขาวว่ะ ฮ่า ๆๆๆ...**
คิมค่อยๆ ลุกขึ้นอีกครั้งหนึ่ง เขารู้สึกเจ็บที่หัว.. เขาค่อยๆ ยกมือขึ้นไปจับ คิมรู้สึกได้ว่ากำลังมีเลือดไหลออกมาจากหัวของเขา... มันค่อยๆ ไหลออกมาอย่างช้า
คิมใช้แรงเฮือกสุดท้าย เตะเข้าไปที่เป้ากางเกงของชายคนหนึ่ง จนชายคนนั้นลงไปนอนกองกับพื้น
** เฮ้ย ...เอ็งเป็นอะไรบ้างวะ หนอย X เด็กตัวแสบ ** ชายอีกคนหนึ่งเดินเข้ามาหาคิม เขาจึงหยิบก้อนหินไปทุบหัวของชายคนนั้นขณะที่เขากำลังจะใช้มีดกรีดลงไปบนใบหน้าของคิม
ชายคนนั้นล้มลงไปนอนกับพื้นพร้อมเสียงโอดครวญ คิมค่อยๆลุกขึ้น เขารู้สึกว่าโลกใบนี้หมุนเร็วผิดปกติ และเร็วขึ้นเรื่อยๆ และเรื่อยๆ คิมได้ยินเสียงคนวิ่งมาช่วย ชายสองคนนั้นรีบวิ่งหนี แต่ก็วิ่งไปได้ไม่ไกลนัก จึงโดนจับได้
คิมล้มลงบนพื้นอีกครั้งหนึ่ง ตาของเขาพร่ามัว
... ทำไมถึงเจ็บไปทั้งตัวอย่างนี้นะ ... ยูจินล่ะ..เป็นอะไรมากหรือปล่าว เป็นอะไรมากมั้ย... ฉันหวังว่าเธอคงไม่เป็นอะไรนะ
คิมหันไปมองยูจิน ขณะที่กำลังมีคนปฐมพยาบาลเธอ เขารู้สึกโล่งใจที่อย่างน้อยยูจินก็ปลอดภัย
...ฉันจะไม่มีทางให้ใครทำร้ายเธอ ... ไม่มีทาง
คิมหมดสติไป.. ร่างของเขานอนกับพื้น เขานอนนิ่งสนิท มีแต่เพียงลมหายใจของเท่านั้นที่ยังคงเป็นสิ่งเดียวที่เขาได้ยิน
สายลมพัดผ่านร่างของคิม...ฉันหวังว่ามันจะพัดเอาความห่วงใยไปส่งให้เธอได้รู้บ้าง ว่ามีคนเป็นห่วง มีคนอยากจะพบ อยากจะเจอเสมอ อยากพูดคุย อยากจะเป็นเพื่อนของเธอคนหนึ่งเท่านั้น ฉันเพียงแค่อยากให้เธอได้สัมผัสความรู้สึกของฉันบ้าง ฉันคิดว่า....ฉันคงจะตกหลุมรักเธอเข้าจริงๆ แล้ว......ซอง ยูจิน
โลกของคิมหยุดนิ่ง... เหลือแต่เพียงความมืดมิด ...กับเสียงลมหายใจที่แผ่วเบาของเขาเท่านั้นเองในตอนนี้
...........................................................
เสียงเจี้ยวจ้าวในห้องชมรมถ่ายภาพดังสนั่นหวั่นไหว ... เพราะวันนี้เป็นวันประกวดผลงานภาพถ่าย ในหัวข้อ ดอกไม้ในใจฉัน.. จึงไม่แปลกที่จะมีเสียงดนตรีสนุกสนานในเวลาหลังเลิกเรียนอย่างนี้
** นี่ ยูจิน.... เหตุการณ์วันนั้นเป็นยังไงบ้างเหรอ.... เล่าให้ฟังหน่อยสิ ** เพื่อนในกลุ่มสนทนาเอ่ยถามยูจิน
** ฉันเองก็ยังงง ๆ เหมือนกัน **
** นี่ก็ผ่านมาแล้วหลายอาทิตย์แล้วนะ เธอไม่เคยเล่าอะไรให้พวกเราฟังเลย นี่เธอเห็นพวกเราเป็นเพื่อนอยู่มั้ยเนี่ย ** เพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งแสดงสีหน้าน้อยใจ
** ก็ได้ๆ ฉันจะเล่าให้ฟังเท่าทีฉันจำได้ก็แล้วกัน **
เพื่อนๆ ในกลุ่มต่างพากันจ้องไปที่ยูจินอย่างตั้งอกตั้งใจ
** วันนั้น มีรุ่นพี่สองคน เมื่อก่อนรุ่นพี่สองคนนี้เคยถูกไล่ออกจาโรงเรียนเพราะพยายามจะบังคับให้เพื่อนของฉันตอนที่อยู่มัธยมต้นถ่ายภาพนู้ด แต่เพื่อนของฉันไม่ยอม พอฉันเห็นจึงเข้าไปช่วย ฉันจึงหยิบแจกันไปทุบหัวเขา เศษแจกันที่แตกทำให้เขามีแผลเป็นที่ใบหน้าของเขา **
** แล้วไงต่อ ** เสียงจากเพื่อนอีกคน พยายามกระตุ้นเมื่อยูจินหยุดเล่า
** วันนั้น สองคนนั่นมาหาฉัน แล้วบอกว่ามีเรื่องจะให้ฉันช่วย แต่ต้องคุยกันเป็นเรื่องส่วนตัว จึงต้องหาที่เงียบๆ คุย แต่พอคุยกันได้สักพักเห็นท่าไม่ดี ฉันจึงขอตัวกลับ แล้วเขาก็เอาผ้าเช็ดหน้าปิดจมูกฉันไว้ แล้วฉันก็หมดสติไปในที่สุด พอตื่นขึ้นมาอีกทีก็อยู่โรงพยาบาลแล้ว **
** อ้าวแล้วใครเป็นคนช่วยเธอไว้ล่ะ **
** ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน... เห็นเค้าบอกว่ามีคนคนหนึ่งมาช่วยฉันไว้ แต่เขาก็ไม่ได้บอกว่าเป็นใคร ฉันเองก็อยากจะขอบคุณเขาเหมือนกันที่ช่วยฉันไว้ **
** เขาเป็นใครกันนะ .. ** เพื่อนๆ ในกลุ่มพยายามใช้ความคิด
...... ฉันอยากจะเจอเขาจริงๆ....เขาเป็นใครกันนะ....คนที่ช่วยฉันไว้....อะไรกันที่ทำให้เขายื่นมือเข้ามาช่วย....ฉันอยากขอบคุณเขา...ในฐานะที่เป็นผู้มีพระคุณ...ตอนนี้เขาจะอยู่ที่ไหนนะ....ฉันอยากจะเจอเขา.....
เสียงของหมัดกระทบใบหน้าของคิม เขาล้มลงไปนอนกับพื้น ตาของเขาพร่ามัวไปหมด คิมพยายามลุกขึ้นมา แต่ชายทั้งสองคนกลับรุมเตะคิมจนทำให้เขาต้องลงไปนอนกับพื้นอีกครั้งหนึ่ง
** โถ... น่าสงสารอัศวินขี่ม้าขาวว่ะ ฮ่า ๆๆๆ...**
คิมค่อยๆ ลุกขึ้นอีกครั้งหนึ่ง เขารู้สึกเจ็บที่หัว.. เขาค่อยๆ ยกมือขึ้นไปจับ คิมรู้สึกได้ว่ากำลังมีเลือดไหลออกมาจากหัวของเขา... มันค่อยๆ ไหลออกมาอย่างช้า
คิมใช้แรงเฮือกสุดท้าย เตะเข้าไปที่เป้ากางเกงของชายคนหนึ่ง จนชายคนนั้นลงไปนอนกองกับพื้น
** เฮ้ย ...เอ็งเป็นอะไรบ้างวะ หนอย X เด็กตัวแสบ ** ชายอีกคนหนึ่งเดินเข้ามาหาคิม เขาจึงหยิบก้อนหินไปทุบหัวของชายคนนั้นขณะที่เขากำลังจะใช้มีดกรีดลงไปบนใบหน้าของคิม
ชายคนนั้นล้มลงไปนอนกับพื้นพร้อมเสียงโอดครวญ คิมค่อยๆลุกขึ้น เขารู้สึกว่าโลกใบนี้หมุนเร็วผิดปกติ และเร็วขึ้นเรื่อยๆ และเรื่อยๆ คิมได้ยินเสียงคนวิ่งมาช่วย ชายสองคนนั้นรีบวิ่งหนี แต่ก็วิ่งไปได้ไม่ไกลนัก จึงโดนจับได้
คิมล้มลงบนพื้นอีกครั้งหนึ่ง ตาของเขาพร่ามัว
... ทำไมถึงเจ็บไปทั้งตัวอย่างนี้นะ ... ยูจินล่ะ..เป็นอะไรมากหรือปล่าว เป็นอะไรมากมั้ย... ฉันหวังว่าเธอคงไม่เป็นอะไรนะ
คิมหันไปมองยูจิน ขณะที่กำลังมีคนปฐมพยาบาลเธอ เขารู้สึกโล่งใจที่อย่างน้อยยูจินก็ปลอดภัย
...ฉันจะไม่มีทางให้ใครทำร้ายเธอ ... ไม่มีทาง
คิมหมดสติไป.. ร่างของเขานอนกับพื้น เขานอนนิ่งสนิท มีแต่เพียงลมหายใจของเท่านั้นที่ยังคงเป็นสิ่งเดียวที่เขาได้ยิน
สายลมพัดผ่านร่างของคิม...ฉันหวังว่ามันจะพัดเอาความห่วงใยไปส่งให้เธอได้รู้บ้าง ว่ามีคนเป็นห่วง มีคนอยากจะพบ อยากจะเจอเสมอ อยากพูดคุย อยากจะเป็นเพื่อนของเธอคนหนึ่งเท่านั้น ฉันเพียงแค่อยากให้เธอได้สัมผัสความรู้สึกของฉันบ้าง ฉันคิดว่า....ฉันคงจะตกหลุมรักเธอเข้าจริงๆ แล้ว......ซอง ยูจิน
โลกของคิมหยุดนิ่ง... เหลือแต่เพียงความมืดมิด ...กับเสียงลมหายใจที่แผ่วเบาของเขาเท่านั้นเองในตอนนี้
...........................................................
เสียงเจี้ยวจ้าวในห้องชมรมถ่ายภาพดังสนั่นหวั่นไหว ... เพราะวันนี้เป็นวันประกวดผลงานภาพถ่าย ในหัวข้อ ดอกไม้ในใจฉัน.. จึงไม่แปลกที่จะมีเสียงดนตรีสนุกสนานในเวลาหลังเลิกเรียนอย่างนี้
** นี่ ยูจิน.... เหตุการณ์วันนั้นเป็นยังไงบ้างเหรอ.... เล่าให้ฟังหน่อยสิ ** เพื่อนในกลุ่มสนทนาเอ่ยถามยูจิน
** ฉันเองก็ยังงง ๆ เหมือนกัน **
** นี่ก็ผ่านมาแล้วหลายอาทิตย์แล้วนะ เธอไม่เคยเล่าอะไรให้พวกเราฟังเลย นี่เธอเห็นพวกเราเป็นเพื่อนอยู่มั้ยเนี่ย ** เพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งแสดงสีหน้าน้อยใจ
** ก็ได้ๆ ฉันจะเล่าให้ฟังเท่าทีฉันจำได้ก็แล้วกัน **
เพื่อนๆ ในกลุ่มต่างพากันจ้องไปที่ยูจินอย่างตั้งอกตั้งใจ
** วันนั้น มีรุ่นพี่สองคน เมื่อก่อนรุ่นพี่สองคนนี้เคยถูกไล่ออกจาโรงเรียนเพราะพยายามจะบังคับให้เพื่อนของฉันตอนที่อยู่มัธยมต้นถ่ายภาพนู้ด แต่เพื่อนของฉันไม่ยอม พอฉันเห็นจึงเข้าไปช่วย ฉันจึงหยิบแจกันไปทุบหัวเขา เศษแจกันที่แตกทำให้เขามีแผลเป็นที่ใบหน้าของเขา **
** แล้วไงต่อ ** เสียงจากเพื่อนอีกคน พยายามกระตุ้นเมื่อยูจินหยุดเล่า
** วันนั้น สองคนนั่นมาหาฉัน แล้วบอกว่ามีเรื่องจะให้ฉันช่วย แต่ต้องคุยกันเป็นเรื่องส่วนตัว จึงต้องหาที่เงียบๆ คุย แต่พอคุยกันได้สักพักเห็นท่าไม่ดี ฉันจึงขอตัวกลับ แล้วเขาก็เอาผ้าเช็ดหน้าปิดจมูกฉันไว้ แล้วฉันก็หมดสติไปในที่สุด พอตื่นขึ้นมาอีกทีก็อยู่โรงพยาบาลแล้ว **
** อ้าวแล้วใครเป็นคนช่วยเธอไว้ล่ะ **
** ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน... เห็นเค้าบอกว่ามีคนคนหนึ่งมาช่วยฉันไว้ แต่เขาก็ไม่ได้บอกว่าเป็นใคร ฉันเองก็อยากจะขอบคุณเขาเหมือนกันที่ช่วยฉันไว้ **
** เขาเป็นใครกันนะ .. ** เพื่อนๆ ในกลุ่มพยายามใช้ความคิด
...... ฉันอยากจะเจอเขาจริงๆ....เขาเป็นใครกันนะ....คนที่ช่วยฉันไว้....อะไรกันที่ทำให้เขายื่นมือเข้ามาช่วย....ฉันอยากขอบคุณเขา...ในฐานะที่เป็นผู้มีพระคุณ...ตอนนี้เขาจะอยู่ที่ไหนนะ....ฉันอยากจะเจอเขา.....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น