My Love ยัยโก๊ะหวานใจนายตัวร้าย

ลำดับตอนที่ #3 : My Love 3 : หัวใจเต้นแรง (100%)

MY LOVE ยัยโก๊ะหวานใจนายตัวร้าย


EP.3
Heart beats หัวใจเต้นแรง

ลา ลัล ลา ลัล ลา ลัล ลา ลัล ลา
ลา ลัล ลา ลัล ลา ลัล ลา ลัล ลา
แอบมองเขาไกลๆ 

แอบเก็บในฝันลอยๆก็เฝ้าขอให้ทุกวัน
ใจมันเหมือนบางเบา 

ที่เอาแต่ไหวและหวั่นก็ห้ามมันไม่ไหว
รู้เขามีเจ้าของ ได้เพียงแค่มอง 

ก็คงไม่เป็นอะไรไม่ได้ผิดใช่ไหม

 ฉันไม่ได้ทำร้ายใคร
ก็แค่เพียง รักเขาข้างเดียว 

ไม่เห็นเป็นไรแอบรักเขาข้างเดียว ไม่เจอ ให้วุ่นวาย

รักเขาข้างเดียว แค่นี้ ก็ดีถมไปฉันยังไม่มีใคร

 ทำให้ใจเต้นแรง

  

 

้่

 

 

   "กะ.......อุ๊ป....อื้อออออ" กรี๊ดดดดดดดดฉันกำลังจะกรี๊ดอยู่ๆๆก็มีมือหนาพุ่งมาปิดปากฉันไว้อย่างรวดเร็วอยู่ๆก็มีผู้ชายมาเปือยท่อนบนโชวร์แผงอกขาวๆเต็มห้องไปหมดทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากฉันพยายามจะดิ้นให้หลุดจากมือหนาของคนตัวสูงทั้งที่จริงต่อให้ดินแทบตายก็ดิ้นไม่หลุด ฮือออออ นี่ฉันกำลังจะโดนข่มขืนใช่มั๊ยไม่นะฉันจะยอมนะ

    ทว่า....ฉันได้ยินเสียงจากคนตัวโตสั่งด้วยเสียงนิ่งๆเป็นเสียงที่คุ้นหูจึงทำให้ฉันหยุดดิ้น

    "อย่าดิ้น...........เงียบซะ"

เสียงนี้มันคุ้นๆนะฉันค่อยๆหันหน้าขึ้นไปมองคนตัวโต 0[]0 มันทำให้ฉันนิ่งไปอัตโนมัตได้แต่เบิกตากว้าง พะ...พะ...พี่เซฟ เขามาอยู่ที่นี่ได้ไงที่มากไปกว่านั้นพี่เซฟยังเปือยท่อนบนในระยะประชิดอีกเขาค่อยๆคลายมือออกทำให้ฉันเป็นอิสระทำไมหัวใจของฉันมันเต้นแปลกๆนะ

    "มาทำอะไรที่นี่"

พี่เซฟถามเสียงนิ่งบ่งบอกว่าเขาไม่ค่อยพอใจกับการปรากฎตัวของฉัน...........เกลียดฉันขนาดนั้นเลยหรอเพราะความคิดนี้ทำให้หัวใจของฉันห่อเหี่ยวอย่างบอกไม่ถูก

    พรึบ!!

    ทว่าจู่ๆๆก็มีผ้าสีขาวมาคลุมหัวของฉันทำให้ฉันไม่เห็นภาพข้างหน้าก่อนหน้านี่ที่มีผู้ชายถอดเสื้อเต็มห้องไปหมด

    "ฉันถามว่ามาทำอะไรที่นี่"

น้ำเสียงของพี่เซฟที่ยังคงนิ่งดุดันปนความไม่พอใจเอ่ยขึ้นมันยิ่งทำให้ฉันตกใจ ทั้งเสียใจไปด้วยพี่เซฟเขาเคยอ่อนโยนกับใครบ้างไหมหรือว่าเขาจะทำกับทุกคนยกเว้นฉัน.....พอคิดอย่างนี้ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกเสียใจมาก

    "สมาย....มะ...มาเอากระเป๋า...ยะ...อยู่ในล๊อคเกอร์"

    ฉันตอบเสียงสั่นๆกลับไปฉันไม่รู้ว่าคนตรงหน้าจะแสดงสีหน้าอาการแบบไหน ตกใจ หรือว่าอาจจะกำลังรำคาญฉันอยู่ก็ได้ฉันกลัวแต่พอรู้ว่าเป็นพี่เซฟฉันกลับรู้สึกว่ามันไม่มีอะไรที่น่ากลัวฉันรู้สึกว่าฉันต้องปลอดภัย

    "เลขเท่าไหร่" พี่เซฟถามฉันเสียงเรียบ

    "บะ...บี..014"

    ฉันบอกเลขล๊อคเกอร์พร้อมกับยื่นกุลแจให้พี่เซฟเขารับไปง่ายดายฉันได้ยินเสียงฝีเท้าเดินห่างออกไปเสียงกุกกุกกักกักและเสียงปิดล๊อคเกอร์ตามมาเสียงฝีเท้าไกล้เข้ามาหาฉันฉันรู้สึกมีมือใหญ่มาจับไหล่ของฉันทั้งสองข้างจับฉันให้หันหลังกลับแล้วดันไหล่ฉันเบาๆให้เดินไปข้างหน้าความอุ่นที่แผ่ซ้านไปทั้วบริเวณไหล่ทั้งสองข้างมันทำให้หัวใจฉันเต้นแรงฉันไม่รู้ว่าตอนนี้พี่เซฟทำสีหน้าแบบไหนอยู่แต่ถ้าเป็นฉันตอนี้ฉันคงเขิลยิ้มจนหน้าแดงแล้วแน่ๆๆ

    "เธอเนี้ยน๊า"

    เสียงของพี่เซฟที่อยู่ข้างหลังฉันเอ่ยขึ้นอย่าไม่ค่อยพอใจนักแล้วเปิดประตูดันฉันเดินออกมาฉันเดาว่าตอนนี้ฉันคงออกมาจากห้องนั้นแล้ว

    "อย่าทำแบบนี้อีกเข้าใจมั๊ย"พี่เซฟบอกเขาหยุดเดินแล้วเอากระเป๋ามาคล้องคอฉันเพราะกระเป๋าของฉันเป็นแบบพายข้างไงฉันยังคงยืนแข็งทื่ออยู่ที่เดิมเขายืนอยู่ข้างหน้าฉันแล้วพี่เซฟจับมือฉันขึ้นมาแบมือฉันออกแล้วยัดกุลแจน่าจะเป็นกุลแจล๊อคเกอร์ของฉันใส่ในมือ ฮะ 0[]0 พี่เซฟจับมือฉัน

    "ถ้าเกิดวันนี้ไม่ใช่ฉันป่านนี้เธอจะเป็นยังไงฮะ"ฉันเหมือนคนที่มองไม่เห็นเพราะผ้าสีขาวที่ยังอยู่บนหัวฉันแล้วมันปกหน้าทำให้มองไม่เห็นทำให้ฉันได้ยินแต่เสียงคนข้างหน้าบ่นอย่างหงุดหงิด........นี่พี่เซฟหงุดหงิดฉันหรอ ตอนนี้ยัยแพรวาต้องมองอยู่แน่ๆเพราะยัยนั่นรู้เลยวางแผนให้ฉันเข้ามาตอนที่พี่เซฟถอดเสื้ออยู่เนี้ยนะแต่ไม่เป็นไรฉันชอบ หุหุ -.,-

    "ไปได้แล้ว"ฉันได้แต่ผงกหัวตอบกลับไปและฉันก็รู้สึกว่าพี่เซฟคงเดินผ่านฉันไปแล้วแน่ๆตามด้วยเสียงปิดประตู

    ฉันดึงผ้าบนหัวออกช้าๆฉันมองหากลุ่มเพื่อนๆฉันจึงเห็นทุกคนยืนมองฉันอยู่ทางด้านนอกของโรงยิมฉันเดินออกมาแล้วก็ต้องเจอกับทุกคนที่กำลังยิ้มแฉ่งให้ฉันอยู่เหมือนแพรวาจะพอใจมากกกกกกกก

    "ไงฟินมั๊ย.?" 

    "แพรวา!!" ฉันเรียกเรียกแพรวาเสียงดัง

    "จ๋าว่าไง ฮ่าฮ่าฮ่า"แพรวาพูดแล้วตามด้วยเสียงหัวเราะของทุกคนตามมาฉันทำตัวไม่ถูกที่เห็นทุกคนกำลังสนุกกับการล้อฉันรีบเดินออกมาฉันแค่กลบเกลื่อนเท่านั้นเอง
 

ตอนที่ฉันเดินออกมาหางตาของฉันก็เหลือบไปเห็นพี่เจมส์ที่ฉันชนเมื่อเช้ายืนพิงกำแพงโรงยิมมองมาที่ฉันรอยยิ้มนั้นช่างน่ากลัว
.
.
.
.
.
.
.
    17.30
    วันนี้เป็นวันที่หัวใจเต้นแรงเมื่อคืนป้าของฉันโทรมาถามข่าวคราวว่าฉันอยู่ที่นี่เป็นยังไงบ้างป้าบอกว่าถ้าหากเดือดร้อนอะไรไปหาพี่ไนท์เป็นเจ้าของผับหรู over night clup ที่ดังในย่านแห่งนี้ในอายุแค่20ปีอืมเก่งแฮะแค่อายุ20ปีก็เป็นเจ้าของผคลับแล้วแต่สิ่งที่น่าตื่นเต้นกว่านั้นคือวันนี้พี่ไนท์จะมารับฉันว้าวมันเป็นการเจอกันครั้งแรกของฉันกับพี่ไนท์ตื่นเต้นจังเลย

    บรื๊นนนนนนนเอี๊ยดดดดดด!!!

    เสียงรถสีเหลืองคันหรูที่แล่นมาจอดเที่ยบฟุตบาทหน้าโรงเรียนทำให้นักเรียนในระแวกนั้นมองมาแต่เอ๊ะทำไมต้องมาจอดตรงหน้าฉันด้วยหล่ะ?

    แต่ภาพตรงหน้าทำให้ฉันต้องตกใจแทบจะหงายหลังล้มไปทันทีเมื่อคนที่ลงมาจากรถคือผู้ชายที่มีเรือนผมสีฟ้าเอิ่ม หล่อมากผิวขาวจมูกโด่งได้รูปรับกับริมฝีปากสีชมพูคล้ำๆตามประสาคนที่สูบบุหรี่แต่ไม่อาจลดดีกรีความหล่อลงไปได้เลยมันกลับยิ่งทำให้ดูบอยแบรนมากขึ้นเขาเดินตรงมาที่ฉันฮะอะไรกันเนี้ยฉันเรียนที่นี่ยังไม่ถึง2อาทิตย์เลยมีหนุ่มหล่อมาจีบแล้วหรอกรี๊ดดดดดๆๆ

    "สมายรึป่าว"เขาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉันเลิกคิ้วเข้มๆเอ่ยถามอย่างต้องการคำตอบพึ่งรู้ตัวนะว่าเตี้ย = ='

    "(- -)(_ _)(- -)(_ _)" ฉันพยักหน้ารัวๆตอบกลับไปโอ้ววววววเลือดกำดำพุ่งกระฉูดดูไกล้ๆยิ่งหล่อผิวขาวเนียนหุหุแต่เอ๊ะเขารู้จักฉันด้วยหรอฉันทำหน้าตาสงสัยส่งกลับไป

    "มิทไนท์หวังว่าแม่คงบอกสมายบ้างแล้วว่าพี่จะมารับ" อ๋อพี่มิทไนท์คนที่ฉันรอให้มารับแต่คือหล่อโฮกอ่าแบทบอยโคตรหล่อลากกระชากมดลูกสุดๆยิ้มหวานจังเลย

    "เอ่อสวัสดีค่ะแฮ่ะๆไม่เจอกันนานสมายจำไม่ได้เลยนะคะ" การที่พูดกับคนหล่อเนี่ยมันยากนะยิ่งมาสายตาของสาวๆในดรงเรียนแห่งนี้จับจ้องอยู่อีกยิ่งประหม่าไปใหญ่

    "หืม....ทำไมหรอพี่ขี้เหล่ขึ้นว่างั้น" พี่มิทไนท์พูดหลีตามองฉันอย่างจับผิดยิ่งทำให้ผมสีฟ้าของเขาเด่นชัดขึ้นโหแจ่มอ่ะ

    "ปะ....ปล่าวนะคะหล่อกว่าเมือนก่อนต่างหาก แฮะๆๆ" ฉันรีบแก้คำพูดทันควันฉันพูดไปทางเหมือนพี่มิทไนท์จะเข้าใจไปอีกทางนะ

    "อ๊าาา.....พี่ว่าเราไปที่คลับพี่ดีกว่านะหิวแล้วป่านนี้เพื่อนพี่มันคงรอแย่"

    "ค่ะ" ฉันตอบรับไปสั้นๆพี่มิทไนท์เปิดประตูให้ฉันฉันจึงยัดตัวเองเข้าไปแต่ต้องสุดสายตาที่กำลังจับจ้องฉันอยู่อย่าเปิดเผยสายตาที่ดุดันปนความไม่พอใจ

    พี่ เซฟ ไงล่ะทำไมเขามาอยู่ที่นี่ล่ะไม่ไปเข้าชมรมรึไงนะแต่ฉันก็ยอมรับนะว่าสายตาคู่นั้นมันทำให้ฉันหัวใจเต้นแปลกๆ
.
.
.
50%
.
.
.
 
     ที่คลับ Over night

     "มึงมาช้านะ" ในขณะที่ฉันกับพี่มิทไนท์ย่างก้าวเข้ามาในสถานที่แห่งนี้ก็มีเสียงทุ้มทักทายฉันจึงรีบเงยหน้าขึ้นไปมองแต่ก็ต้องแปลกใจที่มีผู้ชายสูงขาวดวงตาคมกริบดุจเหยี่ยวพยาและที่เด่นที่สุดคือเรือนผมสีชมพูกำลังจ้องมองฉันกับพี่มิทไนท์อย่างเจ้าเล่ห์ = =' สีผมแต่ละคนแจ่มๆทั้งนั้นเลย

    "ไปรับสมายมา" พี่มิทไนท์ที่กำลังเดินสาวก้าวเท้ายาวๆเดินนำห้าฉันลิ่วๆโดยไม่คิดเลยว่าฉันจะเดินตามทันมั๊ยขึ้นไปข้างบนชั้นสองเอ่ยอย่างไม่ค่อยใส่ใจนักราวกับมันเป็นเรื่องธรรมดาแต่มันจะไม่ธรรมดาก็ตอนนี้ผู้ชายผมสีชมพูคนนั้นกำลังทำหน้ตาสงสัยสุดขั้ว

    "?"

    "สมายเป็นลูกสาวของน้องสาวแม่ฉัน" พี่มิทไนท์ตอบผู้ชายคนนั้นอย่างหน้านิ่งๆกลับไปและนั่งลงข้างๆฉันที่มีผู้ชายผมสีชมพูนั่งฝั่งตรงข้ามคงจะเป็นเพื่อนพี่มิทไนท์สินะ

    "*0* โหนี่มึงมีน้องสาวน่ารักขนาดนี้เลยหรอวะ" = =' สายตาแพรวพราวระยิบระยับโอ้วช่างน่ากลัว 

    "เรย์อาห์มึงอย่าแม้แต่จะคิดนี่น้องกู ห่าม" พี่มิทไนท์พูดกลับไปเสียงเย็นเยือกพลางจ้องหน้าพี่เรย์อาห์อย่างน่ากลัว ค่ะยอมแล้ว หนู๋ยอมแล้วค่ะ(ไม่เกี่ยวกับแกสมาย)

    "โห......หวงชิป" พี่เรย์อาห์พูดอย่างคอตกทำไมผู้ชายคนนี่น่ารักจังนะ *0*

 
    18:50 น

    "ไปละ" หลังจากที่เราคุกันมานานพี่เรย์อาห์เป็นคนที่น่ารักมากชอบหยอกล้อฉันว่าฉันน่ารักอย่างนั้นน่ารักอย่างนี้โดยมีพี่มิทไนท์ส่งสายตาฟาดฟันตลอดเวลา

    "จะพาแฟนฉันกลับแล้วหรอ? *0*" พี่เรย์อาห์พูดขึ้นทำให้พี่มิทไนท์หันขวับ!!กลับไปมองฉันจึงลุกตาม "แล้วกูจะอยู่กลับใครล่ะ"

    "เดี๋ยวกลับมา..............คลับจะเปิดแล้วเดี๋ยวพวกนั้นก็คงมา"พี่มิทไนท์ก้มมองนาฬิกาแล้วตอบกลับไป ฉันเริ่มรู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีบทบาทได้แต่ยืนฟังพี่ๆเขาพูดคุยกัน (นี่ฉันเป็นนางเอกนะให้พูดบ้างเซ่!!)

    "ไปนะคะ" ฉันกล่าวลาและส่งยิ้มหวานไปให้พี่เรย์อาห์ก่อนจะเดินตามพี่มิทไนท์ออกมาตอนนี้ฟ้าก็เริ่มมืดแล้วล่ะ

    ตลอดทางพี่มิทไนท์ก็ถามข่าวคราวฉันบ้างเปิดเพลงคลอไปด้วยขับรถไปด้วยจนตอนนี้รถคันหรูมาจอดที่หน้าบ้านของฉันแล้ว

    "ขับรถดีๆนะคะ" ฉันกล่าวคำลาส่งยิ้มให้พี่มิทไนท์ก็พยักหน้ายิ้มตอบฉันจึงลงจากรถพี่มิทไนท์แล้วเดินเข้าบ้านของฉันที่ตอนนี้ยังมืดมิดไม่มีแสงไฟฉันเดินเข้าไปในบ้านแล้วเปิดไฟจนสว่างขึ้นห้องอาบน้ำฉันก้าวขาออกจากห้องน้ำแต่เป็นต้องสุดตาเมื่อมองเห็นเจ้าเน่า(ตุ๊กตาของฉันน่ะ)เกือบลืมไปเลยวันนี้ฉันไม่ได้นึกถึงเขาลย

    ติ๊ง!!

    แต่ฉันก็ต้องชงักเมื่อมีข้อความไลน์ส่งมา

    MID_NIGHT:ปลอดภัยนะ?

    พี่มิทไนท์นั่นเองพอดีเราแลกใอดีไลน์เบอร์โทรศัพที่สามารถติดต่อกันได้

    Smile_sellfy:ค่ะปลอดภัย

    MID_NIGHT:โอเคงั้นฝันดีคับ

    Smile_sellfy:เช่นกันนะคะ

    ฉันตอบพี่มิทไนท์กลับไปมันขึ้นว่าอ่านเมื่อ 20:36 น

    ป่านนี้พี่เซฟจะเป็นไงบ้างนะไม่ค่อยเห็นพี่เขาเลยนี่ช่วงนี้เขาหายไปไหนน๊า

    ติ๊ง!!

    เสียงไลน์ดึงสติของฉันกลับมาอีกครั้งแต่ฉันก็ต้อง งงเมื่อข้อความมันดูแปลกๆไปและเหมือนฉันจะไม่รู้จักด้วยก็รูปโปร์เป็นรูปโครงกระดูก

    J.S:สนุกมากมั๊ยที่ทำแบบนี้?

(MID NIGHT):มิทไนท์ พี่ชายของสมาย อายุ20ปี เรียนมหาลัยA
"ผมทำกับคนอื่นได้แต่ใครมาทำกับน้องสาวผม....ไม่ได้"

ให้แค่นี้ก่อนเนอะแต่รายละเอียดยังไงรอลุ้นจากเรื่องของมิทไนท์เรยจ้าลุ้นๆๆนะว่าจะแต่งรึป่าว เพื่อนของมิทไนท์แต่ละคนแจ่มๆเจ๋งๆทั้งนั้น เรื่องของสมายนิถือว่าแบสิค
ยังไฝากติดตามต่อไปด้วยน๊า จุ๊ฟ จุ๊ฟ
 

สามารถติดตามเราได้ที่นี่น๊าไปกดถูกใจเพจได้ที่นี่เลยน๊า