Untitled love for only u

                           

Untitled love for only u

ตอนที่ 1 ทำไมนายถึงเกียดชั้น

นี่ คิบอม ถ้าฉันเป็นโรคร้ายแรงโรคนึง ซึ่ง....... มันไม่มีทางรักษาหายได้ นายจะยังรักฉันไหมนะ

ลูกปลาน้อยของเฮานั่งพึมพำคนเดียวตรงหน้าระเบียงห้อง หลังจากที่เจ้แกเพิ่งดูหนังจบ (โฮะๆ เรื่องโปรดช้านเอง 1 litter of tear เรื่องนี้เปงแรงบันดานไจไนการแต่ ฟิคคคคคคคคค นะ)

รักสิ ตลอดไปด้วย อยู่ดีๆ พ่อเจ้าชายยิ้มยากของอิชั้นก็พูดขึ้น

อ้าว! คิบอม ปลาน้อยของเราอุทานขึ้นด้วยความต้กกะใจและหันไปหาพ่อเจ้าชายยิ้มยากที่มีรอยยิ้มอันน่ารักให้ปลาน้อยของเราเห็นคนเดีนวเท่านั้น บอมมี่ที่ยือยิ้มอยู่น่าประตูห้องแล้วส่งสายตาวิ้งๆ มาให้เจ๊ด้ง

ฉันว่าฉันพูดเบาแย้วนะนายยังอุส่าได้ยินอี๊กกกกกกกก  ตาบ้า!

ไม่ว่าพี่จะเป็นไอ้โรคที่พี่เพิ่งดูในหนังจบ โรคมะเร็ง หรือโรคคนสวยที่รักษายังไงมันก็ไม่หาย ผมก็จะรักพี่ รักพี่คนเดียวตลอดไป ตอนแรกแลดูจริงจังนะ แต่ไอ้ตอนท้ายนี่ซิ ว่ามะ

คนสวย..... บ้าเหรอ คิบอมอ่ะ เค้า เกิ๊นน๊า

กลับบ้านเถอะบอมเดี๋ยวพี่ไปส่ง..... หน้าห้อง เจ๊ด้องพูดพรางผลัก คิ (ของช้านน) ออกนอกห้อง

ทำไม อ่ะ โอ๋ยนี่เวลาถามเนี่ยไม่ต้องเอียงคอได้มะ คุณ คิ มานนนนน น่าร๊าก

เอาเถอะน่า ก้อถามมาได้เขินจะตายอยู่เล้นเนี่ย

ถึงบ้านคุณ คิ

       ขอเกริ่นก่อนเว่ คุณคิ กะ อา คุงเจ๊เค้าเปงแบบวา แบบว่า    นะ     พี่น้องกัน ปะโธ่อย่าคิดมากเด่ มีคุแม่คือคุณ เคียน มิริ(รุจักปะคงที่เล่นเปงแชซังกุงในแดจังกึมอ่ะ)  ส่วนคุณพ่อ คือ ลุง กวาง (เอิ่ม เคยดูหมอ ยุนโฮ เอ้ยมะช่าย หมอโฮจุนปะ พระเอกอ่ะพระเอก)

ไปไหนมา เจ๊คนสวยสวมวิญานโหด

ไปคอนโด ทงเฮมา มีไรปะ คุณคิ สวนกลับทันที

ขอเกริ่น อีกนิด คือว่าแบบว่าคูณคิเค้าเพิ่งกลับมาจากอเมริกาได้ พักนิดๆ คิบอมของเราก็นะ ไม่ค่อยถูกกับคุนเจ๊เท่าไหร่ แต่ที่จริง เจ๊มันเป็นคนเริ่มสงครามประสาทครั้งนี้นะรึเป่าว้า คือว่าพ่อกับแม่ของคุณฮีชอล เนี่ยเลิกกัน จะเรียกว่าเลิกกัดีรึเปล่านะ อ่านๆ เด๋ก็รู้ ส่วนคุณคิตอนแรกพ่อแม่ยังไม่เลิกกันหรอกแม่ของคิบอมจำเป็นต้องไปทำงานที่อเมริกา คิบอมเลยขอพ่อตามไปอยู่กับแม่ที่นั่น พ่อก็นะ ยอม ส่วนตัวลุงกวางเองไปด้วยไม่ได้เพราะไอ้ธุรกิจ นั่นแหละ เผอิญบริษัทแม่มันทะลึ่งอยู่ที่โซลดิ และเพระความห่างเหินกับคนที่เรารัก และ รักเรา มันว้าเหว่เดียวดายต้องการหาสักคนมาเป็นที่พึ่ง คิ ก้อ 4-5 ปีจะกลับเกาซะทีก้อคนมันเหงานี่เนอะ ก็ไปเจ๊อะ กะแม่ของแม่คุณเจ๊ที่เพิ่งอกหักหมาดๆ ก็นะ ตอนแรกก็เป็นเพื่อนกันคบไปคบมาก็กลายเป็นแฟนเพื่อนๆ ในที่ทำงานก็เตือนคุณมิริ แล้วว่า ลุงกวางอ่ะมีแฟนแล้วนะ ไม่ใช่แค่แฟนด้วย ภรรยา เลยนะ เจ๊แกก้อไม่ฟังก้อคนมันรักนิ จะตัดใจมันก็ทำได้อยู่แต่มันยาก แล้วบังเอิญช่วงนั้นคุณแม่ของคุณคิก็กำลังพยายามขอกับไปที่โซลให้ได้ แล้วในที่สุดก็ได้กลับ พอกลับมาถึงก็รู้ว่า สามี มีคนรักใหม่เจ๊แกก็เก่งนะ ทำใจอยู่ 2 อาทิตย์ คิดอยู่ 5 วัน ก้อตัดสินใจถามไถ่กับ สามี แล้วก็เลิกรากันไป ส่วนคิ ก้อจำใจต้องอยู่กับพ่อด้วยเหตุผลบางประการ คิบอมโกรธแม่ของฮีชอลมากที่ทำให้พ่อกับแม่ของเขา เลิกกัน และหลังจากที่ย้ายเข้าอยู่ในบ้าของฮีชอลได้ 2 เดือน 3 อาทิตย์ กับอีก 1 วันซึ่งวันนั้นก็คือวันนี้ คิบอมก็ยังไม่เคยญาติดีกับอีชอลและแม่ของฮีชอลเลย  ตอนแรกที่คุณเจ๊ของเราทราบว่าจะมีน้องมาอยู่ด้วยอีหนึ่งคนก้อดีใจมากมาย แต่พอวันแรกที่เจอกัน

หวัดดี ชั้นชื่คิม ฮีชอลนะแล้วเธอหล่ะ (ยิ้ม)

....... ทำไมชั้นต้องตอบนาย

อ๋อ.......ฮีชอล นี่คิบอมจ๊ะเจ๊มิริพยายามแก้สถานการณ์เมื่อเห็นคุณเจ๊เริ่มอารมณ์ขึ้น

คิบอมไม่พูดอ่ะไร จากนั้นก้อเดินขึ้นห้องไป

ฮีชอลพยายามทุกอย่างเพื่อให้คิบอมยอมพูดกับเค้า

และแล้ววันหนึ่ง

ฮีชอลทำของตกตรงหน้าคิบอมแล้วแกล้งทำเป็นไม่ร็ไม่ชี้เดินไป เฮอะๆ คงคิดล่ะสิว่าท่าทำตกแล้วคิบอมจะเรียกชื่อนาย  

ก้อไม่มีไรต่อ

คุนคิ ของเราลุกขึ้น

คุนเจ๊เริ่มยิ้ม (นึกว่าจะเรียกชื่อ)

บอกว่าให้กลับไปไง!!!

OK.กลับแล้วว

เปล่าค่ะ

คุนคิ

ลุกขึ้แล้วเดินขึ้นห้องไป

คุนเจ๊เริ่มวีนแตก อีกรอบ

เจ๊เดินเข้าไปในห้องของคิบอม แล้วก้อแกล้งลืมของไว้ และเดินกลับห้องตัวเอง

คราวนี้คิบอมเดินเอาของไปคืนคุนเจ๊ถึงห้อง แล้วเรียกเจ๊ ว่า

ฮีชอล นายลืมไอ้นี่ไว้

คุนเจ๊วีนแตก รอบที่ 100 ของวัน

ทำไมนายไม่เรียกชั้นว่าพี่ ชั้นอายุเยอะกว่านายนะ

เจ๊พูดจบ

คิบอมก้อเดินออกไปทันที โดยไม่มีคำตอบ

และนั่นทำให้เจ๊ไม่ถูกแลกกับคิบอมด้วยประการะฉะนี้

นายเป็นอะไรกับ ทงเฮกันแน่ คุนเจ๊ถามด้วยความสงสัยปนหมั่นไส้

.............. ไม่ตอบเช่นเคย

เอาน่าฮีชอลอย่าไปยุ่งกับน้องเค้าเลย เมื่อเจ๊มิริเดินมาเห็นคุนลูกกาลังสักไส้ไล่เรียงเจ้าชายอยู่นั้นก้อพูดขึ้นเพราะกลัวว่าจะเกิดเรื่อง

ฮีชอลทำหน้ายู่แล้วเดินเข้าห้องรับแขกไป

^-^ ป้ามิริยิ้มไห้คุนคิ

.ยังคงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วเดินขึ้นห้องไป

คิบอมนี่นายจะเกียดอะไรชั้นกับแม่นักหนาชั้นกับแม่ไปทำอะไรให้นายนักนะ

คิบอมกินข้าวได้แล้วลูกเจ๊มิริเรียกให้คิบอมลงมากินข้าวถึงรู้ว่ายังไง้ยังไงก้อไม่ลงมาก้อยังอุส่าเรียก

คิบอมเดินลงมาจากห้องนอนตามเสียงเรียกของเจ๊มิริ

คิบอมเดินมาตรงหน้าเจ๊มิริแล้วยื่นกระดาษใบนึงให้ ในนั้นเขียนว่า

คุณอย่ามาเรียกผมว่าลูกเพราะผมไม่ใช่ลูกคุณ 2 คนในโลกเท่านั้นที่เรียกผมว่าลูกได้คือ พ่อและแม่ผม เข้าใจ๋!!

ก้อแค่นั้น แล้วเดินขึ้นห้องไป

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

มันเป็นเวลาที่นานมากสำหรับชั้น คิมฮีชอล ที่ได้อยู่ในบ้านหลังเดียวกับคนที่ชื่อ คิมคิบอม ชั้นไม่รู้ว่าเหตุผลอะไรที่ทำให้ชั้นและคิบอมไม่พูดกัน อะไรเป็นสิ่งที่ทำให้คิบอมไม่พอใจในตัวชั้นตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน ทำไมคำพูดที่เราคุยกันมันไม่เหมือนพี่น้องคนอื่นๆนะ อันที่จริงชั้นก็เข้าใจอยู่หรอกว่าเราไม่ใช่พี่น้องแท้ๆกัน แล้วนายเองก็ไม่เคยนับชั้นเป็นพี่ ตั้งแต่ที่คิบอมเข้ามาอยู่บ้านหลังเดียวกับชั้นนอกจากเค้าจะคุยกับชั้นนับคำได้แล้วเค้าไม่เคยพูดกับแม่ของชั้นเลย แม้รกทั่งพ่อของตัวเองเค้ายังพูดกันไม่ถึง 10 ครั้ง บางทีชั้นก็รู้สึกสงสารเค้านะ คงกดดันน่าดูในตอนแรกที่จะต้องมาอยู่ในบ้านหลังเดียวกับใครก็ไม่รู้แต่พอนานๆ ไปจากความสงสารมันก็เริ่มเปลี่ยนเป็นความสงสัย ว่า ทำไมนะ 

วันนี้ชั้นจะไปถามคิบอม

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

คิบอมชั้นมีอะไรจะคุยกับนายหน่อย

แต่ชั้นไม่มี

คิบอมชั้นขอร้องเถอะ ความอดทนของความอยากรู้ของคุณเจ๊มีได้แค่นี้จิงจิ๊งงงง ค่ะทุกคน

.......... ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก (กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ) อีกแล้วทำไมคิบอมชองทำนิสัยงี้วะ

แต่เจ๊ของเราเป็นผู้มีความพยายามสูงงงงงงงงง

คิบอมชั้นขอร้องนายจริงๆ นะ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนายออกมาคุยกับชั้นหน่อยนะ

คิบอมเดินมาที่ประตูห้องแล้วถามฮีชอลโดยไม่เปิดประตูออกว่า

นายแน่ใจว่าครั้งเดียว

ชั้นสัญญาว่าถ้าครั้งนี้ถ้านายตอบคำถามที่เป็นความจริงทุกประการชั้นจะไม่ยุ่งกับนายอีก

นายจะเข้ามาข้างในไม้ คิบอมเปิดประตูออดมาถามฮีชอล

.....O๐O..... เจ๊อึ้งค่ะทุกคน

นายจะเข้ามาไม้

ฮีชอลรีบเดินเข้าห้องทันทีหลังจากอึ้งเสร็จ

หลังจากที่หาที่นั่งได้ เจ๊ ก็เริ่มบทสนทนาทันที

คิบอม

อือ

......... คิดแปบนึง เด่

คือ..... ยังกลัวคิบอมกัดอยู่รึไง

อะไรของนาย คิบอมเริ่มวิตกนิดๆ มันจะถามเรื่องตูกะปลาน้อยป่าวฟระ ถึงถามก็ไม่ตอบเฟ้ย

คิบอม ชั้นถามนายจริงๆนะ ทำไมนายถึงไม่อยากคุยกับชั้นแล้วทำไมนายไม่คุยกับแม่ของชั้นชั้นไปทำอะไรให้นายนักหนาเหรอนายถึงไดเกียดชั้น เจ๊ยิงคำถามเป็นชุด

ก็ใช่ไงเพระชั้นเกียดนายชั้นไม่ชอบนายพอใจไม้

คำตอบของนายมีแค่นี้เหรอที่อยากตอบชั้น นายไม่อึดอัดบ้างรึไรที่ต้องทนเก็บอะไรหลายๆอย่างไว้คนเดียวโดยไม่ให้ใครรู้

มันก็........ นายจะอยากรู้ไปทำไม โอ๋ยเกือบพูดแล้ววววเชียววว

ให้ชั้นเป็นที่ระบายให้นายได้ไม้ เจ๊พูดด้วยความจริงใจ

ทำไมต้องเป็นนายหล่ะ

ถ้าไม่เล่าให้ชั้นฟังแล้วนายจะเล่าให้ใครฟัง

นายอยากรู้จริงๆใช่ไหม คิบอมเริ่มใจอ่อน

อืมม์

นายจะรับฟังทุก้รื่องของชั้นได้จริงเหรอ

ได้สิถ้านายพอใจที่จะเล่ามัน

คือนายคงยังไม่รู้ว่าอันที่จริงที่พ่อกับแม่ชั้นเลิกกันมันไม่ใช่ความบังเอิญอย่าที่พอของฉันว่า แล้วแม่ของฉันก็ไม่ได้เสียเพราะอุบัติเหตุอย่างที่พ่อเคยเล่า จริงๆ แล้ววันนั้นชั้นตั้งใจว่าจะเลือกไปอยู่กับแม่ที่อเมริกาเพราะแม่ วันนั้น แม่..... แลไม่มีความสุขเลย ชั้นกลัวว่าจะต้องเสียแม่ไป ทั้งๆที่วันนั้นชั้นเลือกที่จะไปกับแม่ แต่มันก็เป็นเพราะชั้นอีกนั่นแหละ ที่ทิ้งให้แม่อยู่คนเดียว แล้วตัวเองไปซื้อตั๋วเครื่องบิน ก่อนที่ชั้นจะเดินไปแม่บอกว่าแม่รักพ่อมากแม่ไม่อยากเสียพ่อไป แม่บอกว่าแม่ขอโทษชั้น ตอนนั้นชั้นไม่รู้จริงๆว่าแม่ขอโทษเรื่องอะไร แต่กว่าที่ชั้นจะนึกออกมันก็สายไปแล้ว ตอนนั้นชั้นวิ่งแบบไม่คิดชีวิตเพื่อไปหาแม่ แต่แม่ก็หายไปอยู่กลางถนนที่มีรถมากมาย ชั้นพยายามที่จะวิ่งไปช่วยแม่ให้ทัน แต่มันก็ไม่ทันจริงๆนั่นแหล่ะ เมื่อมีรถคันนึงพุ่งเข้าชนร่างของแม่ชั้นด้วยความแรง นายรู้ไม้ว่าตอนนั้นชั้นแทบไม่อยากที่จะมีชีวิตอีกต่อไปเลย อยู่ๆก็มีรถพยาบาลคันนึงวิ่งมารัยร่างของแม่ชั้น ชั้นจำไดว่าชั้นไม่ได้เป็นคนเรียกรถพยาบาลมา แต่ชั้นรู้อย่างเดียวว่าคนที่เรียกมาคือพ่อชั้น

นายก็เลยคิดว่าคนที่ขับรถชนแม่นายคือพ่อนายสินะเจ๊ถามพรางมองหน้าคิบอม

ถ้าเป็นนาย นายจะคิดว่าไงหล่ะ

แล้วมันเกี่ยวกับชั้นกับแม่ยังไงฮีชอลถาม

นี่นายยังไม่เข้าใจอีกรึไง ถ้ายังไม่เข้าใจนายก็ลองกลับไปนั่งนึกดูนะว่ามันเพราะอะไรที่ทำแม่ชั้นคิดสั้นคิบอมพูดจบพร้อมกับลากตัวฮีชอลออกนอกห้องไป

ฮีชอลที่ยังงอยู่ก็ขอเดินกลับห้องไปคิดทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นใหม่แล้วกัน

ที่คิบอมพูดเหรอ ..... เดี๋ยวก่อนนะ

จริงๆ แล้ววันนั้นชั้นตั้งใจว่าจะเลือกไปอยู่กับแม่ที่อเมริกาเพราะแม่ วันนั้น แม่..... แลไม่มีความสุขเลย ชั้นกลัวว่าจะต้องเสียแม่ไป ทั้งๆที่วันนั้นชั้นเลือกที่จะไปกับแม่ แต่มันก็เป็นเพราะชั้นอีกนั่นแหละ ที่ทิ้งให้แม่อยู่คนเดียว แล้วตัวเองไปซื้อตั๋วเครื่องบิน ก่อนที่ชั้นจะเดินไปแม่บอกว่าแม่รักพ่อมากแม่ไม่อยากเสียพ่อไป แม่บอกว่าแม่ขอโทษชั้น

แม่ของคิบอมไม่ได้อยากเสียพ่อของคิบอมไปนี่นะ แล้วพ่อเค้าก็มาอยู่กับฉันและแม่ ใช่มันต้องเป็นเรื่องนี้แน่ๆ

หลังจากที่คิดได้ฮีชอลเดินไปหยิบกระดาษที่โต๊ะแล้วเขียนข้อความบางอย่างลงไป

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ชั้นอยากให้นายอ่านมันหน่อยนะคิบอมหลังจากพูดจบฮีชอลก็เดินจากไปโดยไม่รอคำตอบ

คิบอมเดินมาหยิบกระดาษใบนึงที่สอดอยู่หน้าประตูห้อง แล้วเปิดมันอ่าน

คิบอมชั้นเข้าใจทุกอย่างที่นายพูดแล้วชั้นขอโทษจริงๆ ชั้นกับแม่ไมได้ตั้งใจที่จะแย่งพ่อของนายมาจากนายกับแม่หรอกนะ ชั้นเข้าใจดีว่าการสูญเสียคนที่เรารักมากๆมันรู้สึกเป็นยังไง มันทั้ง โกรธ เจ็บปวด อยากจะทำให้ไอ้คนที่ทำให้คนที่เรารักที่สุดต้องจากไปให้มันหายไปจากโลกนี้ซะ แต่มันก็ทำไม่ได้นายรูไม้ ว่าชั้นเองก็เคยเสียพ่อไปเหมือกันตอนนั้นชั้นอายุน้อยกว่านายอีกนะ ชั้นพึ่งจะอายุได้ 15 เอง ตอนนั้นบ้านของชั้นโดนโจรบุก พ่อที่เจ็บออดๆแอดๆ ก็อยู่บ้านคนเดียว แม่ของชั้นออกไปทำงาน ส่วนชั้นเองก็ต้องไปเรียนหนังสือ ในบ้านก็เลยเหลือคนใช้อยู่ 2 3 คน แล้วก้อพ่อ ชั้นต้องกับบ้านก่อนแม่ในวันนั้นเนื่องจากแม่มีประชุมชั้นเลยขอตัวกลับก่อน ชั้นกลับถึงบ้านเวลาประมาณ 2 ทุ่ม นิดๆ เนื่องจากก่อนน่านี้ชั้นนั่งรอแม่มี่ทำงาน ชั้นมาถึงบ้านประตูบ้านก็เปิดอ้าอยู่แล้ว ชั้นเองก็ยังไม่เอะใจอะไร ก็เดินเข้าบ้านไปภาพแรกที่เห็นมันทำให้ชั้นตกใจมาก เลือดที่นองมาถึงทางเข้าบ้านมันทำให้รู้ได้ทันที่ว่าคนที่ตายไม่ไดมีคนเดียวแน่ๆ ทุกคนในบ้าตายหมด! ชั้นเดินเร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ เพื่อขึ้นไปหาพ่อ พ่อชั้นตายแล้วทุกคนในบ้านตายหมด ชั้นเริ่มไม่แน่ใจว่าชั้นฝันรึเปล่าแล้วแม่หล่ะยังอยู่ที่ทำงานจริงไม้ หลังจากที่ชั้นพอจะมีสติอยู่บ้างชั้นเดินลงไปข้าร่างเพราะได้ยินเสียงก๊อกๆ แก๊ก สักอย่างอยู่ข้างร่างก็เลยจะลงไปดูบอกตรงๆนะตอนนั้นชั้นรู้สึกกลัวมาก ชั้นเดินลงไปเห็นผู้ชายคนนึงชั้นจำได้ว่าคนๆนี้คือคนที่เคยมาขอยืมเงินพ่อแล้วพ่อไม่ให้ มันหันมาแลบลิ้นให้ชั้นอีกตะหาก หึ้หึ้ อยากจะบอกอีกอย่างว่าโจรนั่นหลังจากที่แจ้งตำรวจแล้วเค้าก็ไม่สามารถดำเนินคดีได้ด้วยเหตุผลบางประการที่ชั้นเองก้อรู้ ชั้กับแม่ก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกันก็กลัวอยู่ว่าวันนึงมันจะกลับมาฆ่าเราไม้ หลังจากวันนั้น 2-3 เดือนต่อมาหมอนั่นก็จบชีวิตลงมีข่าวบอกว่ามันกระโดดตึกตาย......................................... ชั้นเข้าใจถึงความทรมานใจที่นายมีนะเพราะชั้นเองก็เคยเจอเรื่อราวที่มันพอจะคล้ายกับนายอยู่มั่ง

หลังจากที่คิบอมอ่านเส็รจความรู้สึกบางอย่ามันบอกว่า ฮีชอลเป็นคนที่มีความอดทนมากจริงๆ ทั้งๆที่เรื่องที่เค้าเจอมันเป็นเรื่องที่ร้ายกว่าชั้นมากแต่เค้าก็ไม่เคยจะโทษใคร ไม่เคยทำให้ใครคนอื่นต้องลำบากใจเหมือนชั้น ฮีชอลยังคงยิ้มได้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นชั้นนับถือเค้าแล้ว

คิบอมเดินไปหยิบกระดาษใบหนึ่งแล้วลงมือขีดๆเขียนๆบางอย่างลงไป คิดอยู่ว่าจะเอาไปให้ฮีชอล

พอเปิดประปูมาก็เจอฮีชอลยืนอยู่หน้าห้อง คิบอมถึงกับทำอะไรไม่ถูก ได้แต่อึ้งเมื่อเห็นฮีชอลยืนอยู่หน้าห้อง

คิบอมจึงตัดสินใจถามฮีชอลว่า