คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
“นี่ยูจิน แกเป็นอะไรทำไมตั้งแต่กลับมาไม่ลงไปกินข้าว”
“ยูจิน หลับอยู่หรอ ยูจิน .. คิมยูจิน ยัยขี้เซา ลงไปกินข้าวเร็ว”
“ยูจิน นี่แกเป็นอะไรหรือเปล่า ตอบพี่หน่อยสิ ยูจินน”
“ยูจินพี่เหนื่อยแล้วนะ น้องเป็นไรเปล่า ไม่เล่นแล้ว ตอบพี่เดี๋ยวนี่นะ”
“ยุจินพี่จะพังประตูแล้วนะถ้าไม่ออกมา!!”
ปัง!!!!!
“ยูจิน !!!!! ไม่นะ ยูจินน”
หญิงสาวผมยาวรีบวิ่งไปที่ร่างที่นิ่งสนิทที่จมไปกับกองเลือดที่ไหลออกมาจากข้อมือของเธอ เวลาที่หญิงสาวผู้นั้นจะกรีดข้อมือมันคงผ่านมานานมากแล้วมากจนทำเลือดที่ไหลออกมานองไปทั่วพื้นร่างไร้วิญญาณนั้นซีดเผือดไม่มีสิ่งใดเจือปน ข้างตัวมีคัตเตอร์ปลายคมวางไว้ข้างตัวแต่สิ่งที่ทำให้หญิงสาวที่เอาแต่กรีดร้องนั้นเริ่มท่าทางจะมีสติได้นั้นก็คงเป็นรูปที่อยู่ในมือน้องสาวของเธอ หญิงสาวผู้พี่จึงวางร่างของน้องสาวสุดที่รักลงกับพื้นอย่างแผ่วเบาราวกับว่าหญิงผุ้นั้นจะเจ็บ เธอเอือมมือไปเอารูปใบนั้นขึ้นมาแล้วพลิกอ่านข้อความที่อยู่หลังรูปในนั้น จากใบหน้าที่มีแต่น้ำเละเปอะไปหมดเริ่มจางหายกลายเป็นสีหน้าที่สงสัยปนกับโกธรแค้นไปด้วยในตัว
พี่ค่ะฉันรักพี่มาก แต่ก่อนพี่ก็เคยบอกรักฉันแต่ทำไม ทำไมพี่ถึงต้องทิ้งฉันไปหายัยนั้นด้วย มันแย่งพี่ไปจากฉัน ฉันเฝ้ารอตลอดเวลาที่พี่หายไปว่า พี่จะต้องกลับมาหาฉัน แต่พี่กลับไปหานังผู้หญิงคนนั้น พี่พูดว่าให้ฉันไปตายซะ ถ้าฉันยังเลิกรักพี่ไม่ได้ เพราะพี่จะไม่มีวันกลับมารักฉันแล้ว พี่รู้ไหมว่าฉันเจ็บปวดขนาดไหน ได้งั้นสิ่งที่ฉันกำลังทำต่อไปให้พี่รู้ไว้เลยว่าชาติฉันไม่มีวันเลิกรักพี่ได้แม้แต่วันเดียว
คนที่รักพี่ที่สุดและเคยเป็นคนที่พี่รัก
คิมยูจิน
“....ทะ ทำไมแก ถะ ..ถึงคิดสั้นแบบนี้ ฮึ อึ ...ทำไม!!!” ตอนน้ำตาที่เคยหายไปกลับมานองหน้าอีกครั้ง แต่ครั้งสีหน้าของเธอไม่ได้แสดงอารมที่เศร้าใจอย่างเดียวเพราะในแววตาของหญิงสาวมีความแค้นเคืองขึ้นมาจนเห็นได้ชัด
“มันต้องชดใช้ในสิ่งมันได้ทำลง ... …. พี่จะทำให้มันลืมแกไม่ลงเลย มันต้องจำแกได้ตลอดชีวิต มันต้องไม่มีวันที่จะลืมแก ...... และ ไม่วันลืมชื่อ คิมยูบิน ไปตลอดชีวิตแน่ นายชอย ซีวอน !! ฉันขอสาบานน”
ความคิดเห็น