คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 03
03
“ืออออ
านยอลหนูเ็บแผล”หนูส่เสียราอย่าัๆ เพราะแผลบนัวหนู
พร้อมๆับ่อยลืมาเพราะแสแอนเ้ามาส่อมาที่าหนู
หนูวาสายาไปรอบๆห้อนอน
ึ่ยัเห็นนัวโนอนว่ำหน้าไม่ใส่เสื้อนอนอยู่
หนูเลยเอาาหน้าไปเย่าๆหลัานยอล เพราะอนนี้หนูไม่ไ้แ่ปวแผลแล้วอะ
ปวทั้ัวเลยือ
“อะไรบี๋
นแ่เ้าเลยนะ”เ้าัว่อยๆลุึ้นมา
“หนูเ็บแผล หนูปวัว
านยอลลลลลล”
หนูานเ้าไปหาานยอลเบาๆ
เพราะอนนี้ปวไปทั้ัวนน้ำาึมเลยฮะ ือ
บหน้าแล้วถูไถไปามออานยอลอย่าอบทำ เวลาอ้อนอยาะให้ร่าสูามใ
“บี๋”
“ฮะ ็หนู...”
หนูับานยอลเพราะถ้าเป็นปิเาะ้อเาาหนู
แ่านยอลลับไม่ทำ หนูเยหน้ามอานยอลอย่าสสัย
ึ่ไ้รับสายาแปลๆมาาานยอล
“นายเป็นใร! เ้ามาไ้ยัไ”านยอลถามหนูเสียเ้ม
แล้วับที่าหน้าหนูบีบนหนุเ็บไปหม น้ำาึมเลยฮะ
“หนูเ็บ! านยอลใร้าย ฮื่อๆๆๆๆ”
หนูพยายามเอาาหน้าอัวเอออาารบีบรัอานยอล
แ่็ิ้นแรไม่ไ้มาเพราะทั้เ็บ และปวไปทั้ัว เลยร้อไห้เลย
เพราะหนูไม่รู้ะทำยัไ เ็บะแย่อยู่แล้ว
“แบฮยอนเหรอ”านยอลถามหนูเสียเบา
่อนะ่อยๆปล่อยารบีบรัที่าหน้าอหนู
เปลี่ยนเป็นารโอบเอวรวบหนูเ้าไปนั่บนั
“ฮื่อ หนูเอ
านยอลใร้าย”หนูว่าร่าสู ่อนะบหน้าลับออุ่นๆอานยอลที่หนูอบ
แล้วเอื้อมาหน้าสอ้าไปล้ออานยอลอ้อนๆ
“เป็นไปไ้ยัไ”เหมือนานยอลไม่ไ้ั้ใะพูับหนู
แ่หนู็เยหน้าึ้นมามอานยอล
ึ่ใบหน้า้าน้าอานยอลมันอยู่ใล้มานหนูสสัยหรือว่า!
หนูโแล้ววววววว!!!!!!!
“หนูัวโแล้ว
ทีนี้หนู็สามารถเินทันานยอลไ้แล้ว”หนูพูับออานยอล แล้วหัวเราะอย่าอบใ
“บี๋
รู้ัวไหมว่าัวเอลายเป็นอะไร”านยอล้มลมาถามหนู
“หือออออ
หนู็เป็นามอย์....”หนูเยหน้าึ้นไปอบานยอล แ่ยัไม่ทันบประโยเลยฮะ
านยอลอุ้มหนูลมาเีย รเ้ามาที่ห้อเปลี่ยนเสื้อผ้าอานยอล
านยอลอุ้มหนูเ้ามาในนี้
แล้วหยุที่ระบานให่ ที่หนูอบมานั่เฝ้ามันเวลาานยอลแ่ัว
มอานยอลับระสลับันอย่าๆ
“ไม่ใ่ ูระสิ”านยอลบอหนู
หนูเลยหันมามอระามที่านยอลบอ
แ่สิ่ที่หนูเห็นมันไม่ใ่หนูที่เป็นามอย์ลมๆัวสีาว
แ่มันลับเป็นร่าายที่เหมือนานยอล! แ่เล็ว่าเยอะ นสีาวที่เยปลุมทั่วัวหนูไม่มีแล้ว! เหลือแ่หนัที่เป็นสีาวเรียบๆ มีาสีำ มูเหมือนานยอล ปาสีมพู
แล้ว็นบนหัวเป็นสีาวเหมือนนที่เยปลุมทั่วัวหนูเท่านั้น
“นี้มันอะไรันฮะ หนู
ทำไมหนูถึเป็นแบบนี้”หนูิ้นาอานยอลพร้อมๆับันผ้าห่มผืนหนาที่านยอลเอามาห่อหนูออไป้วย
ลมายืนบนพื้นพรมหนานุ่ม แ่็้อเเือบะล้มฮะเพราะไมุ่้นินับารยืนสอา
“ระวัหน่อย”
านยอลเ้ามารับหนูไว้ไ้ฮะ
ไม่ั้นหนู้อล้มแล้วเ็บ้นแน่นอนแน่ๆ
“ฮะ อหนููระใล้ๆไ้ไหม
านยอลพาหนูไปหน่อยฮะ หนูเินไม่ถนั”หนูหันมาเยหน้าอ้อนานยอล
แล้วเอาหัวถูๆอย่าที่อบทำ
“หึหึ บี๋ริๆ้วย”านยอลำ
่อนะอุ้มหนูที่ัวเปลือยไม่มีนปลุมไปหน้าระ
หนูยื่นมือเ้าไปสัมผัสระอย่าล้าๆลัวๆฮะ
ทำไมมันเป็นแบบนี้นะ หรือุพระันทร์ะให้พรวิเศษับแบฮยอนันนะ
านยอลมอร่าเล็ผิวาวอมมพูในอ้อมออัวเอนิ่
หวนิไปถึฝันเมื่อืนแล้ว็ไ้แ่ถอนหายใ
ไม่ิว่าที่เาฝันแบบนั้นมันะเป็นริ แ่ทุอย่า็ไ้รับารพิสูทแล้วนิ นี้ไ
แบฮยอนที่ลายเป็นนในอ้อมอเา แถมยัหน้าาน่ารันเาอใะไม่ไหว
“านยอล หนูะทำยัไีฮะ”หนูหันมาถามานยอล
เพราะไม่รู้ะทำยัไนอยาะร้อไห้ออมาอีแล้ว ืออออ
ฟอ!
“ือ หอมหนูทำไม หนูลัวอยู่นะ”
“อยาหอม อย่าื้อ”เ้าัวพู
แล้วอุ้มหนูเินออาห้อแ่ัว เอาหนูมาวาบนเีย
าม้วยัวานยอลลับมานอนบนเียเหมือนเิม
แทนที่านยอละ่วยหนูิ
เพราะหนูิอะไรไม่ออ แ่มาหอมแ้มหนูแล้วยิ้มเยเลยฮะ หนูำลัเรียนะ!
แล้วทำาโๆใส่หนูะั้น(เาเรียว่าาวาว๊ะ)
เพราะหนูไม่ยอมลไปนอนับานยอล
านยอลเลยลุึ้นมานั่มอหนู ที่ทำหน้ายุ่ๆ ๆ ับร่าใหม่ที่ไ้มา
พร้อมๆับวามลัว
“ลัวอะไร”านยอลถามหนู
แล้วอุ้มหนูับให้หน้าหนูนับหน้าานยอล
ึ ึ ึ
“ือ ทำไมใหนูเ้นแร
านยอลลลลลล”หนูใถามานยอล ็อยู่ๆใมัน็เ้นแรเสียันหนูลัวว่าหนูะป่วย
หนูส่ายหัว
แล้วบหน้าลับอานยอล อยู่ๆหน้ามัน็ร้อนหน้าึ้นมาฮะ โอ้ย! ือ หนู้อป่วยแน่ๆเลย
“หึหึ ไม่ไ้ป่วยอะไรหรอ
แ่บี๋รัานยอลมา่าหาละ”
“ริเหรอฮะ”หนูถามานยอล
พร้อมับมอนัวโว่า ทั้ๆที่หนูิว่าถ้าหนูโ หนูะัวเท่าานยอลแท้ๆ
“ริสิ
ิว่าันะโหเหรอ”านยอลถามหนูเสียเ้ม
“ือ เปล่าเลยนะ
านยอลอย่าโรธหนูนะ”หนูรีบเ้าไปบออานยอล แล้วเอาหัวถูๆ
เพื่ออ้อนไม่ให้านยอลโรธหนู
“ถ้าไม่อยาให้โรธ้อทำามที่ันอหนึ่อย่า”
หนุเยหน้าไปมอานยอล
่อนยิ้มออมา ไม่ว่าอะไรที่านยอลอหนูทำทุอ่าอยู่แล้ว และหนูไม่อบให้านยอลโรธหนู
“อือ หนูะทำทุอย่าที่านยอลบอเลยฮะ
แ่านยอลห้ามโรธหนูนะ านยอล้อใีับหนู รัหนู แล้ว็ให้หนูินเยอะๆนะ”หนูอ้อนแล้วทำาปิ้ๆเหมือนเวลาออาหารเพิ่มับพี่เฮุน
อึ!
“านยอลเป็นอะไรฮะ”หนูถามานยอล
เพราะเห็นานยอลลืนน้ำลายให่เลย
“เปล่า และเรื่อที่ันอยาให้บี๋ามือ
ื่นมาทุเ้าบี๋ะ้อูบ รนี้ทุเ้าเ้าใไหม”
านยอลพูแล้วยิ้มทำาโใส่หนู
สัาามันบอหนูว่าานยอลยิ้มหน้าลัวมาเลยฮะ แ่หนูไม่ลัวหรอานยอลีะาย
แล้วานยอล็ี้ไปที่ปาอเา
หนูมอๆ แู่บปาเอ
หนูทำบ่อยะาย านยอลไม่รู้รึไนะ แ่ไม่เป็นไรฮะ ให้หนููบทุวัน็ไ้ ิิ
เพราะานยอละามใหนู ะใีับหนู
ุ๊บ!
แผลบ!
หนูยืัวไปุ๊บปาานยอล
่อนะส่ลิ้นไปเลียที่ปาานยอลเหมือนที่หนูเยทำประำ
ึ่านยอล็้มลมามอหนูแบบเียบๆ นหนูลัวว่าานยอละไม่อบ
หนูเม้มปา้มหน้าัวสั่นอยู่ัอานยอลเลยฮะ
ฮื่อๆๆ ทำไี
านยอล้อโรธหนูแน่ๆเลย
“เป็นอะไรัวสั่น”านยอล้มลมาถามหนู
ฟอ!
“อือ ็านยอลเียบนิฮะ
หนูเลยิว่าานยอลไม่อบ”หนูเยหน้าปล่อยให้านยอลหอมออหนู แล้วพูับานยอลเสียสั่นลัว
“หึหึ ไม่ใ่ไม่อบ”
หนูีใหูั้เลยฮะ ถ้าหายัอยู่มัน้อส่ายไปส่ายมาอย่าีใแน่นอน
เพราะหนูไม่อบให้านยอลเียบแบบเอี้ หนูลัว
“ั้นานยอล็อบสิฮะ
หนูะุ๊บานยอลทุวันเลย”หนูพู แล้วบหน้าอานยอล
อือ ัวานยอลหอมัเลย
แถมอุ่นมาเลยฮะ หนูอบที่สุเลย
“ไปอาบน้ำ
เพราะเหมือนว่านแถวนี้ะไม่ไ้อาบน้ำมาวันหนึ่แล้ว”านยอลระิบ้าๆหูหนู
แล้วอุ้มหนูเินลเียมา
หนูยู่ปา ่อนะอหน้าอนานยอล
็านยอลอบว่าหนูอะ
“ทำไมานยอลอบว่าหนูั”หนูถามอนๆ
“แล้วมันริไหม
ถ้าอยู่ในร่านี้แล้ว้ออาบน้ำทุวัน อาบพร้อมานยอลเ้าใไหม”านยอลถามหนู
แล้วเินรเ้ามาในห้อน้ำ
“ือ หนูเ้าใแล้วฮะ
แ่ไม่เอาน้ำเย็นนะ หนูหนาว”หนูอานยอล แล้ว่อยๆลไปนั่ในอ่าอาบน้ำสีาว
“เ็ี ทำัวแบบนี้สิ
านยอลรัายเลย หึหึ”านยอล้มลมาิบ้าหูหนู แล้วุ๊บแ้มหนูเบาๆ
ือ ทำไมอยู่หน้ามันร้อนๆันฮะ
แถมใมัน็เ้นแรมา้วย เหมือนมันะระเ็นออมาาอเลยฮะ นหนู้อหลบาานยอลเลยอะ
ือ ไม่เยเป็นแบบนี้มา่อนเลยฮะ แถมหนู็อบให้านยอลเรียหนูว่า นี ้วย
“อือ หนูะเป็นเ็ีอานยอลฮะ”หนูเยหน้าบอานยอล
“น่ารัมารับ แบฮยอน
ั้นอาบน้ำ”านยอลยื่นมือมาลูบแ้มหนูเบาๆ หนูยิ้มแล้วบหน้าลับฝ่ามืออุ่นๆที่โอบอุ้มหนูไว้เสมอู่นี้
านยอลเปิน้ำา๊อสีทอลอ่าอาบน้ำสีาวมันให่มาเลยฮะหนูอบๆ
่อนะเทอะไรสัอย่าลอ่าลิ่นมันหอมมาเลยฮะ
แถมมีฟอ้วยหนูนี้ว่ายเล่นทั่วอ่านฟอระ่ายเ็มห้อน้ำเลยฮะ
ือ สนุัเลย
“อบเหรอ”านยอลถาม
เมื่อเห็นหนูีฟอนมันล้นออมาาอ่าอาบน้ำ
“ฮะ แถมหอมมา้วย
หอมเหมือนานยอลเลย หนูอบ”
“มานั่นี้มาแบฮยอน”
านยอลถอเสื้อลุมสีาวัวให่ลพื้น
หนูเยหน้าไปมอานยอล่อนะลับมามอัวเอ แล้วมุ่ยหน้าอย่าไม่อบใเลยฮะ
านยอลัวให่แถมเนื้อานยอลแ็มาเลย โยเพาะแถมๆอแล้ว็รท้ออานยอลฮะ
หนูอยามีบ้า แถมอานยอลยัให่ว่าอหนูเอ้วย สีไม่เหมือนอหนู้วย
ทำไมันฮะ หนูไม่เ้าใเลย(มันึ้นอยู่ับารใ่านนะหนูแบ - -)
“านยอล หนูสสัยหนูถามไ้ไหม”
หนูานเ้ามาหาานยอล
่อนะโนอ้อมแนอุ่นๆโอบเอวแล้วึให้หนูึ้นมานั่บนั
แล้ว็ส่เสียถามานยอลในเรื่อที่หนูสสัยสุๆ
“หืม เรื่ออะไรละ”านยอล้มลมอหนู
แล้ววัน้ำหอมๆนั้นใส่หลัหนูแล้วทูหลัให้หนูไป้วย
“ทำไมรนี้อานยอลถึให่ว่าอหนูฮะ”หนูถามแล้ว้มลไปมอ
ึ่โนน้ำและฟอสีาวปิไว้หม
านยอลมอามหนู
่อนที่เ้าัวะยยิ้ม เปลี่ยนาารถูหลัให้หนูมาับาหนูให้หนูเยหน้า้อหน้าานยอลแทน
ึ่พอหนู้อเ้าไปในาอานยอล เ้าหัวใหนูมัน็เ้นไม่เป็นัหวะอีแล้วรับ
อือ อะไรันเนีย
ทำไมหนูถึเป็นอีแล้ว
“ทำไมถึอยารู้ละ”
เสียแบบนี้อานยอลทำเอาหนูเสียวหลัวาบไปหมเลยฮะ
“อือ ็ูอหนูสิฮะ
แถมัวหนูับานยอลทำไมถึไม่เท่าันอะ หนูอยาัวให่เท่าานยอล”หนูอแับานยอล
เพราะอยาัวให่เท่าานยอล
ไม่พูเปล่านะฮะ
หนูลุให้านยอลูัวหนู ูสิฮะ หนู้อินเยอะๆเพราะหนูผอมมาเลยฮะ
เอวนิเียวเอ หนูเ็เอาฟอทั่วัวออให้านยอลเห็นัๆ
“านยอลูสิฮะ
ทำไมอหนูถึไม่เหมือนานยอล”หนูถามร่าสูหอยๆ
แล้วับอน้อยๆอัวเอให้านยอลู
“านยอลฟัหนูอยู่ไหมฮะ”หนูส่เสียอนๆ
เมื่อร่าสูเอาแ่มออน้อยๆอหนู เียบไม่พูไม่าับหนูเลย
“ฮะ อืม
แล้วแบฮยอนอายุเท่าไหร่บอานยอลสิ”
ร่าสูถามหนูที่ยัยืนโว์ัวับร่าสูอยู่
หนูินินึ ่อนะยิ้มออมา
“4 เือน ำลัะ 5 เือนฮะ”
“ถ้าเป็นมนุษย์็ะราวๆ 14 ไม่็ 15
อีนาน เี๋ยว็โ”านยอลอบ
“ั้นหนู็ะัวโ แล้วอหนู็ให่เหมือนานยอลใ่ไหมฮะ”หนูถามับานยอลอย่าีใ
เพราะหนูะไ้ัวโเหมือนานยอล ถ้าหนูอายุมาว่านี้
“อืม ่อนอื่นนั่ลไ้แล้ว
มาเี๋ยวานยอละถูัวให้”านยอลเสียสั่นๆ หูมอานยอลๆ แ่็อบนั่ล
หันหลันอานยอล เพราะเมื่อี้านยอลถูหลัให้หนูแล้ว
“แล้วทำไมหนูไม่มีนรนั้นเหมือนานยอลละฮะ”
็หนูสสัยนิฮะ
“เี่ยวโ็มี
แ่แบบนี้็ีอยู่แล้ว”
“อะไรนะฮะ
หนูไ้ยินไม่ถนัอะานยอล”
เมื่อี้านยอลพูอะไรอะ
“บอว่าเี๋ยวโ็มีเอ”
“ือ หนูไม่เ้าใเลย”หนูบ่นๆ
“หึหึ ยัเ็อยู่”
“ฮะ แบฮยอนะรอัวเอโ! ะไ้มีเหมือนานยอล ิิ”
านั้นานยอล็เริ่มอาบน้ำให้หนูเหมือนทุรั้
แ่ที่เปลี่ยนไป็เพราะหนูเป็นมนุษย์แล้ว
านยอลน้ำใสๆลื่นๆาว้าอ่าน้ำใส่มือ
เอาน้ำใส่ถูนมันเป็นฟอสีาวึ่มันหอมมาเลยฮะ ือ หนูอบ
มืออุ่นๆอานยอล็่อยๆลูบไปามัวหนู
ไปนถึหน้าท้อแบนๆอหนู่อนะ่อยๆลูบแผ่วลับมาแถวอหนู ลูบวนแถวๆนมน้อยอหนู
ลูบวนไปมานวามรู้สึบาอย่ามันมวนอยู่ในท้อน้อยหนู
แถมนมน้อยๆอหนูมัน็ั้ึ้นมาเยๆเลย
“อือ านยอล อย่าถูรนั้นบ่อยฮะ
หนูรู้สึแปลๆ”หนูบอานยอล พยายามหลบมืออุ่นๆที่อนนี้มันร้อนนหนูไปหม
“ทำไมละ เี๋ยวมันไม่สะอานะ”านยอลระิบ้าหูหนู
่อนะัลมาที่ใบหนู
อ่า!
เหมือนมีไฟฟ้าฝ่าลาุที่านยอลั วิ่เ้ามาที่ท้อน้อยหนู
่อนะวิ่เ้าไปที่อน้อยๆอหนู นหนูรู้สึว่าเหมือนมันะั้ึ้นมาเลยฮะ
“ือานยอล หนูรู้สึแปลๆ อือ
อะไรทิ่ม้นหนูอะ”
“หึหึ ไม่มีอะไรหรอ
เราอาบน้ำันีว่า”านยอลหัวเราะน่าลัวมาเลย ือ
ไม่นานานยอล็เลิถูแถวนมน้อยหนูฮะ
วามอึอัแถวท้อมัน็เลยหายไป แ่อานยอลมันไม่ยอมลเลยฮะ หนูถามานยอลว่าเป็นอะไรรึเปล่าเ้าัว็ทำเพียบอว่าไม่เป็นไร
แล้วัารอาบน้ำให้หนูนเสร็ ่อนที่านยอละบอให้หนูออมารอที่บนเียเหมือนเิม
านยอลบอว่าเี๋ยวานยอลอาบเสร็ านยอละามหนูออมา
หนูนั่รอานยอลไม่นานฮะ
สัพัร่าสูๆอานยอล็เินออมาาห้อน้ำ มาพร้อมไร์ที่านยอลเยเอาเป่านให้หนู
พร้อมับผ้าอะไรสัอย่าสีาว ส่วนัวานยอลใส่แ่าเายาวเท่านั้น
“มาใส่เสื้อแบฮยอน”านยอลบอหนู
“เสื้อ”หนูมอผ้าสีาวในมือานยอลสลับับหน้า
“ใ่ ใส่เสื้อนะ เี๋ยวะหนาว”านยอล
พร้อมับใส่ผ้าสีาวที่เรียว่าเสื้อให้หนู
“ฮะ แ่ทำไมมันัวให่ะเลยฮะ”หนูถาม
เพราะมันยาวรุ่มร่ามมาเลยฮะ
“ีแล้ว น่ารัี”านยอลพู
ือ ถ้าานยอลอบ
หนูะใส่ทุวันเลย
หนูยิ้มให้านยอล
่อนะโผเ้าไปอร่าสู ถูไถหน้าับอเปลือยอานยอลอย่าอ้อนๆ
“อย่าเพิ่อ้อนมาเป่าผม่อน”
“ือ
ฮะ”
านยอลอุ้มหนูไปนั่บนัอัวเอ
่อนะเริ่มเป่านสีาวบนหัวหนูให้แห้ ึ่หนู็นั่เยๆใฟ้านยอลเป่าให้
ไม่นานมัน็แห้ฮะ
“รู้สึเป็นยัไบ้า
ร่าายโอเไหม”
อยู่ๆานยอล็้มลมาถามหนู
หลัาเอาไร์ไปวาไว้้านหลั หนูนิ่ิามที่านยอล
โร
รา
“หนูหิวแล้ว!”
“หึหึ
นั้นสิ ไ้เวลาอาหารเ้าแล้ว้วยสินะ”านยอลพู แล้วส่มือมายีหัวหนู
“ใ่แล้ว
หนูะินเยอะๆ ะไ้ัวเท่าานยอลแล้ว็พี่เฮุน้วย”
“หึหึ
ะอ้วนมาว่ามั้”
“ุย! านยอลอะ อบว่าหนู
หนูำลัโ้อินเยอะๆ”
“แน่เหรอ”านยอลเลิิ้วถามหนู
อึ้ย! านยอลใวนหนูแน่ๆเลย
หนุพอลมเ้าแ้ม
แล้วหันหน้าหนีานยอลอย่าอนๆ อบว่าหนู หาว่าหนูะอ้วน ไม่อ้วนสัหน่อย
“หึหึ”
๊อ
๊อ ๊อ
“หนูบี๋ราบ
้าวเ้ามาแล้ว”
อ่า! พี่เฮุนมาแล้วววววว
“พี่เฮุน! หนูหิวแล้วฮะ”
หนูรีบลุาัานยอล
เพื่อะลไปหาพี่เฮุน แ่้วยไม่่อยินับารที่้อเินสอาเหมือนมนุษย์
และประอบับหนูลุึ้นเร็ว มันทำให้หนูหายหลั เลื่อนเียหัวฟาลับอบเีย
“ระวั!!!!”
ปึ!!!
โรม!!!!
“เอ้ย!!!!!”
“แบฮยอน!!!”
“อึ
ฮื่อๆๆๆๆๆ หนูเ็บบบบบบ านยอลลลลลล”
“อะไรันวะนั้น”พี่เฮุนวิ่หน้าาื่นเ้ามาทันที
ส่วนานยอล็รีบเ้ามาอุ้มหนูที่ล้มหัวฟาับอบเียไปโอ๋ทันที
หนูบหน้าร้อไห้ับไหล่านยอลทันที เ็บไปหมทั้หัวเลย อึ
ทำไมเินสอามันยาแบบนี้ ฮื่อๆๆๆ หนูเ็บหัวมาๆเลย
“ทำไมื้อ!”านยอลว่าหนูเสียเ้ม
แ่มืออุ่นๆ็ไม่หยุลูบลัหนูให้รายสะอื้น
“ใรวะานยอล
เ้ามาในห้อมึไ้ยัไ ไอพวหน้าห้อมึไม่ไ้เรื่อเลยนะ”พี่เฮุนมอหนู
่อนะบ่นออมาเหมือนโมโหๆ
“อึ
ฮื่อๆๆๆๆ พี่เฮุน ฮื่อๆๆๆ”หนูเรียพี่เฮุน
พี่เฮุนมอหนูๆ
่อนะมอสลับับมอหน้าานยอล
“ใรวะมึ”
“เรื่อมันยาววะ
เล่าสั้นๆละัน ไม่รู้เพราะอะไรหมาถึลายเป็นนไ้”านยอลบอพี่เฮุน
“ฮะ!!!!! อย่าบอนะว่า”พี่เฮุนยนิ้วี้หนู
แล้วส่เสียัมาเลย
อือ
มันสะเทือนหูหนู
“อืม
นี้แบฮยอน”านยอลบอพี่เฮุนอีรั้
“ริิ”เ้าัวเหมือนะไม่เื่อ
“ริ
มึไปหายามาหน่อย นหัวโนแถวนี้้อใส่ยา”
“เออๆๆๆ
รอนินึ เี๋ยวูเอา้าวมาให้ใหม่้วย
ูเหมือนว่าหนูบี๋อูินแบบเิมไม่ไ้แล้ว”พี่เฮุนพู ่อนะเินออาห้อไป
“เป็นไละ
ื้อนไ้เรื่อ”านยอลบ่น
“อึ
ฮื่อ ็ อึ หนูหิวนิ”หนุบอานยอลปนสะอื้น
“เ็บมาไหม
อย่าร้อๆ”านยอลถามเสียแผ่ว แล้วลูบแถวแผลหนูเบาๆ
“อึ
เ็บ หนูเ็บ ือ”หนูพูเสียเบา้มหน้าบไหล่านยอล
“อย่าร้อ
เี๋ยว็หาย เฮุนำลัะไปเอายามาให้ ทีนี้อย่ารีบลุอี ำเอาไว้”านยอลำับหนู
“ือ
หนูะไม่รีบลุแล้ว”หนูอานยอลแน่น แล้วระิบบอเา
“เ็ี
ไม่ร้อๆ ไม่หิว้าวเหรอ”
“อึ
หิวฮะ เ็บหัว้วย”หนูเยหน้าบอานยอล
“มาแล้วๆๆๆๆๆๆ
ยาใส่หัวโนๆอหนูบี๋ับอาหารเ้ามื้อพิเศษ”พี่เฮุนส่เสียมาาหน้าห้อ
แล้วเินยิ้มเ้ามาหาหนูที่นั่อยู่บนัานยอล ่อนะส่ล่อยาให้านยอล
“ทายาหน่อยนะ
ะไ้หายใ”านยอลบอหนูแล้วเปิล่อยา
“ฮะ
ือ”
หนูนั่นิ่ๆให้านยอลทายา
ทีแร็แสบๆฮะ สัพัมัน็เย็นๆ
“หิวรึยัรับหนูบี๋
ไปทาน้าวีว่า”พี่เฮุนถามหนู
“หนูหิวแล้วฮะพี่เฮุน
านยอลิน้าวันฮะ”หนูอบพี่เฮุน แล้วเยหน้าวนานยอล
“อืม
เรียลู่หานมา้วย มารวแบฮยอนหน่อย”านยอลอบหนู ่อนะหันไปบอพี่เฮุน
“ไ้ๆๆๆ”
านั้นหนู
านยอล แล้ว็พี่เฮุน็ไปิน้าว้วยันทั้หมเลย
มาแล้ววววววว้า
หนูบี๋ลายเป็นนแล้วนะเออออ ูอิพี่ะหื่นแล้วสิ
ะเป็นยัไ่อน้อออออออ อิอิ
เรื่อนี้ใสๆ วิ้ๆๆ นะ
เม้น เม้าท์ มอย ันไ้เหมือนเิม้า
เอันใหม่อนหน้า้า
บะบาย ^^
ความคิดเห็น